Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 45

NORÐURLJÓSIÐ
45
Ekki má gleyma honum Job. Drottinn sjálfur gaf honum þann
vitnisburð: „Enginn er hans líki á jörðu, maður ráðvandur og rétt-
látur, guðhræddur og grandvar.“ Þegar sorgarstundin mikla kom,
er hann missti á einum degi eigur sínar og tíu börn, þá féll hann
til jarðar, tilbað Guð og sagði: „Drottinn gaf, og Drottinn tók, lof-
að veri nafn Drottins.“ „Með öllu þessu syndgaði Job ekki, og ekki
átaldi hann Guð heimskulega," segir ritningin. Þegar hann svo of-
an á þetta fékk illkynjaðan, kvalafullan sjúkdóm, þá sagði kona hans
við hann: „Heldur þú enn fast við ráðvendni þína? Formæltu Guði
og farðu að deyja.“ En hann sagði við hana: ,Þú talar svo sem
heimskar konur tala. Fyrst vér höfum þegið hið góða af Guði, ætt-
um vér þá ekki einnig að taka hinu vonda?‘ í öllu þessu syndgaði
Job ekki með vörum sínum,“ egir biblían. Hann var í sannleika
góður og guðhræddur maður, hann Job. Mun hann eiga marga sína
líka hér á landi eða annars staðar nú á þessum tímum?
Guðspjöllin fyrstu þrjú segja frá ungurn manni, sem kom hlaup-
andi út á veginn til Jesú, er hann var á ferð. Hvað rak á eftir hon-
um? Spurningin mikla: „Hvað á ég að gera, til þess að ég erfi eilíft
líf?“ Honum var bent á þessi boðorð: „Þú skalt ekki drýgja bór,
þú skalt ekki morð fremja; þú skalt ekki stela; þú skalt ekki bera
ljúgvitni; heiðra föður þinn og móður, og ,Þú skalt elska náunga
þinn eins og sjálfan þig.‘ “
Hér er maður, ungur maður, meira að segja höfðingi, samkvæmt
frásögn Lúkasar, en hann getur þess í upphafi guðspjallsins, að
hann hafi rannsakað allt kostgæfilega, sem hann ritaði um. Hinn
ungi maður kvaðst hafa gætt alls þessa frá æsku sinni eða frá tólf
ára aldrinum, þegar hann sem allir aðrir sveinar hjá Gyðingum,
var tekinn í tölu fullorðna fólksins, sem átti að halda lögmálið.
Hann hafði heiðrað föður sinn og móður, og það er meira en sagt
verður um marga unglinga nú á dögum. Hann var góður, ungur
maður. Og „Jesús horfði á hann og fór að þykja vænt um hann“
segir í frásögn Markúsar guðspjalls. Hví skyldi lionum ekki þykja
vænt um gott fólk, grandvart fólk, sem varast vonda breytni, af því
að það veit, að hún er á móti vilja Guðs?
Við höldum áfrarn og komum nú í guðspjall Jóhannesar. Þriðji
kafli þess hefst á þessa leið: „Nú var maður nokkur af flokki Faríse-
anna, að nafni Nikódemus, ráðherra meðal Gyðinga. Hann kom til
hans (til Jesú) um nótt og sagði við hann: ,Rabbí, vér vitum, að