Norðurljósið - 01.11.1913, Qupperneq 1

JNlORÐURLJÓSIÐ
— JVIÁNAÐARLEGT HEIMILISBLAÐ —
II. árg. j Nóvember 1913 • U
• • • • • • • • • •• • • • • • ••••••••••••• • • • • • • • • • • • • • • • • • • «
SAOA TÓMASAR NEEDHAMS.
Maður nokkur er nú i Ameríku;
sem hefir átt mjög merkilega æfi-
sögu, svo að leit yrði
að þeim manni, sem
hefir átt í jafnmörgum
æfintýrum og hann.
Hann heitirTómasNeed-
ham og er fæddur
á írlandi af guð-
hræddum foreldr-
um ; var hann ní-
undabarn-
ið af tíu.
Þegar
hann var
þrettán vetra, gekk
hann í þjónustu
breska flotans og
var í honum um nokk-
ur ár. Þá fekk hann
stöðu á flutningss^ipi,
sem fór til Suður.-Ame-
ríku. Skipstjórinn á skipi
þessu var mjög óguðlegur
og hranalegur í viðmóti.
Þegar komið var til Suður-Ameríku,
kom upp þykkja milli hans og
Needhams, og ásetti hann sjer því
að losna við hann við fyrsta tækifæri. Hann sendi bát
í land við Skt. Georgsflóa í Patagóníu til að sækja
eitthvað úr landi, og Ijet Needham fara með. Báts-
mennirnir fóru svo út á skipið aftur og skildu Need-
ham eftir á landi eftir fyrirmælum skipstjóra.
Skipið hvarf sjónum innan skamms og Needham
varð einn eftir á þessari klettóttu strönd, og sá ekki
skipstjórann fyr en mörgum árum síðar, eins og síðar
verður skýrt frá. Nokkrir þarlendir menn, Tehuelke Ind-
íanar, sem voru við selveiðar, fundu hann og tóku
hann heim með sjer sem fanga. Þeir voru mannætur
og þóttust meiri menn af þvf, að sýna aldrei hvítum
manni miskunn. Þeir efnuðu þá til veislu og átti Need-

ham að verða aðalrjetturinn; fengu konum sínum hinn
ógæfusama mann, til þess að þær skyldu slátra hon-
um og matreiða hann. Pær fóru svo að klæða hann úr
fötunum, en brátt kom hik á þær og Needham varð
hissa, er hann sá, að þær urðu ákaflega hræddar og
yfirgáfu hann smásaman með mestu skelfingu.
Hvað hafði koniið þessu til leiðar? Þegar þær höfðu
verið að afklæða hann, höfðu þær tekið eftir mynd af
krossfestingunni, sem Needham hafði látið marka á
handlegg sjer að sjómanna sið, nokkrum árum áður.
Einu sinni áður höfðu trúboðar komið til þessa lands
og sagt landsbúum frá píslum og dauða Krists. Þeir
hafa líklega verið myrtir af villumönnunum. En þeir
hafa þó munað eftir boðskap trúboðanna, og hafa á-
litið að Needham mundi vera á einhvern hátt skyldur
Kristi. Það kom mesta ofboð yfir þá, og þeir þorðu
ekki að drepa Needham, fyr en búið var að ná mynd-
inni burt af handlegg honum. Þeir neru hann og báru
sýru á hánn, en það hafði engin áhrif á myndina; hún
var jafnglögg eftir sem áður. Þegar þeir sáu að þeim
tókst þetta ekki, skipuðu þeir að færa Needham í fötin
sín aftur. Það er enginn efi á því, að þessi markaða
mynd varð unga sjómanninum til lífs.
Indíanarnir höfðu strangar gætur á Needham, til þess
að hann slyppi ekki úr höndum þeirra. Höfðingi þeirra
tók hann til sín og þegar fram liðu stundir, fanst hon-
um svo mikið til unga mannsins koma, að hann gérði
hann að vini sínum og veitti honuni mikinn heiður.
Needham lærði tungu þessara manna og fór oft með
þeim á dýraveiðar. Hann lærði fljótt að veiða villinaut
með leðurslöngu og að ná strútsfuglum raeð því að
fleygja „bolus", það er: þrjár blýkúlur eru bundnar í
taug, þannig að taugin vefur sig utan um fuglinn og
þyngd kúlnanna hamlar honum frá að komast undan
veiðimöntiunum.
Þrátt fyrir það, að honum leið vel eftir atvikum,
langaði Tómas Needham altaf til að ná aftur samfje-
lagi hvítra manna og leitaði altaf tækifæris til að strjúka
frá Indíönunum. Einn dag, þegar minst varði, stökk
hann á bak hinum sterkasta og fljótasta hesti þeirra
og flýði undan þeim út á sljettlendið. Nokkrir Indían-