Norðurljósið - 01.01.1969, Blaðsíða 160
160
NORÐURLJÓSIÐ
undan fæti. Loks náðum vicí til bæjar Kristófers og náttstaðar.
Að morgni héldum við af stað, og þá var líka feimnin farin af
okkur, og þá sat unga stúlkan á pósthesti.
Komið var að Brjánslæk, og er mér í minni hinn mikli munur
prests og konu hans. Hún var stór og alvarleg, en hann lítill og
kvikur og með skegg, sem minnti mig á sálmaskáldið Valdimar
Briem. Með okkur þaðan voru synir gömlu frúarinnar, sr. Jón á
Stað og Árni bróðir hans (menntaskólakennari á Akureyri síðar.
Ritstj.).
Þegar við komum að Auðshaugi, kom í ljós, að bóndinn þar,
sem ákveðið lét mig lofa að fara varlega á Vatnsfirði, var Sigurður
Pálsson, faðir Konráðs bónda á Miðjanesi, hálfbróður Sæmundar
vinar míns. Von bráðar vorum við komnir að Firði, og þar var
góð landtaka. Daginn eftir fór ég ekkert, en svo fylgdi bróðir minn
mér nokkuð af stað.
Um stúlkuna, sem fylgdi okkur yfir heiðina, veit ég ekki neitt.
Ef hún læsi þetta, þakka ég henni samfylgdina, vitandi það, að hún
sýndi meiri dugnað en fjöldi annarra -hefði gert.
Ég gisti svo á Miðjanesi, og mun allur greiði hafa verið eftir
vonum hjá því góða fólki. En eitt er mér í minni. Það er mikilleiki
og fegurð yfirsængurinnar. Slíkan skrautgrip hafði ég þá ekki séð
í rúmi.
Næsta dag hélt ég áfram ferð minni og gisti á Þambárvöllum
og frétti af ferðum vinar míns Sæmundar. Gladdi það mig, að hús-
bóndinn hafði orð á því, að Sæmundur mundi þora að fylgja því
máli, sem hann teldi rétt, og trúði ég því vel.
Næsti gististaður var heima á Torfustöðum. Oft hefi ég notið
þess síðar að koma heim. Mér eru líka ógleymanleg ræðulok Þor-
steins Sigurðssonar á Vatnsleysu, þegar hann kvaddi húnvetnska
bændur austur við Geysi. Hann sagði:
„Svo óska ég ykkur öllum góðrar heimkomu,“ og bætti við,
„því að alltaí er þó bezt heima.“
Heimvonin er það fyrsta og síðasta.
ATHUGASEMD RITSTJÓRA. Þegar höfundur þessarar ferða-
sögu ritaði hana, lá hann sjúkur og beið dauða sins. Fannst mér það
gæti giatt hann að vita, að frásaga þessi yrði birt. Minningarorð um
hann eru síðar hér í ritinu.