Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 65
NORÐURLJ ÓSIÐ
65
valdi sínu, þá gæti hann einnig haft framtíð Abrams á valdi sínu.
Þess vegna blátt áfram trúði hann Drottni meir en nokkru sinni
fyrr.
„Ný“ geimöld er runnin upp. Menn, sem eru fjarska hrifnir af
henni, segja, þegar þeim tekst að snerta yztu brún, yztu jaðra ótak-
markaðs geims: „Horfið á okkur! Við ætlum að kanna og sigra al-
heiminn. Sannar þetta ekki, að Guð biblíunnar er alls ekki til?“
Þegar niðjar Abrahams standa andspænis slíkri hrifningu, þá
liggur við, að þeir blygðist sín, ef þeir hafa yfir svo „afturhalds-
samar“ ritningargreinir sem Sálm. 115. 16. er:
„Himinninn er liiminn fyrir Drottin,
en jörðina hefir hann gefið mannanna börnum.“
í núverandi kapphlaupi að komast út í geiminn eiga vísindin þátt
sinn, en stjórnmálin (stjórn-vísindin) eiga þar þó stærri hlut, því
að vísindin hefðu aldrei ráð á þeim tugmilljónum dollara og rúblna,
sem það kostar að leika þennan leik . .. En mun það nokkru sinni
liefja mannkynið upp úr forinni? Guð þekkir svarið við þeirri
spurningu.
Af því að Guð þekkir það svar, gerðist það fyrir nálega tuttugu
öldum, að sá Drottinn, sem sigrað hafði hjarta og huga Abrahams
með því að láta hann íhuga takmarkalausan mátt sinn, hann lítil-
lækkaði sig og takmarkaði sig til að þrengja sér, hinum Ótakmark-
aða, inn í mynd takmarkaðs manns. Ég fæ ekki skilið þann ótak-
markaða kraft, sem lýsir sér í tugmilljónum ljósára. En þrátt fyrir
það get ég metið söguna um ótakmarkaðan kærleika, sem annar
maður lét í ljós með því að deyja til að frelsa mig frá dauða.
Orð Drottins kemur til okkar nú á dögum eins og það kom til
Abrahams, mannsins á hinni tuttugustu öldinni. Orð hans býður
oss að líta upp. Hvað sjáum við, sem Abraham sá ekki? Við sjáum
Mann, hafinn á krossi upp frá jörðinni (Jóh. 3. 14.). Við sjáum
lærisveinana stara upp til himins, þegar hinn upprisni Kristur steig
upp til himins. (Post. 1. 10.) Loks sjáum við, borgarar geimaldar-
innar, fyrir-heitið í orði Guðs, um það andartak, þegar „vér (sem
trúum á Krist), sem lifum og erum eftir við komu Df-ottins,...
munum verða ásamt þeim (írúuðum mönnum á öllum öldum) hrifn-
ir burt í skýjum til fundar við Drottin í loftinu; og síðan munum
vér verða með Drottni alla tíma.“ (1. Þess. 5. 15, 17.)