Fjallkonan - 22.03.1898, Side 1
Gjalddagi 15. júli. Upp-
aögn akrifleg fyrir 1. okt.
Afgr.: Þingholtsatræti 18
Kemr út um miðja viku.
Árg. 3 kr. (erlendis 4 kr.)
Auglýsingar ódýrar.
FJALLKONAN.
XV, 12. Reykjavík, 22. marz. 1898.
Útlendar fréttir.
Khöfn, 4. marz.
Danmörk, Veðráttufar hefir
yerið hér að undanförnu hlýtt og
miit, og svipar til vorveðra heima
á Fróni. — Frá ríkieþinginu er
alt stórtíðindalaust. Samvinna
milli þinga og stjórnar i góðu
lagi, og er búizt við, að samkomu-
lag náist um fjárlögin. Seint í
þessum mánuði eiga nýjar kosn-
ingar að fara fram, og búa flokk-
arnir sig til þeirra af mesta kappi.
— í næsta mánuði drekkr Krist-
ján prinz festaröl til heitmeyjar
sinnar Alexandrínu prinzessu, og
er nú verið að dubba upp höllina
Sorgenfri handa þeim hjónaefnun-
um. Nafnið Alexandrína fellr
ekki í smekk Dana; þykir þeim
það langt og óþýtt. — Oddfélag-
ar hafa haldið samsöng til ágóða
fyrir holdsveikisspítalann íslenzka;
sýna þeir annálsverðan áhuga á
því máli, og má telja þá doktor-
ana Beyer og Ehlers þar fremsta
í flokki. Spítalagrindin er nú
fullger, enn undir 20,000 kr.
vantar enn þá, enn það fé gera
þeir sér góðar vonir um að fá
inn.
Noregr. Ráðaneytiskifti hafa
orðið, eins og búizt hefir verið við.
Ráðaneytið Hagerup hefir lagt
niðr vöidin, og hefir konungr fal-
ið Steen á hendr að mynda hið
nýja ráðaneyti. Flestir hinna
nýju ráðherra eru úr flokki vinstri
manna, og þar á meðal ráðaneyt-
isforsetinn sjálfr. — Enginn varð
árangr af störfum sambandsnefnd-
arinnar, því að hinir norsku og
sænsku gátu eigi orðið á eitt
sáttir. — Nsnsen er nú kominn
frá Ameríku og hefir haldið fyrir-
lestra víðsvegar um England.
Illa iætr hann yfir Ameríku-leið-
angri sínum, og telr hann hafa
reynzt sér jafn-erfiðan sem heim-
skautsleiðangrinn.
Frakkland. Svo sem getið
var um síðast, ritaði Zola grein
I blaðið „L’Aurore", og bar þar á
hermálaráðherrann, og ýmsa af
hershöfðingjunum, að þeir hefðu
vísvitandi sakfelt saklausan mann,
þar sem Dreyfus var, enn hilmað
yfir með hinum seka, Esterhazy
greifa. Fyrir grein þessa var
Zoia svo dreginn fyrir lög og
dóm. Tilgangr hans með henni
var að neyða stjórnina til að leggja
fram fyrir almennings augu skjöl
þau, er feldu Dreyfus og leyni-
legam var haldið. Stefndi hann
þvi fjölda vitna, þar á meðal
fyrrverandi ráðherrum og hers-
böfðingjunum, enn í hvert skifti
sem málaflutningsmaðr Zola,
Labori, Iagði spurningu fyrir vitn-
in, er snertu Dreyfus-málið, var
vitnunum harðbannað að svara
þeim af dómaranum. Yitnaleiðsl-
an stóð yflr tæpan hálfsmánaðar-
tíma og var það ráð þeirra Zola
og málfærslumanns hans að draga
málið á langinn sem mest, því að
með hverjum degi urðu Parísar-
búar æstari. Óspektir urðu dsg-
lega við dómhöllina og troðningr
svo mikill að við mannhættu lá.
Enn þrátt fyrir alt tókst þó eigi
að fá almenningsálitið með Zola.
Múgrinn réðst oft á vagn hans,
er hann ók frá dómköllinni, og
varð lögregluliðið að skerast í
leikinn og vernda líf hans fyrir
aðsúg lýðsins. í réttarsalnum
æptu áheyrendr að vitnum þeim,
er báru Zola í vil. Málaflutniugs-
maðr hans, Labori, flutti mál
hans af hinni mestu snild, enn
ekkert gat stoðað. Menn töldu
það fyrirfram víst, að Zola myndi
dæmdr sekr og svo varð. Kviðr-
inn dæmdi hann í eins árs fang-
elsi og 3000 franka sekt. Hann
er þegar byrjaðr á að afplána
sekt sína og ætlar að verja tím-
anum til að rita bók um Dreyfus-
málið. Ekkerfc nýtt hefir komið
fram um það mál, annað enn það
er nú fullsannað, að Dreyfus var
dæmdr sökum leynilegra skjala,
sem hvorki voru lögð fram fyrir
hinn ákærða eða málaflutnings-
mann hans.
Grikkland. Eigi er enn þá
afráðið, hver verði yfirmaðr Krít-
eyjar. Um tíma leit út fyrir, að
Nikulás Rússakeisari myndi koma
því til Ieiðar — eftir undirlagi
drotningar vorrar að sagt var —,
að Georg Grikkjaprinz yrði for-
seti eyjatinnar, enn með tilstyrk
vinar síns, Viihjálms Þýzkalands-
keisara, hefir soidáni tekizt að af-
stýra því. — Fyrir skömmu var
Georg Grikkjakonungi sýnt bana-
tilræði. Konungr ók í vagni ut-
an við bæinn með dóttur sinni, og
var þá skotið á hann tveim skot-
um af mönnum, er lágu í launsátri
við veginn. Hvorug kúlan hitti.
Er það rómað mjög, að konungr
laut yfir prinzessuna til að hlífa
henni við skotunum. Ökumaðr
sló í hestana, enn morðingjarnir
eltu vagninn og hieyptu af 7 skot-
um eftir honum en ekkert hitti.
Afarilla er Iátið af tilræðinu og
hefir öll þjóðin vottað konungi
hollustu sína og fögnuð yfir því,
hversu farsællega honum auðnað-
ist að yfirstíga hættuna. — Morð-
ingjarnir hafa náðst og eru an-
arkistar.
Kúba. Á Havanna-höfn vildi
það voðaslys til hinn 16. f. m., að
herskip Bandaríkjanna „Maine“
sprakk í loft upp og fórust þar
260 manns. Hver orsökin hafi
verið er mönnum ókunnugt, en
eftir því, sem fram hefir komið
telja menn þó ólíklegt, að svik
frá Spánverja hálfu sé orsökin.
Eftir síðustu fregnum vóru iík-
ur til, að Bandaríkjamenn mundu
hlutast til um hagi Kúbu-manna
og rétta hlut þeirra gegn Spán-
verjum. — Hefir það lengi staðið
til, enn nú er sagt að Bandamenn
ætli loks að gera alvöru úr því,
enda munu kenna Spánverjum
um sprenging amerska herskips-
ins á Havanna-höfn.