Norðurljósið - 01.03.1926, Blaðsíða 6

14
NORÐURLJÓSIÐ.
Mr. Bryan ætlaði þá að gefa ræðu sína út á prenti
og var nýbúinn að lesa síðari próförkina af henni, þeg-
ar dauða hans bar skyndilega að.
Merkileg grein um þetta »apamál* birtist í norska
blaðintt »Tidens Tegn«, og ér hjer stuttur útdráttur úr
henni:
,» Vísindin hafa í raun og veru engan myndugleika yfir einlægri
Ouðstrú, — trú þeirra, sem eru »fátækir í anda.« Á því
langa tímabili, sem kristna trúin hefir ríkt í hjörtum fjöl-
margra manna, hefir hin vísindalega heimsskoðun breyst
mörgum sinnum.
»Jafnve! þróunarkenning Darwins er ekki lengur í miklu
gildi í vísíndalegum rannsóknum. ... Ef menn gera ráð
fyrir, að vísindaleg heimsskoðun leitist sífelt við að leysa
gátu tilverunnar, verður hin einfalda trú á guðdómlega sköp-
un heimsins, eins sönn og hin skarpskygnasta vísindalega
skýring. Fullkomnar sannanir eru ekki til, en þar sem menn
vilja hafa einhverja skýringu, þá er skýring biblíunnar eins
góð og sjerhver önnur. Ef menn ættu að haga trú sinni
samkvæmt hinum breytilegu skoðunum vísindamannanna,
eftir hinum sí-breytilegu »sönnunum« þeirra, þá yrði trú
þeirra að engu og þannig myndu þeir missa það, sem er
meira vert en öll vísindin samanlögð.
»Samkvæmt hinni nýjustu heimsskoðun, — Einsteins kenn-
ingunni (oRelativítet®) — standa jafnvel grundvallarkenningar
Kants og Newlons á völtum fæti. Eftir hundrað ár mun
Einsteins-kenníngin víkja fyrir enn þá nýrri skoðun, sem færir
menn þó ekki feti nær lausn ráðgátunnar. Og hvað eiga
menn að gera með trú sína á meðan? Á að bíða með að
ákvéða hana þangað til vísindasnillingarnir eru orðnir sam-
mála?<
Ræða W. J, Bryans um þetta mál er meistaralegt
verk, en hún er of löng til þess að flytja hana hjer í
blaðinu, hún myndi nærri fylla þrjú tölublöð. Hún
tætir þróunarkenninguna í sundur og sýnir, að hún hefir
við alls engin rök að styðjast.
„Állir eiga þeir að vera eitta.
(Jóh. 17. 1,—26.).
(Ávarp til trúaðra).
Rað var nokkrum stundum áður en Drottinn Jesús
þurfti að stíga hin þungu, dimmu, einmana spor til
Golgata. Pá opnaði hann hjarta sitt í þessari bæn og
leyfði oss að skygnast inn í hugsanir og tilfinningar
þær, sem gagntóku hann á þeirri stundu.
„Allir eiga þeir að vera eitt.“ Drottinn Jesús biður
um þetta, augliti til auglitis við Golgata.
Ekki allir án undantekningar. Satan vill líka samein-
ingu. Hann vill sameina Guðs börn og heiminn.
En ritningin segir: »Hvað er sameiginlegt með rjett-
læti og ranglæti? Eða hvaða samfjelag hefir Ijós við
myrkur? Og hver er samhljóðan Krists við Belíal? Eða
hver hlutdeild er trúuðum með vantrúuðum?* (II. Kor.
6. 14.-15.)
En öll Guðs börn vill Kristur sameina. (20. v.). Ert
þú, kæri lesari, einn þeirra, sem er eitt með öílum
Guðs börnum? Ef ekki, þá hefir Guð nokkuð að
segja þjer:
1. Pú hefir ekki skilið allan tilgang krossdauða frels-
arans (Jóh. 11. 51, —52.).
2. Þú óhlýðnast vilja Drottins Jesú, sem hann Ijet í
Ijósi í síðustu bæn sinni nóttina fyrir föstudaginn langa.
3. Rú ert þröskuldur í vegi þeirrar vakningar, sem
beðið er um. (21. v.)
4. Pú ert ekki meðal þeirra, sem Páll postuli þakkar
Guði fyrir. (Ef. 1. 15, —16.; Kól. 1. 3.-4.).
5. Pú ert með í því að eyða musteri Guðs. (I. Kor.
3. 16.-17.).
6. Pú hryggir Guðs Heilaga Anda með því að varð-
veita ekki einingu Andans. (Efes. 4. 3. og 30.).
Pú hefir ástæðu til að spyrja sjálfan þig, hvort þú
ert Guðs barn (I. Jóh. 3. 10. og 14.) og hvort þú
elskar Foðurinn (I. Jóh. 5. 1.).
Porir þú að vera lengur í þessu ástandi, án þess að
vera eitt með öllum Guðs börnum?
Hvernig geta þá Guðs börn orðið eitt?
Engar ytri athafnir nje siðvenjur geta saméinað þau.
Pau geta aðeins orðið eitt með því að veita viðtöku
gjöf Drottins Jesú Krists: »Dýrðina, sem þú hefir gef-
ið mjer, hefi jeg gefið þeim. til þess að þeir sjeu eitt,
eins og við erum eitt«. (22. v.)
Hverskonar dýrð er það? Pað er: »Kristur i yð-
ur, von dýrðarinnar«. (Kól. 1. 27.). »Jeg f þeim, og
þú í mjer; — svo skulu þeir vera fullkomlega sam-
einaðir« (23. v.).
Það er hið holdlega, sem sundrar, en Drottinn Jesús,
sem sameinar. (Gal. 3. 28.). Láttu hið holdlega vera
neglt við krossinn, en setlu Drottin Jesúm í hásæti
hjarla þíns. Trúðu í alvöru á endurlausnina í Kristi,
þá verður þú eitt með öllum sönnum börnum Guðs.
Hlust3ðu á fagnaðarboðskapinn um fullkomið frelsi í
Kristi. »Jeg hefi kunngjört þeim nafn þitt, til þess að
kærleikurinn, sem þú hefir elskað mig með, sje í þeim
og jeg í þeim.« (26. v.).
Heyrið nú, hver er vilji Drottins Jesú gagnvart þeim,
sem eru eitt í honum: »Faðir, jeg vil, að það sem þú
gafst mjer, — að einnig þeir sjeu hjá mjer, þar sem
jeg er, til þess að þeir sjái dýrð mína, sem þú hefir
gefið mjer, því að þú hefir elskað mig, áður en heim-
urinn var grundvallaður.« (24. v). Hvílíkar framtíðar-
horfur! Hve dýrðlegt takmark fyrir þá, sem eiga Krist
í hjarta sjer, von dýrðarinnar, og eru þess vegna eitt
með öllum sönnum börnum Guðs! Sameinumst í lífi,
vitnisburði og bæn um að brjóta það niður, er skilur
Guðs börn að, svo að bæn hans megi uppfyllast á oss.
Elskum ekki »lofstír manna* og mannaboðorð »meira
en dýrð Guðs« og vilja Drottins vors Jesú Krists.
B r j e f
til eins hinna yngri lesenda »Norðurljóssins«.
Kæri, ungi vinur!
Mig langar til að rita þjer nokkrar linur og biðja „Norð-
urljósið" að flytja þær til þín.
Á þínum aldri mæta æskumanninum margir erfiðleikar, og
þú ert nú þegar farinn að verða var við þá, grunar mig,