Alþýðublaðið - 19.02.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
^l$ógax andinn,
Amensk íandnemasaga.
~ t,\lASK! PAFjg
*^ÍSLANDS Q
Es. Gullfoss
fer héðan beina leið tií Kaupmanna-
: : hafnar þriðjudaginn 22. febrúar. : :
Es. Sterling
fer héðan 1. marz næstkomandi vestur
og norður um land samkvæmt fyrstu
áætlunarferð sinni. — Verður síðar aug-
lýst hvenær tekið verður á móti vör-
um, sem sendast eiga með skipinu.
(Framh.)
Þeir, sem síðast lögðust til hvíld-
ar voru Doe og Braxley, sem
leystur hafði verið úr böndunum
þegar komið var aftur með Edith.
Á ieiðinni til kofa Doe upp-
götvaði hann tapið á skjaiinu,
sem hann bygði svo miklar vonir
á. Þegar Nathan réðist á hann
varð hann svo hræddur, að hann
tók ekkert eftir því, þegar skjalið
var af honum tekið. Doe var
búinn að hugsa sér, að nota skjal-
ið, sem nú var í hans vörzlu, sér
í hag, og Iést halda það, að Brax-
léy hefði tfnt því á leiðinni, og
að þeir mundu íinna það þegar
birti, því rauðskinnarnir mundu
ekki virða það viðiits. Braxley
var mjög órólegur vegna komu
Rolands, en Doe hughreysti hann.
aHann er í klónum á svarta
ránfuglinum", sagði hann, »og
mun farast á báli, ef við þá ekki
björgum honum."
„Við?" hrópaði hinn hlægjandi.
.Ja, hver veit, uppá hverju Doe
getur tekið! Fyrir skömmu var
hann eins niðurbeygður yfir dauða
hans, eins og honum nú virðist
standa á sama um afdrif hans
hér."
„Það er satt," mælti Doe kulda-
lega; „en líttu á muninn. Ef Pi-
ankeshawarnir hefðu drepið hann,
hefði eg átt nokkra sök á því.
En hingað er hann kominn sjálf-
viljugugur; rauðskinnar hafa hand-
tekið hann, og þeir munu brenna
hann; hann getur sjálfum sér um
það kent; og eg þvæ því hendur
mínar."
JÞessi útskýring fullnægði Brax-
ley, og þeir lögðust til hvíldar.
Daginn eftir var alt á tjá og
tundri í þorpinu, svo jafnvel fang-
arnir urðu þess varir; en þeir
gátu ekki getið sér til hverju það
sætti. Frá sólarupprás til hádegis
heyrðu þeir skot við og við utan
við þorpið og inn í þorpinu öskr
uðu karlar, konur og börn hvert
í kapp við annað. Svo var að
keyra, sem sveit hermanna væri
kominn úr herferð og væri að
segja frá afrekum sínum og hrósa
hreystiverkunum. Hávaðinn óx
meira og meira og virtist svo,
sem menn gerðust alment ölfaðir.
Meðan þessu fór fram !á Roland
bundinn í einum kofanum, og
gættu hans tveir gamlir hermenn,
sem reyndu að hafa úr sér leið-
indÍBdin með þvi að ganga við
og við út að dyjunum til þess að
sjá hverju fram yndi. Stúndum
fóru þeir alveg burtu litla stund,
og komu svo aftur og héldu lang
ar ræður yfir honum á máli sícu,
sem hann ekki skildi eitt orð f.
Að öðru leyti var hann ekki ónáð-
aður, þangað ti! um kvöldið, að
Telie Doe stalst til hans og færði
honum eitthvað að borða. Hann
varð hughraustari við að sjá hana
og spurði eftir systur sinni, þó
hann vissi, að Telie gæti ekkert
sagt sér, Telie ætlaði að fara að
svara honum, þegar annar rauð-
skinninn þreif f hana og dró hana
út að dyrunum og rak hana á
brott. Roland sökti sér aftur niður
í hugsanir um afdrif sín. En einu
sinni enn átti hann að fyllast
nýrri von. Skömmu eftir að dymt
var orðið. Heyrði hann fótatak
uti fyrir og þvf næst ávaipaði
einhver verðina, og fóru þeir þá
í burtu. Einhver kom inn, gekk
að eidinum og bætti á hann, svo
Ijóst varð í kofanum, og þekti
Roland þá, að þar var kominn
Abe! Doe. Hann horfði lengi a!-
varlega á fangann. Roiand varð
gripin óstjórnlegri bræði til þessa
manns, sem valdur var að öliu
böll hans, og reyndi ársngurslaust
að reisa sig á fætur. „Fantur!"
hrópaði hann, „ert þú hingað
kominn ti! þess sð hælast um vfir
ávöxtunum af illmensku þinni?
Butt með þig, vesæla bleyða!"
V e r z 1 u n
B. Jónss. & G. Guðjónss.
Grettisg. 28, — Sími 1007.
Selur meðal annars:
Steinolíu (Sólaríjós), 74 aura iit.
Suðuspritt, „Vikir.g"-mjólk, Ideal-
og^' sætmjólk, ódýrari en áður.
Rúsínur, Gráffkjur, Lauk, Karöfl-
ur, Hrísgrjón, — mikið lækkuð.
Stórt sætt Kex, Tvíbökur, þær
béztu sem fást.
Vöriir sendar rnn allan bæ.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður :
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjati Gutenberg.