Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 21

NORÐURLJÓSIÐ
21
leit þannig á: Því fyrr sem togarinn fer á veiðar, því fyrr kemur
hann aflur með meiri fisk og meiri vinnu.
„Verður er verkamaðurinn launa sinna.“ Eg hélt einn dag í skrif-
stoifu þessarar útgerðar, sem átt hafði togara, sem ég hafði unnið í.
Afgreiðslumaðurinn fletti þar upp stórri bók með nöfnum verka-
fólks. Brást ekki, nafnið mitt stóð þar. En mér brá í brún. Það var
búið að taka út kaupið mitt og kvitta fyrir það! Eg sagði sem var,
að ég hefði ekki komið fyrr og engum gefið heimild til að taka á
móti peningum fyrir mig. Maðurinn sagði, að það væri alvanalegt,
að konur kæmu og tækju á móti kaupi manna sinna. Kvað ég mig
það engu skipta. Krafðist ég kaups míns, ella mundi ég kæra þetta
fyrir lögreglunni. Hann vildi ekki greiða mér þrátt fyrir þessa hót-
un, svo að ég framkvæmdi hana þegar í stað. Síðar um daginn sá
hann mig ganga hjá, kallaði á mig inn og kvaðst ekki vilja, að þetta
yrði lögreglumál. Heldur skyldi hann greiða mér. Tok ég því vel.
Eftir þetta fékk ég vinnu hjá Lofti Loftssyni, og hann réð mig
ásamt Böðvari Péturssyni og þriðja manni til vinnu hjá sér um vor-
ið í Sandigerði. Áttum við að vera þar til vorvertíðarloka. Tímakaup
skyldi vera 75 aurar á klukkustund, en fæði, húsnæði og þjónusta
þar að auki.
3. í Sandgerði.
Við félagar fórum með vélbáti og komum síðla kvölds til Sand-
gerðis. Hafði ég aldrei áður komið í verstöð. Haraldur Böðvarsson
frá Akranesi og Loftur ráku þar útgerð. Fiskverkunarhúsin stóðu á
klettanöfum eða skerjum, sem bryggjur tengdu við land, og var
mjór vogur eða vik á milli þeirra. Var rutt í hann slógi, dálkum og
hausum, þegar gert var að afla, Loftsmegin að minnsta kosti. Ýlda
kom í þetta, og varð af daunn illur eins og af dauðu froskunum í
plágunni í Egiptalandi forðum.
Okkur var vísað til herbergis. Höfðum við Böðvar fengið loforð
um sérherbergi, því að lítt var ég gefinn fyrir margmenni þar, sem
ég átti að sofa. Ljósavél var í gangi, og hélt ég, að hún mundi halda
mér vakandi alla nóttina. Ys og þys var niðri í húsinu. Þetta var á
lokadegi vetrarvertíðar. Voru vermenn frá Akranesi að taka saman
föggur sínar og fara. Um kl. hálfeitt þagnaði ijósavélin, og þá gat
ég farið að sofa.