Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 127

NORÐURLJÓSIÐ
127
Þetta var, þegar fyrsta ljóðið mitt var sungið opinberlega, og þegar
maður, sem ég hafði leitt til Krists, vildi ekki koma og vera við borð
Drottins með söfnuðinum á Sjónarhæð, þegar hann átti kost á að
koma og vera með. Slik blygðun og ekki minni mun bíða mín, þegar
Kristur kemur. Það er alveg hræðilegt: að leiða fólk til Kris's og
sjá það síðan yfirgefa orð og borð Drottins Jesú Krists.
Hver sem er stöðugur í honurn (Kristi) syndgar ekki. 1. Jóh. 3. 6.
Ekkert endurfætt Guðs barn syndgar af ásettu ráði, ef það dvelur
í Kristi. Það getur hrasað, sbr. orð Jakobs: „Allir hrösum vér marg-
víslega.“ (Jak. 3. 2.) Kona, sem hrasaði á götu og beinbrotnaði,
ætlaði sér ekki að hrasa. En Adam ætlaði sér eða ákvað að óhlýðn-
ast Guði. Enginn maður, sem er í samfélagi við Krist, tekur slíka
ákvörðun. En sé hann kominn úr samfélagi við Krist, getur hann
hæglega gert það. Þannig verður að gera greinarmun á hrösun og
ákvarðaðri ásetningssynd.
Og sá, sem heldur boðorð(in) hans, er stöðugur (dvelur) í hon-
um og hann í honum; og af því þekkjum vér, að hann er stöðugur
(dvelur) í oss, af Andanum, sem hann hefir gefið oss“ 1. Jóh. 3. 24.
Guð hefir gefið heilagan Anda þeim, sem honum hlýða. Á þá leið
fórust Pétri postula orð við ráðið í Jerúsalem. Sá hlýðir Guði, sem
heldur boðorð hans. Til að öðlast heilagan Anda verða menn að
hlýða boðum Guðs: að gera iðrun, snúa sér frá synd, og trúa á son
hans, Drottin Jesúm Krist sér til hjálpræðis. Einnig verður að hlýða
kærleiksboðorði Krists, því að sá, sem elskar náunga sinn, hefir
uppfyllt lögmálið, segir í bréfi Páls til Rómverja (13. 8.).
„Ef vér elskum hver annan, er Guð stöðugur í oss (dvelur Guð í
oss), og kærleikur hans er fullkomnaður í oss“ 1. Jóh. 4. 12.
Guð dvelur ekki í því mannshjarta, sem elskar ekki Guðs börn.
Af því þekkjum vér, að vér erum stöðugir (dveljum) í honum og
hann í oss, að hann hefir gefið oss af sínum Anda 1. Jóh. 4. 13.
Nærvera heilags Anda í hjarta tráaðs manns sannar, að Guð
dvelur í honum.
Hver sem játar, að Jesús sé Guðs sonur, í honum er Guð stöðugur
og hann í Guði 1. Jóh. 4. 15.
Engin maður, sem neitar því, að Jesús sé sonur Guðs, hefir Guð í
hjarta sínu varanlega, né heldur dvelur hann sjálfur í Guði.
Guð er kærleikur, og sá, sem er stöðugur (dvelur) í kærleikanum
er stöðugur í Guði, og Guð er stöðugur í honum 1. Jóh. 4. 16,