Heimskringla - 25.01.1895, Blaðsíða 1
o
MAy srojj rx9
56 UBf uosto ‘0 *I«^V
IX. ÁR.
WINNIPEG, MAN., 25. JANÚAR 1895.
NR. 4.
FRETTIR.
DAGBÓK.
LAUGARDAG, 19. JAN.
Meö gufuskipi frá Havai-eyjum til
San Prancisco barzt súfregnlgær aðö.þ.
m. hafi uppreistarmanna flokkur á eyj"
unum gert tilraun til að kollvarpa lýð-
veldinu otf koma fyrrverandi drottn-
ingu eyjarskeggja á stólinn. Uppreist-
nrinenn voru ekki noma um 500 talsins,
onda varð þeim litið ágengt. Lýðvalds
sinnar fengu fregnir af væntanlegu á-
Waupi og sendi stjórnin 'flokk af lög-
regluþjónum í Honolulu til að mæta
þeim. Yarð þar nokkur skothríð og
féll einn af lögregluþjónunum, Banda-
ríkjamaður, en margir af uppreistar-
mönnum voru handteknir. Að 3 dög-
um liðnum var lið þcirra sundrað og er
nú ekki lengur til.
Þýzkalands-blöðunum sumum lízt
illa á ástand lýðvaldsins franska, þrátt
fyrir að nýr forseti er kjörinn og sem
að flestra dóini er gætinn maður, sem
ekki muni gera óskunda vegna fljót-
ræðis.
Snjóflóð varð 18 hermönnum að
bana á norður-ítaliu í gær.
Prumvarp til nýrra verzlunarsamn
inga milli Bandaríkja og Japan var um-
ræðuefni á þjóðþingi í Washingtou í
gær. Vesturríkjamenn vildu helzt eng-
&n samning hafa, því liann gæti ekki
reynzt Bandaríkjum betur en nýgerður
samningur við Kínverja. í þessum
samningi eru þau ákvæði, að Japan
skuli álitin sérstök vinþjóð Bandaríkja,
°g verður þvi ekki breytt fyrr en að 10
árum liðnum og þá með 1 árs fyrirvara.
Sá liður fær hvað harðastar ádeilur,
þykir ótækur.
Allír þjónar strætisbrautafélaganna
í Brooklyn, New York, hættu vinnu
fyrir viku siðan. Félögin hafa gert til-
raunir að halda uppi flutningi, en heflr
gengið illa fyrir gagnstríð fyrrverandi
þjóna. Mörg smá-upphlaup og blóðs-
úthellingar hafa átt sér stað og i gær
bað bæjarstjórnin um herlörð um cign-
ir strætisbrautafélaganna, er þegar var
veitt.
I ræðu i borginni Cardiff í Wales
sagði lioseberry lávarður í gær, að
fvrsta mál á næsta þingi yrði það um
aðskilnað rikis og kyrkju í Wales.
MANUDAG 21. JAN.
Dað varð róstusamt í Brooklyn á
laugardaginn. Upphlaup og æðisgang-
Ur hvervetna. Afl-vírinn yfir stræt-
unum var höggvinn hér og þar, stengur
hrotnar og vagnar bilaðir. Auk 2.7'X)
lögregluþjóna stóðu 3000 hermenn á
verði, en gátu ekki aðgert. Borgar-
stjórinn gerði tilraun til sáttasamn-
lnSa, en varð ekkert ágengt. Um
kvöldið hafði bann fund með herstjór-
unum og kom þeim ásamt að heimta
meiri herafla.
Gufuskip fórst i pær á Ohio-fljót-
inu sunnarlega, rakst á klett og sökk
ú svipstundu í 50 feta dýpi, því fljót-
Jð er óvanalega vatnsmikið enn. Sagt
er að þar hafi farist 30—10 manns.
Sögur um hungur og neyð í nokkr
uui hluta Nebraska-rikis hafa borist
ut af og til siðan fyrir jól. Siðasta
f^egnin þaðan segir að i einu ákveðnu
county sé fimti hver maður kominn
d ®veitina og að féhirzla héraðsins sé
fóm orðin.
Havaí-lýðveldið var aðal-umræðu
efnið i báðum deildum þjóðþings
Bandarikja í gær. Uppieistar tilraun
in orsakaði umræðurnar og mun si
tilraun einnig herða á þeim þingm.,
sem vilja að eyja-veldið sé tafarlaust
gert eitt af ríkjum Bandaríkja
I austur-Canada og austurríkjum
Bandaríkja er nú altalað, að á næsta
dominion-þingi verði framborin btr
um leyfl og fjárveiting til að grafa
skipaskurð a milli Ottawa-árinnar og
Erie-vatns. Sú leið er alls 120milur,
en á leiðinni mörg smá stöðuvötn og
°g ár, er létta Verkið að mun. Með
Kssu móti yrði vatnaleiðin írá Sault
'Ste. Marie — mótum Erie og Efra
vatns — til Montreal stytt rétt un
heltning, úr 1000 í 500 mílur.
_ Um oða yfir i)000 manns
kringdu bæjarráðssalinn í Montreal
uugardaginn og beiddu um annað-
*'ve8gja brauð eða atvinnu og hótuðu
°Bu illu, ef þeir yrðu ekki bænheyrðir
tafarlaust.
Sagt er að Frakkar hafi yerið
omnir af stað með friðasamninga
1 launir við Madagaskar-búa, en nú
spáð að ekkert meira verði aðgert
Siöan forseta skiptin urðu.
urn-
(l
Vonast er eftir að Nýfundnalands
bankarnir, sem gjaldþrota urðu nýlega
geti greitt viðskiftamönnum sinum 50
cts. af dollarnum, en ekki meira.
ÞB.IÐJUDAG, 22, JAN.
Regluleg orrusta var háð á stræt-
unum í Brooklyn i gær. Upphlaups-
menn skutu á hermennina og lömdu
með grjóti, en þeir svöruðu með skot-
hríð og áhlaupi á manngarðinn með
nöktum sverðum. — Þar eru nú 7,800
hermenn á verði auk lögregluliðsins og
er óséð að nægur herafli sé fenginn enn.
—Á hæjarráðsfundi í gærkveldi var at-
hæfi strætisbrautafélaganna, að neita
öllum sættum, drengilega andmælt og
sairiþykkt að skora á dómsmálastjóra
ríkisins að nema úr gildi samning fé-
laganna við bæinn. Verði nokkuð af
þeirri tilraun, lækka félögin að vændum
seglin innan skamms, þvínotkun stræt-
anna í Brooklyn er of arðberandi eign
til að sleppa fyrir litið.
Stöðug votviðri hafa gengið i Cali-
fornia um síðastl. 2 mánuði. Af því
leiðir flóð mikið í öllum ám. er aftur
hefir ollað stórmii-lu eignatjóni, einkum
suðurhluta ríkisins.
Harðhveitis þurð veldur því, að
hveitiverðið hefir stigið svo mikið. Svo
hátt er það komið, að hveitikaupmenn
í New York hafa grætt stórfé á að selja
mjdnueigendum í Canada sama hveitið
er þeir íyrir nokkru keyptu í Manitoba
til Evrópu-flutninga. Nú hefir dorni-
nionstjórnin bannað þann inuflutning
nema tollur sé goldinn, í því augnamiði,
að bændur, sem enn eiga óselt hveiti,
njóti liins háa verðs fremur en “speku-
lantar” í New Arork.
Ekki fengu þeir alt.sem þeir æsktu,
seudimenn Manitoba-stjórnarinnar til
Ottawa, Þeir töldu 202,000 íbúa í fylk-
inu og vildu þess vegna fá tillagið, um
$10,000, Dominion-stjórnin taldi ekki
nema um 190,000 íbúa og eykur þvi
okki tillagið nema um $30,000.
Miðsvetrarhátíð mikil, með stór-
skorinn ískastala sem megin-aðdráttar-
afl var hafin í gær í Ottawa, Canada.
Ivaþólsku byskuparnir og klerkarn-
ir í Quebec-fylki eru þegar farnir að
búa sig undir að vekja upp aftur ó-
heilla drauginn : Manitoba-skólamálið.
Eru nú að útbreiða bænarskrár til und-
irskrifta, þar som dominion-stjórnin er
beðin að skerast í leikinn. Er þetta að
vændum gert i því trausti, að leyndar-
ráðsdómurinn tilvonandi falli kaþólsk-
um mönnum í vil.
MIÐVIKUDAG, 23. JAN.
Á þjóðþingi Bandarikja var í gær
framborin uppástunga um inntöku Ha-
vai-lýðveldisins í Bandaríkja-samband-
ið. Samdægurs var framborin bænar-
skrá um að Bandaríkjastjórn taki að
sér Union Pacific brautina og stjórni
henni sem þjóðeign.
Svo ófriðlegfc var útlitið í Brooklyn
í gær, að í gærkveldi var afváðiö að
biðja um eina lierdeild enn (þá 3 ). Þar
enginn efi er á, að sú bæn vorður veitt,
má geraráð fyrir að 10—12,000 hormenn
verði saman komuir í Brooklyn í kvöld.
—Margar smá-orustur áttu sér stað í
gær og særðust margir, sumir tilólífis.
Sagt er að Japanítar séu á hraðri
hergöngu til virkisins mikla Wei-Hai-
Wei, niðurundau inúrnum mikla í
Kina. Tvöjierskip Iþeirra eru á verði
úti fyrir fjarðarmynninu og senda það-
an fregnir um hreyfingar Kínverja.
Þetta tiltæki óttast Kínastjórn svo, að
hún hefir sent sáttasemjurum sínum
boð um að flýta málefninu sem verði.
Óvenjulegt ofsaveður æddi yfir
nokkurn hluta af Ulinois í gær og olli
talsverðu tjó'.'.i og'meiðslum i Chicago.
E. V. Debs og félagar hans hafa
verið látnir lausir sregn ábyrgðargjaldi,
til þess er mál þeirra verður rannsakað
á ný og útkljáð.
Vandaö hótel. verzlunarbúð Hud-
son Bay félagsins og eitthvað fleira af
húsum, brann í gær í Manitou, Man
“LiberaP’-flokksmenn eystra höfðu
fund mikinn í Montreal í gærkveldi.
Sir Oliver Mowat var einn af ræðu-
mönnunum.
Bandarikjamaðurinn ,T. W. Foster,
sem fenginn var til að vera ráðgjafi
Kínverja við friðarsamningatilraunirn-
ar, náði til Kobe í Japan í gær.
Hið nýja ráðaneyti Frakka er kom-
ið á laggirnar. Formaðurinn M. Bour-
gois er innanríkisstjóri.
Ráðaneyti Grikkja sagði af sér í
gær, af því konuugur neitaði að upp-
leysa þiugið og efna til nýrra kosninga.
FIMTUDAG, 24. JAN.
“Litli Norskarinn”—Knútur Nel-
son, governor í Minnesota, er nú kom-
inn skör hærra, er nú orðinn þjóðþings-
Senator. Eftir langa og ' barða sókn a
löggjafarþingi Minnesota náði hann x
gær meiri hluta atkvæðanna. Er hann
að sögn fyrsti Norðinaður í Bandaríkj-
um til að verða Senator á þjóðþingi
ríkjanna.
Lávarður Randolph Henry Spencer
Churchill lézt í morgun að heimili sínu i
Lundúnum, tæpra 46 ára gamall. Um
siðastl. 10 ár, eða því sem næst, hafði
hann þjáðst af átakanlegu heilsuleysi og
gat litið sinnt opinberum málurn, þó alt
af væri hann við þau riðinn síðan fyrst
hann komst á þing, 1874. í ráðaneyt-
inu var hann um tíma undir stjórn Sa-
lisburyís og hefði honum enst aldur til,
hefði hann að likum orðið eftirmaður
hans sem foringi flokksins.
Gufuskipið “Cliicora” er talið far-
ið á Michiganvatninu, með 29 mönn-
um á. Iiafði lagt út frá Milwaukee
á mánudaginn var, en siðan hefir eng-
inn orðið var við það.
Engar sérlegar óeirðir i Brooklyn
gær. Gengu þá sporvagnar á flest-
um strætunum, en undir herverði.
Við þekkjum þá svo vel.
Látnm aöra gera það sem þeim lízt
Nóra mín, en við skulum jafnan brúka
Diamond Dye, við kunnum svo vel að
fara með þá. Við höfum brúkað þá í
fimtán ár og liöfum aldrei haft ástæðu
til að kvarta yfir þeim. Ymsir af ná-
grönnum okkar hafa tapað fé og tima á
að brúka aðra liti, en okkar hefir ávalt
heppnast vel. Við skiftum ekki um,
Nóra. — Það er elveg satt, sem þú seg-
ir, mamma, Diamond Dyes taka öllum
öðrum litum fram, og í dag heyrði ég
tvo kunningja okkar fullyrða að þeir
skyldu aldrei brúka aðra hti en Dia-
mond liti.
Orða-belgrinn.
[Öllum, sem sómasamlega rita, er j
velkomið að “leggja orð í belg;” en nafn-
greina verðr hver höf. sig við ritstj.,
þótt ekki vilji nafngreina sig í blaðinu.
Engin áfellis-ummæli um einstaka menn
verða tekin nema með fullu nafni undir.
Ritstj. afsalarsór alh'i ábyrgð á skoðun-
um [xeiin, sem koma fram í þessumbálki].
Sigtr. Jónassonar minnst.
í þ. á. Hkr. Nr. 1 lætur Mr. Sigtr. I
Jónasson til sín heyra á sama hátt og J
honum er svo lagið, og var stakur ó- j
þarfl fyrir hann að auglýsa sig höt'-
und að syrpgrein sinni, því “auðþekt-
ur er asninrx á eyrunum.” Haun er
að reyua að slá sér til riddara á ritstj.
Hkr.,en Eggert ber afsér lagið meðsinni
vanalegu pennavopnfimi þannig að stóra
höggið hans (Sigtr.) lendir með hoilu
og liöldnu á honum (Sigtr.) sjálfum,
og gerir Eggert liann að óbrotnuin
lygara; liann er ekki lengi að “vas-
ast” í því, en liárfínt fer h«nn að því
um leið, að bénda Sigtr. eigin lagi
beint á meun hans, þar sem hami
(Sigtr.) var svo heimskur að minnast á
atkvæðafölsun og afleiðingar þess und-
ir núverandi kringumstæðum. Ég bjóst
við að ritstj. Hkr. mundi segja :
“þakka þér fyrir tækifærið.sein þú gafst
mér,* en haun var of kurteis til þess.
Grein Sigtr. er svo ljót, að það
hlýtur að fara hrollur um hvern sem
les hana, en jafnframt svo villandi, að
nauösyn er að svara henni. T. d. fyr-
irsöguin : “sjaldan er nema liálfsögð
sagan þegar einn segir.” Eins og nokk-
ur almenuilegur eða yfir höfuð nokk-
ur maður trúi því, að Sigtr. segialt satt
þegar hann fer að tala um pólitisk
mál, dettur mér ekki í hug að trúa,
því allar ræður lians og ritaðar grein-
ar bera það ljóslega með sér, aö hann
sé bundinn á pólitiskan bás, og að haun
geti með góðri samvizku tekið til sín
“skuldaklafa”-oröið í sambandi við bás-
inn, það efast víst ouginu um, og klafi
sá hlýtur að vera æði sterkur og sterk-
ari en nokkur Ný-íslendingur Iiefir
kyuni af, lagönr um Sigtr. af “liberal”
höndum, svo hann sé fylgispakur, cn
þó efast víst euginn um, að Sigtr.
tæki ekki betra boði ef kostur væri
á; þeir voru timarnir, og mun þvíenn
sama fjárhagssinnið sem skinmð; liann
ber líka sæmilega böndin að sér og
saunar rækilega það sem óg segi, þeg-
ar hann segist hafa “farið til N. ísl.
áður (fyrmeir) án vilja þeirra og vit-
undar” — Greenwayinga, þ. e. hinna
“frjálslyndu.” En nú er komið annað
hljóð í strokkinn, og ekki til neins að
reyna að berja þaö inn í menn, að
ixvorki Greenway né neinn ráðherranna
hafi vitað u.n ferð hans fyrir þessar
sveitarráðskosningar ; þvert á móti
mun óliætt að taka undir með Grön-
dal og segja : “en það var nú lygn”
Og svo heldur hann áfram undir sama
lagi og segist hafa sagt að bryggju-
málið væri gamalt agn og kosn-
ingabrella Ottawa-stjórnarinnar. Hefði
sú stjórn gert sér annað eins far um
sveitarráðskosningar okkar og Green-
waystjórnin, hefði hún haft nokkur
afskifti þar af, þá hefði Sigtr. mátt
gróft uin tala, en nú er þaðekkitil-
fellið, og að bryggjumálið sé “gamalt
kosninga-agn,” er dálítið feilskot hjá
Sigtr. greyinu; hann er nú alveg hætt-
ur að hitta.
Nú gildir næsta áhlaupið Mr. Stef-
án Sigurðsson, en þá veröa nú góð
ráð dýr, þvi ekkert það vopn er fyrir
liendi.sem er nógu bráðdrepandi. Ekki
er það þó að efa, að hefði Sigtr. vit-
að eitthvað það í fari Stefáns, liversu
persónulegt oða prívat sem það hefði
verið, hvort það hefði verið satt eða
logið, þá hefði það verið notað, þvi
nú er hann sjáanlega farinn að reyna
að gera meira en hann er maður fyr-
ir, sein honum er svo tamt: að segja
eitthvað ljótt, verulegu neyðarlegt um
Stefán. Yerður manni nú fyrst fyrir
að vorkenna veslings Sigtr., en jafn-
framt taka viljann fyrir verkið, því
þcgar hann ætlar að matbúa handa
sér og hagræða í sér n&ini Stefáns
oddvita, þá verður honum svo bumb-
ult, að það ætlar lengi vel ekkert úr
honum að ganga af eigin ofstæki hans.
Eu svo finst honum það vera að koma,
þetta ljóta, neyðarlega, en finnur strax
að það er svo svinslegt að spú öðru
eins, að hann fyrirverður sig rétt sem
snöggvast, — nýtt í sögu Sigtr. — og
reunir öilum þessum óskapnaði niður
með andköfum og ósköpum'.
Litlu síðar rámar liann í það, að
hafa heyrt gCtið um Stefán píslarvott
á yngri árum sínum og finst það passa
svo makaLiust vel á Stefán Sigurðsson,
on i óráðinu, sem á hann er komið
gætir hann þess ekki — hefir máske ekki
vitað það — að píslarvotts-nafnið hefir
alt fram á þennan dag verið heiðurs
nafn þeirra, sem hafa barist fyrir hinu
góða málefni. Snýr liann þannig það
vopn iir sjálfs sín hendi, og gerir St.
Sigurðsson — vitanlega þvert á móti
vilja sinum — þannig að sigurvegara.
Skýst þótt skýr þykist. Svona fór
Sigtr. á þessu gönuhlaupinu.
Þá kemur þú með gamla Björn á
Brsatarhóli, « rogandi fram á skoðun-
arplássið; hann stóð og stendur til
færður i Geysir P. O. umdæmi og er
þar engum öðrum Birni til aðdreifa,
sem ætti þar kosningarrétt, og gat
hann því með eóðri samvizku sannað
að hann væri hinn rétti maður, en
það hefir þér meira en lítið sárnað.
Það getur engum manni dottið í hug,
að hann liafi framið glæp (meinsæri)
ncma þér og þínum líkum, og ég þekki
engan nema þig, sem mundi vera ann-
að eins lirakmenni. að drótta því að
Birni. Sýnir það betur en alt annað
hvað þú ert ærukær eða hitt þó held-
ur, eða vandur að meðölum þegar þig
langar til að svívirða mótstöðumenn
þina, að vera í standi til að falla svo
djúpt fyrir liefndargirninni, að sýna
sig i að gerast mannorðsþjófur það
er voðalegt. Ovandaður hlýtur
eftirleikurinn að vera við ]>ig meðan
þú skríöur ofanjarðar þér til ævar-
andi skammar fyrir ]>etta prakkara-
stryk þitt.
Það kemur nokkuð undarlega fyrir,
að þú skulir vera að bregða Stefáni og
hans mönnum um að hafa haft. ólög
frammi sér í hag við kosuingar hér síð-
astliðið liaust. Það lýsir ótrúlega mik-
illi fávizku lijá þór, sein læzt vera svo
skynsamur og vita svo vel um stjórnar
fyrirkomulag — rétt eius og hverjum
hundtrygguin stjórnar.seppa mundi
sæma—, að þú skulir ekki vita það, að
allir kjörstjórar hér hafa verið af “li-
beral”-flokknum, og hafa þeir sumir
hvorir setið svo “akkurat” í kjörstjóra-
sætinu, að þeir hafa verið hárvissir með
að vita hvorir hafa verið þar og livorir
hér, og geta því ófoilnir löðrungað þá,
sem þeim likar ekki við, þótt fáir liafi
notað sér þau róttincli (!!) Það er svo
sem ekki iiætt við að þotta sóu ólög,—
Og þótt sagt só um einn valdsmanninn
okkar í haust, að hann hafineitaðmanni
um borgararéttindi, enda þótt mað-
uriun liafi, að því er saet er, átt heimt-
ingu á þeim, dottur mér ekki í hug að
efast um að hann hafi haft sínar ástæð
ur til þess, þyí allir eru réttvísinnar
þjónar, og dómarar í kjörstjóraSætinu að
minnsta kosti, og sumir tvöfaldir. É:
er eins og þú skilur—vona ég—aðbera
sakir af þínum flokksmöniium. Þeir
eru þér þakklátir fyrir flest, of ]>oir
taka þennan óhróður vel af þéi; ]>að
þarf meira en lítið til þess. enda þótt
þú mildir þig með þ^-í að við hafa orð-
in: “eftir því sení eg kemst næst” o:
“segja menn þar nyrðra”. — Þú hofir
kynst Gróu gömlu á Leiti.
Þó þú borir þig borginmanulega,
máttu samt vara þig á að hlaupa leng-
ur á þessu hurulavaði, sem þú liefir ver-
ið staddur á á gamlársdag ; farðu held-
ur á einhverju öðru, cf þú möguloga
getur, eða “komdu aftur ef þú villist”,
sem ckki er að efa, — þú ort orðinn svo
rammviltur.
Viui mína bið ég að vorkenna mér
þó ég kinoki mér við að svara greinum
með “Sigtryggs rithætti”; þeir hafa,
eins og-aðrir, séð hvað liann er þokka-
legur.
Kunnugvr,
Duluth-deilan-
Herra ritstjóri.
I yðar lieiðraða blaði frá 1. döscmber
f. á. stendur grein, sem dagsett er 20.
október síðast liðinn með yfirskriftinni:
“Hvernig það gekk til”,og af því aðmér
finnstekki vora greint rétt frá málefn-
inu, sem grein þessi ræðir um, þá von-
ast ég til að þér gefið mer rúm til að at-
huga hana, að þvi leyti sem ég er mál-
inu kunnugur.
Ég skal geta þess strax, að mór
dettur ekki í liug að athuga hvert ein-
stakt atriði greinarinnar. Aðeins vi'Vll
ég segja nokkur orð viðvíkjandi niður-
stöðu þeirri, sem höf. Páll Bergsson
virðist komast að við útlistun málsins,
e. uppleysing “Lestrarfélags Islend-
inga í Duluth”.
Það sannast hér sem oftar.að “sjald-
an veldur einn þá tveir deila”. Og þó
Páll álíti að félagiðhafi eingöngu sundr-
ast fyrir aðgerðir Leifs Hrútfjörðs og
vina” lians, þá ætla ég að sýna hið
gagnstæðaj og sanna það með þvi, að
segja sögu af fundi. sem haldinn var í
marz í fyrra eftir að Leifur var úr for-
setasætinu. Fundi þessum stýrði vara-
forseti fél. Jón Sigvaldason. Fundur-
inn var vel sóttur, því margir vildu nú
ganga í félagið fiá báðum hliðuin. Eft-
ir að fundargerningurinn frá seinnsta
fundi hafði verið samþykktur, stóð fyrst
ur upp Guðm. Guðmundsson, ávarpaði
forseta og kvaðst hafa nokkra, er hann
byrjaði að nafngreina, sem vildu ganga
i félagið, en þvert ofan í lög félagsins
sinnti varaforsetinn þvi ekki, og í sömu
andránni stóð einn upp úr hans flokki,
Jóhann Einavssoa, og bar upp 4 sem
vildu komast i félagið, og var það sam-
þj-kkt með meiri hluta atkvæða. Reyndi
þá G. GuðmuDdsson aftur að bera hina
sömu upp og áður, 6 eða 7, en enginn af
þeim komst inn, því þá voru líka notuð
atkvæði hinna ný inngengnu félags
manna, með því líka að búist var við að
þessir 6 eða 7 yrðu á móti varaforsetan
um og hans liðum Ut af þessu risu nú
allsnarpar deilur, og töluðu ýmsir bæði
karlar og konur, loks bannaði fundar-
stjóri einum fundarmanni að tala, kvað
málið útrætt og skipaði honum sæti, en
fundarmaðurinn hélt áfram. Gerði þá
vavaforsetinn sig líklegan til að neyta
forseta-valdsins betur, enda fór þá að
verða ókyrrt á fundinum. Stóð þá skrif-
ari (höfundur þessara lína) upp og sagði
skilið við félagið, slikt hið sama
>röi bókavörður og gengu þeir þerar
af fundi. Þegar nú vopnahlávar komið
og skap fundarmanna hafði kólnað
klofnaði funduriun í tvo parta og sat
sá hlutinn eftir, sem fylgdi fundarstjóra
og hélt áfram fundi, en hinn fór og sótti
bækurnar, þar bókavörður var genginn
úr félaiánu, og þótti þeim hluta félags-
manna ekki lengur fært að hafa félags
skap við varaforsetann og haus fvlgj
endur, þar sem hann—forsetinn — hafði
tekið af þeim málfrelsi, brotið lög. félags
ins, að 'gefa ])eim oröið sem fyrstur bið
ur” og iiokksmenn hans, með atkvæðum
sínum meinað mönnum að ganga í félag'
ið, og þanuig lokaðþví, nema fyrir viss-
um mönnum.
Þóttist nú sá liluti félagsins grátt
leikinn, sem ekki hefði bækurnar og fór
að bjóða ýms sáttaboð, eftir að hafa
ráðfært sig við lögmann ; liinn flokkur-
inn vildi lika straz sættast upp á helin-
inga skifti á eignum fél., eða selja þær
allar og gefaþá peninga. sem kæmu inn,
til háskóla á íslaiidi. En nú höfðu for-
setaliðar tekið til sjóðs félagsins og
borgað nokkuð af honum til lögmanns,
því vildu þeir ekki skila aftur, og varð
því ekkert af skiftum í það sinn. Það
sýndist þó full-sanngjarnt að hver borg
aði sínum málafærslum., því vitanlega
liöfðu hinir aiinaii, og datt þeim ekki í
liug að borga honum af eignum fél. ; en
eins og sézt aí grein Púls urðu þó skipt
'n svo á endanum, aö sá parturirm hélt
sjóðnum $19,00, sem að sögn þeirra
sjálfra var allur eyddur, o% fékk þó ó-
skertan helming bókanna. Hver að
þeim skiftum liefir verið valdur get é
ekkert sagt um, því ég var þeim ókunn-
ugur og kom þar hvergi nærri.
Ég sltal svo sérstaklega taka það
fram, að ég hcfi aldrei séð fundi illa
stjórnað ef það var ekki fundurinn
marz, lxvort soni það hcfir verið af gúc-
lezum innblæstri varaforsetans oða eftir
ávísun flokksmanna hans. ætla ég ekk
ert aö dæma um, en einmitt þossi fund
ur varð algert rothögg á félag vort, þv
getnr enginn neitað.
Ilvað Guðmund Guðmundsson
snertir, þá licfir liann veiið í fólaginu
frá því fyrsta, og má því heita einn af
stofnendum þoss og viðhaldsmaður, og
þó Páli gangi illa að koma sér saman
við hann, þá sannar það ekkcrt
og enginn þarf að kvarta yfir að vinna
með Guðmundi, sem honum er ljúft að
vinna með, því hann er eins og allt of
fáir aðrir eru, að hann er “vinur vina
siuna”.
Að sögn þeirra er skrifað hafa undir
tilboð það, sem prentað er í grein Páls,
hefir hann afbakað það í ritliætti og
gert úr því afskræmi eitt, og er það að
vissu leyti vel gerð mynd af einum
manni hér í Duluth, sem allir þekkja.
Duluth í janúar 1895.
Sigfös Magnússon.
ATH. Vér sjáum ekki fært að taka
meira um þstta Duluth þrætumál í
blaðið, af þvi það snertir almenning, eða
almenn mál svo lítið. Báðum máls-
pörtum hefir nú verið “gefið orðið”
einu sinni og er það að voru áliti alveg
nóg, undir kringumstæðunum.
Ritstj.
“ANDSKOTINN SAAMÆN HÉR
KOM HÓSTI”.
Kr. J.
Herra “18” i Selkirk — iíklega 18
manna maki í ritsnild, fer að þagga nið-
ur í J. P. Isdal fyrir grein hans um E.
prest Jónsson, o. s. frv. Það er þýð-
ingarlaus grein og ekki svaraverð. En
samt, af því enn er minnst á E. prest
Jónsson, datt mér í liug að gera dálitla
athugasemd.
Fyrst og fremst ritaði J. P. alveg
hugsunarrétt um E. prest í sambandi
við útflutnings hvatir hans við J. P.—
Hann hjálpar honum vestur, en semur
svo fruimarp tillagaum útflutnings-
bann, sem öllum vestan-blöðunum og
sumum heima kemur saman um, að sé
mesta lineyksli. Ég ætla t. d. ritstjór-
unum okkar að hafa eins gott vit á að
meta það, einsog herra “18”.
Á þessu athæfi séra E. J. sézt, að
hann hefir annaðtveggja verið J. P. ill-
viljaður, eða hann er tvöfaldur hræsn-
ari. Og hvers er annars von af presti ;
og það öðrum eins endaleysis bullara,
eins og E. J. er. Hann t. d. rullaði
niður á lærdómsárum sinum ættartöl-
um fyrir ýmsa, og taldi hann ættir
manna alla leið frá Adam. Eg gæti þó
hugsað að það væri erfitt að rekja ætt
ir milli Adams og Nóa svo að rétt yrði.
Ein af þessum endemis ættartölum
barzt mér í hendur, og taldist honum
rétt að vera, að frá Nóa væru 45 liðir,
og til þess manns, sem var fæddur eftir
1800. Ég spurði hvev liefði samið þetta
furðuverk. “Einar Járngerðárson” var
svarið.
Það er dæmislíkt með E. J. og séra
Pétri byskupsfrænda, sem lcunni alla
jarðamatsbókina. Annar rekur ættar-
tðlur og í það lendir nálega öll lians
vizka, sem verður afgangs brenagerð-
inni, en hinn þylur jarðamat, fullur og
ófullur.
Á þessu má hæglega sjá hvaða
mentamaður séra E. J. muni vera. Ég
hygg helzt að hann standi ekki langt
fyrir ofan almenning og vanséð að hann
hugsi stórt frjálsara eða göfugar en J.
P., jafnvel þó menntunin ætti að gera
mismnn. Og eitt er víst, að séra E. J.
getur hvorki kailast framfara né menta
maður, því hann hefir hvorugt sýnt, í
nokkru. Hann er bara ofstækisprestur
í sveit.
Það er eins ljóst og orðið getur, að
í verkum séra E. J. lýsir sér tvöfeldnis
og kúgunarandi. Frumvarpið hans
lýsir kúgi\nargirni og blátt áfram
heimsku. Breytni hans við J. P. ísdal
sýnir, að hann er tvöfaldur hræsnari,
og frumvarpið hansstimplar á hann þá
lýsingu, sem J. P. gefur honum ; móti
því er ónýtt að þrátta, hvað oft sem
“18” rís upp á skotleggina. Og þó eigi
að vera hæg hcimatökin, í Selkirk lik-
lega, til að ófrægja T. P., þó hann segi
sína skoðun á málefni. Það er reglu-
lega lúerskt að tarna, og væri gaman
að sjá hvað herra “18” segir næst.—Ég
tek pennan núna ekki af pví, að mér
Jtomi þetta mál beinlínis við, heldur til
ao mega lýsa aðdáun minni á svona rit-
hætti. Kristur hefði að líkindum ráð-
lagt svona löguðum menntamönnum að
hengja mellulás fyrir munninn á sér—
eins og kyrkjudyr. — Alt skilst.
S. B.
VKSTT
IIÆSTU ViSRDLAUN A HEIMSSfNINGUNNI
. yryjfjsii
Sjjgifr
jpvjrr-r** / T"r i*r
m m
■ - ■■>
IÐ BEZT TILBÚNA.
Oblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
ðnnur óholl efni.
40 ára reynzlu.