Heimskringla - 25.01.1895, Blaðsíða 2
IIEIMSKRINGLA 25. JANÚAR 1805.
UflaiKkrin®
Uliiuijiu
kumr út á. Laugardögum.
Xkö Heiraskrinsla Ptg. & Pnbl. Po.
útgefendr. [Publishers.]
Verð blaðsins í Canada og il
ríkjunum ur :
1 úrKangur 12 mánuðir $2.00.
j -------- 6 ------ $1.00.
da-
Ritstjórinn geymir ekki greinar, sem
eitti verða uppteknar, og endrsendir
bær «igi noiiiu triinerki fyrir endr-
sending fylgi. Uitstjórinn svarar eng-
um brófum ritstjórn viðkomandl, nema
í blaðinu. Nafnlausnm bréfum er
enginn gaumr gefinn. Eu ritstj. svar-
ar höfundi undir merki eða bókstöf-
um. ef höf. tiltek. “lík* rnerki.
Uppsögnógild að lögum.nema kaup
andi sé aiveg skuldlaus við b’.aíiið.
Ritsjóri (Editor):
EGGERT JÓHANNSSON.
Ráðsmaðr (Busin. Manager):
EINAR ÓLAFSSON.
óskyldurœkinn, að því er bókun ýmsra
atriða sncrtir, lieldur einnig að liann
hafi dregið undir sig yfir S áKió af
sveitarfú, stolið því, sainkvæmt ákvæð-
um hogiúngarlaganna. Samt gerir
svcita-umboðsmaðuiinn ekkert og dóms-
málastjórinn ekki heldur. Er þetta að
fiamfylgja hegningarlögunum, sem
segja, að þessi maður og hver annar
í hans stöðu, sem dregur undir sig
sveitarfé, hafi stolið.frá sveitinni? Eða
er hér máske framfylgt lögum fylkis-
ins, öreenvvaystjórnarinnar eigin af-
kvæmi, sem gefa sveita-umboðsmann-
er inum vald til að gera féhirðir sveitar
rækan fyrir ákvoðinn tilverknað i
Þetta segjuin vér sé aðalmálefnið
og verði það þangað til hnuturinn er
leystur. þangað til sýnt er að maður-
inn sé saklaus, og að Smart hafi sent
svéita-umboðsmanninum f alsaða skýrslu
Þrjátíu og tvisvar sinnum þrjátíu og
tvær spurningar i Lögbergi, eitis oj,
þær síðustu, breyta ekki þeirri skoð-
ua vorri hið minsta, og oss grunar að
Peningar sendist í P- O. Money Or- ^ _________ _
der, Regis'ered Letter eða Express I þ ti heldur okki skoðun nokk-
Money Order
banka, en í Winnipeg
teknar með afföllnm.
hlut-
Banka-ávísanir á aðra
eru að eins | urra skynberandi manna, sem
drægnislaust athuga málið alt í heild
sem á að gera Hkr. sérlega hlægilega.
E f Lögber g væri æ finlega pren t v ill ul u i s t
sjálft, þá væri afsakandi þó það henti
gaman að þeim í Hkr., en því er nú ekki
þannig varið. Það voru enda nokkrar
preutvillur í þessari sömu útgáfu þess
og það enda stærri, en þær í Hkr., sem
það gerir sér mat úr. Að frá dregnum
þeim á 4. bls. er það að líkum prentvilla
í 13. spurningunni þarsom stendur 1876,
því það viljum vór ætla að þvi sé kunn-
ugt, að það ár var engin Siftonsveit til
í Manitoba’ogekki fyrri enlöngu seinna.
Sem svar upp 4 8. og 9. spurning-
arnar viljum vér vísa því á skrifstofu
blaðsins Tribune. Þar getur það fengið
að sjá eintök þess blaðs og það þarf
ekki að athuga ritstjórnargreinir í Trib-
uU á rneira en 30 undanförnum útkomu-
dögum l»ss, til þess að sjá og lesa þa
grein, sem Hkr. minntist á. Þá vonum
vór og að það komist aðroeiningunni um
hvortþær “aðfinningar eigi við Groen-
way stjórnina” eða ekki, að svo miklu
leyti, sem nokkru orði er að trúa, sem 1
Tribune birtist áhrærandi pólitisk mal
og sem jafnvel Lögberg nú virðist efa,
í sínum eigin vörzlum hefir það að lik-
um skjöl, er sýna hver eða hverjir af
þar af 10 iögaldra, en 29 nnglingar á
ýmsum aldvi. í lok annars ársfjórð-
ungs (31. Des. 1894) voru viöskifta-
mennirnir orðnir 43, og voru það alt
unglingar, er við bættust, 2 drengir og
2 stúlkur.
Hæsta innlegg eins manns á fyrri
ársfjórðungnum var $9,35, en minnst
10 cents; á öðrum ársfjórðungnum hæst
$2,25, minnst 10 cents.
Mest innlegg alls á einum degi á
fyiii ársfjórðungi var §18,95, en minnst
50 cents. Á seinni ársfjórðungnum var
innlegg allra viðskiftamanna til sam-
ans: mest $3,85, minnst 10 cent«.
Þegar litið er á innleggs-rýrnunina
á seifiTii ársf jórðungnum má í fijótu
bragð’r virðast, að sjóðurinn sé að ganga
sattián, "eti'liegar litið er á tölu viðskifta
mannanna sézt, að þó hægt fari, er
hann að vaxa. Að innleggin eru minni
á seinni ársfjórðungnnm er ekki nema
eðliiegt þegar litið er á árstíðina. Fyrst
er það, að peningavon er minni fyrir
unglingana á vetrarmánuðunum, held-
efni. í þessum tiðasta úrskuröi segir
hæsti réttur að fylkisstjórniu í Ontario
hafi ekki vald til að veita sveitunum
sjálfsforræði aö því er snertir vínsölu
hann eða vínsölu leyfi (local option). En
ekki löngu áður hafði sami dómstóll ur-
skurðað það gagnstæða í málinu : Hu-
ron gegn South Norwich í Ontario.—
Fyrir fáum árum gaf sami dómstóll 2
úrskurði sama daginn í einu og sama
aðal-máli, en hvor úrskurðurinn var
öðrum andvígur. Kringumstæðurnar
geta auðvitað gert það að verkum, að
allir úrskurðirnir séu réttir eftir laga-
stafnum, en þegar þannig ber við, verð-
ur flestum á að álíta alt ómerkt, sem
dómstóllinn hefir gert og fellur hann þá
í gildi, hvað álitið snertir, að sama
skapi.
OFFICE :
Cor. Ross Ave. & Nena Str.
1-. <».
BOX 30».
Spurningar Lögbergs.
sumi.
Lögberg læzt vflja fá hreinan grund-
völl til að byggja á. Til þess þarf
það ekki annað en útvega sér eintak
af þessari skýrslu Smarts. Stjórnin
lét prenta 100 eintök af henni, eða um
það bil, og eru þau að líkindum ekki
að ekki sé eftir eitt
svo uppgengin
Vór' viðurkennum að oss er um j ^ gvQ & skrifstofum stjórnarinnar og
megn að gera nokkra áætlun um sál- fiegtir ft{ að8tandendum Lögbergs munu
arástand þess manns, sem soðið hefir Krun hvaða leið er farin til
saman hinar 32 spurningar í Lögbergi ^ þangað. í bókasafninu i dóm
dags. 16. Jan. Það má geta margs húsinu nýia! ekki ýkja langt frá stjórn
til um það, meðal annars þess. að hann | arskrifstofunum, og Lögbergsmenn, sem
undanfarinn tíma hafi drukkið | sa„t! vit-a hvar þær eru, er líklega
um
hafi drukkið
helzt til mikið— af mjólk úr eiuni tær- j megt jögbóka satn \ fylkinu á einum
ingarveiku kúnni. Sú tilgáta er eins Qg þessvegna ekki nema líklegt, að
sennileg og nokkur önnur, en, sem j ^ gæti það fengið að sjá hegningar-
sagt, oss er ofvaxið að geta nokkurs jagabiikinn og lögin, sem ákveða skyld
til um sálarástand höfundarins og val(j sveita.uniboðsmannsins. Það
reynum svo ekki til þess. Spurnmg- gæti Qg máske fengið upplýsingar þar
arnar bera það greinilega með sér, að ^ fágt ekki nær skrifstofu blaðsins
það hefir á einhvern hátt verið um það) hvernigstjórnináað meðhöndla
normal” og þess vegna undrumst rér, | e;tt eda annað mil og hvemig hún get-
að ritstj. Lögbergs skyldi lofa slíku
“producti” að “flakka,” að birtast í ]
blaðinu.
Spurningunum dettur oss ekki i |
ur losast við óverðugan þirigmann
án þesshann ótilkvaddur segiafsér. Það
gæti enda hugsast, að það gæti þarfeng
ið að sjá, hvaða greinarmun lögin gera
eða
hverfast
DÁLEIÐSLA
Hypnotism,” er óðum að um-
í öflugt vígi skálka og glæpa-
manna. Hver um annan þveran af
uppvísum glæpamönnum biðja nú dóm-
stólana að hafa sig afsakaðan. Ef
Lögbergs og, ef hann eða þeir eru það
ekki lengur, hvers vegna og hverjum
þeir hafa selt eða geflð sinn hlut eða
hluti. Fyrri er nú vitleysa, en svonasé,
að eitt félag veit ekki um sína eígin j
hluthafa og sínar eigin tekjur.
Almenna dóminn erum vér fúsir að j
lagi, sem kallast geti stórkostlega sögu-
legt. Gamla árið má eflaust toljast
með hinum erviðari ára sem mætt. hafa
íslending im í þessu hóraði; má til
þess telja inargt, svo sem verzlunar-
deyfð, peningaskort, atvinnuleysi og
margt fleira er svo mjög' hefir kreft
að oss, að eigi mun of hermt, að allur
þorri bænda hafa fullan kepping með
lífsafkomuveginn. En þrátt fyrir það
höfum vér, að minsta kosti íiestir af
oss, mikils, já ómetanlega mikils góðs
að minnast á liðna árinu ; stórmikið
fagnaöar og gleðiefni á þessum vega-
mótum hins gamla og lúns nýja árs.
Engir stórsjúkdómar hafa heimsótt
oss á liðna árinu, ekki heldur ástvin-
um verið kipt í burtu frá oss. Eng-
in stór áfelli náttúrunnar hafa hnekt
vellíðan vorri, né olfið oss eignatjóni.
Á liðná árinu nutum vér leugstum
fiágstæðrar veðráttu, og uppskera og
jarðargróði. mátti heita vel í meðallagi
samanborið við það. sem vanalegt er
í þessu plássi. Ekkert innhyrðis stríð
nó flokkadráttur hofir raskað samkomu-
lagi vor á meðal. . Og þegar vór svo
lítum til þess, hve óumræðilega mikið
hinar ýmsu þjóðir víðsvegar um heim
hafa orðið aðþjást og fiða á þessu ári,
þegar vér hugleiðum allar þær þreng-
ingar, ástvinamissir, eignatjón, sem
eldur, vatnsflóð, fellibyljir og margt
fleira hafa ollað bæði einstökum mönn-
um og hoilum þjóðflokkum, þegar vér
hugsum til allra hinna mörgu, til þús-
undanna. ef til vill millíónanna, sem
undir þeim voða-átökum náttúrunnar
hafa orðið eignalausir og húsviltir, og
þegar vér svo enn fremur alvarlega
rennum huga vorum til hins óteljandi
fjölda, sem sökum stríðs og styrjalda
ur en á sumrin, og svo er hitt, að næstu
mánuðina á undan jólunum eru ung-
lingarnir ekki síður en fullorðnu börnin | jiann hefir engin önnur ráð að þvo
að búa sig undir þá mikilfenglegu gjafa benflur sinarj segist hann hafa verið
meðráðeiulum í ráðaneyti Greenways j fl&t-ö Qg ieggja því fremur í hátiðarsjóð- bypnotiseraður eða dáleiddur og þess
eða eru, eða hafa verið, hluthafar | en gparisjððinn smá-skildingana, er yegna ekki sjMfum sór eða athöfnum
þeim áskotnast. sínum ráðandi. Það virðist enn vera
Alls voru i sjóði. innlegg viðskifta- ósannað, að hve miklu leyti þessir menn
manna,$65,30,í lok annars ársfjórðungs. Sogja satt, en likur eru á að sumir
Sjóðurinn er opinn á hverju mdnu- segi alveg rétt frá. Þannig virðist á- I standa munaðar og hjálparlausir, svipt-
dagskveldi, nema löghelgidagur sé, frá statt i máli miklu og ljótu i Eau ir Því sem þeir unnu heitast yiðskila
UJIUI »1 * C“'*' ‘ WlsconBÍn. S*U» ei» «*. «
trLr | jansonar á Young Str., rótt fyrir sunn- vera og virðist lika \era un ír a ri gegj ég, berum alt þetta og margt íleira
láta úrskurða : hvort a e a0i , an Notre Damo Ave. um læknis eins og sonar hans og virð- j átaAanlegt, saman við lifskjör vor, þá
eða Lögberg er rétt nefndara “ a ‘ ^ .h'fðiv en §1 geta við- ast þeir ná til hennar með áhrif sín höfum vér fyllstu ástæðu til að prísa
klíka”. Hluthafar Hkr. eru allir íslend- mærn upp *< ' hvenær bó hún sé heima i sfnu húsi, langt oss sæla undir vorum lífskjörum ; og
í fé- skiftamenn fen^ið utjog . . , . . hversu innilega mættum vór ekki óska,
bæði sem er, en sé upphæöin vfir dollar, fæst ra usi æ nisins að enginn meðbræðra vorra, engir menn
ekki lesa hún ekki út íyrr en eftir viku. Undir- í Minneapolis, Minn., var kona víðsvegar 4 hnettinum, ættu erviíari
° 3 og innlegg hvers eins er oröiö $10 I em nýlegamyrt til fjár, til þess lífskjörum að sæta en vér. Já, vissu-
er það flutt úr sjóðnum og lagt á ein- að ná í lífsábyrgð hennar. Þrir eða | lega höfum vér stórmikið fagnaðar-
f fómnnkallað og ef þeir ekki hafa I hvern bankann í hænum uridir nafni fjórir morðsckir menn e ’ * lárið; vissulega höfum vér sterka hvöt
hlutabréf í höndunum, þá samt eiga þeir eigandans og er þannig úr vörzlum | á meðal sa, er vann ver 1 ,' en | tíl að þakka hinni ósýirilegu veru
ingar og geta allir lesið íslenzku.
lagi Lögbergs eru hérlendir menn 1
ÍCanadaog Bandaríkjum, senu"
íslenzku, en sem hafa lagt fram ákveð-1 eins ‘
inn hluta af stofnfénu. eða það, sem
hlutabr 11 10 ’ . f sparisjóðsins. — Einn af viðskiftamönn að eins var verkfæri annars ínanns, hrnni verndandi almættis hönd, sem
heimtingu á að fá þau, e þeir e 1 ia a or nú búinn að n4 þessu einnig í haldi. Nú hefir þessi, er verk- hefir leitt oss farsællega gegn um ár-
afsalaðsérþeim réttr með þvrað gefa _ reikning & banka, ið vann, meðgengið, en heldur þvi jð sem leið. Gleymum því aldrei að
ernlrverjum meðlim st'S1’ KO b i,„fi M „1.1.5 það er hun, einungis hun og ekkert
hátt erum vér en heldur þó áfram som viðskfltamaður Ufnframt fram, að lrann lrafi JA ekkr I ^ sem hefir ^ 0S8 og leiðir fr4
sparisjóðsins. verið sjálfráður gerða sinna, e ur vöggunni tij grafarinnar. Látum oss
í forstöðunefnd sparisjóðsins eru: hafi hann verið dáleiddur. Með þvi nú fagna árinu sem upp rennur á
vonar hann að forða hálsi sinum frá mórgun, byrjum það með von og trausti
félagsbeildinni eða
þess eign sína. A sama
fúsir til að almenningur úrskurði
livort Lögberg hefir einkaleyfi, eða ekki,
til að ávíta og haflmæla við gefin tæki-1 15. L. Baldwin.y,on, Sigfus Anderson j h8ngjngarólinni) en eftir er að vita | von um góða og happasæla framtíð,
hug að svara lið fyrir lið, þo enginn j prívatmálum og opinberum, að því
hlutur sé auðveldari. Allar þær upp- j er snertír ineðferð málsins r upphafi.
lýsingar eru fáanlegar fyrirhafnarlítið. Fái það ekki neinar þessar upplýsing-
En vér neitum að gerast ginningar- ar - lögbókasafninu. og neiti klíku-
fífl eins eða annars fávita, sem um hræður þess í lögmannastétt að upp-
þetta leyti árs hefir ekkert annað að {ræða það) þá er Hkr. vís til að yrkja
gera, en sitja inn á rúmi 0? sjóða upp á nýjan stofn, ef það æskir þess,
saman spumingar, engu skynsamlegri, Qg beina því 4 ný leið á vegi nrentunar-
engu markverðari, en þær. er 4 vetra innar) að þvf er snertir “landslög og
gamalt barn framsetur þegar þvr tekst réttarfar hér í landi.” Annars héldum
upp. Að undanteknum örfáum þessum vúr að Lögbergi væri ljóst, að nokk-
spurningum, göngum ver þess vegna ur munur er á með:erð slíkra mála 1
fram hjá þeim, en höldum oss við mál- upphafi, héldum að þvi væri ljóst, að
efnið, hvernig sem Lögberg reynir að ef privat maður hefur t. d. 500 doll-
teygja oss út frá þvi og á þann veg ars a{ 0örum privat manni, með ein-
vifla fólki út í frá sjónir. Því það hverjum augsýnilegum svikum, þa
dylst engum, að til þesi er leikurinn verður sa að byrja málið, er fyrir tjón-
gerður. Það sneiðir alveg hjá aðal- inu varð_ og sanna að hinn sé sekur
málefninu i þeim tveimur greinum, sem Qg að þangað til það er sannað, er sá
það kallast hafa flutt um þetta um- kærði sýkn saka. Hegningarlögin á-
ræðuefni, en framsetur vöflur og óvið- kveða ekkil að í þess konar tilfeflum
koimndi slettur, og að síðustu svo skuh fjárdráttur á einn eða annan veg
fáránlega spurningaþvögu, að ekki fá- 4iitaSt stuldur, en gera þegar í upphafi
færi oninberum þjónum þjóðarinnar, J. A. Blöndal, Guðjón Thomas, W. H.
Þ,i «. dettur «kki i huk ,3 t»a ttíl***• | Ú. tlllT
aðráðherrar sambandstjórnarinnar “sóu | son
ekki eins heiðarlegir og ráðvandir menn
r. — Ráðsmaður Aðalsteinn Jónsson.
Vínsölubannið.
vita hve trúgjörn dómnefndin verður,
sem úrslitum á að ráða.
í Kansas er eitt slíkt mál nýaf-
staðið. Maður liafði verið myrtur og
ákveðinn maður grunaður og liand-
það, eftir að og þvi örugga traustl, að guð hjálpi
' þeim sem hjálpar sér sjálfur.” — Ára-
skiftin minna oss á, að tíminn er hrað-
fara sem straumur, en reynslan sýnir
oss, að hann er eigi síður dýrmætur.
Þetta, að tíminn er hraðfara og dýr-
mætur, ætti að hvetja oss, hvetja unga
og aldna til að verja honum vel, verja
að minnsta kosti, eins og spyrjandinn”
sjálfur á, eða nokkrir aðstandenda”Lög-
bergs”. Það er nauðsynlegt að alraenn- „ _of , , .,,,
ingur gefi hér úrskurð, af því Lögberg í síðastu blaði var þess stuttlega tekinn, sem morðinginn. Hann gat honum sjaifum 0ss og öðrum til hag.
íngurgen JAmorormV í Ta,- ekki hreinsað sig af akærunni, en tok sældar og heilla. ísæst lifinu er tim-
hefir ekki.af þesaari spurningu að dæma, getið, að hæstaréttardómararnrr r Ca e“l S hafa verið inn það dýrmætasta, sem oss er lánað
enn þá lært að gera greinarmun é opin- nada hefðu úrskurðað að hin ymsu svo ’ . . hér á jörðu. “Tíminn er peningar,’’
berum þjónum þjóðarinnar og privat fylki í sambandinu hefðu ekkr vald trl | hypnotisera ur og Þar a 61 a____ ^ j er orðtak Ameríkumanna, en hann er
Þá erum vér og fúsir til, að að banna sölu áfengis drykkja. Við
mönnum.
almenningur úrskurði hvort ritstjóri þeirri spurningu sögðu þeir já : háyfir-
Hkr. er mannorðs þjófur, eða ekki, og dómarinn og Fourner dóman, en nei
hvort það situr á Löghergi að bera hon- sögðu þeir King Sedgewick og Gwynne.
um það á brýn. Það var Ontariofylkis.stjórnin, sem
Að lokum skjótum vér því fyrir al- úskaði eftir þessum úrskurði og fékk
mannadóm, hvort Hkr. eða Lögberg fer jlún dominion-stjórnina í lið með sér
með meíri lygar, róg og hártoganir í svo að þær sameiginlega heiddu um úr
fræðilegasta blaðið a enskri tungu í
nýbygðum úti *- og eru þó sum þeirra
þúnn—mundi dirfást’ að bjóða lésend-
um sínum aðra eins lokleysu, og að
miklu leyti málinu álveg óskylda.
Aðalméiefnið er þetta : í sumar
er leið. var James A. .femart settur til
að yfirsKoða reikninga féhirðisins i Sif-
ton. Hann gerði það og‘ sendi sveita-
umboðsmanninum Hoii. J. D. Cameron
skýrslu sína, dagsetta 24. Sept. síðastl.
Sú skýrsla sýndi, að féhirðir sveitar-
innar hafði á undanförnum nokkrum
árum dregið í sinn sjóð sveitarfé svo
nam 86,105,90. Samkvæmt hegningar-
lögunum, sem gilda fyrir alt Canada-
ríki, er þetta, að draga undir sig nokk-
urn hluta af opinberri eign, álitinn
stuldur. Dómsmálastjóri fylkisins er
vitanlega sverð laganna í sínu fylki
og er, samkvæmt öllum lögum rit-
uðum og órituðum, skyldugur til að
koma jafnþungt niður á þá stærstu
eins og þá smærstu. Hægri handar
maður dómsmálastjórans í þessu fylki
tfl að verja skattgjaldendur sveitanna
fyrir tjóni, er sveita-umbodsmaðurinn.
Til þess er sá umboðsmaður til orðinn,
til þess er honum veitt það vald, sem
hann hefir, að gera ræka féhirða sveit-
anna, enda þótt þeir sýni ekki bein-
línis óráðvendni,—óskyldurækni er næg
ássæða til jiess að víkja þeim frá völd-
um. Nú var sveitaumboðsmanninum
tilkynt það seint í Sept., að féhirðir-
það skýrt og skorinort að því er snertir
þjóna hins opinbera ef þeir í óleyfi taka
trl sín nokdurn hluta af opinberri eign
Lögherg rékur hornin i þau ummæli
vor, að Smart sé reikninga yfirskoðari
fylisins. Það væri fróðlegt að vita
hvað annað á að kalla þann mann, sem
stjórnin setur til að skoða sveitareikn-
inga ? Á rneðan hann er að því verki
er hann í raun og sannleika reikninga
yfirskoðari fylkisins, að svo miklu leyti
sem hann ber ábyrgð af verkum sínum
fjTÍr fylkisstjórninni og hún aftur fyrir
fylkinu. Önnur einsspurning og þetta
er hártogun og ekkert annað, og sýnir
bezt hve annt hlaðinu er um, að sann-
leikurinn í þessu máli verði almenningi
kunnur. Þá ber og 24. spurningin þess
Ijósan vott, um hvort Lögbergi er ann-
ara, fylkisstjórnina eða almennings hag
og réttvísi. Þegar ekki er annað efni I
spurningunni en vöntun tveggja lestrar-
merkja, þá er nú skörin komin upp í
bekkinn. Þar ofan í kaupið er orðunum
í spurningunni.með tilvitnunarmerkjun
um um, snúið við. Orðin : “stela sam-
kvæmt lögum” eru hvergi til í þeirri
grein Hkr., sem Lögberg ærðist af, en
þarstendur: “er hann samkvæmt lög-
ununr”, þ. e. a. s. : er hann, samkvæmt
ákvæðum laganna, o. s. frv. En í grein-
ina vantar tvö lestrar merki, tvær
kommur, á undan og eftir orðunum
“samkvæmt lögunum” og á því hyggir
saka. Hann tilnefndi og manninn, i það þvi að eing að honum sé vel var-
Anderson Gray, er þannig hefði farið ið, Vissulega er það svo, að einn dag-
með sig, en þann mann grunaði eng- ur, sem vel er notaður, er þýðingar-
inn áður. Þau urðu úrslit málsins, meiri og notasælli en heilt ár, sem
, , , . , , eytt er í hugsunarleysi eða til óskyn-
að flómnefndin sýknaði lunn kærða samlegra fyrirtækja.
mannænGray var setturfastur.mál hans •
, , » i I Og ao sioustu talar hið nverfandi
rannsakað og hann un mn mor s £r ^il vor þessum almennu viðvörun-
ur. Æðri dómstóll hafði aðra skoðun á arorðum ; Skjótru því ekki á frest til’
... . . . | - , . . I þessu en dómnefndin og varð því end- morguns sem þú getur unnið í dag,
þessuSifton-sveitarmálroghvortþerrra 8kurðinn. Urskurður þessr er sam ^ Grfty pinnig var Rtinn Því þá ert þú máske liðið lík. Enginn
lætur sér annara um hag almennings, | kvæmur skoðun Sir Oliver Mowats, ’ Amötrulegt að kæra ai oss £otur nu sagt, hvort hann lifi
stjórnarformanns í Ontario, en þó ætl- aus‘ ogin seg'|a næsta gamlárskveld eða að eigi verði
ar hann nú að visa málinu til leyndar- lnann að nýíu tynr Salna 8 æP 6 ‘r þá, ef til vill, margir af oss komnir
ráðsins brezka. Til þessa er hann nauð- að dómnefnd einu smnr hefir ursur hóðan, þangað sem umskifti timans
v _ .. . , „ & áður að hann saklausann. Af þvr lerðrr þá, eru ei lengur trl. Vér getum aldrei
beygður af þvr hann á fylkisþrngr. aður ^ ^ ^ engin nógsamlega mint oss 4 þá reglu, að
en almenna álitsrns um vrnsólubann var “ . _ I . _._i ..c——.1: m------------• .— u:_
að þó hann lrefði þá I ráö með að hegna fyrir þetta morð,
* hefði enda þótt allir viti, að annar hvor
því, þeasara manrra, ef ekkibáðir, eru sekir.
Þessi þrjú dæmi sýna hverju þessi
um lög og rétt.
Hparisjóðurinn.
Það er ekki stór stofnun enn sem
komið er, íslenzki sparisjóðurinn liérna í
Winnipeg. En “fyrst er vísirinn og
svo er berið”. Með tímanum getur
hann náð meiri þroska en nokkur hefir
nú hugmynd um, svo framarlega sem
vel er á lialdið, og til þe.ssa hefir það
verið gert. Það kemur sjálfsagt eng-
um í hug, að efa ráðvendni ráðsmanns-
ins, herra Aðalsteins Jónssonar, sem
forstöðunefndin hefir kjörið til að veita
innleggum r sjoðinn móttöku, enda hefi-
’ kl kynnt sig svo, að til þess
sé ástæða.
Eins og kunnugt er, er stofnunin
eiginlega gerð fyrir uuglinga, til að
venja þá á sparsemi, að leggja heldur
centin, sem þeim áskotnast í sparissjóð
en eyða þeim jafnótt fyrir góðgæti og
allskonar óþarfa. Haldi sjóðurinn á
leitað, lét í ljósi,
skoðun að sambandsstjórnin ein
valdið, gæti samt veriö efi á
og lofaði að útbúa kjörseðlana um það
atriði svo, að stjórnin væri skyldug til markverða dáleiðslu uppfinding getur notumhann yel Qg notum hann tJ1 efl_
að leita úrskurdar um vald fylkisins hjá áorkað, og hve hræði egt vopn íun jngar þv^ sem er fagUrt og gott, því
hæsta rétti ríkisins, en að vitanlega er er í höndum skálka. Það sýnrst ekki gem ber blessunarríka ávexti fyrir yfir-
leyndarráðið brezka. í þett’a skifti að vanþörf, að löggjafarþingin taki hér standandi og ókomna timann, svo hin
minnsta kosti flytur því Sir Oliver það 1 strengmn og hrndri, eða rejm
mál fyrir leyndarráðinu, sem hann hindra, utbreiðslu þessarar þekkingar
sjálfur hefir enga hugmynd með að vinna, I meðal lrverra sem vrlja.
og er því fróðlegt að sjá hvernig fer.
mn 1
Sifton hafi reynst ekki einu sinni | svo Lögberg spurningu sína, spurningu
fram, eins og menn vona, ætti hann
líka að reynast ájjætur skóli að þessu
leytinu. í harðærinu er ekki að búast
við neinum stór-framförum eða fjölgun
viðskiftamanna, en þó sýnist að betur
hefði mátt gora, en fram er komið, ef
aðstandendur unglinga hvettu þá til að
leggja sín 5 eða 10 cents í sjóðinn, en
eyða þeim ekki samdægurs og þeir eign
ast þau. on sem hætt er við að þeir geri
ef þeim ekki er bent á arðsamari að-
ferð,
í lok fyrsta ársfjórðungsins voru
viðskiftamennirnir orðnir samtals
nota vel yfirstarldandi tímann, ’ undir
því og engu öðru er það komið, að
vér getum glaðir og rólegir fagnað
sérhverjum tímaskiftum. En þá er,
starfstími fyrir höndum, langur eða
skammur, en hvort heldur verður, þá
Þcgai' litið ei <« live v ^æssi úí>
skurður hæstaréttar er, þar sem þrír
dómararnir sögðu nei, en tveir já, og
annar þeirra háyfirdómarinn, sem að
ilmenna álitinu er atkvæðamestur,
hvort sem það er rétt eða rangt, þá þyk-
ir sjálfsagt f jöldanum vænt um að mál-
ið gengur þessa leiðina. Að minnsta
kosti munu bindindismennirnir flestir
fagna yfir því og jafnframt óska eftir
öðrunr úrskurði, þvt sé illt að koma á-
Orða-belgurinn.
RÆÐA
Flutt á skemtisamkomu r Alberta
á gamlárskveld 1894.
Eftir Jónas J. Húnfjökð.
Heiðraða samkoma.
Árin líða skjótt. Þannig er því
fengisbanni í lög í hinum sérstöku fylkj Varið einnig með árið, sem nú er aö
um, þá verður það þó hálfu verra viðr- kveðja oss; dagar þess eru taldir, það
. „ . TT , er horfið siónum vorum, fiutt af straunn
oignarinkisheddinmafln. Hvort sem ,tJ . hinn mikla óminnis-útsæ
þ^.ð reyndist hagur fjöldans eða ekki, þá ^ fægt ekki til baka) ekki einn dag-
yrði það greinilegur hagur bindindisfé- ur j)(;ss verður endurkallaður. En þótt
laganna, ef úrskurðað yrði, að fylkin það sé hrifið burt, er endurmínningin
hefðu vínsölubanns-valdið. | »n> þftö, endurminningin ura það, sem
á dagana hefir drifið á þvi
síðustu timaskifti hitti oss ekki van-
húna.
Eigi mætti gleymast að geta þess
að til verulegra framfara má telja, að
á liðnu ári hefir skóli verið byrjaður
í þessu liúsi, og haldinn um undan-
farinn tima og verður að öllu mögu-
legu frainhaldið hér eftir. Til þessa
nauðsynlega fyrirtækis á samkoma þessi
rót sína að rekja. Yiðkomandi skóla-
stjórn og kennari hafa gengist fyrii
að hún yrði haldin. Til að gleðja skóla-
börnin rniðar þessi samkoma sérstak-
lega. Vór finnum oss hæði ljúft og
skylt að samfagna þeim, vér finnurr
oss ljúft að óska þeim gleðilegs nýárs
óska að þeim aukist með hverju ald
ursári andans þroski, atgjörvi og vel
sæmi. Vér óskum og vonum að þai
láti sér hjartanlega hugfast, að noti
þennan námstíma, sem alla aðra e
þeiin kunna að tilfafla, sér til menn
ingar, gagns og sóma, en aðstandend
um sínum til ánægju og upphvatning
ar að veita þeim þessi kjör framvegis.
Kæru skólabörn ! Af alliuga ósk
39
_rmo a vakandi ég að ykkur megi ganga sem bezt m
Það verður annars ekki annað sagt, | f b““ústúm vorum á læsBu síöagta kveldi verða til vegs og frama, bæði á nú
en að þessi úrskurður sé nokkuð ein- þegg< Gamla árið heíir að vísu ekki hönd farandi ári og öllurn^ ykkar æfi
kennilegur, þar sem hann gerir ómerk- verið viðburðaríkt hjá oss, það hefir árum
ann úrskurð sama dómstóls um sama • haft fátt það við sig í voru bj gðar-
Umfram alt elskið og virði
kennara ylckar og verið lionum auc