Fjallkonan - 18.05.1898, Blaðsíða 2

78
FJALLKONAN.
XV 20.
meljur, teymingar, huappholdur eða höft (úr ull og tágum),
skeifur með hestskónöglum, ístöð úr málmi og horni, sporar.
V. Húsbúnaðr og húsgögn:
Eúmtjöld og rúmstæði, stólar, rúmfjalir, skornar hríkr og
Btoðir, skápar, lampar og kolur og ljósker úr steini, lásar marg-
víslegir (mellulásar, tröllalásar o. fl.), skjágluggar, kistur og
skrinur. Hnifar og spænir, drykkjarhorn, askar og blöndukönn-
ur, ausur og eyslar, trédiskar, trog, kollur, pyrlar, brauðmót,
brauðstílar og brauðhjól, steinsleggjur, trafakefli.
VI. Veiðiáhöld:
Skntlar, önglar, sökkur (vaðsteinar) og stjórar (ílar) úr
steini, net. Vaðir með snörum, net, áhöld öll við bjargfugla-
veiðil
VII. Áhöld öll við íþróttir og leika:
Isleggir, skíði, þrúgur, skautar (af járni og tré). Leikföng.
Taflborð með mönnum.
VIII. Bæir og úthýsi
verða sýnd með eftirlíkingum og myndum.
IX. Kirkjur og klaustr
sömuleiðis.
X. Fornrit og isl. prent:
Kúnasteinar (eftirlíkingar og myndir og rúnastafróf). Gömul
handrit á skinni (frumrit eða Ijósmyndir eða ljósprent). Gamalt
ísl. prent (t. d. Guðbrandsbiblía, eftirlíkingar af ísl. letrum o.
s. frv.).
ÍSLENZKR SOGUBÁLKR.
Æfisaga Jóns Steingrímssonar
prófasts og prests að Prestsbakka.
[Eftir eiginhandarriti. Landsbókas. 182, 4to].
(Pramh). 19. Enn framar skal hér sýna sérlega guðs
vernd og varatekt yflr mér, meðan eg var í samastað, og er
þar fyrst til að taka, að enn þá eldi eftir af gömlum forneskju-
Bkap, rúnum og ristingum. Var þar til við skólann ein gömul
skrifuð bók, til að læra af allslags galdr; var hún forvöruð
mann eftir mann i afviknu plássi, hvar enginn yfirboðari kunni
að (að) komast. Enn so sem að það illa er tamast og auðnæm-
ast, so gáfu sig ýmsir nasvísir drengir að skrifa npp og prófa
eitt og annað upp úr henni, og gátu með hjátrúnni þar á gert
eitt og annað ólukku gieglerí; lokkaðist eg so til þessa. Enn
þar reglurnar stóðu upp á, að menn yrðu í þvi verki að kasta
frá sér öllum guðlegum þönkum, með öðru fleiru, sem eg gat
ei gefið mig til, tókst mér ekkert, sem betr fór, og gaf so það
fljótasta þá svörtu konst frá mér. Enn sú bölvaða bók fór úr
skólanum með vissum manni, og eg má segja af guðlegri til-
stilli tapaðist, so að hún er ei framar til. Þó varði við átrún-
aðr um aftrgöngur og uppvakninga, og þótt eg legði léttan
trúnað á það skraf, varð eg þó var við hvorttveggja, frá hverju
guð þó dásamlega varðveitti mig. — Gunnar skólameistari minn
stúdéraði svo sterkt, að honum nægðu ei kvöldvökur, heldr
vaknaði til þess fyrir dag, og þó eg væri í neðra bekk, fekk
hann mig til þess að fara inn í stað fyrir sig og • kveykja sér
Ijós, og var að ganga yfir kirkjugarðinn og langt inn í stað til
þess, sem ei var hent fyrir myrkfælna, og þó mér heyrðist brak
og brestir og ýmisleg hljóðafæri í kirkjunni, og á þeirri leið,
gaf eg mig þar ekkert að. Leið so eitt ár og lengr, sem þetta
fór fram, þá fært veðr var, og varð mér ekkert að meini. Enn
eitt sinn átti leið að stólnum einn prestr, er fylgdi ein aftr-
ganga, sem kölluð var Flugumýrar-skotta, og fór þessi andi á
undan honum. Nú stóðst svo á eg Bkyldi fara inn i staðinn
áðr hann kom um daginn, sem enginn vissi þó fyrir. Þegar
eg kom að þeim dyrum staðarins, sem kölluðust studiu-áyr,.
kom að mér framar venju stuggr að ganga inn; sneri so tví-
gang aftr upp i kirkjugarð. Mér þótti vanvirða, að fara for-
gefins ferð; var og ei vel búinn að lesa yfir, sem eg lét oft biða
til þess tíma. Herti eg upp hugann og gekk inn í staðinn;
varZeg þá tekinn jafnskjótt i loft upp; var eins og þykkvir
flókavindlar þeystust alla vegna að mér, og so fleygt inn í
ganginn hér um fim faðma leng(d). Kastaðist þar so niðr og
sá undir eins hvern raft i steingöngunum og Ijósberann, sem
hrotið hafði úr hendi mér, hvar hann lá. Tók eg hann upp,
fór enn lengra, í eldhúsið, kveykti þar og færði skólameistara
mínum. Ei sagði eg honum frá þessari hremmingu, enn hann
sá að eg leit öðruvÍB út enn vant var, og sagði eg skyldi leggja
mig fyrir, og ei hirða um lestra þann dag, hvað eg gjarnsam-
lega þáði. Um daginn kemr kvittr úr staðnum, að greint'ó-
vætti hafi farið upp á hvern mann og suma þunglega útleikið.
Grunaði hann þá, hvað verið muni hafa með mig, og lét segja
sér hvernig alt hefði til gengið. (Framh.).
Laus embætli: Læknisembættið við holdsveikisspítalann
(2700). Umsóknarfrestr til l.júlí. — Landeyjaprestakall (1379) j
umsóknarfrestr til 13. júní.
Skúli Thoroddsen hefir keypt Bessastaði af séra Jons-
fyrir 13,500 kr., og ætlar að sögn að flytja þangað á næsta ári.
Benedikt Sveinsson hefir keypt hluta úr Skildinganesi
(fyrir sunnan Beykjavík) og ætlar að fara að búa þar.
Brú á Örnólfsdalsá. Síðasta alþingi veitti fé til að brúa
Örnólfsdalsá hjá Norð(r)tuugu (4 Kirkjnhyl, sem kallaðr cr).
Þetta virðist nú hafa verið mjög misráðið, því áin er að sögn
að yfirgefa farveg sinn einmitt um þær slóðir, og ætlar að brjót-
ast gegnum fenin fyrir norðan Norð(r)tungu bæinn. Hin fyrir-
hugaða brú, sem gert er ráð fyrir að byggja í sumar, kemr
eftir þessu að engu haidi.
Yfirgangr fiskieimskips. Fiskieimskip frá félagi því sem
Björn kaupmaðr Sigurðsson er ráðsmaðr fyrir, hefir legið á mið-
unum í ísafjarðardjúpi og stundað veiði með lóðum á sjö bát-
um. Það beitir sild og skelfiski og slægir þar allan aflann; er
það hvorttveggja brot á fiskisamþykt þeirri er þar gildir.
Þetta hefir verið kært fyrir sýslumanni ísfirðinga, Hannesi
Hafstein; brá hann þegar við og lét flytja sig út í Djúp að
leita að sökudólguDum, enn þá vóru þeir allir á burtu. Daginn
eftir vóru þeir komnir aftr, og scndi þá sýslumaðr skipun til
skipstjóra, að hætta veiðinni í Djúpinu og finna sig að máli,
enn hann sinti því ekki. Sendi þá sýslumaðr skip af stað með
stefnu, og stefndi skipstjóra að mæta á ísafirði, enn hann skeytti
þvi ekki heldr, og heldr áfram uppteknum hæti við veiðina. —
Þetta fiskieimskip hefir aflað daglega 3—7000 á alla bátana.
Strandferðaskipið „Thyra“ kom af Yostfjörðum 10. maí.
Farþegar fáir.
Yeðrátta hefir verið köld á þessu vori, einkum síðustu
dagana frá því 13. þ. mán.; stormr oft á norðan með fjúki, og
nætrfrostum, enn ekki hefir fest snjó hér nm slóðir.