Norðurljósið


Norðurljósið - 01.03.1913, Qupperneq 5

Norðurljósið - 01.03.1913, Qupperneq 5
Norburljósið 2 I Heim ilislœkn ingar. XV. Höfuðverkur. ------ (Frh.) Sá, sem álítur þessi ráð (sbr. síðasta tbl., 13. bls.) »of einföld«, er sjálfur einfaldur, því að ef örlítið heitt vatn getur læknað hann, þá er það tilefni til þakklæt- is, en engin ástæða er til að fyrirlíta meðalið, sem náttúran hefir sjálf lagt til í svo ríkum mæli. Þegar eitthvað, sem ekki vill leysast upp fljótlega, hefir lent í maganum, er oft ekki þörf á öðru er heitu vatni, teknu inn eins og sagt hefir verið. Það ætti ekki að þurfa að taka það fram, að menn eigi altaf að tyggja svo vel fæðuna, að hún sje sem þykkur vökvi er hún fer ofan í magann, því að það er skaðlegt ef maginn tekur við henni þurri og hálf tugginni. Sumir segjast, ef til vill, ekki hafa tíma til þess, vera undir aðra gefnir og þurfa að flýta sjer með máltíð- irnar. Þeim skal svarað þvi, að það er betra að borða helming fæðunnar vel tugginn, heldur en alla fæðuna hálf-tuggna. Næringargildi hins vel tuggna er töluvert meira en þess, sem illa er tuggið, og meltingarfærun- um er þá ekki misboðið. Ef ólag er á maganum,vakna inenn stundum á morgnana með höfuðverk. Þá á að drekka tvo kaffibolla af heitu vatni, með 10 mínútna millibili. Fimm eða sex dropar af ediki í vatninu hjálpa töluvert, einkum ef ónota-þraut í innýflunum fylgir höfuðverknum. Haldið áfram allan daginn að taka heitt vatn, hálfan kaffibolla í senn, svo sem fimm eða sex sinnum á dag. Höfuðverkur og áhyggja. Höfuðverk fá menn oft, þó að heilsan sje annars ó- biluð, eingöngu af áhyggju, sem menn bera fyrir ó- komnum hlutum, eða óvissu, þegar um eitthvað er að ræða, sem þeim þykir mikils um vert. Auðvitað eru menn veikari fyrir þessu, þegar heilsan er á völtum fæti; en margir eru þeir, sem bera áhyggjur að óþörfu, og hafa enga afsökun vegna heilsunnar. Áhyggjur um hversdaglega hluti verða oft' að illum vana og hafa vond áhrif á heilsuna fyr eða síðar, gera menn geðstirða og önuglynda og eyðileggja oft heim- ilisfriðinn. Neyðin hefir »felt sín þúsund« en áhyggjur út af henni »sín tíuþúsund«. Erfiðið drepur menn ekkt, en áhyggjan er mestur morðingi. Áhyggjan gerir and- litið hrukkótt, gerir menn gamla á undan tímanum, gerir þá oft meira eða minna ókurteisa og spillir mjög fyrir mönnum í fjelagslífinu. Til þess að yfirstíga þenna óvana, verða menn fyrst að gera sjer glögga grein fyrir því, að hann er alger- lega óþarfur og að það er vel hœgt að losast við hann. Margar þúsundir hafa losast við hann, sem áður hafa verið þrælar hans í mörg ár. Margir hafa á einn eða annan hátt lært að nota viljakraft sinn gegn þessum óvana og þeir hafa þá fundið, að þeim er aftur veitt sú stilling og ró, sem þeir hafa ef til vill haft á æsku- árum sínum. í’eir finna þá um Ieið, að starfsþróttur þeirra hefir aukist stóruni. Ef um eitthvert málefni er að ræða, sem vel þarf að at- huga, en sem ekki er sem skemtilegast viðfangs, þá verða menn að gefa sjer tíma til að hugleiða og »hugsa út í það- sem fyrst, til að rökræða það með sjálfum sjer og komast að einhverri vissri niðurstöðu eða ákvörðun. Ef ekki er hægt að útkliá það að svo stöddu, eiga menn að viðurkenna þao með sjálfum sjer, að ekki sje hægt að komast að neinni niðurstöðu, og láta hug- leiðingarnar neraa staðar við svo búið. Ef málefnið kemur þá aftur óboðið í hugann, þá verða menn að gera sjer grein fyrir því, eitt skifti fyrir öll, að þeir, og þeir einir, ráði því, hvenær eigi að taka málið til íhugunar aftur, og vísa því frá sjer eins og þjóni, sem húsbóndinn þarf ekki lengur í svipinn. Með öðr- um örðum: þegar á að hugleiða eitthvert erfitt málefni, þá á að gera það af öllum huga, og láta þá ekkert ann- að tvístra hugsununum, en á öðrum tímum á ails ekki að Iáta hinar sundurlausu hugsanir sínarfjalla um málefnið. Hafi eitthvað ilt komið fyrir, þá er best að leita sem fyrst tækifæris til að hugsa um það út í ystu æsar, að yfirvega allar afleiðingar, sem af því geta stafað, og ákveða, ef hægt er, hin bestu ráð til að koma t veg fyrir það, að meta öll þau persónulegu óþægindi eða missi sem maður verður sjálfur að þola, og hugsa um hversu best er hægt að ráða bót á því. Ef það er sorg- legt atvik, þá má láta tilfinningarnar njóta sín til fulls; það er oft mikil svölun, enda lýsir það harðlyndi, ef menn eru snauðir af viðkvæmari tilfinningum. Þegar menn eru þannig búnir að jafna sig í einrúmi, eiga þeir ekki að láta málefnið koma sí og æ í hugann til að draga kjarkinn úr sjer, baka sjer vondan höfuðverk og gera sig ófæra til að vinna skyldustörf sín. Jeg veit áð vísu, að lyndiseinkenni íslendinga eru þannig, að þessi ráð eru þeim ekki eins bráðnauðsyn- leg og íbúum sumra annara landa sem eru meiri »til- finningamenn«, en jeg þykist vita, að þau muni samt eiga erindi til margra karla og kvenna hjer á landi, samkvæmt reynslu minni. Það yrði ófullnægjandi og ómannúðlegt, að sleppa því að nefna þau ráð, sem ein eru óbrigðul gegn á- hyggjum þessa lífs. Reynsla ótalnrargra manna hefir sannað, að þau eru góð. Ekki var það samt læknir, sem fyrstur raðlagði mönnum þau, lieldur gamall fiskimað- ur sem Pjetur hjet, sem varð postuli Jesú Krists; hann sagði: „ Varpið allri áhyggju yðar upp á hann (Guð), þvi að hann ber umhyggju fyrir yður.“ (1 Pjetur 5. 7.) Þetta stílaði hann til þeirra, sem meðtekið höfðu Jesúm Krist. Má því varla ætla að það eigi við aðra. (Framhald.)

x

Norðurljósið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/128

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.