Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 146
146
NORÐURI-.JÓSIÐ
Dóróþea gleymdi ekki að segja henni, að Jesús reis upp úr
gröfinni og lifir nú hjá föður sínum á himnum.
A kvöldin, þegar Norma var háttuð, hugsaði hún oft um
þetta, sem Dóróþea hafði sagt henni. Hún velti þessu fyrir
sér, hvort þetta væri satt. Það var dásamlegt að heyra um
þetta, og Dóróþea skrökvaði aldrei. —
Dag nokkurn árla vors beið Dóróþea úti fyrir heimili
Normu, til þess að þær gætu orðið samferða í skólann. AlLt
í einu opnuðust framdyrnar, og Norma kom þjótandi út mjög
æst og kallaði til hennar: „Er ungfrú Langston búin að segja
þér frá hljómleikunum miklu, sem eiga að verða?“ „Já, hún
hefir sagt mér frá þeim, og ég er hrifin af að hugsa um þá.
Eg ætla að æfa mig og æfa mig. Það er ekki neitt í Lieiminum
sem ég vii fremur en það, að hijóta verðlaunin!“ sagði Dóró-
þea fagnandi.
„Þú mátt trúa því, að ég ætla líka að æfa mig,“ sagði
Norma. „Hugsaðu þér, ef við skyldum báðar vinna þau?
Hvað heldur þú?“ „Það er aðeins einn, sem getur unnið þau,
sagði ungfrú Langston, og dómararnir munu vera færir um
að skera úr því, hvort einn spilar ofurlítið betur en annar,“
sagði Dóróþea.
„Sagði hún þér nokkuð, hverjir yrðu dómarar?“ spurði
Norma og hélt áfram: „Þii manst eftir manninum, sem lék
í hljómsveitinni í höllinni? Myndin af honum var í blöðun-
um hér um daginn. Hann á að vera með. O, hvað það verður
gaman að spila, þegar svona „stórt“ fólk hLustar á það. Og
það munu koma margir áheyrendur! Mér þykir svo gaman
að spila, þegar svo margir hlusta á það.“
„Ég er dálítið hrædd við að spila, þegar svo margt fólk
er viðstatt, því að ég er aðeins vön að syngja fyrir litlum
hópi í útvarpssalnum. En ég ætla að gera það, sem ég er vön
að gera, þegar ég syng einsöng í útvarpi. Eg ætla að biðja
Jesúm að hjálpa mér, svo að ég sé ekki hrædd, og hann mun
gera það,“ sagði Dóróþea.
„Eg hefi engan Jesúm til að Lijálpa mér,“ sagði Norma,