Fjallkonan - 28.04.1887, Síða 3
F.TALLKO N A N .
47
gerir erfiðleika á því að eitt þjóðkyn fái yfirhönd i
Evrópu. Enn það eru og fleiri ástæður sem mæla
móti þvi.
Hargir halda, að slafneska kynið muni þegar fram
líða stundir verða ofan á, og er sú ætlun sprottin af
því, að þeim miklast hin stórkostlega víðátta rúss-
neska ríkisins. Enn þesskonar ytri stærðarhlutfóll
eru alls enginn mælikvarði. Slafneska kyniðerengu
nær einingunni enn hið germanska og rómanska.
Það vantar og mikið á, að það taki germanska kyn-
inu fram að fólksfjölda og pólitískri þýðingu. Slaf-
neska kynið skiftist í hið rússneska, pólska, tschecho-
slafneska og suðr-slafneska, sem alt er innbyrðis ó-
samþykt, enn að tölu gerir það 120 miljónir manna.
Það er að eins eitt stórríki, sem slafneska kyninu
hefir tekizt að mynda, nefnilega rússneska ríkið. og
fyrir utan Evrópu hafa þeir engu komið á laggir,
sem stórlega kveði að í pólitisku tilliti, því Sibería
er of lítið ræktuð til þess enn, að hún verði talin
sem þýðingarmikil slafnesk nýlenda.
Þá kveðr þó meira að frainförum Rómana, enn
langt eru þeir þó einnig frá þjóðríkislegri sameingu,
því þeir hafa framleitt heila röð af ríkjum. nefnilega
Frakkland, Spán, Portúgal, ítaliu og Rúmeniu; af
þessum ríkjum er það Frakklaud eitt, sem verulega
pólitiska þýðingu liefir, þótt Ítalía sé reyndar einnig
talin með stórveldum. — Enn i nýlendugerð eru
Rómanar langt um fremri Slöfum; það eru víðáttu- j
mikil svæði í Norðr-Ameríku og Suðr-Ameríku, sem
Spánverjar og Portúgalsmenn hafa nýbygt og rækt-
að (kólónísérað); aftr hefir Frakkland afkastað meiru
í Afríku. Enn þrátt fyrir þetta eru Rómanar i öll-
um heimsálfum samtals ekki flciri enn 100 miljónir.
Fjölgunin hjá þeim verðr ininni ár írá ári, og fólks-
tala þeirra stendr nálega i stað. Og þótt því sé
sízt að neita, að þeir hafi gert talsvert til að út-
breiða mentun og menningu. þá standa þeir samt
Germönum á baki, sem eru góðum mun manníieiri
enn Slafar og Rómanar.
Þjóðiruar af hinu germanska kyni hafa stofnað
þrjú stórríki, þýzka ríkið, hið enska lieimsriki og
hið engilsaxneska friveldi Bandarikjanna i Norðr-
Ameríku. Þjóðverjar hafa myndað afburðamikið ríki
í Evrópu, og Engilsaxar, sem einnig eru af germönsku
kyni, hafa stofnað tvö stórríki, annað í gamla heim- ;
inum enn hitt í nýja heimi; þar á mót hetír Skaud-
ínöfum (norðrlandamönnum), sem lika eru af ger-
mönsku kyni, ekki enn þá auðnazt að koma voldugu
ríki á legg. Af hinum þremr aðalgreinum ger-
manska þjóðkynsins, hinni þýzku, engilsaxnesku og
skandinafiskn (er innibindr Svía, Norðmenu og Dani),
er hin engilsaxneska lang-fólktíest, með nærfelt 100
miljónum manna; þar næst er hin þýzka með nær-
felt 80 miij., þar sem Skandinafar eru að eins eitt-
hvað 14. milj. að tölu; þannig eru Germanar að öllu
samtöldu 194 milj. og skortir eigi mjög mikið (einar
25 miljónir) á að þeir séu eins mannmargir og Slaf-
ar og Rómanar til samans, enn þeir eru 220 miljónir.
Með því mikla fjölgunarmegni, sem fylgir hinu ger-
manska kyni, má óhætt gera ráð fyrir, að eigi líði á
mjög löngu áðr enn Germanar eru orðnir Slöfumjog
Rómönum yfirsterkari að tölu.
Enn að því er til ríkjamyndunar kemr, þá eru
Germanar hinum miklu fremri, því aðþeir liafa stofn-
að þrjú stórriki, Þýzkaland, England og Bandaríkin
i Norðr-Ameríku, enn þessi riki yfirstíga stórum að
aflsmunum og atkvæði öll önnur ríki, sem stofnuð
hafa verið af þjóðum hins slafneska og rónmnska
kynstofns.
Mest er þó um það vert, að í nýlendu stofnunum
skara Germaimr langt fram úr báðum hinum, og
sanna þar með andlega og líkamlega yfirburði sina.
Hvort Indland sé móðurland Gernmna þeirra. sem
eru af hinni arisku þjóðætt, er nú álitið mjög svo
vafasamt. Enn hvað sem öðru liðr. þá er það vist,
að Germanar lmfa í elztu fornöld komið að sunnan,
og að bygð þeirra var hringinn i kring um Eystrasalt
áðr enn sögur liófust. Skandinafía(Norðrlönd) Norðr-
Þyzkaland, rússnesku fylkin við Eystrasalt og Finn-
land vóru frumbygðir hinna bláeygu, bjarteygu, há-
vöxnu og langleitu Germana. Fyrir sunnan þá bjuggu
hinir dökkhærðu og dökkeygu, stuttleitu og herða-
breiðu Keltar. sem smámsaman hafa orðið ofrliði
bornir af Germönum. Keltneskir frumbyggjar hafa
átt lieima í Galiziu, Máhren, Bæheimi, öllu Suðr-
Austrríki, Bajaralandi, Schwaben og Frakklandi.
Þjóðfræðilegar rannsóknir á seinni timum hafa
sýnt og sannað, að dökki augna og liára litrinn er
yfirgnæfandi á Suðr-Þýzkalandi, enn liinn bjarti þar
á móti í Norðr-Þýzkalandi, og er þetta því máli til
styrkingar, að frumþjóðin á Suðr-Þýzkalandi lmfi ver-
ið keltnesk. Þessu samkvæmt má þa skoða Suðr-
Þjóðverja eins og keltnesk-germanska blendinga; enn
það, að þýzka málið liefir borið liærra hlut, jiað sýnir
að Germanar hafa verið Keltum þrekmeiri.
Hvervetna þar sem germönsku og keltnesku kyni
hefir lent saman i löndum þciin er Þjóðverjar byggja,
hefir germanska kynið borið efra hlut, og þótt víða
séu drefjar eftir af hinu dökkleita Kelta-kyni, þá er
meðvitundin samt liorfin um, að það sé keltneskt;
alt sem þar er upprunalega keltneskt, skoðar sig nú
sem germanskt.
Svo hafa þá Germanar á elztu tímum gert Suðr-
Þýzkaland germanskt, og þarsem Slafar höfðu smeygt
sér inn í norðrhlutann, þar lmfa Germanar bolað
þá út. í stuttu máli, Germanar liafa í Mið-Evrójm
og Norðr-Evrópu orðið yfirsterkari hinum þjóðkynj-
unum (Kelturn og Slöfum) og sýnt svo mikinn kraft
til að breiðast út og samlaga sér önnur þjóðkyn, að
sliks eru ekki dæmi; hvorki Slafar né Rómanar
hafa orkað öðru eins. Viðlíkt liefir átt sér stað á
Englandi; þar liafa liinir harðfylgnu, germönsku
Engilsaxar bolað út eða tillíkt sér hina keltnesku
Britta (Fornbreta), fra og Skota. Og þar á eftir
liafa þeir haldið yfir hafið og stofnað stórriki.
Slíkt hið sama eru það Germanar einir sein flutt
hafa menninguna yfir i austrhlut Evrópu; fyrst hafa
þeir reist borgir í hinu forna pólska riki, komið á
borgaralegri félagsreglu og lagt hina fyrstu menn-
ingarlegu undirstöðu í verzlun, atvinnubrögðum og
akryrkju. Þar næst hafa þeir gróðrsett fyrsta menn-