Fjallkonan - 14.03.1898, Blaðsíða 3
14. marz 1898.
FJALLKONAN.
43
hafa meðgjöf hans frá þessum degi til
næstkomandi Jðnsmessu, — þá stðð skól-
inn so lengi — og taldi honum þar strax
út peningana, hvar við sjálfr hr. biskup
Harboe og nokkru við bætti, og þar með
var ég tiltekinn tíma í skólann inntek-
inn. Dað sama sumar fór háttnefndr hr.
bp Harboe alfarinn þaðan í Skálholts-
stifti, enn áðr hann fór, dimitteraði
hann nokkura pilta úr skólanum og fór
að regla niðr aftr, hverir á ölmusuna
takast skyldi eftirleiðis; vóru þar all-
margir umbiðjandi, eins og vant er, enn
ei losnuðu nema fjórar ölmusur; kemst
nú stólshaldarinn í það viðtal og ráðslag.
Er ég nú fyrst fyrir tekinn, þar ég hafði
þenna litla tíma bæði vel hagað mér og
mikið lært; annað varð ei so vel markað.
Stólshaldarinn verðr enn móti mér og
Begir mér'sé þarfara, að læra lands og
bóndavinnu og hafa fyrir móður minni,
enn leggjast í örbeit með þennann lærdóm
upp á það óvissasta útfall o. s. frv. í
fljótu áliti mátti þetta iilmenska hans
sýnast og nokkurskonar öfundsýki. Enn
það gat ég til vits og ára kominn aldrei
so útlagt. Hann vildi móður minni og
mér það bezta, og ætlaði ég mundi ei
af komast; var og að koma á ölmusuna
systursyni sínum, Magnúsi Ketilssyni, er
þó hepnaðist ei í það sinn. Annars er
það ljóst, að honum hefir verið ætíð lítið
gefið um skólalærdóma. — — Dessu og
því líku tali og mótmælum stólshaidarans
svaraði herra biskupinn þessum orðum:
„Hann skal í guðs og kóngsins nafni
njóta einnar ölmusu.1* Stólshaldarinn
upp á stendr þá, í tilliti til skólafororðn-
ingarinnar, að so megi einhver gefa sig
fram og stiila fyrir mig caution, ef mér
kunni mistakast eðr ei geta lært út eftir
sem hún fyrir leggr, og nú komst enn
í vanda að sýnast mátti. Enn guð kom
nú vonum bráðar með liðveizlu. Áðr
nefndr Mr Einar Jónsson í Viðvík var
þá kominn á stóiinn; hann gefr sigfram
og stillir mín vegna begerða caution
undir sínu nafni og hústrúarinnar Val-
gerðar; so langt mundi hún nú fram;
soddan fornaldartrygð var jafnan að finna
hjá því sæla guðsbarni; hér kom engum
í hug að leita hennar liðveizlu. Hér við
varð stðlshaldarinn nauðugr viljugr að
þagna og láta af, og var mér þar eftir
sá allra bezti og ráðhollasti maðr, að
fráteknu eiuu afviki löngu síðar. Dar
eftir kom hann syni sínum Jóni, nú fó-
veta, í skóla og fól mér hann þá framar
öllum öðrum til forsvars og umgæzlu á
hendr; margt fer öðru vísi enn ætlað er.
Ei varð mér auðið að geta launað í neinu
þeirri góðu hústrú velgerning sinn; söm
var hennar gerð, þó ei þyrfti, fyrir guðs
náð, á því að halda, enn mágr hennar,
Mr Einar, bað mig að lána sér í harð-
indunnm 1753 2 rdr. til specie, enn ég
sendi honum 4ra og gaf honum þá, og
síðar 1770 hest á alþingi, er hann var
þar so nær gangandi, og hans fornu
vinir, er hann þar hitti, gátu ei, eðr
vildu ei, verða honum hjálplegir; þá gafst
mér að sjá, að „fúll er haldinn félaus
maðr“, enn frómum og guðhræddum
manni legst þó ætíð eitthvað til, þegar
í vandræði er komið; átti þetta vel heima
* hjá honum. Hann sálaðist i heiðarlegri
elli 1779, og lét ei barn eftir, enn einn
systursonr hans er Mr. Jón Grímsson,
þénari Hra Pinns, síðar prestr, nú ver-
andi í Görðum á Akranesi.
(Frh.)
Húnavatnssýslu (vestanv.) 20. febr.
Fram yfir jól góð tíð; síðan umhleyp-
ingar; mjög oft útsunnan eða vestan-
hroðar og síðan á norðan; þetta þykir
benda á að „sá hvíti“ sé í nánd. Hag-
lítið nú orðið, og ef vor verðr hart og
ís kemr er hætt við að ýmsir verði hey-
tæpir, enda litlar firningar og hey illa
verkuð. — Bráðapest talsverð .Ýmsir
hafa látið bólnsetja fé sitt og
hefir það víðast vel takizt.— Verzlunar-
horfur ískyggilegar; matvara að hækka
í verði; skuldir að aukast. — Búnaðar-
félög eru stofnuð í flestum hreppum
sýslunnar, og munu glæða áhuga á jýrða-
bótum. Önnur félög ekki teljaudi. —
Samtök um að mínka blaðakaup. Blöð-
in eru orðin regluleg landplága, svo
nauða-ómerkileg sem þau eru líka. í
síðustu tölubl. „Dgskr.“ vðru til dæmis
150 þuml. af dálklengd biaðsins per-
sónulegar deilur og skammir. — Fólks-
eklan stendr í vegi fyrir öllum búnaðar-
framkvæmdum. Flestir vilja vera lausir
og allr þorrinn þarf þá að ganga í skóla,
enn úr því verðr fólkið svo fínt, að það
má ekki vinna eins og hinir dónarnir“.
Húnavatnssýslu (austanv.), 18. febr.
Uðarfar umhleypingasamt; lengst af
vestanátt, ýmist hlákur eða frosthríðar,
síðan á nýári. Hagar fyrir fé og hross
hafa verið til skamms tíma. — 15. þ. m.
gerði norðanhríð og setti Diðr mikinn
snjó; síðan er víðast haglaust til dala.
— Skepnuhöld góð; bráðapest hefir drep-
ið 2—4 kindr á stöku bæ; enginn getr
um kláða, enda böðuðu bændr úr kar-
bólsýru og kreolíni, og sumir finna það
helzt að því, að bostnaðrinn sé of mik-
ill, að hafa böðunarstjóra. — Fiskafli
var allgóðr á Skagaströnd í haust; þó
betri í Nesjunum (yfir 10 hdr. til hlutar,
14 hdr. hjá einum) — Verzlun ill; verð
á innlendum vörum óvenju lágt t. d.
kjötpundið 10—14 aura í haust á Blöndu-
ósi og Skagaströnd. — Heilsufar allgott;
kíghósti hefir gengið, enn heldr vægr.
Iðnaðarmannafélag er stofnað á
Sauðárkróki. .Gengnir i það allir hand-
iðnamenn þar í bænum og nokkrir sem
annarstaðar búa.
Kaupfélögin. Skip til kaupfélaganna
nyrðra kom nokkuð seint vegna óhappa
þeirra sem komu fyrir með tvö skip
félaganna „Nordcap" og „Alpa“. — Á
Húsavík fekk skip þetta versta veðr og
skemdust þá í því vörur, svo að þegar
skipið kom á Sauðárkrók var talsvert af
vörunum skemt og varð að selja þær við
uppboð.
Snæfellssýsln i janúar. Fénaðarhöld
hafa verið góð, það sem af er vetrinum,
og lítið borið á bráðapest eða kláða, og
er nú búið að baða hér alstaðar. Enn
ilt þykir hve mikið ber á ullarlosi á fé
eftir baðið, þegar kreólín hefir verið
brúkað; er það ilt ofan á ærna kostnað
við böðunina að missa mikið af ull fén-
aðarins ofan í húsgólfin. — Fiskafli hefir
verið töluverðr undir Jökli; laxveiði með
minna móti og fugiatekja rýr. — Verzl-
un mjög erfið. — Litlar bætr verða hér
að gufubátsferðunum í sumar og hefir
það meðfram komið af ókunnugleika
þeirra, sem sömdu ferðaáætluaina; bátr-
inn þyrfti að koma við bæði í vestr og
suðrleið. Detta verðr lagað að likindum.
Enn vel féll við skipið og skipverja. —
Vegabœtr eru hér unnar eftir ástæðum.
Enn þessi sýsla hefir átt litlum vinsæld-
um að fagna hjá þinginu með tillög til
vega. Liggja þó þrjár póstleiðir um
þvera og endilanga sýsluna, pðstleiðin
frá Arnarbolti til Stykkishólms, póstleið-
in frá Kauðkollsstöðum út í Ólafsvík og
póstleiðin frá Stað í Hrútafirði út í
Stykkishólm og Ólafsvíb. Á öllnm þess-
um póstleiðum er illr vegr. — Gerðir
alþingis mælast nú misjafnlega fyrir eins
og vant er. Ég vil að eins vekja at-
hugaáþví, hve misjafnlega þingið skamt-
ar héruðunum úr landssjóði. Dað er bú-
ið að verja hundruðum þúsunda króna
til austrsýslanna til vega og brúa, og
þar á ofan kom til orða að kaupa handa