Suðri - 23.09.1884, Blaðsíða 3

97
Skothríðin byrjaði kl. 2. og Kínverjar
svöruðu aptur. Fallbyssuhátar Kín-
verja veittu allmilda mótstöðu her um
hil í 15 mínútur en pá köstuðu peir,
sem eptir lifðu á peim, ser fyrir horð.
Eptir kl. 3 kom ekkert slcot frá Kín-
verjum en Frakkar héldu fram skot-
hríðinni pangað til kl. 5. Hergagna-
húrið eyðilögðu peir með öllu, og pað
er sagt að Kínverjar hafi pegar heðið
meira fjártjón en pó peir hefðu goldið
skaðahæturnar ófriðarlaust. Aðeins 6
menn féllu af Frökkum og 27 særðust.
Um manntjón Kínverja vita menn
ekki en pað mun hafa verið allmikið.
Daginn eptir hyrjaði Courbet, nýja
skothríð og ætlar hann að ná föstum
fæti við Foustchou. Hvað Kínverjar
nú gjöra vita menn ekki, en margir
halda að peir muni prauka við til
lengstra laga. Óvinir Ferrys heima
fyrir gjöra allt sitt til að óvirða pessar
tiltektir hans og' vilja láta hann hera á-
byrgð fyrir að hann hafi gjört petta að
pinginu fornspurðu, en pað virðistsvo
sem pað muni ekki verða honum að
nokkru tjóni, í öllu falli ekki í hráð.
Englendingar eru mjög reiðir Ferry,
pví svo er ástatt að 1 * * 4/s af allri peirri
verzlun, sein lítlendar pjóðir hafa við
Kínverja eru í Englendinga höndum,
og pað getur ekki lijá pví farið, að
ófriðurinn verði verzlun peirra til tölu-
verðs hnekkis. f>eir hafa jafnvel heit-
ingar í frammi um, að peir muni
sjálfir skerast í leilcinn, ef nokkuð lengi
standi á ófriðnum, og pað versta er,
að pað er hætt við, að hann dragist
nokkuð lengi. Nú eru flestir menn
hér hættir að hugsa um kóleruna. J>ó
verður hennar enn nokkuð vart á Suð-
urfrakklandi og paðan hefur liún fluttst
til ýmsra hæja á Ítalíu, en gjörir pó
að tiltölu lítinn skaða.
pýzJcaland. |>jóðverjar hafa kast-
að eign sinni á Anfjra-Pekena á vest-
urströnd Afríku og hafa risið af pví
allmiklar deilur miui Englendinga og
pjóðvei'ja. Bismarck gjörði fyrirspurn
til ensku stjórnarinnar um pað, hvort
peir pætítust hafa nokkurt tilkall til
landsins. Englendingar eru nú einu
sinni svo gjörðir, að peir geta ekki
vel skilið, að peir eigi ekki einir
að segja yfir peim löndum, sem eng-
ar lögbundnar stjórnir hafa annars
kastað eign sinni á, og pess vegna
svaraði Granville málinu stuttlega, pó
hann vildi ekki eða gæti helgað Eng-
lendingum landið, en Bismarck lét
pað ekki á sig bíta, og helgaði j>jóð-
verjum landið engu að síður. j>etta
er fyrsta nýlenda j>jóðverja og eru
peir allhróðugir af. j>að hefur kveðið
svo mikið að deilum j>jóðverja og
Englendinga, að j>jóðverjar hafa í hlöð-
um sínum mælzt til vináttu við
Frakka til pess að sýna Englum í tvo
heimana, en Frakkar leggja lítinn
trúnað á að peir tali af heilum hug.
Danmörk. Héðan er fátt að frétta.
Skeel, innanríkisráðgjafi hefir beðið
um lausn frá emhætti sínu, en enn pá
er óvíst, hver kemur í hans stað.
Heimsfræg leikkona, Madame Judic
frá París hefur, 1 nokkra daga leikið
hér á leikhúsinu, «Folketlieatret> og
dá Danir mjög list hennar.
Bandarlkin. Nú er kosningarófrið-
urinn byrjaður par fyrir fullt og fast;
pað lítur út fyrir að Blaine gangi
nokkuð betur en útlit var fyrir með
fyrstu, en um úrslitin er ómögulegt
að spá, pví hvorki hann eða Cleve-
land er viss með að fá atkvæði hinn-
ar svo nefndu óháðu pjóðveldismanna,
en atkvæði peirra gjöra út um, liver
sigur vinnur.
Lækningabók Dr. Jónassens.
(Aðsent).
»í öðrum löndum, par sem alstað-
ar er hægt að ná til læknis, eru alpýð-
legar lækningabækur margar til. Hvergi
mun pó vera meiri pörf á alpýðlegri
lækningabók en hér á landi, par sem
er svo strjálbyggt og víðast hvar svo
langt og örðugt, til læknis að sækja og
sumstaðar jafnvel alveg ómögulegt að
ná í læknishjálp í bráðustu lífsnauð-
syn . . . j>að er skoðun mín, að menn
í mörgum tilfellum geti hjálpað sér
sjálfir með einföldum ráðum og með-
ölurn, ef peir vita, hvernig að á að
fara, og geti pannig sjálfir talsvert
bætt úr læknaleysinu, og komizt lijá
peim kostnaði og fyrirhöfn, sem peir
annars yrðu að hafa», segir höfundur
pessarar lækningabókar í formálanum
og petta er alltsaman satt og' rétt.
Eg hefi tilfært höfundarins eigin orð,
pví að pau lýsa bezt, hvers vegna
pessi bók er til orðin. j>að er óviða,
og víst hvergi, par sem nokkrar bók-
menntir eru, að pörfin fyrir lælcn-
ingahók sé eins almenn og hér á ís-
landi; og pegar maður athugar, aðnú
sjálfsagt í ein 40 ár hefur alpýða
enga lækningabók haft og varla svo
mikið sem einföld heilbrigðis- eða,
læknisráð hafa sést á prenti, að und-
anteknum Heilbrigðistíðindum Hjalta-
líns og Sæmundi fróða', pá er ljóst,
hve mifelar pakkir sá á skilið af al-
pýðu Islands, sem bætir úr pessari
brýhu nauðsyn, er varðar lífiogheilsu
hennar.
Eins og nafnið bendir á, er pessi
1) Pésa séra Jakobs á SauÖafelli tcl eg
ekki, og homoeoi>atisk lækningabók peirra
klerkanna er einkisvirði, par er mcðal ann-
ars blandað saman skyrbjúg og munnsviða.
og sagt að maður ,.mistígi“ sig ef hann skekk-
ist í axlarliðuum.
bók að eins ætluð fyrir alþýðn; hún
er »leiðarvísir fyrir alpýðu manna hér
á landi til pess að læra að hjálpa sér
sjálfir, einkum ef ekki næst til lækn-
is«, eins og segir í formálanum. Höf-
undurinn leggur pví mesta áherzluna
á að lýsa sjúkdómunum sem glögg-
ast og greinlegast, og að skýra frá or-
sökunum, er peim valda, par sem
hægt er; en um meðferðina er hann
fáorðastur, eins og auðvitað er, segir
lækninguna við hina léttari sjúkdóma,
en við alla liina hættumeiri og alvar-
legri gefur hann að eins hendingar
um, hvernig að skal fara og hvað
gjöra skal við hin hættumestu og sár-
ustu sjúkdómseinkenni, pangað til
læknis verður vitjað. Brýnir hann
alstaðar par sem pví verður við kom-
ið mjög fyrir mönnum, að viðhafa
allan þrifnað ekki siður með pá sjúku,
en hina heilbrigðu, og eru mörg góð
ráð og bendingar í pví tilliti í bók-
inni. Yíðast hvar eru nefnd pau ís-
lenzku grös og jurtir, sem vel hafa
reynzt við marga sjúkdóma, og tekur
höfundurinn fram, að æskilegt væri,
að alpýða hagnýtti sér pess háttar,
pví að auk pess að við pað mundi
mörg krónan sparast, sem nú ter í
vasa lyfsölumanna, pá er pað engum
efa undirorpið, að rnargar jurtir hér
innlendar eru hin ágætustu læknislyf.
En pað er eins og pað sé koinið í
»móð«, að brúka ekkert, nema pað
sem útlent er, eins í lækningum sem
öðru.
j>að er enginn hægðarleikur, að
rita sjúkdómslýsingar eða um lækn-
íngar yfir liöfuð fyrir alpýðu, svo að
hver og einn geti haft gagn af; en
höfundinum hefur tekist petta svo
prýðilega, að furðu gegnir. Lýsing
sjúkdómanna er svo greinileg, að hver
maður með heilbrigðri skynsemi og
nokkurri eptirtekt getur skilið pær og
pekkt flesta at peim sjúkdómum, sem
nefndir eru í bókinni, ef peir koma
fyrir liann. Höfundinum hefir tekizt
að færa allar nýjari tíma rannsóknir
og athuganir um eðli sjúkdómanna og
orsakir pess í svo alpýðlegan og greini-
legan búning, að pað er naumast hægt
betur, og pað jafnvel pótt hann aldrei
nokkuri sinni strandi á pví skeri, að
verða o/'alpýðlegur eða orðmargur, sem
opt er vont að komast hjá. j>að sézt
bezt, ef lesið er pað sem sagt er um
bólusóttina og bólusetningu (bls. 408
—19), hve ljóst og greinilega höfund-
urinn getur ritað.
í bókinni er talað um ílesta sjúk-
dóma, útvortis og innvortis, sem koma
fyrir liér á landi, og peim að eins
sleppt, sem að eins er læknameðfæri
að pekkja (t. d. ýmsirlnið- og augna-
sjúkdómar o. fl.), eins og líka peir
sjúkdómar eru ekki nefndir, sem alls
ekki hafa komið liér á landi (t. d.