Fjallkonan - 28.01.1898, Síða 2

v)
14
FJALLKONAN.
XV 4
kveðið er með dýrum rímnahætti,
rímuna um berserkina. Aftr hef-
ir honum tekizt vel að yrkja und-
ir rímnahættí á öðrum stöðum (t.
d. í „Glámskvæðinu“ og í 10. og
20. kvæðinu og víðar).
Hann hefir á ýmsum stöðum
brugðið nokkuð út af sögunni og
var það varlega gerandi, af því
að sagan er skoðuð sem sannsögu-
leg og alþýða hefir svo miklar
mætr á henni. Þó eru þessir út-
úrdúrar víðast hvar í góðu sam-
ræmi við eðli sögunnar.
Það er svo með kvæði séra
Matthíasar, að menn þykjast
oft sjá á þeim misfellur, enn
gallarj þessir eru smámunir einir
í samanburði við skáldlegt
gildi kvæðisins eða kvæð-
annaí heildsinniogsvo er hér.
Höf. hefir ekki sjálfr lesið
prófarkir af þessari bók
sinni og má því vera, að
sumt af þessum smágöllum
í henni séu prentvillur.
Annars hefir bók þessi
fengið svo mikið lof í blöð-
unum, að það væri að bera
í bakkafullan lækinn að bæta
við, enn ef fara ætti að
gagnrýna bókina til þess að
gjalda Torfa-lögin sem nýtr
ritdómari, yrði það oflangt
mál í þessu blaði.
Það er auðséð á þessari
bók, eins og drepið var á
fyrst í þessari grein, að séra
Matthíasi er enn ekki farið
að fara aftr, þó hann sé
nú af bezta skeiði og hafi oft
átt við örðug kjör að búa. — Þeg-
ar andargiftin hrífr hann, gera
þeir ekki betr yngri mennirnir;
þesskonar tilþrif má einnig víða
finna í „Grettisljóðum“.
fyrir hálförkina, enn útgefandi „Fjallk.“
færði prófarkalestrinn niðr í 3 kr., enn
þó var útgef. „ísaf.“ (og „Þjóðólfs")
látinn hafa verkið eftir sem áðr.
Nú á síðasta þingi gerði útgef. þessa
blaðs ekkert slíkt tilboð, og er því borg-
unin fyrir prófarkalestrinn hærri. Venju-
lega er borgunin 3—6 kr. fyrir heila
örk. Það væri ekki of mikið að
borga 3—4 kr. fyrir örkina af Alþingis-
tíð. ef þær væru viðunalega lesnar, enn
því hefir farið fjarri.
í siðasta biaði „íslands" er ritdómr
um „Musikfélag Reykjavíkr11, sem virð-
ist vera á góðum rökum bygðr, og ætti
félagið að láta sér slikar rökstuddar að-
finningar að kenningu verða, í staðinn
fyrir að stökkva upp á nef sitt, sem
sumra er siðr.
VIÐ LESBORÐIÐ.
í siðasti blaði minnist „Þjóðólfru á
alþingiskostnaðinn. Hann er nú 1637
kr. hærri enn 1895, enn aftr nokkru
minni enn 1893, því þá var hann yfir
40,000 kr. Hækkunin er nokkuð fólgin
í prófarkalestri Alþingistíðindanna. Út-
gefandi þessa blaðs hefir hvað eftir ann-
að boðizt til að lesa prófarkirnar af Al-
þingistiðindum fyrir miklu minna enn
áðr hefir verið venja. Útgef. _ísafoldar“
lét borga sér 7 kr. eða jafnvel 10 kr.
Aflalaust hvarvetna, enda stöðugar
ógæftir.
Kvillasamt mjög hér í bænum
og nærlendis : ilt kvef, magaveiki, hettu-
Bótt og fleiri kvillar.
ISLENZKR SÖGUBÁLKR.
Æfisaga Jóns Steingrímssonar,
prófasts og prests að Prestsbakka.
[Bftir eiginhandarriti. Lbs. 182, 4to].
„Bjarki flytr söguna „Snjór“ eftir
Alex. Kjelland. Það eru komnar nokkr-
ar blaðsíður af henni neðanmáls. Hún
virðist vera vel þýdd, og betr enn „Sög-
ur frá Siberíu" í Bókasafni alþýðu, enda
er svo að sjá, sem tveir menn vinni að
þýðingunni.
í „Stefni“ hefir Páll Briem amtmaðr
svarað í löngu máli örstuttri grein, sem
stóð í haust í Fjallk. um tímaritið „Lög-
fræðing". Honum mun bráðum verða
sýnt, þessum hálærða manni, að hann er
ekki eins orðhagr og hann heldr.
Frost og fannkoma hefir verið öðru
hvoru nú í nær hálfan mánuð.
1. Ég Jón Steingrímsson, fyrir guðs
sérlega gæzku og miskunnsemi prófastr
yfir Skaftafellssýslu og prestr til Kirkju-
bæjarklaustrssafnaöa, er borinn og
barnfæddr í þennan heim á Þverá
í Blönduhlíð í Hegranessýslu eftir
vors frelsara hingaðburð 1728 af
guðhræddum og frómnm foreldrum:
Minn fæðingardagr var 10. sept-
embris, er þá bar upp á föstu-
dag, sex vikum fyrir vetr. Minn
góði faðir bar strax umsorgun
fyrir því, að ég skyldi öðlast hei-
laga skírn, hverja mér veitti sá
æruverðugi og mikið velgáfaði
kennimaðr Sra Björn Skúlason, er
þá var prestr í Flugumýrarþing-
um; mín guðfeðgin hétu Páll Skúla-
son og Guðný Stephánsdóttir. Hann
var þá orðinn umferðakarl; ei
hafði hann mikill búsældarmaðr
verið, né gefinn fyrir stundlegu,
enn yfrið margfróðr og guðhræddr; tíð-
um hafði hann gengið berhöfðaðr milli
bæjanna, og þó gárungar, sem þeirra
venja er, gerðu skimpi að honum, var
hann þokkasæll hjá öllum guðelskandi
mönnum. Heyrði ég oft um það getið,
hvað karl þessi hefði heitt beðið fyrir
mér, bæði þá er ég skírðr var og síðar.
Föðurbróðir minn, Sra Sigurðr, lét heita
eftir honum, so séra Páll á Holti, pró-
fastr í Rangárvallasýslu ber hans nafn;
enn um hitt guðfeðgin mitt skal síðar
talað verða. Að van(a)legum móð nefndi
ég ei í öndverðu feðra nöfn og foreldra
minna, af því ég vildi sér í lagi nokkuð
þar um mæla. Minn faðir hét Stein-
grímr Jónsson, enn móðir mín Sigríðr
Hjálmsdóttir; minn föðurfaðir var Jón
Steingrímsson lögréttumaðr í Skagafirði;
sá Steingrímr var Guðmundsson af ætt
Finnboga lögmanns; mín föðurmóðir var
Ingiríðr Aradóttir, prófasts í Hegraness-