Fjallkonan - 21.10.1898, Blaðsíða 1

Kemr út um miBJa viku.
Árg. S kr. (erlendis 4 kr.)
Augiýsingar ödýrar.
FJALLKONÁN.
öjaiddagi 15. júlí. Upp-
sögn skrifleg fýrir 1. okt
Afgr.: Þingholtsstrœti 18
XV, 41. Reykjavík, 21. október. 1898.
Fjársala tíl Belgíu.
Nýja Öldin flatti 13. ágúst í suraar grein úr
norsku blaði um fjársölu tii Belgíu. Þar var sagt,
að eftir skýrslum norska konsúlsins i Autwerpen væri
ástæða til að ætla, að í Belgíu væri bezti markaður
fyrir lifandi fé og engar teljandi tálmanir þar fyrir
innflutningi lifandi fjár. Það væri því mjög æskilegt,
segir blaðið, að gengið væri að því með skynsemi
og dug, að flytja fé út tii Belgíu.
Þegar nú þess er gætt, að Nýja Öldin, sem flytur
hér greinina, er málgagn kaupfélaganna, sem hafa
gert einu tilraunina, sem gerð hefir verið af hálfu ís-
lenzkra útflytjenda til að flytja lifandi fé til Belgíu,
þá hefir þessi fullyrðing N. A. tvöfalt gildi. Nýju
Öldinni hlýtur að vera kunnngra um þetta mál enn
öðrum biöðum.
Þetta eru gleðiiegar fregnir, og ég efast ekki um,
að umboðsmenn kaupfélaganna geri nýja tilraun í
haust til að flytja íslenzkt fé tii Belgíu, þar sem
markaðurinn er þar einmitt góður fyrir okkur, og
ekkert til fyrirstöðu að flytja þangað íslenzkt fé, að
því er ráða má af greininni í Nýju Öldinni.
Því miður mistókst alveg sú tilraun, sem þeir Zöll-
ner & Co. gerðu í fyrra með fjárflutning héðan til
Belgíu. ísafold hefir í næst-síðasta biaði (15. október)
skýrt frá þessari fjársölu-tilraun umboðsmanna kaup-
félag&nna, eftir því sem norska konsúlnum í Ant-
werpen, Ottesen, segist frá í norska Horgunblaðinu.
Eítir þeirri skýrslu að dæma á það að vera fyrir
handvömm, að fjársalan héðan af iandi tii Beigíu
hefir ekki hepnast.
Fjárhópurinn, sem þeír Zöllner & Co. fluttu héðan
af landi til Beigíu í fyrra (5000) og seldist þar með
skaða, á samkvæmt skýrslu norska konsúlsins að hafa
liðið bæði hungur og þorsta á ieiðinni, og nokkuð af
honum á að hafa drepist áður en akipið var afíermt.
Loks eiga vænstu kindurnar ekki að hafa náð þeirri
þyngd, sem iökustu kindurnar áttu að hafa samkvæmt
kaupsamningnum.
Yæri þetta satt, þá er s&nnariega lítið mark tak-
andi á þessari fjársölu-tiiraun.
Þetta málefni þykir oss bændunum athug&vert.
Sé ágætur og tálmunarlaus markaður fyrir fé vort
í Belgíu, eins og ráða má af Nýju Öldinni, sem, eins
og áður er sagt, er bezt trúandi til að vita það, þá
er það hrapalleg fyrirmunun, að honum skuli hafa
verið spilt af oss sjálfum eða að hann skuli ekki
vera notaður.
Það er að eins fyrir afglöp eða framkvæmdar-
leysi, að vér höfum ekki getað selt fé vort til út-
landa undanfarin ár, ef taka má mark á ofannefndri
grein í Nýju Öldinni og greininni í næst-síðasta blaði
Isafoldar.
Þeir Zöllner & Co. eru eflaust færir um að hrinda
af eér ummælum ísafoldar í þessu máli, þar sem
blaðið ber þeim á brýn, að þeir hali spilt því, að
aðal-fjárkaupmaðurinn í Belgíu færi hingað til fjár-
kaupa í fyrra, eins og hann hefði ætlað sér. Það
hefði þó að líkindum getað orðið til nokkurra hags-
muna í bráð, hefði þessi fjárkaupmaður keypt hér fé,
þótt ef til vill hefði ekki orðið framhald á því.
Æskilegt væri, að N. Ö. skýrði betur þetta mál,
sem almenningi er ekki ljóst, en henni hlýtur að
vera kunnugast um sem málgagni kaupfélaganna,
svo að hinir heiðruðu umboðsmenn félaganna, þeir
Zöllner & Co., liggi ekki undir ómaklegu ámæli.
. Sveitaböndi.
VIÐ LESBORÐIÐ.
N. Ö. hefir í síð. bl. f. á. vakið máls á umbótum á
fyrirkomulagi póstsendinga. Þess er heldur engin
vanþörf, því að á því eru þær misfellur, að blöð og
aðrar póstsendingar verðá í sífeldum vanskilum, sem
kaupendum blaðanna er bezt kunnugt.
Það er víða á viðkomustöðum póstskipanna, að
engir eru póstafgreiðslumenn (og sumstaðar ekki einu
sinni bréfhirðing), og er ekki auðið að senda póstsend-
ingar á slíka staði með þeim, því að póststjórnin af-
greiðir að eins póstsendingar til póstafgreiðslustaða.
í stöku tilfellum mun póstmeistari þó hafa afgreitt
póst á hafnir þar sem er bréfhirðing, einkum þar
sem aðal-höfnin var mjög slæm.
En það er ekbi skylda póstmeistara að afgreiða
póst nema á póst&fgreiðslustaði, og ekki á bréfhirð-
ingarstaði. Sending til bréfhirðingarstaðar verður
þannig send á póstafgreiðslustað þann, sem hún heyr-
ir undir. Þannig eru sendingar, sem fara eiga á
Reyðarfjörð (eð.v bæi, sem sendingar fá frá bréfhirð-
ingunni þar, t. d. til Hólma) sendar til Eskifjarðar
(af því að Reyðarfjarðar bréfhirðing heyrir undir
Eskifjarðar póstafgreiðslu). Þegar „Hólar“ koma frá
Reykjavík, kemur skipið fyrst á Reyðarfjörð, en menn
þar fá ekki bréf og blöð í land; þau eru í Eski-
fjarðarpokanum, og verða að halda áfram — frarn
hjá Reyðarfirði. Þar liggja þau svo, ef til vilí með-
an skipið fer norður á Akureyri og til baka aftur.
Þá tekur það sendingarnar aftur á Eskifirði og fer
með þær á Reyðarfjörð. Þá mega þær fyrst koma
í land þangað, sem þær eiga að fara, eftir, ef til vill,
17 daga útivist frá þvi þær koma þangað fyrst; þá
hafa þær gengið „boðleið rétta“.
Til að bæta úr þessu sýnist í fljótu bragði greið-
asti vegurinn sá, annaðhvort að setja póstafgreiðslu-
stað á hvern póstskips-viðkomustað, eða þá að setja
bréfhirðing á þá viðkomustaði, þar sem engin póst-
stöð er nú, og gera póstmeistara jafnframt að skyldu
að afgreiða póstsendingar beint á þá alla.
En það fyrirkomuiag yrði bæði dýrt og ófullnægj-
andi. Pöstmeistari sjálfur leggur til, að skipaðir séu