Fjallkonan - 12.07.1892, Qupperneq 3

12. jölí 1892.
FJALLKONAN.
111
vatni; hann mælti oft til kaupslaga við meun í alt sumar; bað
að selja sér einn sauð, þó ekki væri meira, þá annað smátt eða
stórt, svo hann hefði eitthvað af landinu, þar sem þeir báru all-
ir að þeim Stefáni og Pétri hvað þeir til höfðu. Talaði hann og
jafnan að eða þóttist sinn part eiga í hvalþvestum eða soðhval,
enn fékk þar aldrei neinu siuni neitt ígen, hvað sem þessi Mar-
teinn hér um babbaði1; fékk hann blðt og ýmsar óbænir í þenna
sinn rétt eða bænarstað. Hvergi víssum vér hann þó stela eða
mein gera. Einum íslenskum manni hjálpaði hann þó vel til
lífs, er með steini hafði rotað einn hans bátsmann. Einn tima
gekk hann jheirn á bæ prests vors, séra Jóns Grímssonar2 og
með honum hans franski pilote, falaði sauð til kaups sem kunni,
og fékk því síðr; fór meinlauslega til skips áftr. Með þessum
hætti leið þetta alt sumar af, alt til þeirra skaða, fyrir Utan
önnur stærri ævintýr, ránskap eðr rips, enn sem hér greinir, ut-
an menn komu til þeirra jafnlega og daglega sem í annan kaup-
stað, bæði á hestum og skipum. Hamra, axir, járn eðr striga
mátti og hjá þeim fá; prestr vor lét fáa daga undan ganga að
íinna þá ei og í öll skip fór hann. Nokkru fyrir þeirra skip-
tapa þóttust þeir frönsku missa spik nokkuð af einum hvalshaus
í myrkri. Enn að morgni klöguðu þeir sig hér um Pétr og
Stephán fyrir sinum herra, hafnar bónda, er bjó á Ketvogskoti,
þar þeir lágu; hann bar af sér, enn þorði þó ekki fyrirmenn
þessa verks að nefna; þakkaði hann, og lét þeim til hýru í té
eina á sins húsbónda; hjálpaði honum og gömul vingan Stephans,
enn Marteíni sætti enginn eftir vanda. Þetta spurði jfiana þó
ttþp af sínum undirmönnum, og gaf sér fátt um í fyrstu. Einn
morgun kom Marteinn heim á kotið, og heimti einnig sinn sauð,
enn sagðist þó vilja af eigin manndómi launa honum í brauði
og víni, sitt bátskvartér honum sýnandi og svo fraihbjóðandi
brauð; hann sagðist ekki hafa þegið fyrir orsakir. Enn allir á
Pétrs skipi sönnuðu að hann hefði þegið 23 brauðkökur og vínið
á kváítilinu. Svo háfði nö Marteinti þessi á með sér með slík-
um hætti sem hér er frá sagt. Hér eftir á þriðjudaginn næst-
an fyrir St. Matthæidag, sem var þann 19. sept., ferðuðust fyr-
irmenn állir þeirra tveggja skipa, Pétr, Luys og Stephan með
sínum bestu mönnum inn til þess Stóra skips Marteins Billa3
Pranoa, að halda reikningsskap síhs hvallýsis áðr í haf legði,
þvi þeir vóru albúnir. Þá hafði nokkuð ágreint fýrra daginn,
og fóru þvi annan, og vórtl þá vel forliktir og komu heim vel
glaðir og víndruknir. Þennan sama miðvikudag, sem var sá
20. sept,, hafði kapteinn Marteinn gengið frá skipi sínu með
nokkra fáeina menn yfir Naustavíkrskörð sem leið liggr heim
til staðarins Árness; af þeim atburðum hefi ég ei sannara ehn !
sögu prestsins og eins manns, er var viðstaddr, og aldrei kom
ég í þá höfn, sem þetta stóra skip var, utan einu sinni með ná-
granna mínum strax í sumar, er þeir höfðu fært hingað skipið.
Svo er sagt af þeim viðskiftum þeirra prestsins og Marteins, að
Marteinn hefði viljað fá sér sauð til siglingar af prestinum, og
heimt með Bjálfskyldu, þar hann hefði haft sinn hval; og sem
prestr þverlega neitaði, sagði Marteihn, ekki mætti minna vera
énn hann fengi sér nautkorn, og ei skyldu þeir fyrri aðskilja.
Yel gæti hann tekið frá honum hans kýr og sauði ef hann vildi,
enn það vildi hann ekki gera, enn hann væri sér svo mikið
skyklugr. Hvað þar um fór, kom þó svo um siðir, að fylgdar-
maðr Maiteins tók snæri upp og hafði lagt um háls presti, sem j
henging merkja skyldi. (Framh.).
“■i_"—“-----
1) Þannig hdr.
2) Séra Jón Grímsson var prestr í Árnesi 1615 (eitt ár?).
3) = Villa.
Drykkjuvísa.
Ss; væri ég í Valhöll!
Valin þar i sal Öll
Seggja situr fjöld;
Horna sætur sjórinn
Svaiar þeim og bjórinn
Glatt þeim gerir kvöld.
Úr öndveginu Óðinn
Öllum sendir bjóðin
Drykkjar full með föng,
Mælskur fyrir mjaðar
Mælir fulli jaðar,
Bragi byrjar söng.
Drápu karlinn kveður,
Kappa hjöftu gleður,
Stef þeir styðja öll,
Fullum rómi fylgja,
Fyilir hljóðabylgja
Digur háa höll.
Valkyrjurnar verum
Veigar bera’ í kerum,
Enginn dýrri drakk;
Vínið sýpur sjálfur
Sigfaðir, enn Hálfur
Kóngur koniakk.
Af dönsku kappar Kraka
Korni’ í staupi taka
Býrlað brennivín;
Ei mun af því veita,
Eti þeir hið feita
Óðins alisViii.
Hörðum Hlaða-jarli
Hygg eg Þrándheims falli
Ákavítið eitt;
Torf-Einari einum
Er af skutilsveinum
Whisky borið heitt.
Egill gamli’ og Grettir
Gerast brúnaléttir,
Þegar býðst þeim bjór;
Feitu’ af fleski mettir
Fattir tæma’ og réttir
Hornin stikilstór.
Saman sitja bekki
Siðlátir, þó drekki,
Ávalt Einherjar;
Þó að þétt og lengi
Þambað hafi, engi
Gerist ,Good-Templar‘.
Hófsemdarmaðr.
f Sigurðr Yigfússon, fornfræðingr, létst hér í
bænum 8. þ. m. eftir stutta legu í lungnabólgu.
Hann var bróðír hins alkunna fræðimanns drs. Guð-
brands Yigfússonar (f í Oxford 1889), og sonr Vig-
fúsar bónda, er síðast bjó í Frakkanesi í Dalasýslu,
Gíslasonar stúdents á Ökrum, Vigfússonar sýslu-
manns í Þingeyjarþingi, enn móðir Sigurðar var
HalldórajjGísladóttir prests að Breiðabólsstað á Skóg-
arströnd, Ólafssonar biskups í Skálholti. Er þessi
ætt rakin í æviminning dr. Guðbr. Vigfússonar
í Fjallk. 1890 (aukabl. nr. 4). Sigurðr er fæddr í
Galtardal? í Dalasýslu 1828 og ólst upp hjá for-
eldrum sínum. Þegar hann var fulltíða orðinn, fór