Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 33

NORÐURLJÓSIÐ
33
Ég var búinn að sjá, að eina vonin eða vörnin væri sú, að gefa ekki
kennaranum ráðrúm til að spyrja. Jafnskjótt og hann spurði ein-
hvers, ruddi ég úr mér eins miklu og ég gat. Er þessu hafði fa,rið
fram um hríð, leit hann til prófdómenda og spurði, hvort þetta væri
ekki nóg. Flýttu þeir sér að samsinna því. Var ég eini nemandinn,
sem fékk hæstu einkunn fáanlega í heilsufræði.
Daginn eftir rakst svo einn skólabróðir minn á mig og fór að
spyrja mig út úr. Þá strandaði ég á spurningu! Þetta var þá öll
þekkingin á prófverkefninu!
Daginn eftir heilsufræðiprófið var kennsluprófið. Mörgum var
það kvíða efni, og allir vildu fá sem hæsta einkunn fyrir kennsluna.
Almennt var álitið, að ég mundi verða þar hæstur. Ég hafði fengið
svo mikla æfingu, er ég kenndi í kvennaskólanum. Auk þess sat ég
mig aldrei úr færi að ná mér í aukakennslutíma hjá öðrum æfinga-
kennara skólans. Fyrir kom, að ég kenndi, ef kennarinn mætti ekki.
Ég 'bjó mig undir þetta próf með talsvert mikilli bæn. Ég var al-
veg rólegur og kveið engu. Rétt þegar ég átti að fara að ganga inn
til að kenna, kemur heilsufræðikennarinn, lítur á mig og segir: „Ég
ætla að sýna yður þann heiður að vera viðstaddur. Þér stóðuð yður
svo vel í gær!“
Siðan hófst kennslan hjá mér. Fyrst átti ég að kenna um máfinn.
A betra varð ekki kosið. Ég gleymdi öllum viðstöddum nema börn-
unum og kenndi af lífi og sál. Á eftir kom lestrarkennsla. Lestur
mátti kenna með ýmsum aðferðum. Kaus ég aðferð, sem ekki var
hin algengasta. Kom andartaks hik á hörnin, en svo áttuðu þau sig,
og allt gekk vel.
Ég varð hæstur á þessu prófi, hlaut 5.2 fyrir kennslu, en 6 var
hæsta einkunn fáanleg í nokkurri námsgrein. Næst mér varð frú
Ragnheiður Jónsdóttir, sem svo margar bækur átti þá eftir að skrifa.
Hún var með 5.1. Hefði hún sjálfsagt orðið hærri en ég, ef ekki
hefði ég notið að mikillar hjálpar Guðs sem svar við bæn. Hans er
dýrðin fyrir það, að ég varð einn af þremur, sem fengu 90 stig í
fullnaðareinkunn af 96 fáanlegum. En raunverulega varð ég þriðji.
Við fullnaðarpróf var aðaleinkunn aldrei gefin í brotum, heldur í
heilum tölum, % sleppt, en % hækkaðir upp. Varð það hlutskipti
mitt. Betra en þetta átti ég alls ekki skilið og reyndar ekki það, svo
margt var þarna gáfaðs fólks, er alveg stóð mér á sporði og meir en
það á mörgum sviðum.