Fjallkonan - 17.09.1900, Blaðsíða 3

FJALLKONAN.
3
ogþangað til íram á nótt, en það kemur alla
ekki heim við það, sem greifinn telur mér trú
um; hann fullyrðir, að hann hafi fundið mig í
svefnherbergi mínu. Eg get þó ekki skilið, af hverju
hann segir mér ekki satt; hann hafði þó varað
mig við að vera í auðu herbergjunum hér upp
á loftinu eftir sólsetur, en því hafði eg alveg
gleymt í gærkveldi. Eg verð að fallast á það,
sem hann sagði mér, að loftið í þessari gömlu
höll er ekki holt, þótt það sé ef til vill örðugt
að finna sóttkveikjurnar í því. Menn tala um
andlegar pestir, en ætli menn geti ekki líka
ímyndað sér andleg sýkingarefni, sem veiki
ímyndunina og hugarfarið á sama^hátt og kóleru-
bakterían og difteritis-bakterían veikir líkam-
ann? Og er nokkuð á móti því, að slík sýk-
ingarefni geti legið í dái mörgum árum saman
eða öldum saman. Eg er hvorki sálfræðingur
né læknir, en eg iæt að eins mína skoðun í
ljós. Eg get hvorki né vil gera grein fyrir því,
en eg finn það glögt, að á sama hátt og ýms
áhrif, sem að utan koma, geta gert mig sjúkan,
á sama hátt hefi eg orðið fyrir áhrifum, hvort
sem þau eru andleg eða ekki, sem kveikja hjá
mér ímyndanir og tilfundningar, sem eg hefi
ekki haft áður og eru ekki af betri endanum.
Greifinn segir, að mig hafi dreymt og það er
sennilegasta skýringin. Eg var þreyttur um
kveldið, taugar mínar vóru æstar og ímyndun-
in hálfveik af þvi sem fyrir mig hafðl borið
seinasta dægrið — cg hafði sofnað í öllum föt-
unum. Nei, eg þovi að sverja að eg gerði það
ekki-------.
Eg sat við borðið í lessalnum eins og nú.
Alt í einu fanst mérað eg ætti að fara upp á
loftið til að sjá betur sólarlagið. Eg fleygði
pennanum og bar bókina með mér inn i svefn-
herbergið og síðan hljóp eg upp stigann. Sólin
var ekki gengin undir, þegar eg kom í turninn,
sem er hjá myndasalnum. Þaðan er betri út-
sýn en úr nokkrum öðrum stað í höllinni. —
Eg gekk að öllum gluggunum og stóð seinast
við þann gluggann, sem gaf mér bezt útsýnið.
í öllum gluggahólfunum vóru bekkir til að sitja
á. Eg settist niður, lauk upp glugganum og
sökti mér alveg niður í náttúrufegurðina, kveikti
í vindli og hallaði mér aftur á bak.
Það var hitamolla, og eg bjóst við þrumuveðri
um nóttina. Eg var þreyttur og nenti ekki að
hræra legg né lið, enda fanst roér eg vera vel
fyrir kallaður að virða fyrir mér náttúrufegurð-
ina. Eftir sólarlagið dreifðist glóandi kveldroði
um alt loftið; það var eins og allur himininn
væri í ljósum loga, og við svartbláa og írauða
þokubólstra í austri báru þjótandi gulleit ský,
sem liðu hátt í lofti í yfirfarinu. Mér fór að
verða undarlega heitt um hjartaræturnar, og
mér fanst eins og eg ætti von á einhverju, eg
vissi ekki hverju. Eg hefi aldrei á æfi minni
verið sto á mig kominn. Eg get ekki lýst því,
en það var eins og eg væri hálfdrukkinn.
Rökkrið seig yfir, en sama hitamollan hélzt enn,
og loftið var fult af blómilmi úr dalnum. Eg
hagræddi koddanum í bekknum, og teygði bet-
ur úr mér, og starði stöðugt út í loftið, þvi
mig furðaði á, að skrugguveðrið var ekki enn
skollið á. —
Eg hlýt að hafa sofnað, því eg man glögt
eftir því, að eg vaknaði með líkri tilkenslu eins
og ef rafstraumur hefði farið í gegnum mig,
og eg fann það á mér, að eg var ekki einsam-
all. Það var orðið svo dimt sem orðið getur
á sumarnóttu hér í landi. Það grilti að eins í
gluggana, og eg gat með naumindum greint
eitthvað af húsbúnaði í kringum mig. Eg gat
fyrst ekki áttað mig á þvi, hvar eg var stadd-
ur. Mér þótti sem eg væri kominn í einhvern
ókunnan heim, og mér fanst eins og hvíslað
væri að mér: Ástir, sem brenna sem beizkasta
hatur, og hatur sem brennur eins og ástir!
Það vóru orð greifans, þegar hann var að
sýna rpér myndirnar, en í alt öðrum róm, í
einhverjum lokkandi róm, Eg hneig hálf-með-
vitundarlaus aftur á bak á bekkinn.
í sama bili brá fyrir tveimur eldingum, svo
hálf-bjart várð í herb^rginu. í þessari birtu
sá eg hana rétt hjá mér. Hún var alveg eins
og i fyrsta sinni þegar eg sá hana. Þegar
dimdi aftur, sá eg hana ekki, en eg varð þess
var að hún kom nær mér og beygði sig yfir
mig — eg var máttlaus og gat ekki hreyft
mig-------
Aftur brá eldingu fyrir, og eg sá framan í
hana rétt við andlitið á mér; hún starði beint
í augun á mér og munnurinn var hálfopinn —
eg sá meinið á hálsinum á henni, sem var ber
ofan á brjóst; eg sá að hún kraup á kné við
bekkinn, sem eg sat á. Þá varð aftur koldimt
og mér fanst eins og eg hrapaði hálf-meðvit-
undarlaus eitthvað langt niður — ilmurinn af
blómunum hafði hálf-svæft mig og mér fanst
sem mjúkir kvenhandleggir vefðust utan um
mig; eg fann andardrátt hennar á andlitinu á
mér og fann að hún þrýsti vörunum að hálsin-
um á mér--------
Eg veit ekki hvað langur tími hefir liðið.
En alt í einu vaknaði eg snögglega og fanst
mér þá sem hún liði úr faðmi mér, en eg kendi
ónota í öllum líkamanum. í sama bili sá eg
ljósi bregða fyrir — ekki af eldingu heldur af
lampa. Greifinn kom inn og bar lampaíhend-
inni. Hann æpti upp og þóttist vita, að það
mundi vera eitthvert blótsyrði á máli sem eg
skildi ekki. — Hann gekk þegar til mín og
lýsti framan í mig.
„Því í fjandanum gerið þér þetta; því hlýð-
ið þér mér ekki“,sagði hann á þýzku, skjálf-
andi af reiði, þó hann reyndi að stilla sig.
„Hvað eruð þér að gera hér um þetta leyti.
Þér skuluð vita, að Drakulitz er húsbóndi í
húsi sínu“.
Hann lét aftur gluggann. Lampann hafði
hann látið á gólfið og sló Ijósið af gólfinu ein-
hverjum draugslegum eða djöfullegum blæ á
andlit honum, en hárið reis á höfðinu á hon-
um, eins og á reiðu Ijóni.
Eg var að standa upp og ætlaði að segja
eitthvað mér til afsökunar.
Hann stóð við stundarkorn og starði á mig,
eins og hann væri að hugsa sig um.- Síðan
sagði hann með skipandi rödd:
„Leggið yður út af“.
Eg hlýddi hugsunarlaust og lagði mig aftur
á koddana.
Hann tók lampann og skoðaði vandlega and-
litið og hálsinn á mér. Svo hló hann kulda-
hlátur.
„Yinur góður“, sagði hann — og varð nú alt
í einu þýður í rómnum — „þér hefðuð átt að
muna það, að eg hafði varað yður við því að
vera hér uppi þegar farið væri að rökkva.
Þér hafið auðvitað gleymt því. En eg verð að
áminna yðn,r um það aftur. Þér hafið farið ó-
varlega, að sofna hér við opna gluggana“.
Það hefir verið ráðist á yður í svefninum?
Hann strauk með hendinni um ennið á mér
og svo ofan á hálsinn.
En upp frá því man eg ekki eftir mér fyrri
en eg vaknaði í rúmi minu í öllum fötunum
og greifinn stóð hjá mér og kvaðst hafa viljað
vekja mig af því mig hefði dreymt illa. Það
væri kominn háttatími fyrir löngu, og væri
mér því bezt að afklæða mig. Eg hlýddi hon-
um, og vaknaði ekki aftur fyrri en komið var
langt fram á dag.
(Framh.)
Alþingiskosniiigar
Reykjavík. Þar var kosinn 12. þ. m.
Tryggvi Gtunnarsson bankastjóri með 212 atkv.
Jón Jensson fekk 180 atkv.
Skagafjarðarsýsla. Þar voru kosnir 1. þ.
m. Ólafur Briem og Stefán Stefánsson kenn-
ari á Möðruvöllum.
ísafjarðarsýsla. Þar voru kosnir 1. þ. m.
Skúli Thoroddsen með 196 atkv. og Hannes
[ Hafstein sýslumaður með 169 atkv.
EyjaQarðarsýsla. Þar eru kosnir: Klemens
Jónsson sýslumaður og Stefán Stefánsson
bóndi í Fagraskógi. Um atkvæðatölu hefir ekki
frézt.
Afli á þilskip úr Reykjavík í 2. sumar-„túr“:
Skip Th. Thorsteinssonar:
Margrét (Finnur Finnssoh) .... 28,300
Sigríður (Ellert Schram).........17,000
Gylfi (Björn Gíslason)...........10,500
Nyanza (Jafet Sigurðsson)....... 20,500
Matthildur (Þorlákur Teitsson) . . . 12,000
Guðrún Sophia ókomin.
Skip G. Zoéga:
Fríða (Stefán Pálsson)...................11,000
Sjana (Jafet Ólafsson)....................8,000
Josefine (Jón Ólafsson)..................19,000
Toiler (Vilhjálmur Gíslason) .... 6,500
Haraldur (Bjargmundur Sigurðsson) . 4,000
To Venner (Þorsteinn Egilsson) . . 5,500
Geir (Sigurður Símonarson) .... 3,000
Skip Helga Helgasonar:
Helga (Árni Hannesson) . . . ■. . 13,000
Elín (Guðmundur Kristinn) .... 12,000
Guðrún (Páll Mattíasson)..................4,000
Stígandi (Guðm. Gíslason).................2,000
Skip Sturlu Jónssonar:
Fram (Páll Hafliðason)...................10,000
Friðrik (Hannes Hafliðason) .... 15,000
Skip Þ. Guðmundssonar o. fl.:
ísland (Pétur Þórðarson).................9,000
Skip Tryggva Gunnarssonar:
Baldur (Bergur Jónsson)..................8,000
Hermann (Helgi Gíslason).................5,000
Sleipnir (Guðjón Knútsson) .... 7,500
Skip Runólfs Ólafssonar:
Einingin (Jón Árnason)...................6,500
Skip B. Guðmundssonar o. fl.:
Stjernen (Halldór Friðriksson) . . . 11,500
Palmen (Hjalti Jónsson)..................9,600
Skip J. P. T. Bryde:
Kastor (Sigurður Jónsson)...............11,000
Skip Filipusar Filipussonar:
Guðrún (Kristinn Magnússon) . . . 20,500
Skip Engeyinga:
Valdemar (Magnús Brynjólfsson) . . 21,000
Engeyin (Erlendur Hjartarson) . . . 4,000
Skip Helga Zoéga o. fl.:
Viktoría (Steingrímur Steingrímsson) . 18,000
Skip Jóns Þórðarsonar:
Garðar (Pétur Þórðarson)................12,500
Agnes (Stefán Bjarnason).................4,000
Skip Jóhannesar Jósefssonar:
Egill (Pétur Þórðarson).................14,000
Kosninga-bardaginn i Reykjavík.
Þar var gengið hart fram af báðum flokkun-
um, og yar ekkert tilsparað af hvorum flokkl
til að afla sínu þingmannsefni fylgis. Hefir
aldrei verið beitt jaínmiklum æsingum og und-
irróðri við kosningar hér. Fer nú að verða
mesta nauðsyn á að breyta svo kosningalög-
unum að alls ekki verði hægt að beita slikum
yfirgangi til að hafa áhrif á kosningar, eins og
Páll amtmaður Briem hefir lagt til í ritgerð
sinni um kosningar í „Eimreiðinni“.
Allmargir sátu þó heima og komu ekki á
kjörfundinn, þótt ekki væru þeir forfallaðir;
hafa þeir líklega hvorugt þingmannsefnið viljað
styggja með því að kjósa það ekki.
Út af atkvæðasmöluninni hafi verið látið
fjúka í kviðlinga, og er þetta þar í:
Á hjörðina sína í hvellnm tðn
höa þau Tobba og hann séra Jön;
í hugsnnnm eru þau helzt til lík,
en hrossabrestir i pölitík.
Þar er ei kendur sá kemur ekki;
kjördaginn leynist eg smalasjón,
bezta ráðið er það sem eg þekki,
þá kýs eg hvorki Tryggva eða Jón.
Ef Lárus karlinn svo leysir vind,