Fjallkonan - 20.10.1903, Blaðsíða 4

164
f J AL1.K0NA1S.

9
9
5
Kaupið svari sitki!
Áreiðanlega haidgotf. ' Ifí
Biðjið um sýnishorn af silkivörum vorum frá 90 aur. og upp að 13 ilt
kr. pr. meter. 'j)
Hreinustu fyrirtök eru nýustu siikivörur vorar í brúðarkjóla, jlj
sendum á- ii
ma. *1«
hverjum sem vill tíl sýnis hjá fx-ú
‘
I)
eru nyusxu simivorur vorar i
veizlukjóla, og skemtigöngukiólaf bæði mislitar og hvítar.
Vér seljum til ísiands milliliðaíaust príwalartönnum og
gsetar silkivörur burðargjaidsíritt og tollfrítt heim á heimili manna. 'Jl
Vörur vorar eru hverjum sem vill til sýms hjá frú Ingibjöbgu Johnsen <h
Lækjai'götu 4 í Reykjavík.
m Schweizer & Co. Luzern (Schweiz)
(*J Silkiyarnings-ÚtllytjeiKlur.
9
9
o
AJAX
hdiir ný seglðúkstegunð, setn búin er
seglðúkaverkstniðju greilanðs.
Þessi ágæti dúkur er mjög
fæst í verzluninni
til í beztu
ódýr og
Godthaab
Y erzlunin
c
n
r—H
N
?-(
(D
0
cd
cd
-4-3
O
U
Verzlunin
GODTHAAB
er ávalt birg af flestum nauðsynjavörum,
flest öllu til luisbygginga, báta- og Jnlskipaút-
gerðar, sem selst með venjulega lágu verði.
Yandaðar vörur. Lágt verð.
ífvergi betra að verzla en i
Q
o
c-t-
P
P
cr
<1
CD
N
i—‘
d
umrqzje^
qeeqáPOÐ
Konu minni, sem í mörg ár heflr
þjáðst af tæringu og leitað margra
lækna, hefir batnað töluvert við að
brúka KÍNA-LÍFS-ELIXÍR Valdemar
Petersens, og vona ég að henni al-
' batni við að halda áfram að brúka |
elixírið.
Hundastað á Sjálandi, 19. Júni 1903.
I. P. Arnorsen.
Kína-lífs-elixírið fæst hjá flest-
um kaupmönnum á íslandi, án toll-
hækkunar, svo að verðið er eins og
áður að eins 1 kr. 50 au. flaskan.
Til þess að vera viss um, að fá ið
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur
beðnir að líta vel eftir því, að
standi á flöskunni í grænu lakki, og
eins eftir inu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: 'Kínverji með glas i
hendi og firmanafnið Valdemar Pet
ersen, Fredrikshavn, Danmark.
Brent og malað kaffi
| fæst í verzlun
W. pscher’s.
Sættskn siéiarnir
eru ódýrastir í verzlun
B. H. Bjarnason.
í lausri vigt, í smápökkum til 1 og
2 einnig í glösum, ágætlega gott
og ódýrt í verzlun
tvær stærðir, 6 þml. og 9 þml., eru
hvergi eins ódýr og í verzlun
W. Fisclier’s.
Jörð til sölu.
Til kaups fæst jörðin Laxnes, bezta
jörðin í Mosfellssveit, með mjöggóð-
um kjörum. Á jörðunni er nýtt
íbúðarhús úrtimbri, járnvarið; undir
húsinu er steinlímdur kjallari og er
i honum eldhús með stórr i og vænni
eldavél, búr, geymsluhús og 2 svefn-
herbergi. Á gólfi yfir kjallaranum er
gestastofa, ævefnherbergi og forstofa,
þar að auki baðstofa, svefnherbergi og
eitt hei'bergi að auki. Efra loft er
aftur alt ætlað til geymslu. Þar að
auki fylgir jörðunni:
1. Timburhjallur, járnvarinn, með
lofti.
Skemma með járnþaki og járn-
vörðum gafli í annan endann.
Eldiviðarhús.
Heyhlaða, mjög sterk og traust-
lega bygð, járnvarin. Tekur fulla
300 hesta.
5. Fjós með járnþaki, tekur 5 naut-
gripi.
Áfast við þáð er:
6. Hesthús, sem tekur 2 hesta.
7. Fjárhús, 3 að tölu.
8. Hesthús 2.
Enn fremur er á jörðunni nýbygð
hrossarétt, sem tekur 800 hross.
Túnstæði er ákaflega stórt og
getur túnið tekið miklum umbótum
með litlum tilkostnaði. Utantúnslægj-
ur eru bæði vallendi og mýri og
engjavegur stuttur.
Beitiland fyrir sauðfé er afbragðs
gott bæði sunar og vetur og hag-
arnir út af túninu.
í Mosfellssveitinni eru sveítar-
þyngsli mjög lítil og í Reykjavík er
markaður fyrir allar búsafurðir, enda
þangað ekki nema 2—3 stunda reið
frá Laxnesi.
í Mosfellssveitinni er að byrja dag-
leg mjólkursala til Reykjavíkur.
Reykjavík 14. okt. 1903.
Páll Vídalín,
Ritstjóri: Ólafur Ólapsson.
Prentsmiðja Keykjavíkur.
.EDIXB0RG
HAFHABSTRiETI 12.
2.
102
hann. „Eg geetí helzt hugsað, að þorparínn hann Joe Phöníx
væri potturinn og pannan í öllu þessU.“
„Valla held eg það,“ mælti Calderwood, og máli sinu til
sönnunar skýrði hann frá öllu samtali sínu við dómarann.
Allister var samt ekki ánægður. „Já! það lítur ofboð lag-
lega út þetta,“ mælti hann. „En mér er líkt varið og rottu, sem
einu sinni er búin að lenda í gildrunni. Eg tortryggi alt og alla.
Ef Ethelwold Calderwood hefði ráðfært sig við mig, þá hefði hann
aldrei lent í klónum a þessum kvenskratta.“
„Jæja! Það gera ílestir eitthvert axarskaftið einhverntíma á
æfinni", svaraði Calderwood. „En skeð er skeð og hefði hefði
héðan af stoðar ekki baun.“ Við verðum nú að gera hvað við
getum til að komast upp úr þessu foræði. En það er verið að
vefa svikavef í kring um okkur, og okkur er annaðhvort að gera,
að slíta hann utan af okkur eða flækjast í honum. Af mér eru
augun aldrei höfð hvorki nótt né nýtan dag, og það er furða,
hve vel þeim fer það úr hendi. En eg er ekkert barn í leikum;
eg er búinn að læra áralagið bæði á Frakklandi og Englandi. —
Það er víst kunningja mínum, honum Joe Phönix að þakka, að
menn veita mér þessa athygli. En mér er með öllu ókunnugt
um, hvað mikið hann veit. Ef eg einungis vissi, hvaða tromf
hann hefir á hendinni, þá“ . . . .
„ Já ! Satt er að tarna! Ógæfan er, að við getum það ekki“,
greip Allister fram í. „Við þurfuna ekki að óttast neinn nema
konuna þá arna. Við erum satt að segja verjulausir gagnvart
henni",
103
„Þér viljið samt ekld þigga hjálp frá hendi málaflutnings-
mannsins gamla, sem virðist þó flestum færari til að greiða fram
úr vandræðum okkar!"
„Ólukkans leynilögreglumaðurinn sá arni hefir gert mig svo
tortrygginn", sagði hinn. „Það er ekki að vita, nema karlinn
þessi sé gerður út af honum Phönix og eigi að lokka okkur í
einhverja gildruna".
„Eg er hvergi hræddur", svaraði hinn.
„Karlinn sá arni er slóttugur þorpari og Phönix og ábyrgð-
arfélögin nota helzt menn eins og hann; í þessum efnum er ekki
hægt, að nota aðra en þá, sem ekki horfa í neitt. Þessir komp-
ánar þekkja allir hver annan og karlinn hefir sótt vizku sína í
einhvern af sínum iíkum, sem er í þjónustu hjá Phönix eða á-
byrgðarfélögunum. Eg álít, að réttast væri fyrir okkur, tað ráða
karlinn í okkar þjónustu. Hinir geta valla boðið betur en við,
og meðan við bjóðum betur, þá tollir hann í vistinni hjá okkur.
Við skulum reyna, til hvers hann ræður okkur, og reyna jafn-
framt, hvað hann ristir djúpt".
„Já! Rétt er nú það. En förum samt að öllu variega og
gefum ekki færi á okkur."
„Sjálfsagt er það,“ sagði Englendingurinn. „Við verðum að
liggja eins og ormar á gulli á því, sem við vitum, og reyna að
komast eftir því, sem hinir vita.“
„Við getum reynt, hvernig fer,“ sagði Ailister.
„Þá skulum við fara jafnharðan," sagði Calderwood, „Ef ekki