Norðurljósið - 01.08.1913, Blaðsíða 7

Norðurljósið
63
Er biblían ábyggileg?
(Framhald.)
y\thugasemd.
Samkvæmt frumritinu á næsti kapítulinn að vera um
z/ðnas í kviði stórfiskjarins«. En jeg hefi lofað að gefa
út sjerstakt rit um það efni, að beiðni margra manna,
þegar jeg fæ tækifæri til þess; skal þeim kapítula
því slept hjer í blaðinu.
Ritstjóri.
IX.
Nýjatestamentið.
Nýjatestamentið er kunnara og betur skilið af al-
menningi en gamlatestamentið, og þess vegna eru
mótmælin færri gegn áreiðanleik þess. En þrátt fyrir
það, álít jeg mjer skylt að minnast á nokkur atriði,
sem í fljótu bragði virðast koma í bága við þá skoð-
an, að nýjatestamentið sje innblásið af Guði.
Jeg hefi þegar tekið það fram, að Kristur setti inn-
sigli síns guðdómlega myndugleika á rit gamlatestament-
isins. Sumir hafa haldið, að þetta gæti alls ekki átt sjer
stað að því er snertir nýjatestamentið, þareð ekkert af
ritum þess var fært í letur fyr en eftir himnaför Krists.
En vor hjartkæri Frelsari, sem vissi, hversu nauðsynleg
frásögnin um líf hans og kenningu mundi verða fyrir
mannkynið,gerðifullkomnar ráðstafanir fyrirþví,skömmu
fyrir dauða sinn, að alt yrði fært í letur, sem nauðsyn-
legt var. í Jóhannesar guðspjalli 14. 26. standa þessi
orð, sem hann talaði til lærisveina sinna: >En huggar-
inn, Andinn Fteilagi, sem Faðirinn mun senda í mínu
nafni, hann mun kenna yður alt, og minna yðurá alt,
sem jeg hefi sagt yður.“ Vjer höfum þannig skýlaus
orð hans fyrir því, að Heilagur Andi skyldi gera þá,
sem heyrðu ræðu hans, hæfa til að muna nákvæmlega
það, sem hann sagði. Hann lofaði þeim einnig, að
Heilagur Andi skyldi »kenna þeim alt«, og í Jóhann-
esar guðspjalli 16. 12.—13. lesum vjer: »jeg hefi enn
margt að segja yður, en þjer getið ekki borið það að slnni;
en þegar hann, sannleiksandinn, kemur, mun hann leiða
yður í allan sannleikann, því að hann mun ekki tala
af sjálfum sjer, heldur mun hann tala það, sem hann
heyrir og kunngera yður það, sem koma á.«
Af þessu sjáum vjer greinilega, að Heilagur Andi
mundi síðar kunngera postulunum sannindi, sem Krist-
ur vildi ekki kunngera þeini, af því þeir í það sinn
gátu ekki borið það.
Þetta sýnir að þau mótmæli sumra gagnrýnenda geta
ómögulega staðist, sem halda því fram, að sú eða sú
kenning hafi átt upptök sín í hugskoti Páls póstula, og að
Kristur hafi ekki svo mikið sem skírskotað til hennar.
Sú ritningargrein, sem tilfærð er hjer að ofan, segir
oss einnig að Heilagur Andi muni kunngera postulun-
• • • • • •-•-• • •••-♦• ♦^♦^♦•♦» ♦ ♦ ♦ ♦
um »það sem koma á«. Jóhannesi var einmitt boðið í
vitrun seinna meir að skrifa um þá ókomna hluti, sem
honum voru opinberaðir. (Opinb. 1. 19; 21. 5.)
Vjer getum þannig, samkvæmt Krists eigin orðum,
fullkomlega reitt oss á frásagnir guðspjallanna, og kenn-
ingarnar og spádómana í pistlunum.
Það er í meira lagi merkilegt að athuga hinar skamm-
sýnu ályktanir sumra lærðra manna og hina óskynsömu
rökleiðslu þeirra, um þá staði í guðspjöllunum, sem
þeir álíta að beri ekki saman.
Jeg hygg að sjerhver læknir, sem mikið er leitað til,
gæti tilfært hundrað dæmi uppá tvo sjúklinga, sem þjáð-
ust af sama sjúkdómi og voru læknaðir á sama hátt
þareð sjúkdómurinn hagaði sjer eins að heita mátti
í báðum tilfellununi, aðeins lítið eiit mismunandi í
sniáatriðum. Se*jutn nú svo að læknir hjeldi fyrirlestur
í einhverju læknafjelagi og skírskotaði þar til eins af
þessum tilfellum, og svo síðar í öðrum fyrirlestri til
annars mjög svipaðs; livað mundu menn segja um
þann manri, sem tæki sjer tilefni af þessu til að reyna
að sanna, að lækuir þessi væri lygari, og að hann hefði
aldrei haft þessi sjúkdómstilfelli til meðferðar, af því
hann í annað skiftið talaði um karlmann 35 ára gaml-
an, en í seinna skiftið um kvenmann 30 ára að aldri?
Og þó er þetta fyllilega samsvarandi tilraunum sumra
gagnrýnenda til að hrekja frásagnirnar um kraftaverk
Drottins vors Jesú Krists. Af því Matteus segir frá lækn-
ingu tunglsjúks manns, sem bæði var mállaus og blind-
ur, og Lúkas segir frá manni í sama hjeraði, sem að-
eins var inállaus, er þetta tekið sem sönnun fyrir óná-
kvæmni og óáreiðanleik guðspjallasögunnar. Gagnrýn-
endurnir geta auðsjáanlega ekki skilið það, að í sama
hjeraði hafi verið annar tunglsjúkur maður, sem var
mállaus en ekki blindur.
Matteus skýrir ennfremur frá því, að Jesú lækuaði
tvo blinda menn þegar hann fór frá Jerikó (Matt. 20.)
en Markús talar aðeins um einn blindan mann, sem
hjet Bartimeus (Mark. 10. kap.) Þetta er svo álitin ó-
samkvæmni, en mjer þætti gaman að vita, hvað hefði
getað hindrað annan blindan mann frá að fylgja dæmi
Bartimeusar, ef hann hefði trúað því, að hann gæti einn-
ig fengið sjónina aftur. Allir geta skilið það, nema
auðvitað biblíugagnrýnendur, að læknir, sem tekst að
lækna sjúkling, sem aðrir hafa ekki getað bætt, getur
búist við að fá feiknamikla aðsókn af mönnum, sem
hafa svipaðan sjúkdóm. Jeg efast ekki um, að Kristur
hafi læknað marga aðra blinda menn i þessari sömu
ferð. í Lúkasar guðspjalli lesum vjer um mann, sem var
læknaður á leiðinni til Jerikó í svipuðum kring-
umstæðum. Vjer höfum fulla ástæðu til að trúa því,
að slíkir atburðir hafi skeð aftur og aftur, eins og Jó-
hannes segir í niðurlagi guðspjalls síns: »Það er og
margt annað, sem Jesús gerði.«