Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 139

NORÐURLJÓSIÐ
139
ið, sá hann, að liegðun hans gagnvart foreldrum hans, sem
elskuðu hann, hafði verið mjög slæm. Með tár-um bað hann
þau fyrirgefningar og lofaði, að vera góður drengur fram-
vegis.
Þessi saga kom illa við Jakoh. Honum fannst neínilega,
að sagan hefði getað verið rituð um hann sjálfan, ef frá var
talið slysið. Hann var alveg eins slæmur og drengurinn hafði
verið. Stuttu síðar lagði hann bókina frá sér og fann, að
hann syfjaði. Hann lagði sig út af og sofnaði skjótt. Meðan
hann svaf, fór hann að dreyma, og það var ekki góður
draumur. Honum fanst, að Janus væri í lífshættu og væri
að kalla á hann. En Jakob svaraði ekki, því að hann vildi ekki
hjálpa. Hann vildi ekki alltaf vera að líta eftir bróður sín-
um. Loksins kallaði Janus svo ákaft, að Jakoh lauk upp aug-
unum. Utan við sig litaðist hann um. Hann lá í litla húsinu
sínu við fjörðinn, og Janus hafði ekki einungis verið í
draumnum. Hann var hér líka og bæði hrópaði á Jakob og
togaði í fötin hans, en Rut stóð við hlið hans og hló.
„Þú skalt flýta þér að koma heim. Jens föðurbróðir er
kominn í nýju hifreiðinni sinni, og hann ætlar að aka okk-
ur öllum út að hafinu,“ sagði Janus til skýringar, meðan
hann togaði stöðugt í jakka bróður síns. Loksins varð
Jakob ljóst, hvað um var að vera og stökk á fætur. Yæri
nokkuð það til, sem hann óskaði eftir, þá var það að aka út
að hafinu. „Pabbi og mamma vilja hafa þig með. Þess vegna
erum við komin hingað eftir þér. En við hefðum komið
samt, því að ég gat ekki hugsað mér, að þú færir ekki með,“
sagði Rut.
„Þið eruð alll of góð við mig, ég á þetta alls ekki skiiið,“
sagði Jakob mjög snortinn. Hann skildi, að hann hafði hag-
að sér illa þennan dag og hét því, að hér á eftir skyldi hann
vera betri gagnvart góðum foreldrum sínum og systkinum.
Þó skildi hann vel, að hann megnaði það ekki af sjálfs sín
mætti. Þess vegna leitaði hann hjálpar hjá hinum einaj sem
getur hjálpað. Hann leitaði hjálpar hjá Jesú.