Norðurljósið - 01.01.1965, Blaðsíða 41

NORÐURLJÓSIÐ
41
mann sinn um, að þau skyldu búa aðskilin undir sama
þaki. Barnanna vegna vildi hún ekki yfirgefa hann. Hún
aetlaði að matbúa handa honum, en halda sig í herbergj-
um sínum og vera kona hans aðeins að nafninu til. Þegar
þessi óskemmtilegi samningur hafði ver.ið gerður, sá hún
hann ekki oft. Hann hélt áfram að drekka og spila fjár-
hættuspil og var úti fram á nætur.
Kvöld nokkurt, er hún sat framan við litla sjónvarps-
tækið sitt, birtist Billy Graham á tjaldinu. Hún fór að
horfa og að hlusta með athygli á það, sem hann var að
segja:
„Ert þú í raun og veru ánægður með ævi þína?“ spurði
hann. „Getur þú í sannleika sagt, að þér hafi tekizt vel að
lifa lífinu ? Ég á ekki við á mælikvarða peninga eða stöðu.
Ævin er meira en að græða peninga eða hafa góða stöðu.
Ævin er léleg, nema þú þekkir eitthvað til kristilega krafta-
verksins, friðar, fyrirgefningar og kraftar. Við þörfnumst
öll Guðs í þessum heimi. Það getur virzt auðvelt að segja
skilið við Guð, en það er heldur erfiðara að losa sig við
djöfulinn. Þegar ég er sjúkur og hryggur og veit, að ég
hefi syndgað mikið fyrir Guði og mönnum, þá þrái ég
ekki eigur eða peninga. Eg þrái Guðs náð, sem bætir úr
brýnni þörf minni, sem veitir mér kraft til að vera styrkur
aftur og fyrirgefning minna mörgu synda. Þegar ég veit,
að Guð elskar mig og sannar það með því að senda Jesúm
til að vera frelsari minn og vinur, þá finn ég, að lífið á
sína dýrð og sinn tilgang. Það er engin önnur leið til
réttrar afstöðu manns gagnvart manni, manns gagnvart
konu, en hin skýra og örugga leið Jesú Krists. Jesús elskar
þig, vinur minn. Hví ekki að taka á móti kærleika hans
í kvöld og þekkja blessun lífs í friði, gleði og Iækningu?“
Þá varð henni ljóst, hve mjög hún þurfti á Guði að
halda, Guði, sem er líkur Jesú, Guði, sem hægt er að
f.inna í Jesú. Er hún hugsaði alvarlega um það, að hún
hafði boðið flestum sínum erfiðleikum heim með því að
lifa lífinu á lágu sviði með því að bægja Guði burtu frá
hjónabandinu, þá ákvað hún að snúa við blaðinu og að
reyna hina kristnu leið til að lifa lífinu. Tveimur kvöldum
síðar tók hún börnin með sér að hlusta á Billy Graham.
Þegar svo trúboðinn sagði, að hún og allir aðrir, sem
viðstaddir voru, gætu fengið að reyna þetta gleðiríka
kraftaverk, sem gerði menn frjálsa, kristilega endurfæð-
.ingu, þá var hún ein af hinum fyrstu til að standa upp
og ganga inn í salinn, þar sem leitandi sálum var leið-
beint, og þar skilmálalaust afhenti hún Jesú Kristi sjálfa
sig, líkama og sál.
Hún vissi, að mikil siðferðisleg og andleg breyting hafði
átt sér stað nú á æv.i hennar. Hún var sæl hið innra og leit-
aði tækifæra til að vitna um hinn nýfundna Drottin sinn.
Þegar hún sagði manni sínum frá kristilegu afturhvarfi
sínu, hló hann hæðnislega og kallaði hana hræsnisfullan
einfeldning, guðrækið kirkjubarn. Eitt sinn sá hann hana
vera að lesa í biblíunni fyrir börnum þeirra tveimur. Hann
greip biblíuna, fleygði henni niður og tróð hana undir
fótum sér. Þetta særði hana, en hún hélt áfram að bera
sinn kristilega v.itnisburð bæði utan heimilis og innan.
Frásaga konunnar stóð yfir mestallan morguninn. Við
urðum fyrir margs konar truflunum. Aðrir vinir komu
með vingjarnleg orð. Oft var okkur boðið að taka þátt í
leikjum. Oftar en einu sinni urðum við að leita okkur að
rólegri stað, af því að hugsunarlausir, hávaðaelskir far-
þegar komu með viðtæki sín, settu þau nálægt okkur og
kvöldu eyrun á okkur með öskrandi danshljómlist og æp-
andi misnefndum rugg og veltu söngvurum .... Við á-
kváðum að hittast aftur næsta dag.
Þegar hún kom þá til að finna mig á öðrum stað út
af fyrir okkur, brá mér við að sjá breytt útlit hennar.
Andlitið var illa bólgið af nýlegu mar.i. Hún var með
glóðarauga. Blóðugt hrúður var ofan við vinstri augabrún
hennar. Mér varð líka ljóst, að hún hafði verið að gráta
um tíma. Einurðarlítil rétti hún fram höndina til að heilsa
og hvíslaði hljómlaust: „Góðan dag.“ Hún greip áköf
stólinn, sem ég setti fram handa henn.i, og sat um stutta
stund í sársaukafullri þögn. Eg leit svo á, að bezt væri
fyrir mig að þegja, að láta hana skýra sjálfa frá, hvernig
hún hefði marizt svo í andlitinu.
„Yður furðar auðvitað á því, hvernig ég fékk þetta,“
sagði hún dapurlega og snart snöggvast andlitið. Það
er hræðilegt, er ekki svo? Þegar ég kom í klefa minn
í gærkveldi, greip mig beiskjutilfinning. „0, Guð, bað ég,
láttu mig deyja.“ Þetta var heimskulegt. Mér líður betur
nú, og ég get mætt hverri reynslu, sem bíður mín í fram-
tíðinni. Eg á við, að mig langar til að reyna kraft minn-
ar kristnu trúar, hvað sem ég þarf að reyna.“
Hún þagnaði andartak og hélt síðan áfram.
„Sjáið þér, þessi óþægilega reynsla, sem ég varð fyr-
ir í gærkveldi, er tengd því, sem ég var að segja yður
í gærmorgun. Eftir afturhvarf mitt skrifaði ég systur
minni, sem býr í Bondi nálægt Sidney, til að láta hana
heyra góðu fréttirnar. Hún er ágæt kristin kona og vinn-
ur talsvert sem líknarsystir (diakonissa) þar. Hún bauð
mér að dvelja þar í sumarleyfi. Ég fékk vinnu hluta úr
degi í skrifstofu, sparaði saman, flaug þangað og dvaldi
sex vikur hjá fjölskyldu hennar. Síðan sneri ég heim
með þessu skipi frá Sidney. Skömmu eftir að ég kom á
skipsfjöl brá mér heldur illa við. Ég mætti manni, sem
ég bjóst ekki við að sjá þar. Hver haldið þér að það hafi
verið? Það var maðurinn minn. Ég hafði að sjálfsögðu
sagt honum frá þessu sumarleyfi mínu, og þar sem hann
vildi ekkert hafa með börnin — hann hefir oft sagt, að
ég eigi þau, ekki hann — bauð móðir mín mér að taka
þau. Ég fann, að mér var þá frjálst að fara. Maðurinn
minn sagði mér, bæði í Englandi og aftur í gærkvöldi, að
hann tryði ekki sögu minni. Hann sagði, að ég ætti ein-
hvern leyndan elskhuga einhvers staðar, sem ég færi að
finna. Hann blátt áfram yfirgaf atvinnu sína, fékk sér
far með öðru skipi, en tók þetta heim aftur, því að hann
vissi, að ég yrði með því. Hvernig lízt yður á þetta? Hann
hefur eytt allmiklu af fé sínu í þessa heimskulegu eftir-
grennslan. I gærkvöldi var ég alein í þvottahúsinu að
strjúka yf.ir nokkrar flíkur, þegar hann kom þar inn. Til
allrar ógæfu var ég alein. Hann hafði verið að drekka
og vildi þrætu. Hann kallaði mig trúrækinn glæfraskúm
og margt annað heimskulegt, notaði hryllileg blótsyrði