Fjallkonan - 21.10.1898, Blaðsíða 3

21. okt. 1898.
FJALLKONAN.
163
sinn ætlaði hann að gera mig, og þá prest orðinn, ærulausan
fyrir aðtekt á tré í Meðallandi, er ég hafði fullkomna heimild
fyrir og hann sjáifur hafði hjálpað mér til að vinna. En svo
fór að hann ætlaði að verða sjálfur ærulaus fyrir framburð
sinn og angefningu, ef ég ei hefði vægt tii, og fyrir sýslumanns-
ins milligöngu plátaði hann so fyrir þá ferð, að hann fór ei
til mín aðra eins aftr. Þó var það og er enn um hann að
segja, að þó hann sé svo fávís, sem sýnt er, var í honum ær-
legheit og mannást, hverrar hann heíir bæði í þessu og fleíru
að notið jafnan hjá öðrum mönnum sem við hann hafa kynst.
Var ég mesti frumkvöðuli að siglingu sonar hans, Sæmundar,
bæði að útvega honum vörur til siglingar og koma honumund-
ir vernd og tilsögn Hannesar biskupB, er þá var stúdent utan-
lands, að hverri lukku sem verður. — Vík ég þar aftur til
máls, er ég komst til lands aftur úr Eyjunum og i Hoitsodda.
Er þar fyrir ein Meðallandslest; frá henni kemur til mín einn
maður, sem hét Einar JónsBon ; hann falar að mér skjótta hest-
inn og heíir ei annað til eða í boði nema útiifaðan jarpan hest,
og segist vera á næsta bæ við einn nefndarmann, sem heiti
Magnús Guðinundsson, sem ég kannaðist við. Þessum manni
fæ ég hestinn, bið hann segja velnefndum Magnúsi að ég hafl
bannað honum að fá honum hestinn, enn segi Einari hann skuli
sjáifur hestinn eiga og vel njóta. Getihann nokkuru borgað
mér hann, ef nokkurn tíma þaðan i frá sjáumst, þá sé það vel;
annars heiti það ekkert framar og skiidum við að þessu. En
þegar Kötlugjá spjó 1755, misti þessi maður alt sitt, nema þenna
hest, flutti á honum konuna og tvö börn vestur í Fljótshlið,
hvar hann fékk sér aðsetur í koti nærri Teigi og var þar til
dauðadags. ^Ég kom og um þær sömu mundir að noröan til
búskapar á Hellum í Reynishverfl. Þessi maður spyr þetta,
finnur hann mig og tilsegir mér hús til eignar, er hann varð
eftir að skilja og honum varð enginn peningur úr, en mér til
stærstu þarfar og hagnaðar í því húsieysi er að kom. En ei
kunni hvorugum til hugar að koma að beggja vor þörf mundi
með þessu bætast, sem þó fyrst orBakaðist af hvepsnisyrðum
Magnúsar og honum til verðugrar storkunar.
(Framh.).
Tíðarfar heiir uú verið ágætt lengi, og bætir því
haustið upp óblíða sumarsius. — Sumst&ðar hafa
meun veiið við heyskap eftir réttir, og víða uáðist
hey ekki fyrri að lullu.
Laugarnesspítalinn. 24 sjúkliugar eru komnir
þangað; af þeim sem sóttu um inntöku er einn dá-
inn. Með strandbátunum seinast í þ. m. er von á flest-
um hinum, sem teknir verða í haust. Hinir holds-
veiku menn láta vel yfir vist sinni þar.
Fjárkaupaskip frá þeim Zöllner & Co. (Hengest)
kom 12. okt. með kolafarm til Brydes verzluaar og
fór aftur 19. okt. með 2000 fjár, meiri hlutann af
Akranesi, en 700 frá StokkseyrarféLigiau, er flytja
skal til Liverpooi. Von um 10 kr. verð fyrir kind-
ina, að kostnaði frá dregnum.
Kaupfélag Þingeyinga hefir að sögn fengið 85—
90 aura, að kostnaði frá dregnum, fyrir smjör, er
það sendi tii Englands í sumar. Er það góð byrjun,
og sýnir, að hægt er að fá gott verð fyrir íslenzkt
snijör á Englandi.
Smjör kaupfélags Þingeyinga mun hafa verið vel
vandað; þeir eru einnig farnir að nota þar allvíða
skilvindur, og segja að smjörið verði þá rneira, og auð-
vitað hreinna.
Fjársvik við Landshankann. Það er hljóðbært
orðið fyrir löugu uokkuð, að Landsbankinn vurð fyr-
ir einkennilegum og all-bíræfnum fjársvikum nú fyrir
3 missirum: svihið út 850 kr. lán gegn falsaðri
sjálfskuidarábyrgð. Lántakandi kom í bankann við
annan mann og eýndi vottorð frá hreppstjóranum
í Kolbeinsstaðahreppi, Sigurði Brandssyni í Tröð, um
að ábyrgðarmenn þeir er á lántökubeiðninni stóðu
væri allgóðir efnamenn eða því um líkt; var annar
þeirra förunautur lánbeiðanda, en hinn Páll nokkur
Jónsson á Heggstöðum, er upp komst síðar að var
10 ára gamall piltur. Þegar ganga átti eftir skuld-
inni, komst það upp, að vottorðið frá Sigurði hrepp-
stjóra var falsað, og að hvorki lántakandi né hinn
ábyrgðarmaðurinn vóru einu sinni til um þær sveitir.
Eins víst, að fjárprettamenn þessir hafi verið úr alt
annari átt.
Vilti Eyfirðingurinn, sem fanst á Q-núpverja-
hrepps afrétti (í Búrfellsskögi) 4. okt., heitir Krist-
inn Jóusson, vinnumaður frá Tjörnura í Eyjdfliði, 22
ára. Hann liggur eitthvað kalinn á höndum og fót-
um á Ásólf8stöðum í Hreppum, að Stefáns bónda Ei-
ríkssonar og hefir þar góða aðhlynningu. Hann
fanst með þeim hætti, að Eiríkur bóndi Ólafsson frá
minni-Mástungu var í skógaríör í Búrfelii; þangað er
2—3 stunda lestaferð írá efstu bæjum í Hreppum.
Kristinn hafði iagst þar fyrir og ætlað að bíða þar
dauða síns, með því hann treystist ekki að haida
lengra. En þá sá hann alt í einu hest með reiðingi
og dróst hann þá með veikum burðum í áttina til
hestsins, og hugsaði sér að fylgja honum, þar tií
hans yrði vitjað. Þetta var einn af hestum Eiríks
bónda, og hitti hann Kristinn er hann vitjaði hestsins.
Eiríkur gaf honum mat og Iéði honum föt af sér
og flutti haun niður að Ásóiisstöðum, efsta bæ í
Hreppunum.
í þau 15 dægur, sem hann var á fjöliuuum, hafði
hann á engu nærst nema vatni. Hann virðist hafa
hitt á að fara þann veg, sem bezt var að íá, úr því
fór að halla suður af. Hann hafði gengið upp á jökul
(Hofsjökul), og ætiaði að skygnast þar um, eu komst
ekki áfram fyrir sprungu. Ettir það óð haun marg-
ar ár (þverár, sem í Þjórsá renua). Dýpst óð hann
í hendur. í Arnarfell hefir hann komið, eííir iands-
lagi að dæma. Úr þvi hanu kom suður á Fjórðungs-
sand hefir hann farið að fylgja Þjórsá. Eina nótt
lá hanu í kofa (Fitjaskógakofanum), og þá frusu
skórnir á fótunum á honum. Þaðan hélt hann fraln
í Búrfell, og var þá að mestu þrotinn að kröftum.
Hvar annarsstaðar enn þarna, sem hann hefði gefist
upp íyrir ofan bygð, hefði hann enga hjálp getað
fengið. Hann er skemdur á höndum cg fótum af
kali; annar skór hans var þó heiii, en vetling-
ana varð að rista af höaöunum á honum, svo vóru
þær orðnar bólgnar.
Barnaskólaliúsið nýja í Beykjavík var vígt 19.
okt. og skóli settur. Bæjarfógetinn hélt fyrst ræðu
og afhenti skólahúsið skólanefndianí; þar næst hélt
formaður skólanefndarinnar (dómkirkjupresturiun)
ræðu til kennara og barna og afhenti skólastjóra