Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 114

114
NORÐURLJÓSIÐ
vel þótt hann segði: „Ég er krossfestur með Kristi.“ En það, sem
gerði mismuninn á honum og holdlegum mönnum, var þetta: hann
hafði samsinnt þeim dauðadómi, sem Guð hefir kveðið upp yfir
holdinu og verkum þess. Hann gaf því ekki meira frelsi heldur en
það hefði verið neglt við kross Jesú Krists.
Þetta er leyndardómur hins sigursæla lífs. Þegar freistingar koma,
eigum vér að hugsa sem svo: „Nú, ég er syndugur maður eins og
allir aðrir menn. Þar sem ég lifi ennþá líkamlega, get ég auðvitað
fallið í freistni eins og allir aðrir menn. Ég hefði í raun réttri átt
aff deyja vegna syndar minnar. Það var ég, sem hefði átt að vera
hengdur á krossinn á Golgata, yfirgefinn af Guði og mönnum. Það
er aðeins af náð Guðs, að ég fæ að lifa og vera frjáls. Þess vegna
skal ég líta á hold mitt sem dáið gagnvart þessari freistingu, því að
dauður rnaður getur ekki fallið í hana. Hún hefir engin áhrif ái
hann.“ Freistarinn hefir ekkert vopn gegn þessu hugarfari.
„Ef Kristur er í yður, þá er líkaminn að sönnu dauður vegna
syndarinnar, en andinn líf vegna réttlætisins. En ef Andi hans, sem
vakti Jesúm frá dauðum, býr í yður, þá mun hann, sem vakti Krist
Jesúm frá dauðum, og gera lifandi dauðlega likami yðar fyrir þann
Anda hans, sem býr í yður.“ (Róm. 8.10, 11.). Þetta er samhljóða
orðum postulans, sem vér höfum vitnað til: „Sjálfur lifi ég ekki
framar, heldur lifir Kristur í mér.“ Það er dýrleg og sönn kenning,
að Kristur vill með Anda sínum lifa í oss, svo að hugur hans, auð-
mýkt hans og heilagleiki hans þroskast meir og meir í oss. Syndugt
eðli vort krossfestist, svo að vér verðum hluttakar í heilögu eðli
Krists. (2. Pét. 1.4.)
Það eru margir, sem skilja þetta allvel, en eru ekki slöffugir í
ásetningi sínum: að „krossfesta ho!dið.“ Holdið. má ekki fá neina
„frídaga“, þá getur það á stuttum tíma algerlega spillt fyrir vitnis-
hurði vorum og gert áhrif vor á aðra að engu. Hendur vorar verða
ætíð að vera, svo að segja, festar við krossinn, svo að allt, sem vér
gerum með þeim, verði fyrir Krist. Vér eigum að líta á fætur vora
sem neglda við kross hans, svo að vér getum ekkert farið, nema
þangað sem Drottinn Jesús vill, og lijarta vort gegnumstungið, svo
að öll vor hjartans mál, ást vor og tilfinningar, verði helguð og
hreinsuð fyrir kærleika Jesú Krists. Því var spáð um Drottin
Jesúm, að tunga hans mundi loða föst í munni honum við kross-
festingu hans. (Sálm. 22.16, 17.). Séum vér „krossfestir með