Fjallkonan - 07.06.1898, Blaðsíða 2

90
FJALLKONAN.
XY 23
Þeir Salisbury og Chamberiain hafa haidið ræð-
ur, sem taldar eru þýðingarmikiar sem vottur um
framtíðar-pólitík Euglands. England og Ameríka
ætti að tengjast vina og frændsemis böndum til þess
að reisa rönd við yfirgangi Rússa. Rússar svífist
einskis, loforð þeirra hefðu enga þýðingu; þeir gengju
á gerð heit og yrðu aldrei trygðir. Einkum yrði að
stemma stigu fyrir framsókn þeirra í austur-Asíu.
Sprengivélar hafa fundist undir kirkju einni, er
var í smíðum í Pétursborg. Czarinn ætlaði að vera
við vígsiu kirkjunnar. Byggingamoistariun og allir
verkamenn höndum teknir og ieynileg ransókn hafin.
Siðan veit enginu meira um það mál.
Karditzi og öeorgis, þeir er tilræðið veittu
öeorg örikkjakonungi, hafa verið afhöfðaðir.
Óeirðir mikiar hafa verið á Ítalíu. Alþýðan hefir
gert uppreist sökum sultar, og hafa orðið harðir bar-
dagar milli múgsins og vopnaðs herliðs; mannfallsvo
hundruðum skiftir. Talið sem óeirðirnar séu niður
bældar.
Kosningar afstaðnar á Frakklandi, og hafa þær
heldur gengið gegn ráðaneyti Méline’s. En jafnvei
taiið liklegt, að hann muni fara frá innan skamms.
— Hið nýja Zoia-mál er byrjað í Yersölum, en eigi
í París. Labori, málfærslumaður Zola, hefir skotið
því undir úrskurð ógiidingar-dómstólsins, hvort Ver-
salir séu lögmætt varnarþing þess máls. Málinu hefir
svo verið skotið á frest, þar tii ógildingardómstólliun
hefir kveðið upp úrskurð sinn.
Kristján prinz hefir haldið innreið sína héríbæ
inn með konu sinni, Alexandrínu prinzessu. Bærinn
var flöggum skreyttur og múgur og margmenni úti
til að sjá nýju hjónin. — Konungur vor liggur nú
sem stendur hættulega veikur.
Aimennur atkvæðisréttur er nú kominn á í
Noregi með lögum.
Prófessor einn í læknifræði við háskólann í Vín,
Schenk að nafni, hefir g?rt þá uppfunding, að ákvarða
megi kyn barna með því að gefa kvenmanninum
inn læknislyf nokkur, er eyða sykurefnum í þvagi
konunnar; sé þetta gert, mun hún son fæða. Sjálfur
á Schenk 6 sonu, en enga dóttur.
Útlit er fyrir, að margir muni taka þátt í ís-
landsf'ör danska ferðamannafélagsins. Hluttakeadur
hafa boðað sig frá Danmörku, Svíþjóð og Þýzkalandi.
Blaðið „Norddeutsche aiigemeine Zeitung“ sendir
fregnrita sinn.
Skýjarof.
París, 22. apríl.
(Niðuri.) í bráð er það auðmaðurinn, sem vöidin
hefir. Nútíðar-auðvaidið mætti segja að væri þýðing
bibliuiíkingarinnar og spádómanna um komu freisar-
ans; sá freisari er þessi suðrænu skáld sáu komanda
í skýjum, það væri öyðiugurinu, semíta-kynbáikur-
inn sjáifur. Hann situr nú þegar að völdum í há-
sætum peaingastofnananna og stjórnar mannkyninu, og
kringum hásætin raða sér hinir útvöldu fylgjendur
Krists. Unitarar o. fi. trúflokkar virðast hafa haft
veður af þessari hugmynd. En vér Norðurlanda-
búar, að undanteknum fáeinura trúvillingum, sem
kallaðir eru, höfuai misskilið þessar líkingar, ekki
margbrotnari enn þær eru, og búið oss til úr þeim
anuan heim enn þaun er vér búum í. Eu öyðing-
ar, þjóðin, sem þessar sögur ritaði, láta sér nægja
þennan heim; þeirra himnesku fjársjóðir eru vel
geymt fé, er „hvorki mölr né.ryð fær grandað", og
við þjófum kunna þeir sjálfir að sjá. Þó liggur sú
hugmyud í skáldskap þoirra sem anuara kynkvísla,
að lif þetta hafi æðri tilgang enu fjármuualeg auð-
æfi: —andlegan vöxt, færni að hagnýta náttúruöflin
og stjórna þeim, og þar með gera sér lífsskilyrðin
hægri. í stað þess að velja sér hið biblíulega, góða
hiutskifti, ást til guðs, kjósa flestir hér í stórlöadun-
um, þar sem hugsuuarstrauraarnir eru mestir og
margbrotnastir, öilu heldur þekking — veraldleg
vísindi og vöid. Og sjálfir Öyðiugar, sem eiga eidri
menningarsögu enn gerraanskar eða kelt-róraverskar
þjóðir, kæra sig hvorki ákaflega mikið um kærleik-
ann tii guðs, né heldur um vísindin eiu, eða jafu-
vel metorð. — Þeir hafa kosið sér það sam er ögn
þyngra á vogarskáiinni. Fyrir því berjast þeir euu
á sinn hátt, og fyrir aðstoð sumra trúflokka, sem
lengi hafa látið þá glepja sér sjónir, hefir þeim tek-
ist að ná peaingavaldinu, vopnum og verjum nútím-
ans, í headr sér —
„Surtr íerr sunnan
með sviga lævi“.
Erþetta ekki eins spádómslegt, t. d., og draumur Nebu-
kadnezsrs og surat í opinberun Jóhanaesar ? Og þó
kemur því nær engum til hugar, að viðhalda her-
skörum manna til að útskýra þessar Eddu kenn-
ingar. En hins vegar höfum vér heyrt, hvernig
spámaðuriun Daníel þýddi drauminn sem fyrirboða
fjögurra ríkja, og jafavel íslendingar hafa spreytt
sig á, að þýða opinberun Jóhannesar og miða hana
við vora tíma. Eu enginn fræðir oss um Surt. Er
hann ekki komiun? Er orustan á Vígriði ekki kyn-
kvisla stríð, og keppir eigi hinn svarti, suðræni kyn-
bálkur hvarvetna við hinn Ijóshærða nm völdin?
En á íslandi er alt kyrt og hægfara. Með
hverju ári fleygir eiustökum flokkum og jafnvel
þjóðum svo stórkostlega fram, að vér íslendingar
erum ekki eiuungis svo hundruðum ára skiftir á
eftir þeirri framsókn, heldur verðum það æ meir og
meir. Og það sem verst er, vér erum flestir þau börn,
að vænta þass að útlendir mona taki oss í höud og
kenni oss alt það er þeirra forfeður hafa fuadið
um alda raðir. — Noi, þeir láta það bíða. Þeir sem
næstir standa seada íslandi borðalagða skattheimtu-
menn eða pxédikara, fremur enn fjölfræðinga og starfs-
menn. — Þeir sem mest gara, skrifa óþverra sögur
um í der.dingi, t. d. óþrifnað, hrossakjötsát, klæðaað
og útlit fólksins. Þær eiga t. d. ekki að vera mjög
failegar stúlkurnar á íslandi, eftir því sem frönskum
manni, Lo C'erk, farast orð, sem fór um ísland fyrir
fáro áruro. Ég vil lofa öðrum að svara, og veit
ekki hvaðan hann hefir fegurðar hugmyndir síaar.