Fjallkonan - 27.10.1900, Blaðsíða 1

Kemur úteinu sinni
í viku. Verð árg. 4 kr.
(erlendis 5 kr. eða l’/j
doll.) borgist fyrir 1.
júlí (erlendis fyrir-
fram).
Uppsögn (skrifleg)bund-
in við áramót, ógild
nema komin sé til út-
gefanda fyrir 1. októ-
ber, enda hafi hann þá
borgað blaðið.
Afgreiðsla: Þing-
holtsstrœti 18.
XYIl. árg.
Reykjavík, 27. október 1900.
Xr. 42.
Landsbarikinn er opinn hvern virkan dag kl. 11—2.Banka-
stjórnin við kl. 12—1.
Landsbókasafnið er opið hvern virkan dag kl. 12—2 og
einni stundu lengur til kl. 3 md., mvd. og ld. til útlána.
Forngripasafnið er í Landsbankahúsnu, opið á mánud.,
miðvikudögum og laugardögum kl. 11—12 f. m.
Náttúrugripasafnið er í Doktorshúsinu, opið á sunnn-
dögum kl. 2—3 e. m.
Ókeypis lœkning á spítalanum á priðjudögum og föstu
dögum kl. 11—1.
Ókeypis tanrilœkning í Hafnarstræti 16, 1. og 3. mánu-
dag hvers mán., kl. 11—1.
Biöjiö ætíö um:
OTTO MONSTEDS
danska smjörlíki,
sem er alveg eins notadrjtígt og bragðgott
og smjör.
Jjd Jélagsprentsmiðjunni
geta menn fengið hver helzt eyðu-
blöð er menn óska, svo sem reikn-
ingsform og kvittanir, bréfhausa,
umslög, víxileyðublöð og ávísanir,
margar tegundir af kortum áprent-
uð eftir ósk hvers eins.
Eins og kunnugt er orðið, er öll
prentun hin vandaðasta og verðlag
svo lágt sem unt er.
Prófarkalestur og pappír eftir
því sem hver óskar.

f’lTsTlTlTi?
Hvað segir þú, er sunnudagur ?
Eg sízt um slíkt skal rengja þig;
en sérhver dagur sumarfagur
er sunnudagur fyrir mig.
Við sjáum o’n af efstu Irúnum
um alla bygð, sem við oss hlær;
á eyrum, sundum, engjum, túnum
er enginn hvíldardagablær.
Við sjáum reyki víða, víða,
sem vegum sléttum stíga frá;
við sjáum foik í flokkum ríða,
en fáir stefna kirkju á.
Við sjáum heim að sumum bæjum,
þar sólin vermir stofuþil;
þar hamast fólk að heyjum, slœjum,
sem húsp ostilla sé ei til.
Við heyrum kirkju klukkur þegja
og klerkur úti viðrar sig;
og ég hef að eins eitt að segja
við 'öllu því ; það gleður mig.
En kannske viltu kirkju sœkja;
ég kirkjusókn ei meina þér.
En ei þarf langt úr leið að krækja,
því líttu á, hvar kirkjan er.
Já Tröllakirkjan — vel eg veit um,
að við það heiti kannast þú,
þvi hingað upp úr ymsum sveitum
er oft á helgum farið nú.
Þar áin gróf sitt gljúfur niður
í gegnum fjallalögin öll
og steina surfu strangar iður —
þar stendur kirkjan kend við tröll.
Verksmiðjan er hin elzta og stærsta í Danmörku, og býr til óefað
hina beztu vöru og ódýrustu í samanburði við gæðin.
D0T Fæst hjá kaupmönnunum.
Svo lóðrétt hamra-hleðslan stendur
sem hállarveggur djúpi frá,
með stuðla-berg á báðar hendur,
sem byggðar súlur minna á.
Það eru tröllin. — Öll þau standa
þar upp við bergið, tign og há,
svo hljóð — þau þora ekki’ að anda
af andakt — það er hægt að sjá.
Það dettur af þeim ei né drýpur;
en ei með sorg er tíðum hlýtt,
og enginn situr, enginn krýpur
og enginn sefur — það er nýtt!
Og báli’ er grænn í botni gilsins
þar breikkar á og lygn þar fer ;
í skuggsjá djúpa, hreina hýlsins
á höfði tröllin öll þú sér.
En inst í „herrans helgidómi11
má heyra tónuð „guðaspjöW
með tignum, þungum, traustum rómi,
svo Tröllakirkjan nötrar öll.
Þar messar hann, hinn mikli, sterki,
sem myndaði’ þessa kirkju sér;
hann gengur fast og geyst að verki
sem góðum kennimönnum ber.
Eann sendur er frá háum hœðum
— það hjálpar ékki’ að neita því —
og birtist hér í björtum klæðum
og breiðir um sig litfríð ský.
Ef hlýða viltu hér á messu,
eg heldur ei mun ganga frá;
svo tökum sess hjá trölli þessu
og tölu fossins hlustum á.
„Þú leitar guðs í hrumum kirkju-hjálli,
sem hriktir hverja sumargolu við,
sem sjálfur þú vilt naumast forða falli
né fórna neinu til að rétta við.
Þið viljið heiðra liann með slíkum kofum,
sem heimur allur syngur dýrð og lof um
og engin heimsins bygging boðleg er.
Nei — vinur, litast um — á allar hendur
guðs undrasmíði, kirkjan mikla stendur
og himinblámans hreinu hvélfing ber.
Þú leigir presta um hann til að tala
— þeir tála minna fyrir þig en sig —;
þú hlustar til, að hálfu leyti’ í dvala
og helzt á meðan út af leggur þig.
Þeir tala’ um reiði, djöful, synd og dauða,
um dalinn tára, myrka, gleðisnauða,
um líkamlegt og andlegt, eilíft kíf.
En drottinn talar til þín gegnum blæinn,
sem tendrar logann og sem reisir sæinn,
um frið og gleði, fjör og þrótt og líf.
Þú sér hans mátt, þar duna fossaföllin
og freyðir brim við klettum varða strönd;
þú sér hans rún, sem rituð er á fjöllin,
þá ritning skráði engin mannleg hönd;
þú sér hans mynd í hýrum, djörfum hvarmi,
í háum, hvelfdum, manndómsstyrkum barmi,
sem leitar fram á framans glæsta stig;
og élskir þú það alt, og viljir glœða
þins anda megin, göfga hann og frœða,
þá ertu sæll — þá elskar drottinn þigu.
Guðm. Magnússon.
Þannig stöndum vér.
Eftir
Örn.
II.
Grr undrallaratr iðin
í „programmi" aðalvinstrimanna eru þessi: að
skipaður sé sérstakur ráðgjafi fyrir íslandsmál
og hann verði að skilja og tala íslenzka tungu,
að ráðgjafinn eigi ekki aðeins að bera ábyrgð
á stjórnarskránni, heldur og öllum stjórnarstörf-
unura, að ráðgjafanum sé heimilt að sitja á
þingi, og sé stjórnarskrárbreyting samþykt af
báðum deildum alþingis, þurfi ekki að leysa upp
þingið og stofna til aukaþings nema stjórnin
vilji styðja stjórnarskrárbreytinguna.
Mótbárurnar.
Þessum tillögum hefir verið fundið margt til
foráttu af mótstöðuflokkunum. Þeir hafa sagt
að þetta væri að innlima landið í Danmörku,
lögfesta ráðgjafann í ríkisráðinu, afsala sér
„gimsteininum“ í 61. gr. stjórnarskrárinnar.
Vér getum fengið sérstakan ráðgjafa án nokk-
urrar stjórnarskrárbreytingar, og hann gæti mætt
á alþingi samkvæmt hinni núgildandi stjórnar-
skrá.
íhugum nú mjög rólega, hvort þessar mót-
bárur séu á rökum bygðar.
Eg geri ráð fyrir, að allir viti og viðurkenni,
að í vinstri flokknum séu mjög margir menn,
sem eru jafnframt bæði svo skynsamir, að þeir
mundu sjá ef hér væri hætta fyrir sjálfsfor-
ræði landsins, og svo góðir drengir, að þeim
mundi ekki detta í hug að styðja stjórnarskrár-