Fjallkonan - 06.07.1898, Blaðsíða 3
6. júlí 1898.
FJALLKONAN.
103,
Ef ær eru óþægar, eða láta iila meðan þær eru
mjólkaðar, ætti jafnan að haida þeim á meðan. Sér-
staklega er tvævetlum oft hætt við því að vera
keipóttum, ea þó dugar eigi að baita harðneskju
við þær, heldur verður að fara vel að þeim og forð
ast &ð misbjóða þeim. Smalinn ætti að vera tii idks
á kvíabólinu, og halda þeim ánum er verst láta. En
það er líkiegt, að ef tekinn væri upp sá siður, að
mjólka ærnar frá hliðinni, þá rnundu þær láta betur,
verða rólegri.
E>að getur meira enn verið, að mjaltakonunni sé
óþægilegra að sitja til hliðar við ána, heldur enn vera
fyrir uftan h&na. En eg hygg. að það mnndi brátt
komast í vanu. Yfir höíuð verða mjaitakonurnaK að
viðhafa allan þrifnnð og aðgætni meðan mjaltað er.
Þær þurfa að gæta þess, að ærnar ekki stígi ofan í
fötuna, sem mjólkað er í, og að sem allra minst af
ull og fisi fari í mjólkina. Þær ættu einnig ávalt
að mjaita með þurum höndum, og forðast að dýfa
fingruuum ofan í mjóikina. Kvíum, sem mjaitað er
í, skal ætið haldið þurrum og hreinum, hvort heldur
það eru færikvíar eða föst kvi. Eg vona nú, að
að þessar fáu beudingar fái áheyrn og að reynt
verði til að fara eftir þeim.
Sigurður Sigurðsson.
Ríkur maöur og tengdasynir hans.
Bíkismaðnr dö fyrir Bkömmu í Kaupmannahöfn, aem eftir-
lét eina miljón króna, ekkju, og þrjár giftar dætur. Dæturnar
höfðn verið honum til mikillar mæðu um dagana. Þær vöru bvo
ljótar, að enginn vildi eiga þær, þó karl faðir þeirra byði mikinn
heimanmund. Það tókst þó um síðir að gifta þær. En karlinn
hafði orðið að taka drjúgum 4 pyngjunni áður enn það komst í
kring, og hann hugsaði sér því á banasænginni, að hann skyldi
hefna þess, og ákvað í erfðaskrá sinni, að hver tengdasona sinna
skyldi leggja 1000 kr. í kistuna sína þegar hann yrði jarðaður.
Þegar athöfninni í kirkjunni var lokið, og kistan var borin
til grafarinnar, komu tengdasynirnir með peninga sína. Þeir
ætlnðu að fullnægja þeirri skyldu, sem tengdafaðir þeirra hafði
talið þyngsta hér á jörðu, að leggja peningana niður í gröfina
og mega ekki taka þá aftur.
Tveir eldri tengdasynirnir komn með sínar 1000 kr.] hver
og fleygðu þeim með köldu glotti í kistuna.
Síðast kom yngsti tengdasonurinn með peningaveski sitt og
tantaði eitthvað um, hve kynlegt það væri að grafa peninga í
jörðu. Síðan lank hann upp bankabók sinni og Iét 3000 kr. á-
vísun á „Landmannsbankann" í kistuna, en tók aftur þær
2000 kr., sem svilar bans höfðu látið í kistuna.
Embættispróf í guðíræði á prestaskólanum tók Hail-
dór Jónsson frá Ármóti 24. júní með 1. eink., 81 st.
Embættispróf í læknaskólanum:
Halldór Steinsen.......................I. eink. 102 stig
Georg Georgsson........................H. — 82 —
Jón Blöndal............................II. — 78 —
Magnús Jóhannsson.......................H. — 66 —
Guðmundur Gnðmundsson................III. — 55 —
Embættaskipun. Kand. jur. Einar Benediktsson og
kand. iur. Oddur Gísiason eru settir málfærsiu menn við lands-
yfirréttinn.
Lausn frá embætti hefir fengið læknirinn í 15. læknishéraði
Fr. Zeuthen frá 31. júlí.
Laust er því læknisembættið í 19. læknishéraði. Laun 1900.
Settur læknir í neðri hlut Árnessýslu, í sjúkdómsforföllnm
Ásgeirs Blöndals, Guðmund. Guðmundsson fyrv. læknir Árnesinga.
Burtfararpróf úr lærða skólanum.
Einkunn. Stig.
Magnús Jðnsson.................................I. 103-
Halldór Hermannsson............................I- 101.
Þorkell Þorkelsson (utanskóla).................I. 99.
Jón H. Sigurðsson..............................I. 96.
Bjarni Jónsson.................................I. 92.
Ari Jónsson....................................I. 90.
Sigurður Jónsson...............................I. 90.
Þorsteinn Bjönsson.............................I. 87.
Matth. Þórðarson............................. I. 86.
Matth. Einarsson...............................I. 86.
Guðm. Tómasson................................II. 83.
Einar Jónsson................-...............IL 81.
Bjarni Þorl. Johnson...........................H. 80.
Valdimar H, J. Steffensen.....................II. 77.
Tómas Skúlason.................................n. 77.
Þorvaldur Pálsson.............................II. 69.
Sigfús Einarsson (utansk.)....................II. 66.
Dr. Þorv. Thoroddsen ætlar í Bnmar rannsaka
Árnarvatnsheiði og Tvídægrn.
Gufuskipið „Botnia", aukaskip gufuskipafélagsins,
kom hingað 4. júli með nm 40 farþega.
Strandferðabáturinn „Hólar“ kom í gær.
Landshöfðinginn kom með þessari póstskipsferð.
Hafði farið snöggva ferð til Stokkhólms.
Stórkaupmaður Jón Vídalín kom með„Thyra“nm
daginn frá Kaupmannahöfn mcð frú sinni og dveiur hér í bæn-
um í sumar eins og vant er.
Útlendir ferðamenn. Lars Oftedal, preatnr frá Staf-
angri og ritstjóri, sem margir þekkja, er hér á ferð; kom af
Áustfjörðum með gufuskipi Zöllners ðg Vídalíns, „Gwent", 30.
júní. — Daníel Bruun fornmenjafræðingnr kom með „Botnia“
til Vestmanneyja og fór þaðan til Eyrarbakka. Ætlar síðan
vestur í Reykhólasveit að rannsaka dysjar, er þar hafa fundist
nýlega. — Norskur verkfræðingur, Bartb, er á ferð norðanlands
til að rannsaka brúarstæði, samkv. ályktun alþingis.
Frá ferðamannafélaginu danska eru hér 12 menn á ferð
til Þingvalla, Geysis og Heklu.
Mannalát. 31. mai lézt að Svalbarði í ÞÍBtilfirði séra
Ólafur Petersen á 33. ári, úr lungnabólgn. Hann var fæddur í
Hafnarfirði 30. des. 1866, sonur Adolfs Petersens verzlunar-
manns og stjúpsonur Björns kaupm. Guðmundssonar í Rvík.
Var útskrifaður úr latínuskólanum 1885 og af pre3taskólanum
1888 með 1. eink., en vígður prestur að Svalbarði 1889. Settur
prófastur í N-Þingeyjarsýslu 1897. Auk þess var hann amts-
ráðsmaður og sýslunefndarmaður. Hann þótti kennimaður hinn
bezti og var mjög vinsæll af sóknarbörnum, búhöldur góður og
prúðmenni. Kona hana Ástríður, dóttir Stefáns prófasts í
Vatnsfirði, lifir eftir og 4 hörn þeirra.
26. júní lézt Árni Gíslason í Krísuvik, fyrrum sýslumaður
Skaftfellinga, á 78. ári, fæddur í Vesturhópahólum 4. nóv. 1820,
sonur séra Gísla Gislasonar er þar var prestur og Ragnheiðar
Vigfúsdóttur sýslum. Þórariussonar. Hann var útskrifaður úr
Bessastaðaskóia 1844, en tók próf við háskólann í dönskum
lögum 1851 með 1. eink.; fékk árið eftir Skaftafellssýslu, og