Fjallkonan - 01.02.1898, Blaðsíða 2
18
FJALLKONAN.
xv 5
granda rétti vorum, þá, láttu þá
kenna á þínurn járnvarða knefa“.
FJotinn mun eiga að vinna nokkura
hafnarbæi af Kínverjum, og hafa
þýzk herskip þegar lagt kald á
eina mikilvæga höfn, Kiao tschao.
— Á þetta geta hin stórveldin
eigi horft róiega, heldr krefjast
nú Rúss.ir, Englendingar og Frakk-
ar ailmikilla landspildna af Kín-
verjum. TeJja menn víst, að ef
þessu fer fram, verði Kína innan 1
skamms gersamlega snndrlimað og
skiít milli stórveidanna, svo sem
farið var með Pólland forðum.
Einkum mun Rússinn sjá svo um,
að hann fari ekki varkluta við
skiftiu á reitum „hins heilaga
ríkis“, enda heíir rússneskr floti
þegar tekið Port Arthur og þang-
að ætla þeir að leggja Siberíu-
járnbrautina. Höfn þessi verðr
þá einkar þýðingarmikill verzlun-
arstaðr, og þaðan hafa Rússar
líka greiðan gaug til Peking.
Bismarck gamii er um þessar
mundir lasburða mjög, og er jafn-
vel búizt við, að hann muni nú
þá og þegar hrökkva upp af.
Austrríki. Tlm miðjan nóv.
urðu róstur miklar á ríkisþingiuu.
Ástæðan var sú, að ráðaneytisfor-
setinn Badeni hafði gefið út tii-
skip&nir, er hölluðu rétti þýzkrar
tungu og veittu tungu Czecka
meiri hlunnindi enn Þjóðverjar
fengu þolað. Á ríkisþinginu vóru
Þjóðverjar einir síns liðs, því að
Czeckar höfðu allar hinar þjóð-
irnar með sér og vóru þá í meiri
hluta. Enn er Þjóðverjar fengu
ekkert á unnið, tóku þeir til sinna
ráða og settu sig gegn hverju
máli er rætt var, svo að engin
lögleg atkvæðagreiðsla gat átt sér
stað. Gerðist þá að lokum all-
róstnsamt í þingsalnum. Þing-
menn tóku prótókolia, blekbyttur
o. fl. og einhentu í höfuð hver
öðrum, og var orðbragðið eftir
því; að síðustu komst alt i handa-
lögmái. Yar þálögregluliði hleypt
inn í þingsalinn; margir þingmenn
teknir höndum, ean aliir reknir
út og salnum svo lokað. Enn
með því að þingmenn eru hyar-
vetna friðheilaglr, vakti þetta
megna óánægju. — Upphlaup urðu
í Yín og fleiri borgum, og lá jafn-
vel nærri að uppreisn yrði. Sá
keisarinn þá eigi annað vænna,
enn að láta undau og setja Badeni
og ráðaneyti hans frá völdum, og
vakti það hina mestu gleði hvar-
vetna; rneðal Þjóðverja. Heitir sá
G&utsch, er keisarinn hefir falið
á hendr að mynda hið nýja ráða-
neyti, og hefir hann verið kenslu-
málaráðherra í ráðaneyti Badenis.
Og er honum tókst heidr eigi að
miðla málum milli Þjóðverja og
Czecka á ríkisþinginu, var því
slitið að boði keisarans. Er ekki
it
búizt við, að hið nýja ráðaneyti
tolli lengi í sessi. — Nærri lá um
tima, að Ungverjar vildu nota
tækifærið til að slíta sambandi
við Austrríki. Enn nú hefir þó
tekizt að fá ríldsdag Ungverja
til að samþykkja lög um fram-
hald á félagsskap í sameiginleg-
uro málum, toilmáium og þess
háttar.
Frakkland. Eins og getið var
nm síðast, var farið að hreyfa við
Dreyfus-málinu. Gerðist varafor-
maður öidungaráðsins, Scheurer-
Kestner, helzti talsmaðr Dreyfuss,
og kvað sýnt, &ð liann hefði sak-
laas dæmdr verið. Málsrekstrinn
var allr íeynilegr og iunan luktra
dyra,samkvæmtfyrirmælum,stjórn-
arinnar, enn þó hefir það vitnazt,
að Dreyfus hafi einkum sakfeldr
verið sakir skjals eins, er fanat
í sendisveitarbyggingunni þýzku,
og hafði franska stjórnin náð í
það með því að múta þjónunum
þar. í skjali þessu var getið um
mikilsverða uppdrætti á ýmsum
nýjum vígvélum og fleiri launung-
armál úr franska hermálaráða-
neytinu. Var skjal þetta svo af
rithandsrfræðingum (Grafologer)
borið saman við hönd Dreyfuss,
og töldu sumir það ritað af hon-
um, aðrir eigi. Enn svo bárust
böndin að öðrura manni, Ester-
hazy greifa, og vildu fræcdr Drey-
fuss kenna honum aai, að hann
hefði falsað þetta skjal og stælt
hönd Dreyfuss til þess að fella
hann. Ein af vinkonum Ester-
h&zy’s framseidi lögregluliðinu
bréf, er hún kvað hanu hafi
skrifað, og er þar farið smánar-
orðum um her Frakka. Blöðin
fröasku eru flest á móti Dreyfuss;
enn binn frægi rithöfundr Emile
Zola hefir kröftugiega haidið fram
sýknun Dreyfuss í ræðum og rit-
um. — Á þingi Frakka vóru gerð-
ar fyrirspurnir tii ráðherranna um
þetta mál; svöruðu þeir, að Drey-
fus væri löglega dæmdr sekr og
kváðu ekkert nýtt fram komið í
málinu, sem gæti heimilað að það
væri tekið fyrir að nýju. Þing-
menn beggja deilda lýstu með at-
kvæðafjölda yfir samþykki sinu
og trausti til stjórnariunar og
fraœkomn hennar í þessu máli. —
Sakargiftum þeim, er Esterhí.zy
var borinn, neitaði hann öllum og
kvað þær uppspuaa einn af fjand-
mönnum sínum; hefðu þeir falsað
bréf og skjöl með sínu nafni og
hendi til þess að geta felt sig.
Enn þótt fylgismenn Dreyfuss
fengju cigi á unnið, &ð mál hans
væri tekið fyrir af nýju, gátu þeir
þó komið því tií leiðar, að Ester-
hazy var dregiun fyrir hermenna-
rétt. Fjöldi vitna var yfirheyrðr;
þar á meðal bróðir Dreyíuss og
Scheurer-Kestner, enn ekkert vitn-
aðist upp á Esterhazy annað enn
hitt og þetta um hans prívatlíf,
svo sem að hann á vinkonur
margar og er skuldum vafinn.
Herréttrinn sýknaði hann því í
einu hljóði. — Zola birtir í dag
í blaðinu L’Aurore opið bréf til
forsetsns Felix Favre; ber hann
þar hermálaráðherranum Billot á.
brýn, að hann hafi stungið undir
stól skjölnm. er sönnuðn sýknun
Dreyfuss, og herréttinum, er dæmdi
Esterhazy, að hann hafi vísvit-
andi sýknað sekan mann. Ráða-
neytisforsetina Méline svaraði í
fulltrúadeildinni fyrirspurnum á
þá leið, að Zola myndi tafarlaust
dreginn fyrir lög og dóm. Þingið
samþykti með atkvæðafjölda dag-
skrá, er lýsir trausti þess til
stjórnsrinnar.
Alphonse Daudet, hinn heims-
frægi frauski skálds&guahöfundr,
íátinn, 57 ára gamall.
Eugiendingar og Frakkar deila
um ylirráðin yfir Sudan og lönd-
'unum rneðfr&m ánni Niger, og viija
hvorugir vægja til. Nú er nefnd
af báðum þjóðum samau komin í
P&rís til að gera út um misklíð
þessa. — Forsetinn Felix Favre
og Czarinn hafa skifzt við hjart-
næmum nýársóskum.
Frá Rússlandi hafa hraðskeyti