Fjallkonan - 14.04.1898, Blaðsíða 3

14. apríl 1898.
FJALLKONAN.
59
/
og fyrir marga aðra nýkomna; var ég
að því nm daga, enn um nætr og morgna
lærði ég oftaet lektsínr mínar, so fyrir
þá iöni og árvekni átti ég í bókum þá
ég útskrifaðist (með nokkrnm er mér
gefnar vórn) upp á 15 rdl. Ég var í
góðu umgengi bjá skólameÍBturum min-
um vegna minnar árvekni og ástundun-
ar; þó varð það fallvalt, eins óg hvert
annað veraldarlán. Biskupinn, Halldór
Brynjólfsson, var mér ætið góðr herra;
(hann mátti kallast einn Job) Krasmi
Colloqvia gaf hann mér þá ég var enn
í skóla, af þvi heyrt hafði ég hefði yflr-
bugaö tvo Bunnlenzka stúdenta í duspu-
tation, og Kromayeri Systema skenkti
hann mér, þá heyrt hafði mina dimmis-
sions prédikun, jafnvel þó Þóra húsfrú
hans Björnsdóttir heimtaði hana aftr eft-
ir danða hans; hún var mér bæði i því
og öðru hinn versti maðr, er síðar kann
nokkuð að sjást. Hvar fyrir herra bisk-
upinnm geðjaðist so vel að minni dimmis-
sions prédikun var þeirra orsaka vegna:
guð hafði skapað mig með stirðu og
nokkuð viðtosandi málfæri, er mikið hefir
vanizt af fyrir setning og aðrar reglur,
80 ég kann að segja, að vaninn sé sú
önnur náttúra, enn af því ég var þá í
nokkurri ógunst við skólameistara minn,
Gunnar Pálsson (síðan prófast á Hjarð-
arholti), setti hann mér fyrir texta, er
ég tit af ieggja skyldi þá ég útskrifað-
ist, þann er vel skyldi hiýða upp á minn
tungu vanmátt, nefnil. Exod. 4,10, sem
hijóðar um Móses þunga málfæri, enn so
gaf guð mér náð að útiæra þau orð með
sinum kringumstæðum upp á illa og
vel talandi tungu, að allir sem heyrðu
dáðust að, nema öfundsjúkir; og enn
meiri náð sýndi guð mér i það sama
sinn, að nær ég nú i fyrsta sinn prédik-
aði, bar upp á sama hátíðisdag og faðir
minn burt kallaðist; hvar fyrir ég í
þess endrminning gerði mér bæn og epi-
logum, hvar með ég þakkaði guði, sem
hefði litið sínum náðaraugum yflr mig
og ent á mér föðurlausum aumingja sín
blessuð íyrirheit, upphafið mig þannig
úr duptinu og sent mér í föður stað þá
verandi góða herra, og so framvegis. Að
afstaðinni þessari minni fyrstu
embættisgerð á Trinitatis hátíðiskveld,
hverja ég framflutti með allia stærstu
hjartans lyst og gleði, lét biskupinn
kalla mig inn fyrir sig, lofaði guð með
fögrum tárum, sem mér heíði veitt so
liðugar og góðar gáfur, gaf mér þá áðr
téða bók, bað og spáði so fyrir mér sem
síðan hefir fram komið. Yar ég so með
góðum vitnisburði útskrifaðr VIII Cal.
Jun. 1760; fékk þar upp á og eftir leyfi
biskups að prédika og catechisera þar
ég héldi mér uppi í hans stifti.
Árið 1750 var þeim gamla skóla um-
breytt að öllu leyti úr því formi sem
hann hafði verið frá tíð Jóns Arasonar
biskups, hér um 200 ár. Þótti oss skóla-
drengjum mikið fyrir að missa það form,
so vel vegna rólegheitanna að vera þar
einsamlir, sem og bitaleikjanna, sem þar
með lögðust ”niðr og út af dóu, við
hverja leiki lærðust og iðkuðust áræði,
harðfengi, nettleiki og fimleiki að hlaupa
á skip, tré, hest, ís og jaka í lífsháska,
hvað mér nokkurum sinnum hefir með
guðs hjálp til bjargar komið í sjóferðum.
André heimskautsfari á að
vera kominn fram í Alaska, eftir
hraðfrétt til Skotlands.
Dáinn er Zachsrias (Zachris)
Topelius, þjóðskáld Finnlendinga
á 81. ári (f. 14. jan. 1818). Hann
var af góðri finskri ætt (faðir
hans var læknir) og hafði
skáldið Runeberg fyrir kenn-
ara. Eftir hann eru bæði ágæt
kvæði og sögur. Af sögum hans
eru „Sögur herlæknisins" fræg-
astar, sem er álíka tíðlesin al-
þýðubók á Norðrlöndum sem sög-
ur Walter Scotts í Bretlandi eða
sögur Ingemanns í Danmörku.
Til póstflutninga tll íslands
og Færeyja, var í ráði að norska
stjórnin veiti (Wathne) 5000 kr.
Dr. Finnr Jónsson er orðinn
prófessor extraordinarius við Kaup-
mannahafnarháskóla.
„Heimdallr" kominn hingað.
Hafði tekið ióðafiskiskip enskt í
landhelgi við Vestmannaeyjar;
sekt 5 pund sterl.
Strandferðahátarnir nýju,
„Skálholt“ og „Hólar“ komu hing-
að um páskana. Þeir virðast vera
vel útbúnir tii strandferðanna og
hæfilega stórir.
Aílabrögð. Á Eyrarbakka og í Þor-
lákshöfn voru fengnir hæst fjögra hundr-
aða hlutir, er síðast fréttist. — Aflalaust
enn í Faxaflóa. — Aflaiaust í ísafjarðar-
djúpi út að Bolungarvík, enn þar góð-
fiski, svo að fjöldi hefir sótt þangað úr
innri veiðistöðunum; allar búðir þar full-
ar af vermönnum.
Verzlun á fsafirði. Svo segir bréf-
ritari þaðan að vestan: „Verzlun er hér
mjög erfið fyrir alþýðu; kaupmenn hafa
um mörg ár ekki selt dýrara en einmitt
nú, og þó eru orðnir milli 10—20 kaup-
menn og prangarar á ísafirði. Þar tekr
varla annar öðrum fram; reyndar á að
heita að jafnódýrast sé sem stendr selt hjá
Skúla Thoroddsen, enn sumir kvarta um
að vara sé hjá honum lakari enn hjá sum-
hinum, einkum álnavaran, og með tím-
anum halda menn að hann verði ekki
eftirbátr hinna kaupmannanna, því maðr-
inn er séðr og vill eiga sitt. — Kaup-
félag ísfirðinga heldr áfram, þó i langt-
um smærra stíl enn áðr. Það eru nýlega
komnir reikningar til félagsmanna og
hafa vist flestir vonazt eftir betri upp-
skeru, þar sem félagið sendi út á 5. þús-
und skippund af saltflski, og var þar af
leiðandi meiri umsetning á ailri vöru enn
nokkru sinni áðr; héldu allir að verðið
yrði skárra, enn sú von brást algerlega
og félagið skuldaði nú í fyrsta skifti.
Þetta stafar auðvitað að nokkru leyti
af óhöppum, enn því verðr samt ekki
neitað, að stjórninni sé að nokkru leyti
um að kenna. Fiskitökumennirnir eru
launaðir eins og hátt launaðir embættis-
menn, og ættu því auðvitað að standa
vel í sinni stöðu. Haínsögumaðr annars
skipsins hleypti þvi upp á grunn og
varð að fá annað gufuskip til að draga
það ofan aftr; þuríti þá að afle3ta skipið
og skoða og ferma aftr á ný. Af þessu
og fleira ber nú félagið höfuðið halt.
Hinn háttlaunaói kaupfélagsstjóri Skúli
var suðr í Reykjavík meðan á þessu stóð
og mátti þó vita hvernig stjórn félags-
ins var heima fyrir. Yonandi er þó
að félagið rétti við aftr. Kaupmenn eru
nú gleiðir og kampakátir yfir þessum
hnekki félagsinB og bera harm sinn í
hljóði yfir tapanum, sem þeir höfðu á
fiskikaupunum í sumar, í von um að ná
sér aftr, ef félagið gengi fyrir ætternis-
stapa, enn menn munu ekki láta kaup-
menn hlakka yfir því, heldr halda í horf-
inu, þó svo lítið kuli á móti, enn búa
betr um hnútana, og hafa meiri hönd í
bagga með eftirlit alt síðar meir“.
Sjómannafélag í Grindavík. Úr
bréfi að austan: „Á vetrarvertiðinni í
fyrra var stofnað sjómannafélag í Grinda-
vík, er stóð til vertíðarloka, og iíklegt
er að haldið verði áfram á hverri vertíð.
Það var aðailega tilgangr félagsins að
sporna við drykkjuskap á vetrarvertíð-
inni. Bindindismáiið hefir átt erfitt þar
syðra uppdráttar, sem stafar af blaut-
fisksverzlun og brennivínskaupum; hefir