Norðurljósið - 01.08.1913, Blaðsíða 5

Norðurljósið
61
Nasirnar.
Rensli úr nefinu.
(Framhald).
(2.) Kirtlaveik börn þjást oft af rensli úr nefinu, og
er ill iykt af því. Þetta er alvarlegur kvilli, végna þess
að líkindi eru til að renslið stafi af ígerð, sem getur
skemt beinin bak við nefið. Það á að sprauta upp í
nefið með bórvatni kvöld og morgna og leita læknis-
ráða hið fyrsta.
(3.) Þegar gröftur kemur út um nefið frá kýli í holinu í
kinnbeinin, er renslið ekki stöðugt; það kemur meira
stundum en stundum og hættir alveg með köflurn.
Oröfturinn renhur stundum niður i hálsinn, eftir því
sem menn halda höfðinu.
Það má reyna bórvatnsinnsprautun kvöld og morgna,
ef lítið ber á greftrinum, en það er oftast nær ónóg og
verður skurðarlæknir að eiga við sjúkleikann. Má helst
ekki draga að leita til hans.
JVIunnurinn.
Nú skulu athugaðir nokkrir kvillar, sem koma fyrir í
i munninum, og skulum vjer fyrst minnast á bólgu ú
húðinni í munninum (stomatitis). Hjer er ekki átt við
munnskóf (aphthæ), sem verður ritað um næst á eftir,
heldur urn sáru blettina sem koma stundum fyrir á
munnhúðinni og sitrar úr þeim örlítill vessi. Þeir stafa
.af (1.) kulda, þegar um börn er að ræða, sem ekki hafa
gott viðurværi; (2.) ólagi á meltingarfærunum; (3.) misl-
ingum eða öðrum útbrotaveikindum; eða (4.) af að láta
upp í sig eitthvað of heitt, eða einhverja sterka sýru.
Ef bólgan er mikil, er munnurinn stundum skrauf-
þur, en oftar er þó munnvatnið mikið og beiskt, seni
leiðir ilt af sjer í maganum og görnunum.
Sjúklingurinn á fyrst að nærast eingöngu á mjólk,
eða mjólk og sódavatni — jafnmiklu af hvoru — og
seinna meir, þegar bólgan fer að minka, má bæta kakaó
við og borða ljetta fæðu. Á helst að nota kakaó að
staðaldri í staðinn fyrir kaffi eða te.
jWunnskóf.
Munnskóf (aphthæ) er talin ein mynd af stomatitis
og sjest oftast á ungbörnum. Hún kemur og stundum
fyrir í mislingum, blóðkreppu og tæringu, og þegar
hún sjest á öldruðum sjúklingum,—hvað sem að þeim
gengur, — er hún merki þess, að þeim sje að hnigna.
Hún myndast af ótalmörgum hvítum smáblöðrum á
munnhúðinni, sem vaxa út frá sjer. Henni fylgir engin
veruleg hætta, en hún aftrar barninu stundum frá að
sjúga og^' það er hætt við því, að móðirin smittist af
barninu þannig, að geirvörturnar verði sárar og hör-
undið verði fleiðrað.
Kirtlaveik börn eru næmari fyrir þessum sjúkdómi
heldur_en*önnur böru, en sjúkleiki þessi kemur oftast
nær ,’-[af j.örsökum, sem er að miklu leyti hægt að hafa
hemil á. Aðalorsökin er hvorki meira nje minna en
óþrifnaður og ónærgætni hjá mæðrum eða barnfóstrum.
Hvert sinn sem barninu er gefið brjóstið, á að þurka
munninn með hreinni rýju til þess að hreinsa alla
mjólk frá gómnum. Oeirvörtur móðurinnar á sömu-
leiðis að hreinsa hvert sinn sem barnið fær brjóstið. Ef
þessa er stranglega gætt, mun oftast nær komist hjá
munnskóf. Oott loft í herberginu er líka nauðsynlegt
fyrir ungbörn og mun það varna þessum sjúkdómi,
eins og mörgum öðrum kvillum. (Framhald.)
sem leita til mín um lækningar, eru sjerstak-
lega beðnir að gæta þess, að mjer er ekki hægt,
vegna annara starfa, að sinna neinum lækningum nema
á miðvikudögum og laugardögum einum, frá kl. ii
árdegis til kl. 5 síðdegis.
Menn eru vinsamlega beðnir að koma ekki til mín
á öðrum dögum en þessum; það bakar mjer þá hrygð
að vera neyddur til að senda þá á burt og kostar þá
ómaksferð. Jeg vildi með gleði sinna mönnum á öllum
tímum, ef jeg gæti, dag eða nótt; en hin önnur störf
mín banna mjer það algerlega. Einasta undantekning
er, ef að báðir hinir settu læknar hjer skyldu vera
fjarverandi og sjúklingurinn biði skaða af að bíða.
Arthur Gook.