Alþýðublaðið - 02.04.1960, Blaðsíða 8

ÞAÐ VAKTI mikla undr-
un í sokkaverksmiðju í Nott
ingham í Englandi, jDegar
þangað barst pöntun á dög-
unum frá Etiopiu. Pantað
var 14.061 par af ullarsokk-
um handa keisarahernum,
en allir þessir sokkar áttu
að vera leistalausir!
Þar suðurfrá er nefnilega
miklu algengara að ganga
berfættur en með sokka og
skó, en í keisarahernum á
allt að vera eftir kröfum
menningarinnar, svo að her
mennirnir verða nú látnir
fá sokka, sem ná niður að
öklum. Skór heyra ekki til
búningnum, svo að sokka-
leistunum væri algjörlega
ofaukið.
Hann gekk í prósessíu með
prestum sínum á milli
kirkna. Sagt er, að hann
hafi skemmt sér vel í göngu
ferðinni ,notið góða veðurs-
ins og þess að virða fyrir sér
Páfi í
göngu-
ENDA
slyppu úr __________. .
Vatikaninu árið 1929, er þó
enn þann dag í dag fremur
óalgengt, að páfinn sjáist
úti á götum Rómaborgar.
Það vakti þess vegna mikla
athygli vegfarenda, þegar
Jóhannes páfi 23. sást um
daginn úti á Rómargötum.
ÞVI MIÐUR verð ég að tilkynna yður, að frænka ætlar
ekki að greiða yður læknishjálpina, — en hún segist munu
minnast yðar í erfðaskránni.
— Já, — ég held ég skrifi annan lyfseðil .. . þá er
það í lagi . . .
HÚN er ein af þeim, sem
er í peysu til þess að henni
sé ekki kalt. — K.H.
rafeindaheila!
ÁSTIN, þessi Ieyndardóm
ur að hálfu draumur — að
hálfu veruleiki, hefur nú
verið tekin til skilgreining-
ar og sundurtætzlu af véla-
menningu nútímans og raf-
eindaheilum.
Auðvitað fer þetta fram í
New York. í stórri byggingú
í hjarta New York-borgar
hefur ungfrú, að nafni Lee
Morgan, opnað skrifstofu,
sem ungir elskendur geta
leitað til, ef þeir vilja fá góð
ráð og uplýsingar um hvort
þau yfirleitt ættu að binda
trúss hvort við annað.
Ungfrú Lee spyr hjóna-
leysin um allt milli himins
og jarðar, og tekur þessi yf-
irheyrzla yfirleitt hálftíma
en getur staðið yfir í allt að
tvo tíma, ef greidd er sér-
stök aukaþóknun. — Hún
les úr rithöndum hjú-
anna, síðan stingur hún öll-
um upplýsingunum inn í
rafeindaheilann, sem af-
greiðir málið á tveim mín-
útum.
Á þessum tveim mínútum
liðnum vita elskendurnir
sem sagt allt um það, hvort
þau í rauninni eru haldin
hinni einu og sönnu ást, sem
endist von úr viti, — eða
hvort tilfinningar þeirra eru
aðeins stundarfyrirbrigði,
sem féllu við fyrsta mót-
vind.
UWWWWVMVMWJWWW
KOMDU með þetta, sagði
Skotinn við son sinn, þegar
strákurinn fann penny á
götunni.
— En ég fann hann, sagði
barnið.
— Hvað um það, þú erfir
mig, eða er ekkf svo?
En rannsókn þessi er ekki
algjörlega svipt allri róman
tík: Heilakort ungra stúlkna
eru ljósbleik, ungra manna
með lit vonarinnar — græn.
HEYRÐU Kristján, Hvers
vegna er konan þín svona
reið?
— Jú, fyrst reiddist hún
við strákinn okkar, svo
reiddist hún við mig af því
að ég reiddist stráknum, og
nú er hún reið af því að ég
reiddist því, að hún reiddist
við strákinn!
BETTY GRABLE
ur að vera?
HVERNNIG stúlkum geðj
ast karlmönnum'.að? Hvern-
ig stúlkur falla konum í
vékja aðdáun bæði kvenna
og karla? Það er svar við
síðustu spurningunni, sem
kvikmyndastjórnendur í
Hollywood og öðrum kvik-
myndaverum leita að dag
og nótt. Og oft þykjast þeir
hafa fundið svarið* — en
eftir nokkurn tíma hafa þeír
komizt að þeirri sorglegu
niðurstöðu, að þeir verða
aftur og enn að leggja af
stað og leita nýrrar tízku-
,,typu“, fólk verður leitt á
þokkadísum eins og það
verður leitt á eggjakökum,
ef þær eru bornar á borð á
hverjum degi.
Betty Grable var einu
sinni ákaflega vinsæl, og all
ar ungar stúlkur, sem á ann
að borð fylgdust eitthvað
með, reyndu að líkjast
henni sem mest. Karlmenn,
sem eygðu slíkar konur á
götunni, sneru sig allt að
því úr hálsliðnum við að
horfa á eftir þeim, ■
urnar hnussuðu og
því, hvort karln
gláptu ekki á disii
í dag þykir Bett
ekki lengur falleg
ar heitusutu aðdáe
ur fyrr segja nú, £
kauðaleg og ljót.
■ Jane Mansfield ]
sinni augnakastsin:
og karlmennirnir s
röðum til þess að f£
á hana á hvíta tja'
er hún alveg dottir
ir, — og það er al
legt, hvað henni <
til foráttu, — t. d
hún sé ekki sérleg:
in andlega, — en ]
þó sjaldnast verið i
fólki til lasts, þótt'
ist ekki í vitinu.
Brigitte Bardot
lyn Monroe hafa a
förnu notið talsve
fólkið og lífið á götunum, —
en prestarnir voru ekki al-
veg eins hrifnir af þeirri at-
hygli, sem þetta vakti.
Einhver óartarlegur
myndasmiður tók svo af
skömmum sínum þessa
mynd, þar sem páfinn er á
leið framhjá búlunni ,,La
Sacrestia“, og þannig gat
Ijósmyndarinn látið líta svo
út, sem páfinn setlaði að
fara þarna inn, — en nafnið
mun hafa komið honum
kunnuglega fyrir - sjónir.
CSacrestia þýðir skrúðhús.)
En auðvitað var ekki um
slíkt að ræða.
§ 2. apríl 1960 —
Alþýðublaðið