Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 45

NORÐURLJÓSIÐ
45
Jæja, ég er ekkert órólegur núna. Þetta er sú mesta
undrun, sem ég hef nokkum tíma þekkt. Það vildi ég,
að einhver hefði sagt mér þetta fyrr. Svo skal ég segja
þér nokkuð, Graham. Ég get gert margt til að þóknast
Jesú. Hann vill, að ég sé þolinmóður. Hann vill ekki,
að ég sé óþekkur við fóstru mína. Ekki vill hann, að ég
kasti burt lyfjunum mínum, þó að þau séu slæm á
bragðið. Hann vill, að ég verði svo líkur sér, sem unnt
er, svo að þú getur nærri, að ég hef mikið að gera. Ég
verð alltaf að hugsa mig vel um, áður en ég geri nokk-
uð. Ég reyndi áður að vera góður, af því að fóstra sagði,
að ég ætti að vera það. En nú reyni ég að vera góður,
svo að Jesús verði ekki hryggur, því að ég elska hann.
Eiríkur hallaði sér aftur á bak í legubekkinn og
andvarpaði af gleði. En Graham starði hugsandi út
um gluggann.
Mér virðist, Eiríkur, að þú hafir lært allt, sem þú
getur lært. Hérna hef ég dálítið eftir í vasanum handa
þér. Ég ætla nú að gefa þér allt nýja testamentið eða
góðu fréttirnar, sem þú kallar. Ef föður þínum
mislíkar það, getur hann tekið það af þér, þegar hann
kemur heim. Þú hefur nú einu sinni fengið eitthvað í
höfuðið, sem ekki er auðvelt að útrýma, en ef það gerir
líf þitt sælla og léttbærara, þá væri illa gert: að ræna
því frá þér. Segðu fóstru þinni, að ég hafí gefíð þér
það, og að það muni vera best, að þú hafír það, eins
og nú stendur á.
Graham foringi rétti drengnum nýja testamenti.
Það var falleg útgáfa í leðurbandi. Þegar Eiríkur litli
sá, hvað það var, skein gleðin úr andliti hans.
Ósköp ertu góður við mig. Ekki veit ég, hvað ég á að
gera, þegar þú ert farinn. Ég vildi óska, að þú færir
ekki. Þú þekkir þetta allt svo vel, og við getum talað
um það. En þegar þú ert farinn, þá hef ég engan. Það
verður langt, þangað til læknirinn kemur. Mundir þú
nú reiðast við mig, ef ég bæði Jesúm að láta þig vera
kyrran?
Ég held þú ættir ekki að vera að því, Eiríkur. Sjáðu,
hvað léttir til. Þama sést sólin. Muntu nú ekki fara
niður á ströndina á morgun, ef veðrið verður gott?
Jú, svaraði Eiríkur ánægjulegur um leið og hann
strauk nýja testamentið sitt. Og ég vona, að þú verðir
þar líka, eða heldur þú það ekki?
Getur verið, en nú verð ég að fara, sagði Graham
foringi. Síðan gekk hann í djúpum hugsunum til
borgarinnar.
Það er undarlegt, hvernig það friðar bamshjartað,
sagði hann við sjálfan sig. Mér þætti gaman að vita,
hvort þessi ánægja verður varanleg - og hvort það
mundi með nokkru móti geta veitt sálu minni frið og
ánægju, ef ég gæti með nokkru móti trúað því?
6. KAFLI
Góðar fréttir.
Veðrið breyttist, og foringinn sat öllum stundum, sem
hann gat, hjá litla vininum sínum á ströndinni. Stimd-
um vildi Eiríkur litli láta lesa kafla fyrir sig úr nýja
testamentinu og hóf svo alvarlegt samtal. Baminu var
að minnsta kosti full alvara. Spurningar Eíríks og
sannfærandi ályktanir höfðu mikil áhrif á Graham, þó
að hann reyndi að láta ekki berá á því.
En skilnaðarstundin kom, og Eiríkur var mjög dap-
ur í bragði þann morgun.
Viltu ekki skrifa mér við og við, Graham? Éger viss
um, að ég hugsa oft til þín.
Ég skal lofa þér því: að senda þér línu svona við
og við, drengur minn.
Heyrðu, Graham, ég hef verið að brjóta heilann um
eitthvað núna upp á síðkastið, - en get ekki skilið það -
mér þykir það mjög leiðinlegt.
Eiríkur þagnaði og starði framan í vin sinn. Hristi
hann síðan höfuðið mjög raunalega.
Hvað er nú, spurði Graham með glaðlegum rómi.
Eiríkúr lagði litlu höndina sína í sterku höndina
foringjans og mælti: Ég skil ekkert í því, hvað þú ert
vansæll, þar sem þú veist svona mikið um Jesúm?
Ekki hefði ég verið óhamingjusamur, ef ég hefði þekkt
hann fyrr. Þó varst þú eins þreyttur og vansæll og ég.
Það er ekki eins nýtt fyrir mér og fyrir þér, Eiríkur.
Það kom hik á foringjann. Hann vildi alls ekki missa
traust barnsins. Þó varð hann að segja drengnum
sannleikann.
Ég er búinn að gleyma öllu þessu, drengur minn.
Það kemur mér ekki eins mikið við og þér. En ég býst
við, að það sé mér sjálfum að kenna. Ég hef aldrei
þekkt þetta eins vel og þú gerir nú.
Hvers vegna ekki? spurði Eiríkur alveg forviða. Þú,
sem hefur sagt mér þetta allt sjálfur. Hvemig víkur
þessu við? Þú hefur svo fagurlega útskýrt þetta
þungskildasta. Hvernig víkur þessu við? Ég hefði
aldrei þekkt Jesúm, ef þú, einmitt þú, hefðir ekki frætt
mig um hann.
Það er ekki allt komið undir því að hafa lært um
hann. Allir vér, er köllum oss kristna, höfum þekk-
inguna í höfðinu. Allur fjöldinn í þessu landi er engu
nær fyrir því. Vertu ekki að bera kvíðboga fyrir mér.
Þú ert sæll í þinni trú. Þú ættir að halda áfram að vera
það. Gleymdu ekki að minnast mín, þegar þú biður
þinn nýja vin.