Fjallkonan - 21.08.1909, Síða 3

FJALLKONAN
127 "
landið eins og sæmir mönnum með
íullri greind?
■----»0^-------
Sáttgirni.
Minnihlutablaðið á Akureyri, Norðri,
minnist nýlega á bréfkaílann fráGuðm.
Friðjónssyni, sem prentaður var i
Norðurlandi og Fjallkonunni, einkum
þessi 01 ð: einhver verður að byrja á
því að fyrirgefa.
Jafnframt lætur blaðið uppi friðar-
skilinálana, som það vill ganga að.
Ihið segir:
,Vilji meirihlutinn i alvöru stíga
nokkurt spor í friðar-og samkomu
lagsáttina, þá er það fyrsta skilyrði,
að þeir unni oss sannmælis, viður-
kenni að vér höíum sagt satt og
rétt“.
Fað er ekki nema sjálfsagt að all-
ir verða að fá að njóia sannmælis.
En seint komast sættir á ef allir gera,
það að skilyrði, að viðurkent sé, að
þeir hafl altaf sagt satt og haft rétt
fyrir sér. — Norðri var i sumar með
dyigjur sem studdu þann orðróm, sem
þá var verið að útbreiða, að mót-
stöðumenn Sigurðar heitins fiá Fjöll-
um hefðu banað honum á eitri.
Á það nú að vera samkomulags-
skilyrði, að mótstöðumenn blaðsins
viðt’.rkenui að það hafi gert rétt i því
að llytja þær dylgjur?
Og hvað segja nú landsmenn um
svona íriðarskilmála ?
Frjálslyndií
—o—
Svo sem kunnugt er hefir ríki og
kirkja verið skilin með lögum í Frakk-
landi íyrir fáum árum. I’að var gert
í frelsisins nafni sem ekki er tiltöku*
mál, og þótti þó mörgum kenna nokk-
urrar harðstjórnar af rikisins háliu í
því skilnaðarmáii.
Páfakirkjan hefir löngum þótt
þröngsýn og ófrjálslynd, og verður
því eigi niótmælt með rökum. Ætla
mætti að þeir, sem mest hafa hneyksl-
ast á ófrjálslyndi hennar, létu sig
eigi henda lík afglóp og þau, er þeir
hafa mest vítt kirkjana fyrir.
Eu hvernig hefir nú farið í Frakk*
landi, þessu glæsilegasta heimkynni
frelsisins, sem lof er sungið um í
öllum áttum?
Fianska stjórnin hefir nú á prjón-
unum lög, er leggja hegningu við því,
ef prestar finna að íræðslumálaráð-
stöfunum stjórarinnar í ræðu eða riti,
og biskupar hafa verið sektaðir fyrir
umburðaibréf til presta sinna, aí því
að þeir ámæltu uppeldismálalöggjöf
ríkisins, og hver prestur, sem las
bréfin fyrir söfnuði sinum, varð líka
fyrir sektum.
Minnir ekki þetta eitthvað á bann-
færingar kaþólsku kirkjunnar?
Svona er nú trúarbragðafrelsið orð-
ið mikið í Frakklandi! — Skelflng
er mikið til af hræsni og mis-
skilningi og þröngsýni og mannúð-
arleysi og hefnigirni hjá þessum
dýraflokki, sem kaliaðir eru menn.
Mundu þeir vera margir, sem hafa
fullan rétt til þess að kasta fyrsta
steininum að bræðrum sínum fyrir
það, að þeir eru ófrjálslyndir ?
■ ■■ . OOO-------
Erlendar ritsímafréttir
til Fjallkonunnar.
—0—
Kh. */8 kl. 10 árd,
Verkfall I Sviþjóð;
kvartmiljón manna atvinnulausir.
Fró Danmörku.
Það er óráðið enn, hver ]>ar verður
y/irráðgjafi eftir Neergaard.
Kh. w/s
Frijs er falið að stofna nýtt ráðu-
neyti.
Kli. H/g
Frijs hefir gefist upp við að mynda
nýtt ráðuneyti. Holstein Ledreborg
greifi, hefir verið kvaddur til Jiess.
Hans fyrirœtlun er að láta hin g'ómlu
landvirki standa eina tylft ára. Land-
varnarvinir hafa tekið höndum saman
við Cliristensen. Frestað er að útvega
hermálaráðgja/a.
Kh. tt/9
Holstein Ledrtborg er orðinn yflr•
ráðgjafi, en veitir engri sérstakri stjórn■
ardeild forstöðu. Keergaard er fjár•
inálaráðgjafi, J. C. Christensen hermálu-
ráðgjafi og Thomas Larsen fólksjtings•
«laður samgöngumálaráðgjafi, Aðrir
kyrrir.
... i
Frá Vestur-íslendingum,
Tveir söínuðir hafa sagt sig úr
kirkjufélaginu vestra út af samþykt-
unum á siðastakirkjuþingi i ágreinings-
málunum þar. Fað er Tjaldbúðarsöfn-
uður í Winnipeg, sem hefir síra Frið-
rik J. Bergmann fyrir prest, og Garð-
arsöfnuður. Sá söfnuður hefir þo
klofnað og mun minnihlutinn ganga
inn í kirkjufélagið aftur.
Kirkjuþingið samþykti að bjóða
biskupi íslands sem heiðursgesti á
næsta kirkjuþing; en þá er kirkjufé*
lagið 25 ára gamalt. Sömuleiðis var
samþykt að bjóða þangað kand. Sig-
urbirni Á. Gíslasyni.
Félagið ætlar sér að safna 5000
doll. á þessu ári i afmælis-minning-
arsjóð til eílingar trúboði. Ekki eru
þeir smátækir, landar vorir vestra.
----<^o*<>-----
Slys.
Seint í júlí diuknaði maður í Ólafs-
fjarðarvatni nyrðra, Friðrik Helgason,
piltur um tvítugt. Hann var ásamt
2 félögum sínum að baða sig í vatn-
inu, kunni eitthvað til sunds og hætti
sér út á óvætt vatn, en sökk þá,
annaðhvort af því að hann hefir feng-
ið krampa eða fatast sundið.
Á ísafirði féll barn i sjóinn 2. þ.
m. og druknaði; varð engin var við
slysið fyr en um seinan. Það var
drengur á þriðja ári, sonur Páls Jó’
súasonar skipstjóra.
i
44
— í>að segið þér ekki satt, og mér er litið gefið um fólk, sem
segir ósatt:
— Pér hafið sjálfar gabbað míg, og það í máli sem miklu
meira var um vert, mælti sveitarforinginn.
Maríu leizt ráðlegast að þegja við þessu.
— Eruð þér þá ekki liræddur um að eg muni leika yður svona
illa siðar? spurði hún os leit hvast á hann.
— 0, cg mun geta gætt min fyrir því. — Frænka mín vonast
eftir að eg komi trúlofaður heim, og það væri illa gert að láta
benni bregðast þær vonir.
— Pað eru lika meðmæli, sagði María hlægjandi. En þér eruð
svo fastráðinn í því, að kvongast aldrei, og allra sízf. mér.
— í því efni hefi eg algerlega skift um skoðun, sagði Yalen-
tínus.
Jungfrú María Hervey leit til hans með því augnaráði, sem
tjáði honum meira en nokkur orð heíðu getað gert. Par leit hann
upphaf hamingju sinnar.
41
— Kötturinn kúrir undir ofninum, stúlka mín, sagði Mana
vingjarnlega.
— 'En eg heyrði áreiðanlega eitthvað þarna inni.
— Kannske þar sé rotta. Á eg að gæta að þvi?
— Ekki mín vegna. Heyrðu nú jungfrú María Honoría Hervey,
láttu það nú vera, að vera að erta mig, og skopast að mér. Pú
veizt að þessi óttalegi maður, Valentínus sveitarforingi- getur komið
á hverri stundu. Hvað skyldi hann segja, þegar hann fær að vita
um trúlofunina?
— Pað get eg sagt þér, sagði María svo hátt og skýrt sem
hún gat. Undir eins og hann kemur inn, lemur hann glófunum í
borðið og æpir um það, að hann vilji ekki einu siuni líta við þér,
og svo æðir hann fram og aftur um gólfið si svona.
María reyndi að herma eftir Vaientínusi.
— Uss! sagði jungfrú Warren og gretti sig, svona ruddalegur
getur hann þó ekki verið.
— Jú það er hann alveg áreiðanlega. Eg ætti að fara nærrl
um það, sem hefi séð hann.
— Hefir þú séð hann? Hvar er hann þá ?
— Parna inni í neðri skápnum.
— María sagði jungfrú Warren með alvörusvip. Ertu gengi frá
vitinu? Við hvað áttu?
— Ekkeit annað en það sem eg segi.
•— En hvernig getur hann komist fyrir þar ?
—- Ja, þröngt er þar að visu, það skal eg játa; en hann hefir
einkennilega gott lag á að gera litið úr sér, þótt hann sé bæði hár
og digur. Viltu gera svo vel að rétta mér sykrið?
— En . . . . en góða, ef hann er þarna inni, hví kemur hann
þá ekki út?
— Hann gelur það ekki. Eg læsti skápnum og er með lykil-
inn i vasanum.
— Jungfni Warren greip báðum höndum um höíuðið.
— Er mig að dreyma? Eða hvort er það heldur þú eða hann,
sem hefir mist vitið?
— Hvorugt okkar, svaraði Marfa glaðlega. Petta er dæma-
laust auðskilið, ef þú vilt hafa fyrir að skilja það.
— En þarna inni i bkápnum! Endurtók jungfrú Warren.