Fjallkonan - 28.03.1887, Page 1

Kemr út þrisvar 4 ni4n-
uöi, 36 blöð um 4riö.
Árg. koetar 2 krónur.
Borgist fyrir júlilok.
FJALLKGNAN.
VaUlimar Ásmumlarson
ritstjóri þessa blaös býr
1 Þingholtsstrœti og er
að hitta kl. 3—4 e. m.
9. BLAÐ. REYK.TAVÍK, 28. MARZ 1887.
Lansn frá prestskap yar veitt 19. þ. m. Jóhanni Knóti Bene-
diktssyni presti á Kálfatellsstað (vígð. 1849).
Óveitt prestakall er því Káltafellsstaðr (776 kr.)
Skipskaði. 20. þ. m. drnknaði i lendingu í Varaósi íRosm-
hvalaneslireppi Magnós Magnósson, mórari frá Meiðastöðum og
tveir menn aðrir.
23. þ. m. druknaði af skipinu „To Venner“ ungr maðr Jón-
as Sigurðsson, féll ótbyrðis af þilfari.
Skipstrand. 19. þ. m. strandaði frönsk íiskiskóta Petite
Jeanne á Hraunsfjörum í Grindavík.
Páll Þorkeisson gullsmiðr hér ór bænum hefir dvalið í Par-
ís í vetr til að nema tannlækningar. Hann er nó kominn heim
aftr með góðum vitnisburði kennenda sinna og byrjaðr á tann-
lækningum og tannsmíði. Er það vel gert af óskólagengnnm
manui að ljóka þessu námi á svo stuttnm tíma. Enn hr. Páll
er einhver liinn skarpasti námsmaðr, og einkum hefir hann frá-
hæra málfræðisgáfu; frakkneskan hefir ekki orðið honum til
fyrirstöðu, því að hann skilr hana og talar mæta vel.
Bókmentafélagið. Á fundi 26. febr. samþykti Hafnardeild-
in tillögu Reykjavíkrdeildariunar (sjá Fjallk. 4. thl. þ. á.) um
að leggja heimflutningsmálið í gerð þriggja manna, og kaus
frá sinni hálfu sem gerðarmann stiftamtmann Hannes Finsen í
Rípum, enn hafnaði sem oddamanni geheimeetazráði A. F. Krieger,
er Reykjavíkrdeildin hafði kosið til þess, enn sem oddamann
kaus Hafnardeildiu prófessor Konráð Maurer. — Að því er rík-
irskuldabréf félagsins snertir, samþykti Hafnardeildin, að „ekki
gæti komið til greina, að nokkuð af félagssjóðnum yrði sent
Reykjavíkrdeildinni“, og var þó í ráði, að fá þau ótborguð í
peningum, enda gat Hatnardeildin fengið það nmmælalaust frá
hálfu „rikisskuldaforstjórans" án tillits til þess skilyrðis Reykja-
víkrdeildarinnar, að henni yrðu sendar 9000 kr. af peningunum.
Verzlunarfréttir frá ótlöndum líkar og i janóar. Heldr
betra ótlit tyrir sölu á íslenzkum fiski á Spáni. Æðardónn að
lækka í verði: 14—15 kr. Útlendar vörur við hið sama, nema
kaffi heldr að liækka i verði.
Þingmannaefni, sem bjóða sig fram í Vestmannaeyjnm, eru
sögð 12 að töiu ; þar á meðal prestarnir síra Jón í Bjarnanesi
og síra Þorkell á Reynivöllnm, Guðlaugr Guðmundsson cand.
juris í Reykjavík og Móritz Halldórsson-Friðriksson læknir í
Kliöfn.
Allabrögð. Á Miðnesi komnir 3 hundr. hlutir, og allgóðr
afli 1 Garðssjó á færi. í hinum veiðistöðunum við sunnanverð-
an Faxafióa heldr tregr afli í net síðast. Nó fyrir helgina
varð síldarvart í Kefiavik og aflaðist vel á hana, alt að 60 í
hlut. Á Eyrarhakka eru eftir síðustu fréttum komnir 700 hlnt-
ir, og í Þorlákshöfn 300. Fiskiskótur ór Rvík og í grendinni,
er allar lögðu ót 14. þ. m., eru sumar komnar og eru að koma
í dag, hafa aflað 2—4000.
Framsýni, búnaðr, þekking, uppeldi.
Framsýni er dýrmætr mannkostr, og sá, sem er
eigi íramsýnn, getr eigi vænzt stöðugrar hagsæld-
ar. Enn sá, sem f'ramsýnn er og neytir þannig skyn-
semi sinnar, getr eigi farið á mis við hagsæld í mörg-
um greinum. Enn hvað er framsýni? Það er fram-
sýni, að skoða við ljós skynseminnar hverjar verða
muni eðlilegar afieiðingar af þeim áformum og at-
höfnum, sem maðr í hvert skifti tekr fyrir, og hvað
af því leiði, að láta þetta eða hitt ðgert, svo og
hverjar hindranir auðveldlega geta fyrir komið og
hvernig hjá þeim verði sneitt eða dregið úr áhrifum
þeirra. Sumum mönnum er meðsköpuð framsýni;
þeiin vegnar oftast betr enn öðrum, sem virðast þð
tara eins að; enn þegar betr er að gætt, er munr-
inn auðsær og oft fólginn í smáatvikum, sem þorra
manna virðast ómerkileg, eða jafnvel óráðleg. Sum-
ir hirða t. d. ekkert um, að hafa góðan áburð á tún
i sin og telja eigi ómnksvert að bera ösku og mold í
Qósin; enn góðir búinenn reyna þar á mótiaðdrýgja
áburðinn á allar lundir. Sumir velja sér haugstæði
þar sem mest hallar frá haugnum, enn aðrir búa
svo um, að ekkert geti runnið í burtu. Sumum þyk-
ir áburðrinn einkis virði; aðrir telja hann beztu bú-
manus eign. Hver verðr nú árangrinn? Báðir kosta
jöfnu til. Annar fær miklu minni töðu og kraft-
minni. Margir leggja jafnt á sig við heyskapinn
og kosta jafnmiklu til, enn þó verðr oft mikill munr
á uotagildi heyjanna. Sumir láta licy sitt sjaldan
liggja flatt á nóttum ; aðrir láta það liggja hvernig
sem viðrar, þar til það er orðið nægilega þurt eða
svo kjarnlaust, að hættulítið er að hauga því sainan
í tóft, og hirða ekkert þótt að nokkur liluti at því
fóðrgildi, sem enn er eftir í því, brenni síðan í burtu.
Hinir fyrnefndu ná heyi sínu með fullu fóðrgildi og
vel þuru; mega þeir þá vera áhyggjulausir um hey-
feng sinn og geta rólegir aflað sér meiri heyja, þar
sem liinir síðarnefndu verða með óþreyju að eyða
nokkuru af vinnukrafti sínum til að forða hálfnýt-
um heyfeng frá algerðri eyðilegging. Þó sést fyrir-
irhyggjuskortrinn víðast og glöggast á heyjaásetn-
inginum, þrátt fyrir liátöluð viðvörunardæmi í allri
búnaðarsögu landsins frá byggingu þess, þar sem fénaðr-
inn liefir lirunið niðr í hordauða jafnharðan sem hann
hefir fjölgað. Þannig hefir óframsýnin eða fyrirhyggju-
leysið hefndina á hælum sér. Hafi menn nú eigi
þekkingu á reynslu fyrri manna og eðli hlutanna,
þá verðr hinn andlegi sjóndeildarhringr ærið þrðngr;
ályktanirnar og úrræðin ærið tvísýn. Ætli maðr að
byggja áform sín og athafnir á eigin reynslu, án
1 þess að leita sér þekkingar á eðli þeirra liluta er
hagnaðinn gefa, þá er sú fyrirhyggja eins vis að
verða til skaða sem hagnaðar, enn sá lærdómr, sem
maðrinn þannig fær af eiginni reynslu, er sá dýr-
keyptasti og oft óáreiðanlegr. Til dæmis; bóndi ber
mikið af illa hirtum áburði á túnið og hefir að öllu
leyti illa hirðing á túninu; þegar svo grasið sprettr
miðr, enn bóndi vonaðist eftir, kennir hann það nátf-
úrunni, jafnvei þótt aðrir, sem hafa aflað sér þekk-
ingar hjá grasræktarfróðum mönnum, af ræðum eða
ritum, þykist enga ástæðu hafa til slíkrar umkvört-
unar. Sami bóndi dregr að hýsa fénað sinn fram i
snjóa, þótt ótíð og hagleysur sé, og svo dregr hann