Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 147
N ORÐURLJ ÓSIÐ
147
„en ég vildi óska að ég hefði hann.“ „Viltu það virkilega,
Norma? Hann mun hjálpa þér, ef þú aðeins biður hann um
það,“ hrópaði Dóróþea. — „Vertu nú ekki flón, Dóróþea,
enginn af fólki mínu þarf Jesúm eða óskar eftir honum,“
mótmælti Norma. — „En þú sagðir rétt í þessu, að þú óskað-
ir, að þú hefðir hann,“ svaraði Dóróþea.
„0, það hrökk svona út úr mér, mér var ekki alvara,“ hélt
Norma áfram. „En þú hlýtur að hafa hugsað það, Norma,
annars hefðir þú ekki sagt það. Þú veizt, að ég bið fyrir þér
á hverju kvöldi. Mér fannst, að ég gæti gert hvað sem væri
fyrir þig, ef þú aðeins færir að elska Jesúm,“ staðhæfði
Dóróþea. „Viltu þá hætta við að leika á hljómleikunum? Eg
gæti unnið bikarinn auðveldlega, ef aðeins þú værir þar
ekki. Þú veizt mjög vel, að við erum duglegastar af félögum
okkar að leika á slaghörpu,“ sagði Norma og fann til sín.
„0, Norma, ég get ekki hætt við hljómleikana! Ungfrú
Langston vill heldur ekki heyra talað um það, það veizt þú
vel,“ sagði Dóróþea með fullvissu. — „Þú þarft ekki að
blanda ungfrú Langston í þetta,“ sagði Norma. „Þið, hinir
kristnu, eruð allir eins. Þú sagðir þú værir fús til að gera
hvað, sem væri, til þess að ég færi að trúa á Jesúm, en þegar
þú ert beðin að gera aðeins einn hlut, segir þú, að ungfrú
þessi eða þessi muni ekki líka það.“ — „Segðu þetta ekki,
Norma, ég . . .“ En Norma var þotin sína leið niður götuna
til að komast frá Dóróþeu.
Það var hrygg Dóróþea, sem vildi tala um fyrir Normu
eftir skólatímann; en Norma vildi ekki hlusta.
Um kvöldið grét Dóróþea, meðan hún sagði móður sinni
frá þessu öllu. „Og mamma, hún var nýbúin að segja, að hún
vildi óska, að Jesús vildi hjálpa henni. Ég held, að Norma
hafi rétt verið komin að því að verða kristin stúlka, og nú
hefi ég gert allt ónýtt. Hvað á ég að gera?“--------
Dóróþea kepptist við að æfa lögin sín, og ungfrú Langston
sagði einni vinkonu sinni, sem sagði svo móður Dóróþeu