Fjallkonan - 31.12.1898, Page 1

Kemr út um miðja viku.
Árg. S kr. (erlendis 4 kr.)
Auglýsingar ódýrar.
Gjalddagi 15. júli Upp
sögn skrifleg fyrir 1. okt.
Afgr.: Þingholtsstræti 18
FJALLKONAN.
XV, 61.—62. Reykjavtk, 31. desember. 1898.
Frá útlðndum hafa borist blöð frara uudir nóv-
emberlok tneð kolaskipi til Fischers-verzlunar, sem
liggur hér nú. Engar stórfréttir. Það þótti mestum
tíðindum sæta, að fullyrt var að Dreyfus væri
á heimleið til Frakklands, kallaður heim til að mæta
í máli sínu, eins og blöðin höfðu íyrir nokkru spáð.
Ætlunarskrá stjórnleysingja. Eftir að ítalski
illvirkinn Lucheni myrti keisaradrotninguna i Auetur-
ríki, hefir, sem kunnugt er, verið í ráði að stjórnir
Evrópuríkja tækju til alvarlega ráða, að bæla ill-
þýðisflokk „anarkista“ eða stjórnieysingja. Það mál
er því á dagskrá, og er ekki ófróðlegt, að þekkja
ætlunarskrá flokks þessa, enn hun hljóðar þannig:
„Yfirmaður vor er óvinur vor. Yér stjórnleysing-
jar (þ. e. menn, sem höfum engan yfir oss) höfum
einsett oss að vinna á öllum þeim, sem til valda
halda hafa rænst eða ætla sér að gera. Óvin-
ur vor er hver eigandi, sem heldur jörð og lóð fyrir
sig og lætur dagíaunamenn vinna sér í hag; óvinur
vor er verksmiðju burgeisinn, sem fyllir verksmiðju
sína launuðum þrælum; óvinur vor er ríkið, hvort
heldur er einveldið, lýðveldið eða verkamannaríkið,
með öllum sínum embættlingum, herstjórum og sveit-
arforingjum, valdsmönnum og Iögreglunjósuurum.
Óvinur vor er alt átrúnaðarvald, hvort sem það er
kent við djöfulinn eða algóðan guð, sem prestarnir,
valmennin, hafa svo lengi drotnað yfir oss fyrir.
Óvinur vor eru iögin, sem ávalt eru höfð til að kúga
lítilmagnann uodir ok hins yfirsterkara, til e.ð rétt-
læta glæpina og gera þá dýrðlegs. En séu eigna-
menn, verksmiðjuburgeisar, ríkja forráðendur, prest-
arnir og lögin vorir óvinir, þá erum vér ekki síður
þeirra óvinir, og vér fylkjum oss djarflega til söknar
gegn þeira. Yér viljum ná aftur jörðunni frá jarð-
eigandanum, verksmiðjunni frá verksmiðjueigandan-
um. Yér viljum afmá ríkið, og ná frelsi voru, þrátt
fyrir alla presta og löggjaía. Vér viljum af fremsta
megni gereyða öllu lagalega fyrirkomulagi og iýsum
oss í samábyrgð við hvern þann mann, sem með
byltingaráðum afneitar lagavaldinu. Ö!I lagaleg
meðul eru oss andstygð, því í þeim er fólgin afneit-
un réttar vors; eigi viljum vér heldur almennan at-
kvæðisrétt, er svo nefnist, því vér viljum ekkert
láta af voru persónulega einveldi, og eigi gera oss
samseka í glæpum þeirra sera killa sig fulltrúa
vora. Vér viljum vera vorir eígin herrar, og hver
af oss, sem sækist eftir að verða yfirm'sðnr eða for-
ingi, er svikndóignr. Til vorra kasta kemur að ná
aftur því sem er sameiginlcg eign og kollvarpa allri
stjórn“.
Horfið fijót, í októberm. þornaði Doná alveg
upp á l1/^ kílómeturs löngu svæði, milli Immending-
en og Möhringen, þar sem Baden og Wurtemberg
liggja saman. Fljótið hvarf þar niður í undirdjúp,
og þótti sem von var bæði furðulegt og ískyggilegt,
Mátti sjá fjölda fólks á gangi á þurrum fljótsbotn-
inum og suma ríðandi á hjólhestum. Fljótið kemur
upp aftur þar sem Hohgau heitir. Síðan hefir ekkí
heyrst frekara um nýbrigði þetta, og alt í óvissu
hvað til bragði mu.’idi verða lekið; getið til að fljót-
ið mundi komast í samt lag, ef stórrigningar gerði,
ella eigi með öðru móti en að veita öðru vatnsfalli
eða stöðuvatni í farveginn.
Nýtt byggingarefni. Þýzkar verkfræðingur
Olschevsky hefjf nýiega fundið upp að búa til múr-
steina og þaksteina úr blendingi aí sandi og kaiki,
90—94°/0 af hinu fyrra, en 10—6°/0 af hinu síðara.
Steinar þannig gorðir eru sagðir betri en hinir
brendu úr leiri, er áður hafa verið notaðir, og fult
eins ódýrir.
Bjart hár og blá augu. Það segja nú merkir
fræðimenn, að ekki muni sjást í heiminum eft-
ir nokkur hundmð ár. Þetta er að sögn karlmönnun-
um að kenna, sem vilja heldur eiga svarthærðar stúlkur
enn bjarthærðar. Af 100 bjarthærðum meyjum á Eng-
landi geta 55 gert sér von um giftingu, en af 100
svarthærðum meyjum 79. Þess má og minnast, að
Hómer talar um bjarthærðar þjóðir í Ilions kviðu,
en þjóðir á því svæði eru nú svarthærðar. Gallar
(Frakkar) vóru lika bjsrthærðir á dögum Rómverja.
Búnaöarbálkur.
Ráð við doða á kúm.
(Eftir norskan dýralækni, Karl Winsnes).
Það er iiýlega komin út bók „nm doða á kúm“
(,,Kalvningsfeberen“) eftir danskan dýralækni Schmith
í Koiding, sem mun hafa mjög rnikla fjárhagslega
þýðingu fyrir bændur.
Doði á kúm er á síðari tímum orðinn mjög algeng
sýki, síðan meðferð þeirra breyttist tii batnaðar.
Sýkin kemur rétt eftir burðinn, og fyrir henni verða
jafnast feitusta og vænstu kýrnar. Víða í Noregi,
einkum kring um Kristjaniu, drepast 75 af 100 sem
fá veikina.
Færustn dýraíæknar hafa ransakað þessa sýki, án
þess að þeim hafi tekist að finna duganái varnarráð
gegn henni.
Einstöku ransakendur hafa álitið, að sýkin kæmi
af efnabreyting í vökvam kálfslegsins, sem ylli því að
skepnan yrði alveg máttvana, þegar þeiT bærust út
í blóðið. Sumir héídu að þetta stafaði af óreglnlegri