Fjallkonan - 18.05.1887, Blaðsíða 4

54
F JALLKONAN.
Þetta gerir hrafninn, þegar vorbart er; ekki er leiðum að líkj-
ast. Með óskum beztu. Sandfelli, 4. apríl 1887.
Sv. Eirrkssnn.
Athugasemd ritstj. Þingmenska síra Sveins er orðin kunn
af Alþingistíð. og frásögninni í Palladómunum í þessu blaði- j
Nú þótti vel við eiga, að almenningi, og sér í lagi kjósöndum
síra Sveins, gæfist kostr á að sjá, hversu pennafær hann er. j
Er vonandi, að síra Sveinn rýrni ekki i áiiti kjósenda sinna og j
annara lesanda Fjallk. við þessa framkomu.
Svör til lyrirspyrjanda.
(Sbr. 10. og 12. bl „Fjk.“ þ. 4.).
ad 3. Engin ísl. liig eru til, sem banna einstökuui mönnum að
halda þessar skemtanir, nema hvað tilsk. 28. inarz 1855, j
shr. o. br. 26. sept. 1860, bannar að halda þær á laugar-
dagskvöldum eftir klukkan 11, á sunnudögum og helgi-
dögum allan daginn, í páskaviku og á kongsbænadegi, og
kvöldin fyrir frá miðaftni. — Venjan er, samkv. dönskum
lögum, að amtmaðr leyfir sér að leyfa eða banna sjónleiki,
þá er um einstök kveld eða fáein samfleytt er að ræða, enn
landshöfðingi, ef leyfið á að ná yfir lengri tíma. Dansleikir !
eru í sumum lögsagnarumdæmum (Reykjavík) varla lialdn-
ir fyrir borgun án yfirvaldsleyfis, enn víðast hvar er þetta
þó frjálst látið. — Samsöngva og fyrirlestra er hvergi á-
litið að yfirvaldsleyfis þurfi til. — Félög geta haldið hvers-
konar skemtun sem er fyrir meðlimi sína fyrir luktum dyr-
um. Ákvarðanir um lögreglu eru í tilsk. 24./1. 1838 og
kansellíbréfi 19./11. 1839.
ad 4. Landshöfðingi veitirslíkt leyfi. Vinningrinnmá eigi vera í
peningum.
ad 5. Slíkt er ekki lagaskylda. Það verðr ekki fortekið, að j
hreppsnefndir hafi heimild til að greiða verzlunarsknld
þurfalings, og svo geta ástæðnr verið, að það sé sanngjarnt. j
Alt, er undir því komið, hversu á stendr i hverju sérstöku j
tilfelli. Enn oddviti hefir enga heimild til slíks án sam- j
þykkis hreppsnefndarinnar.
Andlátsorð. Eins og sýua má af ýmsum dæmum standa
andlátsorð manna ot'tast nær í sambandi við það, sem hinn deyj-
andi liefir látið sér mest um lmgað í lífinu. Napoleon 1. ól
nál. allan aldr sinn í hernaði, eins og kunnugt er: síðasta orð j
hans var: „herfylking". Mozart, sem hafði helgað alt líf sitt
hljóðfæraslættinum, kallaði upp er hann dó: „Látið mig nö
heyra hljóðfæraslátt í síðasta sinni“. Karl Plözss, er hefir
samið ágæta frakkneska inálmyndafræði handa Þjóðverjum, dó
með þau orð á vörunum: „ Je meurs — mais on peut aussi dire :
je me meurs“ (þ. e. „ég dey, enn það má einnig segja: ég
dey mér“, þ. e. hann vildi sýna að sögnin „mourir" gæti einnig
haft aftrbeygilega merkingu). — Hið heimsfræga skáld Göethe,
sem aldrei gaf anda sinum nokkura hvíld, sem leitaðist við að
gera sér alt skiljanlegt og gróf sig inn í leyndardóma náttúr-
unnar með óviðjafnanlegri ástundun, bað að síðustuuin: „meira
ljós“. — Loðvík 15. hafði í lifanda lífi oft orðið að beygja sig
fyrir hinni óhjákvæmilegu nauðsyn. Hann hafði komizt að raun
um, að maðrinn leitast oft árangrslaust við að spyrna á móti
ýmsu ofbeldi og eins á móti komu dauðans. Hann dó því með
þau orð á vörum: „Maðr hlýtr, maðr hlýtr". — Oft má og af
andlátsorðum ráða hugsanir deyjandi manna. Þannig var það
uppáhaldshugmynd hins nafnfræga tónaskálds Beethovens, að
skrifa sönglag við Faust. Á banasænginni hugsaði hann einnig
um þetta, og með síðnstu orðum sínum: „Vandræði, vandræði,
ofseint", lét hann í l'jósi hrygð yfir því, að geta ekki fram-
kvæmt þessa hjartfólgnu hugmynd. — Hinn mikli heimspek-
ingr Kant og margir aðrir nafnfrægir menn hafa dáið mjög
rólegir. — Kant mælti síðast: „Það er gott“. Schiller: „Ávalt
betra, ávalt rólegra“. Washington: „Alt gengr vel“. Wel-
lington: „Það gengr vel“. Friðrik 2.: „Það gengr vel, það hef-
ir verið komizt yfir fjallið“. Locke: „Nóg“. Cromvell: „Ég
er trelsaðr". Walter Scott: „Ég finn að ég kem til sjálfs mín
aftr“. Nelson: „Ég hefi gert skyldu mína og þakka guði fyrir
það“. Rabelais : „Ég ætla að leita uppi stórt’eftilvill1 (’peutétre’);
látið tjaldið falla ; leikrinn er á enda“. Konfucius dó aftr á
móti óánægðr; síðustu orð hans vóru: „Mér hefir ekki heppn-
azt það“.
AUGLÝSING A R
Tóuskinn
verða keypt með hæsta verði hjá
M. Johannessen.
O. B. LOHB.BH.,
• KJÖBENHAVN.
Assuranee Forretning
for Danmark, Sverrig, Norge & Finland
LAGER AF:
LITHOGRAPHISTENE, BRONCEFARVER,
ægte og uægte Bogguld og Bogsölv.
PAPIR,
revne og törre Stentrykfarver samt alle Slags Materialier
og Utensilier henhörende til Lithographi,
Autographi og Stentryk,
BOGTRYKFARVER.
FERNI8 OG VALSEMASSE.
A1 Slags LAK, PENSLER, BLYHVIDT og andre Farver
for Malere <fe andet teknisk Brug.
CIGARER eu gros.
AGENTUR, COMMISSION, SPEDITION & INCASSO.
Leiðarvísir til lífsábyrgðar læst ókeypis hjá rit-
stjórunum og hjá dr. med. J. Jónassen, sem einnig gefr þeím
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynlegar upplýsingar.
Hér með leyfi ég mér að tilkynna þeim, sem brúkamitt al-
þekta export-kaffi
Eldgamla Isafold
að hvert ’/s punds stykki mun eftirleiðis verða auðkent með þvi
skrásetta vörumerki, sem hér stendr fyrir ofan.
Virðingarfyllst.
Lndrig David.
Haraborg í aprll 1887.
Gulrófufræ geta fátæklingar fengið ókeypis hjá kapt. Coghill.
Fjallkonan.
Þessi blöð af Fjallkonunni kaupir útgefandi háu
verði:
af I. ári, 1884, 1., 2., 19. og 21. blað.
— II. — 1885, 6., 7. og 8. blað.
— III. — 1886, 11. blað.
— IV. — 1887, 2. blað.
Þeir sem l.afa fengið þessi blöð ofsend, eru beðnir að endr-
senda þau og merkja utan á hvaða nr. þeir senda.
Reykjavlk: Sigm. GnOmundsson.