Fróði - 15.06.1887, Blaðsíða 4

15
lfi
ft-á að les'a pær, af þeirri ástæðu líklega, að augu
lesendanna gæiu opnazt, svo þeir sæju pað ósanna
og pokukennda í sinni málsskoðun, og að blæja liinn-
ar blindu draumórati úar drægist frá augum peirra,
svo peir vöknuðu upp með pekkingu til pess að geta
ráðið drauminn.—-Að síra Arnl. hafi framhaldið sinni
skoðun i von um hagsmuni írá stjórnarinnar hálfu,
eður að stjórnih sje pannig að liún kaupi menn sjer
til fylgis, pað álit liggur langt undir heiðvirðum
mönnum og peim sem nokkra þekking hafa á afskipt-
um stjórnarinnar við einstaklinginn. Hvað pessi
skoðun og aðrar i sömu átt eru óskynsamlegar og
auðvirðilegar, munu peir, er hafa látið sjer pær um
munn fara, annaðhvort ekki hafa viljað .aðgæta eður
getað fundið, pví þær lvafa vevið tilfinningar frá jat'n
uuðvirðilegu hrjósti eður verkanir frá veikum lieila.
I stuttu máli, sá máður sem hefir það álit, að síra
Arnl. hafi byggt skoðun sína á eigingjöruu fylgi við
stjórnina, hann er qf óvandaður og óskynsamur til
pess, að menn geti virt hann svars, og álit haus er
of auðvirðilegt til að menn leggi sig niður við að
hrinda pví.
Fyrst um sinn skal jeg pá ekki fara lengra út i
petta, en ef svo vill verkast — pá „koma seiuna
sumardagar en koma pó;‘.
Fleiri ummælum i umgetinni |>jóðólfsgrein er ekki
pess vert að þeim sje svarað, svo sem pví: „að peir
muni taka pennan til að hirta hann, pegar ósóminn
ætlar úr hófi að keyra“. |>essi orð á inóti sira AruL
eru bara asnaleg og dónaleg, pau eiga heima par,
sem pau eru frá runnin, pau eru eins og upphrópun
frá götustrák, sem stendur svo lágt og er svo spillt-
ur, að hann fyrirlitur mest pað, sem einkennir and-
legt göfgi, skapað af óvenjulega miklum gáfum og
menntun.
Aðuy en jeg hætti get jeg borið saman fyrir-
sögnina á greiuinni um síra Arnl. við annað, sem '
höfundurinn mun kannast við. Fyrirsögnin er. „Arn-
ljótr Olafsson qg sannleikurinn“. Gegn pví gæti
komið. „Jón mannorðspjóíur“ og lýgim |>etta enJ
tvær setningar, hvor um sig eiukennir sinn mann og
pær eru gagnstæðar hvor annari, pær sýna tvö ólík
öfi, sem eptir eð.li sínu hljóta að vera í striði,
Jeg parf rjett að kveðja, pað er gamall og góð-
ur siður. XJndir pað síðasta segir |>jóðólfur: „Yjer
höfum afklætt Arnljót og látum hann standa nakiun“
. . . Hvernig liann par er afklæddur getur engum
leikið vafi á, þvi pað er salt, peir hafa fært hann úr
hans rjettu fötum, en pað til pess að geta klætt liann
aptur sinum (o : peirra) eigin nektartötrum.—En pess '
vildi jeg mega óska, að hann i sannleika stæði andlega1
nakinn, að allur lians mikli og margvislegi lærdónmr j
lægi sem opin bók öllum peim er vilja menntast,'
að öll hans sálar göfgi og andans aðall, sem aðeins
getur fengizt með menntun, væri sá brunnur sem
pjóðin gæti bergt af. Yæri petta mögulegt og væru
Islendingar svo á veg komnir, að þeir gætu uotið
pess, pá myndi andleg og líkamleg framför peirra
verða meiri, en pótt nýjum stjórnarskrám rigndi nið-
ur í liöfuð peirra á hverju ári, pá myndu mörg pau
öfl vera starfandi, sem ein gætu skapað liina aðra og
betri gullöld Islendinga: pá öld, seiu í sjer bæri
krapt og auðlegð meniitunarinnar, petta hið fyrst*
skilyrði allra framfara, pá öld, sem á skauti sjer.
gæti vaggað hiuum fegurstu blómum er draga lífs-!
vökva sinn úr djúpi sálarinnar, þeiin blómunum sem
vaxa innst í aldingarði andans, vaxa á beði mannúðar-
innar við ilgeisla pekkingarinnar, blómum sem eru
tákn um aðal andans: fegurð í siðum og rjettlæti í
orðuiu og verkum. En eins víst og pað er, að allir
peir sem göfga pað göfuga myndu vilja óska pessa,
eins viss er jeg um pað, að pessi öld hefir eigi af
sjer getið pað mánnlegt úrpvætti, sem mundi vilja
öska ættjörðu sinni peirrar óhamingju og svívirðingar
að „Jón mannorðsþjófur“ og hans jafnokar stæðu
andlega naktir fyrir auguin þjóðarinnar; ef sá fyndrst
nokkur, að honuin sjálfuin og hans árum undanskild- ,
um, pá hlýtur pað að.vera sá einn,. sem neitað hefir
allri trú og öllu siðgæði, og lionum ætti „rjettvisin“
að vikja á burt í hinii áðursókta útlegðarstað — til
Alaska —‘ en bara að liann kæmi þá ekki aptur.
Eyfirðingur.
F r j e 11 i r,
Póstskipið „Laura“ kom hingað í gær frá Keykja-
vík austan um landið. Með pví komu frá Kaup-
mannahöfn: kaupst. Tr. Gunnarsson, stórkaupm. Carl
Höepfner, kaupra. H. Stei'ncke og verzlunarm. Asgeir
Sigurðsson. Með skipinu komu frá Reykjavik: Lands-
höfðinginn, Landlæknirinn og Póstmeistarinu. Póst-
skipið „Thyra“ er væntanlegt hingað í dag,
Veðrátta hafði verið hagstæð á Suðurlandi og
góður fiskiafli. Hjer norðanlands hefir veðrátta verið
fremur köld, enda hefir hafisinn legið hjer landfastuf
allt fram að pessum tíma, gróðúr er pó orðinn allt
að pví í meðallagi, og langtum betri' enn i fyrra um
petta leyti.
— Fiskiafli hefir verið töluverður hjer innst
á firðinum, og svo mikil smásíld að menn hafa ekki
viljað meira.
— Skepnuhöld urðu vond víða i Eyjafirði, nokk-
uð skárri í Suður-þingeyjarsýslu.
Hvalrekar. j>rítugan lival rak nýlega að Bögg-
versstaðasandi og tvo hvali við Húsavík.
Konungkjörnir pingmenn: Arnljótr prestur Ólafs-
son, Árni landfógeti Thorsteinsson, skólastjóri J. A.
Hjaltalín, amtmaður J. Havsteen, yfirdómari L.
Sveinbjörnsen og amtinaður Th. Jónassen.
— Fullyrt er að sýslnm. R. Sveinsson, 2. pingm.
Eyfirðinga, muni eigi fara til þings að pessu sinni.
Auglýsing.
íslenzk frímerki
eru keypt með ennþá hærra verði en í fyrra, i
búð H. Th. A. Thomsens í Reykjavik.
D. Tliomsen.
í^. Undirskrifaður kaupir alls konar fllglíl Ogí?
með hæðsta verði.
Oddeyri 14. júní 1887
J. V. Hamleen.
Útgejandi: Fjelag i Eyjafirði.
Ábyrgðarmaður og prentari: B. Jónsson.