Fjallkonan


Fjallkonan - 14.03.1898, Blaðsíða 3

Fjallkonan - 14.03.1898, Blaðsíða 3
14. marz 1898. FJALLKONAN. 43 hafa meðgjöf hans frá þessum degi til næstkomandi Jðnsmessu, — þá stðð skól- inn so lengi — og taldi honum þar strax út peningana, hvar við sjálfr hr. biskup Harboe og nokkru við bætti, og þar með var ég tiltekinn tíma í skólann inntek- inn. Dað sama sumar fór háttnefndr hr. bp Harboe alfarinn þaðan í Skálholts- stifti, enn áðr hann fór, dimitteraði hann nokkura pilta úr skólanum og fór að regla niðr aftr, hverir á ölmusuna takast skyldi eftirleiðis; vóru þar all- margir umbiðjandi, eins og vant er, enn ei losnuðu nema fjórar ölmusur; kemst nú stólshaldarinn í það viðtal og ráðslag. Er ég nú fyrst fyrir tekinn, þar ég hafði þenna litla tíma bæði vel hagað mér og mikið lært; annað varð ei so vel markað. Stólshaldarinn verðr enn móti mér og Begir mér'sé þarfara, að læra lands og bóndavinnu og hafa fyrir móður minni, enn leggjast í örbeit með þennann lærdóm upp á það óvissasta útfall o. s. frv. í fljótu áliti mátti þetta iilmenska hans sýnast og nokkurskonar öfundsýki. Enn það gat ég til vits og ára kominn aldrei so útlagt. Hann vildi móður minni og mér það bezta, og ætlaði ég mundi ei af komast; var og að koma á ölmusuna systursyni sínum, Magnúsi Ketilssyni, er þó hepnaðist ei í það sinn. Annars er það ljóst, að honum hefir verið ætíð lítið gefið um skólalærdóma. — — Dessu og því líku tali og mótmælum stólshaidarans svaraði herra biskupinn þessum orðum: „Hann skal í guðs og kóngsins nafni njóta einnar ölmusu.1* Stólshaldarinn upp á stendr þá, í tilliti til skólafororðn- ingarinnar, að so megi einhver gefa sig fram og stiila fyrir mig caution, ef mér kunni mistakast eðr ei geta lært út eftir sem hún fyrir leggr, og nú komst enn í vanda að sýnast mátti. Enn guð kom nú vonum bráðar með liðveizlu. Áðr nefndr Mr Einar Jónsson í Viðvík var þá kominn á stóiinn; hann gefr sigfram og stillir mín vegna begerða caution undir sínu nafni og hústrúarinnar Val- gerðar; so langt mundi hún nú fram; soddan fornaldartrygð var jafnan að finna hjá því sæla guðsbarni; hér kom engum í hug að leita hennar liðveizlu. Hér við varð stðlshaldarinn nauðugr viljugr að þagna og láta af, og var mér þar eftir sá allra bezti og ráðhollasti maðr, að fráteknu eiuu afviki löngu síðar. Dar eftir kom hann syni sínum Jóni, nú fó- veta, í skóla og fól mér hann þá framar öllum öðrum til forsvars og umgæzlu á hendr; margt fer öðru vísi enn ætlað er. Ei varð mér auðið að geta launað í neinu þeirri góðu hústrú velgerning sinn; söm var hennar gerð, þó ei þyrfti, fyrir guðs náð, á því að halda, enn mágr hennar, Mr Einar, bað mig að lána sér í harð- indunnm 1753 2 rdr. til specie, enn ég sendi honum 4ra og gaf honum þá, og síðar 1770 hest á alþingi, er hann var þar so nær gangandi, og hans fornu vinir, er hann þar hitti, gátu ei, eðr vildu ei, verða honum hjálplegir; þá gafst mér að sjá, að „fúll er haldinn félaus maðr“, enn frómum og guðhræddum manni legst þó ætíð eitthvað til, þegar í vandræði er komið; átti þetta vel heima * hjá honum. Hann sálaðist i heiðarlegri elli 1779, og lét ei barn eftir, enn einn systursonr hans er Mr. Jón Grímsson, þénari Hra Pinns, síðar prestr, nú ver- andi í Görðum á Akranesi. (Frh.) Húnavatnssýslu (vestanv.) 20. febr. Fram yfir jól góð tíð; síðan umhleyp- ingar; mjög oft útsunnan eða vestan- hroðar og síðan á norðan; þetta þykir benda á að „sá hvíti“ sé í nánd. Hag- lítið nú orðið, og ef vor verðr hart og ís kemr er hætt við að ýmsir verði hey- tæpir, enda litlar firningar og hey illa verkuð. — Bráðapest talsverð .Ýmsir hafa látið bólnsetja fé sitt og hefir það víðast vel takizt.— Verzlunar- horfur ískyggilegar; matvara að hækka í verði; skuldir að aukast. — Búnaðar- félög eru stofnuð í flestum hreppum sýslunnar, og munu glæða áhuga á jýrða- bótum. Önnur félög ekki teljaudi. — Samtök um að mínka blaðakaup. Blöð- in eru orðin regluleg landplága, svo nauða-ómerkileg sem þau eru líka. í síðustu tölubl. „Dgskr.“ vðru til dæmis 150 þuml. af dálklengd biaðsins per- sónulegar deilur og skammir. — Fólks- eklan stendr í vegi fyrir öllum búnaðar- framkvæmdum. Flestir vilja vera lausir og allr þorrinn þarf þá að ganga í skóla, enn úr því verðr fólkið svo fínt, að það má ekki vinna eins og hinir dónarnir“. Húnavatnssýslu (austanv.), 18. febr. Uðarfar umhleypingasamt; lengst af vestanátt, ýmist hlákur eða frosthríðar, síðan á nýári. Hagar fyrir fé og hross hafa verið til skamms tíma. — 15. þ. m. gerði norðanhríð og setti Diðr mikinn snjó; síðan er víðast haglaust til dala. — Skepnuhöld góð; bráðapest hefir drep- ið 2—4 kindr á stöku bæ; enginn getr um kláða, enda böðuðu bændr úr kar- bólsýru og kreolíni, og sumir finna það helzt að því, að bostnaðrinn sé of mik- ill, að hafa böðunarstjóra. — Fiskafli var allgóðr á Skagaströnd í haust; þó betri í Nesjunum (yfir 10 hdr. til hlutar, 14 hdr. hjá einum) — Verzlun ill; verð á innlendum vörum óvenju lágt t. d. kjötpundið 10—14 aura í haust á Blöndu- ósi og Skagaströnd. — Heilsufar allgott; kíghósti hefir gengið, enn heldr vægr. Iðnaðarmannafélag er stofnað á Sauðárkróki. .Gengnir i það allir hand- iðnamenn þar í bænum og nokkrir sem annarstaðar búa. Kaupfélögin. Skip til kaupfélaganna nyrðra kom nokkuð seint vegna óhappa þeirra sem komu fyrir með tvö skip félaganna „Nordcap" og „Alpa“. — Á Húsavík fekk skip þetta versta veðr og skemdust þá í því vörur, svo að þegar skipið kom á Sauðárkrók var talsvert af vörunum skemt og varð að selja þær við uppboð. Snæfellssýsln i janúar. Fénaðarhöld hafa verið góð, það sem af er vetrinum, og lítið borið á bráðapest eða kláða, og er nú búið að baða hér alstaðar. Enn ilt þykir hve mikið ber á ullarlosi á fé eftir baðið, þegar kreólín hefir verið brúkað; er það ilt ofan á ærna kostnað við böðunina að missa mikið af ull fén- aðarins ofan í húsgólfin. — Fiskafli hefir verið töluverðr undir Jökli; laxveiði með minna móti og fugiatekja rýr. — Verzl- un mjög erfið. — Litlar bætr verða hér að gufubátsferðunum í sumar og hefir það meðfram komið af ókunnugleika þeirra, sem sömdu ferðaáætluaina; bátr- inn þyrfti að koma við bæði í vestr og suðrleið. Detta verðr lagað að likindum. Enn vel féll við skipið og skipverja. — Vegabœtr eru hér unnar eftir ástæðum. Enn þessi sýsla hefir átt litlum vinsæld- um að fagna hjá þinginu með tillög til vega. Liggja þó þrjár póstleiðir um þvera og endilanga sýsluna, pðstleiðin frá Arnarbolti til Stykkishólms, póstleið- in frá Kauðkollsstöðum út í Ólafsvík og póstleiðin frá Stað í Hrútafirði út í Stykkishólm og Ólafsvíb. Á öllnm þess- um póstleiðum er illr vegr. — Gerðir alþingis mælast nú misjafnlega fyrir eins og vant er. Ég vil að eins vekja at- hugaáþví, hve misjafnlega þingið skamt- ar héruðunum úr landssjóði. Dað er bú- ið að verja hundruðum þúsunda króna til austrsýslanna til vega og brúa, og þar á ofan kom til orða að kaupa handa

x

Fjallkonan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fjallkonan
https://timarit.is/publication/122

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.