Fjallkonan - 22.01.1898, Qupperneq 1

Gjalddagi 15. júli TJpp
sögn skrifleg fyrir 1. okt.
Afgr.: Þingholtsstrœti 18
Kemr út nm miðja viku.
Árg. 3 kr. (erlendis 4 kr.)
Auglýsingar ftdýrar.
FJALLKONAN.
XV, 3. ReykjavíK, 22. janúar. 1898.
FJALLKONAN 1898.
Þetta ár verða myndir í hverju
blaði Fjallkonunnar, bæði af
merkismönnum útlendum, viðburð-
um og mannvirkjum og innlendar
myndir.
Um stjórnmál verða að eins
stuttar greinir teknar í blaðið.
Stuttar praktiskar ritgerðir um
atvinnumál vill blaðið fá sem flest-
ar og geldr þá ritlaun fyrir, ef
þær eru svo úr garði gerðar, að
ritstjórninni líki.
Sögur verða í hverju blaði,
bæði innlendar sögur (sem ekkert
annað blað hefir að bjóða) og út-
leudar, skemtilegar sögur.
Af innlendum sögum, sem koma
áðr langt líðr, má neína þátt af
Níels skálda með mynd af hon-
um.
Fréttabréf vill Fjallkonan fá úr
öllum héruðum, cinkum ef eitt-
hvað ber nýrra við. Þeir sem
senda blaðinu stöðugt fréttir geta
fengið það ókeypis.
Útgefandinn.
Salisbury.
Ráðaneytisforseti Englendinga,
sem nú er, Eohert Arthur Cedl,
marki af Salisbury (Solsbörri) er
fæddr 1830. Hann hefir verið
þingmaðr síðan hann var rúmlega
tvítugr og setið mjög oft í ráð-
gjafasæti. 1886 varð haun ráða-
neytisforseti eftir lát Disraelis.
Hann er rammr íhaldsmaðr, enn
hefir jafnan verið talinn meðal hinna
mælskustu og atkvæðamestu stjórn-
málamanna á Bretlandi. Einkum
hefir þótt mikið kveða að stjórn-
kænsku hans og framkvæmd-
nm í utanríkismálum, og ekki
sízt í „austræna málinu", þótt
ekki fari miklar sögur af fram-
kvæmdum hans í stríði Tyrkja
og Grikkja síðast. Hann hefir
oftar enn einu sinni orðið að
þoka með ráðaneyti sitt fyrir
Gladstone og hinum frjálslynda
flokki; þeir hafa skifzt á um
völdin á Englandi síðustu tíu ár-
in; en þótt Gladstone nái eigi
framar sæti i ráðaneytinu fyrir
elli sakir, er mjög líklegt «ð ráða-
neyti Salisburys eigi sér ekki
langan aldr héðan af, enda gerist
hann nú líka aldrhniginn.
Alþyðurödd um stjórnarmálið.
Yér höfnm,sveitabændrnir, reynt
að fylgjast með í þessu máli í
sumar; enn þrátt fyrir prédikanir
blaðanna muuu margir litlu nær
og í miklum vafa.
Yér höfnm séð ávarp Valtýs-
manna og þar ietrað stórum stöf-
um: „að skipaðr verði sérstakr
ráðgjafi fyrir ísland, er eigi hefði
önnur stjórnarstörf á hendi, skildi
og talaði íslenzku. eða með öðrum
orðum, væri íslendingr, ætti sæti
á alþingi og bæri ábyrgð fyrir
því á allri stjórnarathöfninni“.
Vér höfum skilið Yaltýsmenn
svo, sem ganga megi að því vísu,
að þetta yrði fáanlegt, ef alþingi
vildi þiggja það.
Enn vér, bændrnir, þurfum að
gjöra oss það Ijóst, «ð hverju
leyti breyting þessi eé til batn-
aðar, ef hún fengist, og þetta
finnst oss vér bezt geta með því,
að virða fyrir oss, hvernig hið
nýja endrbætta fyrirkomulag
mundi reynast í íramkvæmdinni.
Vér göngum þá út frá því, að
til sé sérstakr íslandsráðgjafi, ís-
lenzkr í húð og hár. Að hann sé
hinn vandaðasti og lærðr vel. Að
hann sé framfara og áhugamaðr,
hafi engin önnur störf á hendi og
sé því vakinn og sofinn yfir því,
að hugsa um framför ianda sinna,
smíða ný lagafrumvörp, efla sam-
göngur, auka mentun o. s. frv.
Þessi góði íslandsráðgjafi á nú
að mæta á alþingi íslendinga og
þar skyldi maðr ætla, að kæmi
mikill og fagr ávöxtr iðju hans.
Enn blessaðr ráðgjafinn á nú
sæti í ríkisráðinu, og á þar að
eins ráð á sínu eina atkvæði. Enn
undir ríkisráðið í heild heyra
síðustu úrslit allra íslenzkra lög-
gjafarmála.
Hlýtr þá ekki ráðgjafinn, áðr
enn hann fer til þings, að bera
undir ríkisráðið öll góðu laganý-
mælin sín ? Hlýtr hann ekki að
spyrja dönsku ráðgjafana að því,
hver af nýmæludum þeir aðhyllist?
Getr ráðgjafinn borið þau laga-
frumvörp undir þingið, sem rikis-
ráðið þegar hefir felt með at-
kvæðafjölda? Erþá svo ólíklegt,
að blessað ríkisráðið stytti mörg-
um af góðu frumvörpunum ráð-
gjafans aldr og eyðileggi þannig
mest af öllu hans mikla og góða
starfi?
Svo kemr nú ráðgjafinn til þings
með hinar helgu leifar, sem slopp-
ið hafa gegnum hreinsunareid
ríkisráðsins. Þingið aðhyllist sumt
óbreytt, öðru vill það breyta
meira eða minna. Enn breyting-
um þessum gat ráðgjafanum ekki
hugsast að gjöra ráð fyrir og
bera þær í tíma undir ríkisráðið.
Hvað getr hann þá sagt ? Hverju
getr hann lofað ? Oss finst hann
að eins geta svarað þessu gamla:
„Ég veit ekki“. „Þetta hefir
ekki borið á góma og þvi óvíst,
hvernig stjórnin tekr í það.“
Frá þjóðinni streyma ýms laga-
nýmæli inn á þingið. Sum af