Fjallkonan - 30.11.1898, Blaðsíða 1
Kemr út um miöja viku.
Árg. S kr. (erlendis 4 kr.)
Auglýsingar ódýrar.
Gjalddagi 15. júli. TJpp
sögn skrifleg íýrir 1. okt.
Afgr.: Þingholtsstrseti 18
FJALLKONAN.
XV, 47. Reykjavtk, 30. nóvember. 1898.
Útlendar fréttir.
Dreyfus-málið. Yfirdómurinn (kassatíons-rétt-
urinn), er dæma skyldi um hvort taka skyldi málið
fyrir af nýju, hefir kveðið upp þann dóm, að rétt sé
að taka máiið fyrir, og ákveðið að byrja skyldi á
undirbúningsransókn og liafa þrír af dómendum tek-
ist hana á hendur. Dómurinn þóttist komast að Ijós-
um rökum fyrir sakleysi Dreyfuss, og hafði þó að
eins nokkuð af málskjölunum í höndum, en ekki
málsgerðirnar í heild sinni, og allra sízt hin leyni-
legu gögu. Nú getur dómurinn heimtað öll máls-
gögnin framlögð, bæði hin réttu, og hin föisuðu og
heimulegu, og dóminum á að vera leyfilegt að
gera húsransókn, brjóta upp hirzlur og stefna hverju
vitni sem vera skai, ráðgjöfum, hershöfðingjum o. s.
frv.
Nú er þrent tií um niðurstöður dómsins. Ran-
sóknin getur leitt til þess: 1, að Dreyfus verði álit-
inn sekur sem áður og málið verði þá ekki tekið
fyrir af nýju ; 2, að álitið verði að hann hafi drýgt
yfirsjón, svo að dómur hans verði ónýttur, enn hann
kallaður af nýju fyrir herrétt; 3, að hann verði á-
litinn alveg saklaus og dómur hans algerlega úr
gildi feldur.
Frú Dreyfus hefir beðið stjórnina um leyfi til
að senda manni sínum hlýjan klæðnað til væntan-
legrar heimfarar, en stjórnin vildi ekki leyfa það og
kvaðst sjálf sjá fyrir því. Jafnframt var iesið upp
bréf frá Dreyfus til konu hans, er sent hafði verið
stjórninni. Þar segir svo: „{ fimm ár hefi ég kraf-
izt þess að mál mitt væri tekið fyrir af nýju en ég
fæ ekkert svar. Ég sé nú að allar þær tilraunir eru
til einkis, og hefi því ásett roér að skrifa ekki nein-
um framar, ekki einu sinni vandamönnnm mínum.
Eg er þrotinn að kröftum og stend á barrni grafar-
innar. Ég treystí samt göfugiyndi frönsku þjóðar-
innar og bið þig að starfa að viðreisn minningar
minnar“. Frú Dreyfus óskaði þá, að maður hennar
yrði látinn vita, hvernig málinu væri nú komið, en
fekk afsvar.
Nýjar sannanir eiga að vera fengnar fyrir því,
að Esterhazy sé sekur.
Ríðaneytisskifti hafa orðið í Frakkiandi og er
þið að nokkuru leyti í sambandi við Dieyfus-málið.
Forseti ráðaneytisins er Dipuy, sem hefir verið for-
sætisráðherra tvisvar áður. Hermálaráðherra er Frey-
cinet, sem áður hefir fjórum sinnum verið ráðaneyt-
isforseti. Hann er upphaflega verkfræðingur, eu var
önnur hönd Gambetta að halda uppi vörninni í íransk-
þýzka striðinu. Hann hefir síðan jafnan veríð kvadd-
ur mjög til ráða í hermálum.
Ráðaneyti þetta er hið 37. síðan lýðveldið
hófst og 5. síðan Felix Faure varð forseti.
Það virðist fara enn vel með síuu vaidi, og lét
þegar að vilja(Englendinga að láta Marchand og liðs-
menn hans fara úr Nílarlandinu.
Herbúnaður Englendinga, Enska stjórnin
hefir á síðasta tíma búist ákaflega til hernaðar, bæði
heima fyrir og í nýlendum sínum. Það hefir verið
mælt, að þeir væri að búast gegn Frökkum út af
deilunni í Afríku, en með því að Frakkar hafa ver-
ið ijúfir og leiðitamir, virðiat þessi herbúnaður stefna
í aðra átt. Sumir segja að hér sé að eins um það
að ræða, að Salisbury vilji treysta sig i sessi, og sýna
að England geti látið til sín taka í utanríkispólitík.
Aðrir segja, að Eaglendingar séu að búast gegn
Rússum. Þeir höfðu lika dregið saman mikiun fiota
í Asíu (við Port Arthur) og var þess til getið, að
þeir mundu ætla að sæta færi þar eystra, meðan
stæði á deiiu Englendinga og Fiakka.
Vilhjálmur kei-'ari fór eins og kunngt er orðið
til Jarúsalem og heimsótti gröfina helgu. Þar tóku
á móti honum þrír patríarkar með fagnaðarræðum, einn
rómv.-kaþólskur, annar grísk-kaþólskur og hinn þriðji
erm8kur. Mestar fagnaðarviðtökur fekk keisarinn
þó hjá Tyrkjasoldáni, sem iíklegt var. Hélt soldán
honum stórkostlegnstu veizlur með dýrustu viðhöfn
og hersýningu. Kóraninn bannar soldáni að stíga á
útlent skip, og stóð honum stuggur af því fyrst, en
æðsti ráðgjafi hans sagði honum, að úr því skipið
væri skip Vilhjálms „bróður" hans, þá væri það ekki
útleat skip.
Vilhjálmur keisari var með dýrgripi og gim-
steina sem námu 4 miijónum marka i þessari orlofs-
ferð sinni, og hafði því eitthvað að miðia soldáni.
En hætt er við að soldán fái að öðru ieyti ekki
mikið fyrir snúð sinn, þó hann hafi eytt stórfé til
að taka á móti keisara, því þó Þýzkaland dr&gi taum
soldáns, megnar það ekkert móti hinum stórveldun-
um, og sýndi það sig bæði þegar friðarsamningarnir
vóru gerðir milli Grikkja og Tyrkja og nú síðast
er Tyrkjasoldán hefir orðið að sleppa yfirráðum Krít-
ar. Það má þvi segja að soldán hafi orðið undir í
ófriðinum þrátt fyrir sigurinn.
Á lúthersku kirkjnþingi. sem haldið var í New-
York í október, þar sem saman komu um 1000 full-
trúar frá flestum Bandaríkjum og Kanada, bar sænsk-
ur bisknp Sc'iéele fram þá tillögu, að stofnað yrði
alþjóðlegt lútherst kirkjufélag undir forustu og vernd
Viíhjálms keisara Jðrsalafara og skyldi fyrsta þing
haldið árið 1900 að Vilhjálms keisara og hann for-
aeti þess. Þessi tillaga á að vera frá Viihjálmi keis-
ara sjálfum, og er þesi til getið, að hann vilji verða
einskonar lútherskur páfi.
Bandamenn heimta nú Filippseyjar af Spán-
verjum, en þeir vilja eigi sleppa ; mega þó líklega
lúta í lægra haldi.
GomeZj foringi uppreistarmanna, er að sögn orð-
inu forseti lýðveldisias á Kúba.
Danska stjúrnin tók hálfa miljón króna úr rík-