Fjallkonan - 18.10.1887, Page 1

Kemrút þrisvar ámán-
uði, 36 blöð um árið.
Árg. kostar 2 krónur.
Borgist fyrir júlílok.
FJALLKONAN.
Valditnar Asmundarton
ritstjóri |>e89a blaðs býr
í Þingholtastrœti og ei
að hitta kl. 3—<4 e. m.
31. BLAÐ. REYK.TAVÍK, 18. OKTÓBER 1887.
Bóuir landsyfirdónisins í máli þvi, er Kr. Ó.
Þorgrimsson bóksali höfðaði gegn ritstjóra Fjallk.
út af fréttagrein í 23. bl. Fjallk. 1886 um kærur
og sakargiftir gegn Kr. Ó. Þorgrimssyni var kveð-
inn upp í gær og hljóðar svo:
„Með bæjarþingsréttardómi Reykjavikr kaupstað-
ar, upp kveðnum 31. marzmán. þ. á., var áfrýjandi
máls þessa, Valdimar ritstjóri Asmundarson, dæmdr
til að greiða 200 kr. sekt til landsjóðs, eða, efsekt-
in eigi yrði greidd, til að sæta 8 vikna einföldu
fangelsi fyrir meiðandi ummæli um hinn stefnda,
bóksala Kr. Ó. Þorgrímsson, er prentuð vóru í 23.
blaði Fjallk. 1886, er út kom hinn 11. des. síðast-
liðið ár, enn áfrýjandinn er útgefandi og ritstjóri
téðs blaðs. Hinar ærumeiðandi sakargiftir og um-
mæli greinarinnar, sem tilgreindar eru í dóminum,
vóru dæmd ómerk, og hinum stefnda, Kr. Ó. Þor-
grímssyni, vóru tildæindar skaðabætr fyrir atvinnu-
tjón eftir mati dómkvaddra, óvilhallra manna, þó
eigi meiri enn 2000 kr.; svo var áfrýja,ndiogdæmdr
til að greiða málskostnað í héraði til hins stefnda
með 12 kr. Dómi þessum hefir ritstjóri Valdimar
Asmundarson skotið til yfirdómsins með stefnu,
dags. 19. apr. þ. á., og krafizt þess, að hann verði
algerlega sýknaðr af kröfum hins stefnda i málinu
og að hinn stefndi verði dæmdr til að greiða máls-
kostnað fyrir báðum réttum að skaðlausu, eða með
einhverju nægilegu eftir mati réttarins. Hinn stefndi
hefir aftr á móti krafizt þess, að bæjarþingsdómr-
inn verði í heild hans staðfestr og að áfrýjandi
verði dæmdr til að greiða honum málskostnað fyr-
ir yfirdómi með 30 kr. eða eftir mati réttarins
I máli þessu er áfrýjandinn sakaðr af hinum
stefnda og dæmdr af undirréttinum fyrir það, að
hann hafi i áðrnefndu blaði Fjallk., í grein einni
með yfirskrift „Sakargiftir", skýrt frá ýmsum sak-
argiftum gegn hinum stefnda út af því, að hann
muni hafa dregið undir sig peninga, sem hann hafi
átt að borga úr bæjarsjóði og falsað kvittanir, að
hann hafi ritað heimildarlaust nafn undir kvittanir
í sviksamlegum tilgangi, að hann hafi falsað kvitt-
un fyrir peningum, og að gjaldkeri bæjarins (R-
víkr) hafi beiðzt þess, að rannsökuð væri bókfærsla
hans um tekjur og gjöld bæjarins, hvort eigi væri
ástæða til að höfða sakamálsrannsókn út af henni
gegn stefnda. Það er nú rétt hermt af stefnda,
að í áminstri blaðgrein hafi verið skýrt frá því,
að kærur yfir honum innihaldandi ofanritaðar sak-
argiftir hafi verið afhentar bæjarfógetanum í Reykja-
vík, og er ein kæran orðrétt prentuð í blaðinu.
Enn á hinn bóginn er það sannað í málinu og
viðrkent af stefnda, að einmitt þessi skýrsla blaðs-
ins, um að nefndar kærur hafi verið afhentar bæj-
arfógetanum, er sönn, eins og það er viðrkent af
stefhda, að rétt er skýrt frá um efni kæranna í
blaðinu. Með því nú að áfrýjandi eigi hefir i hinni
áminstu grein látið í Ijósi neitt álit um það, að
sakargiftirnar væru á rökum bygðar, né heldr bor-
ið stefhda á brýn, að hann hafi gert sig sekan í
nokkru vanvirðandi athæfi, og hann á hinn bóginn
hafði heimild til þess að skýra frá því, að áminst-
ar kærur, er ræddu um almenningsmálefni og vóru
tilefni til sakamálsrannsóknar og sakamálshöfð-
unar gegn stefnda, væru framkomnar og afhentar
hlutaðeigandi yfirvaldi, og það því fremr, sem ann-
að fréttablað fyrir almenning þegar degi áðr hafði
skýrt frá þvi, að búið væri að afhenda yfirvaldinu
téðar kærur, þá verðr eigi álitið, að hann hafi gert
sig sekan í saknæmum tilverknaði, með því að
prenta hina átöldu grein í blaði sínu. Það ber
því að sýkna áfrýjanda fyrir kærum stefnda imáli
þessu. Eftir atvikum á málskostnaðr fyrir báðum
dómum að falla niðr.
Þrí dœmist rétt að vera:
Afrýjandi, Yaldimar ritstjóri Ásmundar-
son, á að vera sýkn fyrir kærum og kröf-
um hins stefnda, bóksala Kr. Ó. Þorgrims-
sonar, í þessu máli. Málskostnaðr fyrir
undirrétti og yfirdómi falli niðr"'.
Forngripasafnið hefir mist einhvern merkasta
hlut sinn. Það eru „Hauksbókar-blöðin“ (14skinn-
blöð úr Hauksbók), er Jón Þorkelsson rektor gaf
út 1865. Forstöðunefnd Árna safns Magnússonar í
Khöfn hefir heimtað þessi skinnblöð sem vafalausa
eign handritasafnsins, af því að það þykir vist, að
þau hafi einhverntima verið í skinnbókinni, sem
nú er í Höfn. Eftir talsverðar bréfaskriftir og
samanburð á handritinu lét Forngripasafnið blöðin
af hendi. — „Óvandari er eftirleikrinn". Ætli ís-
lendingar geti ekki heimtað með álíka rétti eitt-
hvað af handritum úr safni Árna Magnússonar?
Xý rit (send Fjallk.). Mótsagnir orthódoxínnnar.
Eftir Kristofer Janson. AVinnipeg, 1887. 16 bls. 8vo.
Ouð Gyðinga og guð kristinna manna. Prédikun
eftir Kristofer Janson. Winnipeg, 1887. 15 bls. 8vo.
Fagnaðarboðskapr hmna „orthodoxu“ og hinna „li-
berölu“. Jólaræða eftir Kristofer Janson. AVinnipeg,
1887. 16 bls. 8vo.
Allir þessir ritlingar eru þýddir af Birni Pétrs-
syni.
Aflabrögð eru og hafa verið í haust ágæt hvar-
vetna við Faxaflóa, þegar gæftir hafa eigi hamlað.
Tíðarfar er nú þessa dagana vætusamt nokkuð
og stormasamt, enn fremr mílt.
Þingcyjar?ýn\u, 27. sept. „Swnarið heflr verið gott; heyafli
með mesta móti og vel hirtr. Fyrir skommu kom skip til
„Kaupfélags Þingeyiuga“ með viirur, og vóru þær flestar með
ðvanalega góðu verði. Skipið tðk aftr 3900 sauði frá télaginu.
Snör-Múlmýdu, 1. okt. „Snmartíðin mátti heita g/)ð, þðtt
') Sama dag var kveðinn upp annar sýkuuilðmr í landsyfir-
dóminum í sams konar máli, er Kr. Ó. Þorgrímsson hofð-
aði gegn Þorleifi ritstjóra Jðnssyni.