Heimskringla - 25.01.1895, Blaðsíða 2

Heimskringla - 25.01.1895, Blaðsíða 2
IIEIMSKRINGLA 25. JANÚAR 1805. UflaiKkrin® Uliiuijiu kumr út á. Laugardögum. Xkö Heiraskrinsla Ptg. & Pnbl. Po. útgefendr. [Publishers.] Verð blaðsins í Canada og il ríkjunum ur : 1 úrKangur 12 mánuðir $2.00. j -------- 6 ------ $1.00. da- Ritstjórinn geymir ekki greinar, sem eitti verða uppteknar, og endrsendir bær «igi noiiiu triinerki fyrir endr- sending fylgi. Uitstjórinn svarar eng- um brófum ritstjórn viðkomandl, nema í blaðinu. Nafnlausnm bréfum er enginn gaumr gefinn. Eu ritstj. svar- ar höfundi undir merki eða bókstöf- um. ef höf. tiltek. “lík* rnerki. Uppsögnógild að lögum.nema kaup andi sé aiveg skuldlaus við b’.aíiið. Ritsjóri (Editor): EGGERT JÓHANNSSON. Ráðsmaðr (Busin. Manager): EINAR ÓLAFSSON. óskyldurœkinn, að því er bókun ýmsra atriða sncrtir, lieldur einnig að liann hafi dregið undir sig yfir S áKió af sveitarfú, stolið því, sainkvæmt ákvæð- um hogiúngarlaganna. Samt gerir svcita-umboðsmaðuiinn ekkert og dóms- málastjórinn ekki heldur. Er þetta að fiamfylgja hegningarlögunum, sem segja, að þessi maður og hver annar í hans stöðu, sem dregur undir sig sveitarfé, hafi stolið.frá sveitinni? Eða er hér máske framfylgt lögum fylkis- ins, öreenvvaystjórnarinnar eigin af- kvæmi, sem gefa sveita-umboðsmann- er inum vald til að gera féhirðir sveitar rækan fyrir ákvoðinn tilverknað i Þetta segjuin vér sé aðalmálefnið og verði það þangað til hnuturinn er leystur. þangað til sýnt er að maður- inn sé saklaus, og að Smart hafi sent svéita-umboðsmanninum f alsaða skýrslu Þrjátíu og tvisvar sinnum þrjátíu og tvær spurningar i Lögbergi, eitis oj, þær síðustu, breyta ekki þeirri skoð- ua vorri hið minsta, og oss grunar að Peningar sendist í P- O. Money Or- ^ _________ _ der, Regis'ered Letter eða Express I þ ti heldur okki skoðun nokk- Money Order banka, en í Winnipeg teknar með afföllnm. hlut- Banka-ávísanir á aðra eru að eins | urra skynberandi manna, sem drægnislaust athuga málið alt í heild sem á að gera Hkr. sérlega hlægilega. E f Lögber g væri æ finlega pren t v ill ul u i s t sjálft, þá væri afsakandi þó það henti gaman að þeim í Hkr., en því er nú ekki þannig varið. Það voru enda nokkrar preutvillur í þessari sömu útgáfu þess og það enda stærri, en þær í Hkr., sem það gerir sér mat úr. Að frá dregnum þeim á 4. bls. er það að líkum prentvilla í 13. spurningunni þarsom stendur 1876, því það viljum vór ætla að þvi sé kunn- ugt, að það ár var engin Siftonsveit til í Manitoba’ogekki fyrri enlöngu seinna. Sem svar upp 4 8. og 9. spurning- arnar viljum vér vísa því á skrifstofu blaðsins Tribune. Þar getur það fengið að sjá eintök þess blaðs og það þarf ekki að athuga ritstjórnargreinir í Trib- uU á rneira en 30 undanförnum útkomu- dögum l»ss, til þess að sjá og lesa þa grein, sem Hkr. minntist á. Þá vonum vór og að það komist aðroeiningunni um hvortþær “aðfinningar eigi við Groen- way stjórnina” eða ekki, að svo miklu leyti, sem nokkru orði er að trúa, sem 1 Tribune birtist áhrærandi pólitisk mal og sem jafnvel Lögberg nú virðist efa, í sínum eigin vörzlum hefir það að lik- um skjöl, er sýna hver eða hverjir af þar af 10 iögaldra, en 29 nnglingar á ýmsum aldvi. í lok annars ársfjórð- ungs (31. Des. 1894) voru viöskifta- mennirnir orðnir 43, og voru það alt unglingar, er við bættust, 2 drengir og 2 stúlkur. Hæsta innlegg eins manns á fyrri ársfjórðungnum var $9,35, en minnst 10 cents; á öðrum ársfjórðungnum hæst $2,25, minnst 10 cents. Mest innlegg alls á einum degi á fyiii ársfjórðungi var §18,95, en minnst 50 cents. Á seinni ársfjórðungnum var innlegg allra viðskiftamanna til sam- ans: mest $3,85, minnst 10 cent«. Þegar litið er á innleggs-rýrnunina á seifiTii ársf jórðungnum má í fijótu bragð’r virðast, að sjóðurinn sé að ganga sattián, "eti'liegar litið er á tölu viðskifta mannanna sézt, að þó hægt fari, er hann að vaxa. Að innleggin eru minni á seinni ársfjórðungnnm er ekki nema eðliiegt þegar litið er á árstíðina. Fyrst er það, að peningavon er minni fyrir unglingana á vetrarmánuðunum, held- efni. í þessum tiðasta úrskuröi segir hæsti réttur að fylkisstjórniu í Ontario hafi ekki vald til að veita sveitunum sjálfsforræði aö því er snertir vínsölu hann eða vínsölu leyfi (local option). En ekki löngu áður hafði sami dómstóll ur- skurðað það gagnstæða í málinu : Hu- ron gegn South Norwich í Ontario.— Fyrir fáum árum gaf sami dómstóll 2 úrskurði sama daginn í einu og sama aðal-máli, en hvor úrskurðurinn var öðrum andvígur. Kringumstæðurnar geta auðvitað gert það að verkum, að allir úrskurðirnir séu réttir eftir laga- stafnum, en þegar þannig ber við, verð- ur flestum á að álíta alt ómerkt, sem dómstóllinn hefir gert og fellur hann þá í gildi, hvað álitið snertir, að sama skapi. OFFICE : Cor. Ross Ave. & Nena Str. 1-. <». BOX 30». Spurningar Lögbergs. sumi. Lögberg læzt vflja fá hreinan grund- völl til að byggja á. Til þess þarf það ekki annað en útvega sér eintak af þessari skýrslu Smarts. Stjórnin lét prenta 100 eintök af henni, eða um það bil, og eru þau að líkindum ekki að ekki sé eftir eitt svo uppgengin Vór' viðurkennum að oss er um j ^ gvQ & skrifstofum stjórnarinnar og megn að gera nokkra áætlun um sál- fiegtir ft{ að8tandendum Lögbergs munu arástand þess manns, sem soðið hefir Krun hvaða leið er farin til saman hinar 32 spurningar í Lögbergi ^ þangað. í bókasafninu i dóm dags. 16. Jan. Það má geta margs húsinu nýia! ekki ýkja langt frá stjórn til um það, meðal annars þess. að hann | arskrifstofunum, og Lögbergsmenn, sem undanfarinn tíma hafi drukkið | sa„t! vit-a hvar þær eru, er líklega um hafi drukkið helzt til mikið— af mjólk úr eiuni tær- j megt jögbóka satn \ fylkinu á einum ingarveiku kúnni. Sú tilgáta er eins Qg þessvegna ekki nema líklegt, að sennileg og nokkur önnur, en, sem j ^ gæti það fengið að sjá hegningar- sagt, oss er ofvaxið að geta nokkurs jagabiikinn og lögin, sem ákveða skyld til um sálarástand höfundarins og val(j sveita.uniboðsmannsins. Það reynum svo ekki til þess. Spurnmg- gæti Qg máske fengið upplýsingar þar arnar bera það greinilega með sér, að ^ fágt ekki nær skrifstofu blaðsins það hefir á einhvern hátt verið um það) hvernigstjórnináað meðhöndla normal” og þess vegna undrumst rér, | e;tt eda annað mil og hvemig hún get- að ritstj. Lögbergs skyldi lofa slíku “producti” að “flakka,” að birtast í ] blaðinu. Spurningunum dettur oss ekki i | ur losast við óverðugan þirigmann án þesshann ótilkvaddur segiafsér. Það gæti enda hugsast, að það gæti þarfeng ið að sjá, hvaða greinarmun lögin gera eða hverfast DÁLEIÐSLA Hypnotism,” er óðum að um- í öflugt vígi skálka og glæpa- manna. Hver um annan þveran af uppvísum glæpamönnum biðja nú dóm- stólana að hafa sig afsakaðan. Ef Lögbergs og, ef hann eða þeir eru það ekki lengur, hvers vegna og hverjum þeir hafa selt eða geflð sinn hlut eða hluti. Fyrri er nú vitleysa, en svonasé, að eitt félag veit ekki um sína eígin j hluthafa og sínar eigin tekjur. Almenna dóminn erum vér fúsir að j lagi, sem kallast geti stórkostlega sögu- legt. Gamla árið má eflaust toljast með hinum erviðari ára sem mætt. hafa íslending im í þessu hóraði; má til þess telja inargt, svo sem verzlunar- deyfð, peningaskort, atvinnuleysi og margt fleira er svo mjög' hefir kreft að oss, að eigi mun of hermt, að allur þorri bænda hafa fullan kepping með lífsafkomuveginn. En þrátt fyrir það höfum vér, að minsta kosti íiestir af oss, mikils, já ómetanlega mikils góðs að minnast á liðna árinu ; stórmikið fagnaöar og gleðiefni á þessum vega- mótum hins gamla og lúns nýja árs. Engir stórsjúkdómar hafa heimsótt oss á liðna árinu, ekki heldur ástvin- um verið kipt í burtu frá oss. Eng- in stór áfelli náttúrunnar hafa hnekt vellíðan vorri, né olfið oss eignatjóni. Á liðná árinu nutum vér leugstum fiágstæðrar veðráttu, og uppskera og jarðargróði. mátti heita vel í meðallagi samanborið við það. sem vanalegt er í þessu plássi. Ekkert innhyrðis stríð nó flokkadráttur hofir raskað samkomu- lagi vor á meðal. . Og þegar vór svo lítum til þess, hve óumræðilega mikið hinar ýmsu þjóðir víðsvegar um heim hafa orðið aðþjást og fiða á þessu ári, þegar vér hugleiðum allar þær þreng- ingar, ástvinamissir, eignatjón, sem eldur, vatnsflóð, fellibyljir og margt fleira hafa ollað bæði einstökum mönn- um og hoilum þjóðflokkum, þegar vér hugsum til allra hinna mörgu, til þús- undanna. ef til vill millíónanna, sem undir þeim voða-átökum náttúrunnar hafa orðið eignalausir og húsviltir, og þegar vér svo enn fremur alvarlega rennum huga vorum til hins óteljandi fjölda, sem sökum stríðs og styrjalda ur en á sumrin, og svo er hitt, að næstu mánuðina á undan jólunum eru ung- lingarnir ekki síður en fullorðnu börnin | jiann hefir engin önnur ráð að þvo að búa sig undir þá mikilfenglegu gjafa benflur sinarj segist hann hafa verið meðráðeiulum í ráðaneyti Greenways j fl&t-ö Qg ieggja því fremur í hátiðarsjóð- bypnotiseraður eða dáleiddur og þess eða eru, eða hafa verið, hluthafar | en gparisjððinn smá-skildingana, er yegna ekki sjMfum sór eða athöfnum þeim áskotnast. sínum ráðandi. Það virðist enn vera Alls voru i sjóði. innlegg viðskifta- ósannað, að hve miklu leyti þessir menn manna,$65,30,í lok annars ársfjórðungs. Sogja satt, en likur eru á að sumir Sjóðurinn er opinn á hverju mdnu- segi alveg rétt frá. Þannig virðist á- I standa munaðar og hjálparlausir, svipt- dagskveldi, nema löghelgidagur sé, frá statt i máli miklu og ljótu i Eau ir Því sem þeir unnu heitast yiðskila UJIUI »1 * C“'*' ‘ WlsconBÍn. S*U» ei» «*. « trLr | jansonar á Young Str., rótt fyrir sunn- vera og virðist lika \era un ír a ri gegj ég, berum alt þetta og margt íleira láta úrskurða : hvort a e a0i , an Notre Damo Ave. um læknis eins og sonar hans og virð- j átaAanlegt, saman við lifskjör vor, þá eða Lögberg er rétt nefndara “ a ‘ ^ .h'fðiv en §1 geta við- ast þeir ná til hennar með áhrif sín höfum vér fyllstu ástæðu til að prísa klíka”. Hluthafar Hkr. eru allir íslend- mærn upp *< ' hvenær bó hún sé heima i sfnu húsi, langt oss sæla undir vorum lífskjörum ; og í fé- skiftamenn fen^ið utjog . . , . . hversu innilega mættum vór ekki óska, bæði sem er, en sé upphæöin vfir dollar, fæst ra usi æ nisins að enginn meðbræðra vorra, engir menn ekki lesa hún ekki út íyrr en eftir viku. Undir- í Minneapolis, Minn., var kona víðsvegar 4 hnettinum, ættu erviíari ° 3 og innlegg hvers eins er oröiö $10 I em nýlegamyrt til fjár, til þess lífskjörum að sæta en vér. Já, vissu- er það flutt úr sjóðnum og lagt á ein- að ná í lífsábyrgð hennar. Þrir eða | lega höfum vér stórmikið fagnaðar- f fómnnkallað og ef þeir ekki hafa I hvern bankann í hænum uridir nafni fjórir morðsckir menn e ’ * lárið; vissulega höfum vér sterka hvöt hlutabréf í höndunum, þá samt eiga þeir eigandans og er þannig úr vörzlum | á meðal sa, er vann ver 1 ,' en | tíl að þakka hinni ósýirilegu veru ingar og geta allir lesið íslenzku. lagi Lögbergs eru hérlendir menn 1 ÍCanadaog Bandaríkjum, senu" íslenzku, en sem hafa lagt fram ákveð-1 eins ‘ inn hluta af stofnfénu. eða það, sem hlutabr 11 10 ’ . f sparisjóðsins. — Einn af viðskiftamönn að eins var verkfæri annars ínanns, hrnni verndandi almættis hönd, sem heimtingu á að fá þau, e þeir e 1 ia a or nú búinn að n4 þessu einnig í haldi. Nú hefir þessi, er verk- hefir leitt oss farsællega gegn um ár- afsalaðsérþeim réttr með þvrað gefa _ reikning & banka, ið vann, meðgengið, en heldur þvi jð sem leið. Gleymum því aldrei að ernlrverjum meðlim st'S1’ KO b i,„fi M „1.1.5 það er hun, einungis hun og ekkert hátt erum vér en heldur þó áfram som viðskfltamaður Ufnframt fram, að lrann lrafi JA ekkr I ^ sem hefir ^ 0S8 og leiðir fr4 sparisjóðsins. verið sjálfráður gerða sinna, e ur vöggunni tij grafarinnar. Látum oss í forstöðunefnd sparisjóðsins eru: hafi hann verið dáleiddur. Með þvi nú fagna árinu sem upp rennur á vonar hann að forða hálsi sinum frá mórgun, byrjum það með von og trausti félagsbeildinni eða þess eign sína. A sama fúsir til að almenningur úrskurði livort Lögberg hefir einkaleyfi, eða ekki, til að ávíta og haflmæla við gefin tæki-1 15. L. Baldwin.y,on, Sigfus Anderson j h8ngjngarólinni) en eftir er að vita | von um góða og happasæla framtíð, hug að svara lið fyrir lið, þo enginn j prívatmálum og opinberum, að því hlutur sé auðveldari. Allar þær upp- j er snertír ineðferð málsins r upphafi. lýsingar eru fáanlegar fyrirhafnarlítið. Fái það ekki neinar þessar upplýsing- En vér neitum að gerast ginningar- ar - lögbókasafninu. og neiti klíku- fífl eins eða annars fávita, sem um hræður þess í lögmannastétt að upp- þetta leyti árs hefir ekkert annað að {ræða það) þá er Hkr. vís til að yrkja gera, en sitja inn á rúmi 0? sjóða upp á nýjan stofn, ef það æskir þess, saman spumingar, engu skynsamlegri, Qg beina því 4 ný leið á vegi nrentunar- engu markverðari, en þær. er 4 vetra innar) að þvf er snertir “landslög og gamalt barn framsetur þegar þvr tekst réttarfar hér í landi.” Annars héldum upp. Að undanteknum örfáum þessum vúr að Lögbergi væri ljóst, að nokk- spurningum, göngum ver þess vegna ur munur er á með:erð slíkra mála 1 fram hjá þeim, en höldum oss við mál- upphafi, héldum að þvi væri ljóst, að efnið, hvernig sem Lögberg reynir að ef privat maður hefur t. d. 500 doll- teygja oss út frá þvi og á þann veg ars a{ 0örum privat manni, með ein- vifla fólki út í frá sjónir. Því það hverjum augsýnilegum svikum, þa dylst engum, að til þesi er leikurinn verður sa að byrja málið, er fyrir tjón- gerður. Það sneiðir alveg hjá aðal- inu varð_ og sanna að hinn sé sekur málefninu i þeim tveimur greinum, sem Qg að þangað til það er sannað, er sá það kallast hafa flutt um þetta um- kærði sýkn saka. Hegningarlögin á- ræðuefni, en framsetur vöflur og óvið- kveða ekkil að í þess konar tilfeflum koimndi slettur, og að síðustu svo skuh fjárdráttur á einn eða annan veg fáránlega spurningaþvögu, að ekki fá- 4iitaSt stuldur, en gera þegar í upphafi færi oninberum þjónum þjóðarinnar, J. A. Blöndal, Guðjón Thomas, W. H. Þ,i «. dettur «kki i huk ,3 t»a ttíl***• | Ú. tlllT aðráðherrar sambandstjórnarinnar “sóu | son ekki eins heiðarlegir og ráðvandir menn r. — Ráðsmaður Aðalsteinn Jónsson. Vínsölubannið. vita hve trúgjörn dómnefndin verður, sem úrslitum á að ráða. í Kansas er eitt slíkt mál nýaf- staðið. Maður liafði verið myrtur og ákveðinn maður grunaður og liand- það, eftir að og þvi örugga traustl, að guð hjálpi ' þeim sem hjálpar sér sjálfur.” — Ára- skiftin minna oss á, að tíminn er hrað- fara sem straumur, en reynslan sýnir oss, að hann er eigi síður dýrmætur. Þetta, að tíminn er hraðfara og dýr- mætur, ætti að hvetja oss, hvetja unga og aldna til að verja honum vel, verja að minnsta kosti, eins og spyrjandinn” sjálfur á, eða nokkrir aðstandenda”Lög- bergs”. Það er nauðsynlegt að alraenn- „ _of , , .,,, ingur gefi hér úrskurð, af því Lögberg í síðastu blaði var þess stuttlega tekinn, sem morðinginn. Hann gat honum sjaifum 0ss og öðrum til hag. íngurgen JAmorormV í Ta,- ekki hreinsað sig af akærunni, en tok sældar og heilla. ísæst lifinu er tim- hefir ekki.af þesaari spurningu að dæma, getið, að hæstaréttardómararnrr r Ca e“l S hafa verið inn það dýrmætasta, sem oss er lánað enn þá lært að gera greinarmun é opin- nada hefðu úrskurðað að hin ymsu svo ’ . . hér á jörðu. “Tíminn er peningar,’’ berum þjónum þjóðarinnar og privat fylki í sambandinu hefðu ekkr vald trl | hypnotisera ur og Þar a 61 a____ ^ j er orðtak Ameríkumanna, en hann er Þá erum vér og fúsir til, að að banna sölu áfengis drykkja. Við mönnum. almenningur úrskurði hvort ritstjóri þeirri spurningu sögðu þeir já : háyfir- Hkr. er mannorðs þjófur, eða ekki, og dómarinn og Fourner dóman, en nei hvort það situr á Löghergi að bera hon- sögðu þeir King Sedgewick og Gwynne. um það á brýn. Það var Ontariofylkis.stjórnin, sem Að lokum skjótum vér því fyrir al- úskaði eftir þessum úrskurði og fékk mannadóm, hvort Hkr. eða Lögberg fer jlún dominion-stjórnina í lið með sér með meíri lygar, róg og hártoganir í svo að þær sameiginlega heiddu um úr fræðilegasta blaðið a enskri tungu í nýbygðum úti *- og eru þó sum þeirra þúnn—mundi dirfást’ að bjóða lésend- um sínum aðra eins lokleysu, og að miklu leyti málinu álveg óskylda. Aðalméiefnið er þetta : í sumar er leið. var James A. .femart settur til að yfirsKoða reikninga féhirðisins i Sif- ton. Hann gerði það og‘ sendi sveita- umboðsmanninum Hoii. J. D. Cameron skýrslu sína, dagsetta 24. Sept. síðastl. Sú skýrsla sýndi, að féhirðir sveitar- innar hafði á undanförnum nokkrum árum dregið í sinn sjóð sveitarfé svo nam 86,105,90. Samkvæmt hegningar- lögunum, sem gilda fyrir alt Canada- ríki, er þetta, að draga undir sig nokk- urn hluta af opinberri eign, álitinn stuldur. Dómsmálastjóri fylkisins er vitanlega sverð laganna í sínu fylki og er, samkvæmt öllum lögum rit- uðum og órituðum, skyldugur til að koma jafnþungt niður á þá stærstu eins og þá smærstu. Hægri handar maður dómsmálastjórans í þessu fylki tfl að verja skattgjaldendur sveitanna fyrir tjóni, er sveita-umbodsmaðurinn. Til þess er sá umboðsmaður til orðinn, til þess er honum veitt það vald, sem hann hefir, að gera ræka féhirða sveit- anna, enda þótt þeir sýni ekki bein- línis óráðvendni,—óskyldurækni er næg ássæða til jiess að víkja þeim frá völd- um. Nú var sveitaumboðsmanninum tilkynt það seint í Sept., að féhirðir- það skýrt og skorinort að því er snertir þjóna hins opinbera ef þeir í óleyfi taka trl sín nokdurn hluta af opinberri eign Lögherg rékur hornin i þau ummæli vor, að Smart sé reikninga yfirskoðari fylisins. Það væri fróðlegt að vita hvað annað á að kalla þann mann, sem stjórnin setur til að skoða sveitareikn- inga ? Á rneðan hann er að því verki er hann í raun og sannleika reikninga yfirskoðari fylkisins, að svo miklu leyti sem hann ber ábyrgð af verkum sínum fjTÍr fylkisstjórninni og hún aftur fyrir fylkinu. Önnur einsspurning og þetta er hártogun og ekkert annað, og sýnir bezt hve annt hlaðinu er um, að sann- leikurinn í þessu máli verði almenningi kunnur. Þá ber og 24. spurningin þess Ijósan vott, um hvort Lögbergi er ann- ara, fylkisstjórnina eða almennings hag og réttvísi. Þegar ekki er annað efni I spurningunni en vöntun tveggja lestrar- merkja, þá er nú skörin komin upp í bekkinn. Þar ofan í kaupið er orðunum í spurningunni.með tilvitnunarmerkjun um um, snúið við. Orðin : “stela sam- kvæmt lögum” eru hvergi til í þeirri grein Hkr., sem Lögberg ærðist af, en þarstendur: “er hann samkvæmt lög- ununr”, þ. e. a. s. : er hann, samkvæmt ákvæðum laganna, o. s. frv. En í grein- ina vantar tvö lestrar merki, tvær kommur, á undan og eftir orðunum “samkvæmt lögunum” og á því hyggir saka. Hann tilnefndi og manninn, i það þvi að eing að honum sé vel var- Anderson Gray, er þannig hefði farið ið, Vissulega er það svo, að einn dag- með sig, en þann mann grunaði eng- ur, sem vel er notaður, er þýðingar- inn áður. Þau urðu úrslit málsins, meiri og notasælli en heilt ár, sem , , , . , , eytt er í hugsunarleysi eða til óskyn- að flómnefndin sýknaði lunn kærða samlegra fyrirtækja. mannænGray var setturfastur.mál hans • , , » i I Og ao sioustu talar hið nverfandi rannsakað og hann un mn mor s £r ^il vor þessum almennu viðvörun- ur. Æðri dómstóll hafði aðra skoðun á arorðum ; Skjótru því ekki á frest til’ ... . . . | - , . . I þessu en dómnefndin og varð því end- morguns sem þú getur unnið í dag, þessuSifton-sveitarmálroghvortþerrra 8kurðinn. Urskurður þessr er sam ^ Grfty pinnig var Rtinn Því þá ert þú máske liðið lík. Enginn lætur sér annara um hag almennings, | kvæmur skoðun Sir Oliver Mowats, ’ Amötrulegt að kæra ai oss £otur nu sagt, hvort hann lifi stjórnarformanns í Ontario, en þó ætl- aus‘ ogin seg'|a næsta gamlárskveld eða að eigi verði ar hann nú að visa málinu til leyndar- lnann að nýíu tynr Salna 8 æP 6 ‘r þá, ef til vill, margir af oss komnir ráðsins brezka. Til þessa er hann nauð- að dómnefnd einu smnr hefir ursur hóðan, þangað sem umskifti timans v _ .. . , „ & áður að hann saklausann. Af þvr lerðrr þá, eru ei lengur trl. Vér getum aldrei beygður af þvr hann á fylkisþrngr. aður ^ ^ ^ engin nógsamlega mint oss 4 þá reglu, að en almenna álitsrns um vrnsólubann var “ . _ I . _._i ..c——.1: m------------• .— u:_ að þó hann lrefði þá I ráö með að hegna fyrir þetta morð, * hefði enda þótt allir viti, að annar hvor því, þeasara manrra, ef ekkibáðir, eru sekir. Þessi þrjú dæmi sýna hverju þessi um lög og rétt. Hparisjóðurinn. Það er ekki stór stofnun enn sem komið er, íslenzki sparisjóðurinn liérna í Winnipeg. En “fyrst er vísirinn og svo er berið”. Með tímanum getur hann náð meiri þroska en nokkur hefir nú hugmynd um, svo framarlega sem vel er á lialdið, og til þe.ssa hefir það verið gert. Það kemur sjálfsagt eng- um í hug, að efa ráðvendni ráðsmanns- ins, herra Aðalsteins Jónssonar, sem forstöðunefndin hefir kjörið til að veita innleggum r sjoðinn móttöku, enda hefi- ’ kl kynnt sig svo, að til þess sé ástæða. Eins og kunnugt er, er stofnunin eiginlega gerð fyrir uuglinga, til að venja þá á sparsemi, að leggja heldur centin, sem þeim áskotnast í sparissjóð en eyða þeim jafnótt fyrir góðgæti og allskonar óþarfa. Haldi sjóðurinn á leitað, lét í ljósi, skoðun að sambandsstjórnin ein valdið, gæti samt veriö efi á og lofaði að útbúa kjörseðlana um það atriði svo, að stjórnin væri skyldug til markverða dáleiðslu uppfinding getur notumhann yel Qg notum hann tJ1 efl_ að leita úrskurdar um vald fylkisins hjá áorkað, og hve hræði egt vopn íun jngar þv^ sem er fagUrt og gott, því hæsta rétti ríkisins, en að vitanlega er er í höndum skálka. Það sýnrst ekki gem ber blessunarríka ávexti fyrir yfir- leyndarráðið brezka. í þett’a skifti að vanþörf, að löggjafarþingin taki hér standandi og ókomna timann, svo hin minnsta kosti flytur því Sir Oliver það 1 strengmn og hrndri, eða rejm mál fyrir leyndarráðinu, sem hann hindra, utbreiðslu þessarar þekkingar sjálfur hefir enga hugmynd með að vinna, I meðal lrverra sem vrlja. og er því fróðlegt að sjá hvernig fer. mn 1 Sifton hafi reynst ekki einu sinni | svo Lögberg spurningu sína, spurningu fram, eins og menn vona, ætti hann líka að reynast ájjætur skóli að þessu leytinu. í harðærinu er ekki að búast við neinum stór-framförum eða fjölgun viðskiftamanna, en þó sýnist að betur hefði mátt gora, en fram er komið, ef aðstandendur unglinga hvettu þá til að leggja sín 5 eða 10 cents í sjóðinn, en eyða þeim ekki samdægurs og þeir eign ast þau. on sem hætt er við að þeir geri ef þeim ekki er bent á arðsamari að- ferð, í lok fyrsta ársfjórðungsins voru viðskiftamennirnir orðnir samtals nota vel yfirstarldandi tímann, ’ undir því og engu öðru er það komið, að vér getum glaðir og rólegir fagnað sérhverjum tímaskiftum. En þá er, starfstími fyrir höndum, langur eða skammur, en hvort heldur verður, þá Þcgai' litið ei <« live v ^æssi úí> skurður hæstaréttar er, þar sem þrír dómararnir sögðu nei, en tveir já, og annar þeirra háyfirdómarinn, sem að ilmenna álitinu er atkvæðamestur, hvort sem það er rétt eða rangt, þá þyk- ir sjálfsagt f jöldanum vænt um að mál- ið gengur þessa leiðina. Að minnsta kosti munu bindindismennirnir flestir fagna yfir því og jafnframt óska eftir öðrunr úrskurði, þvt sé illt að koma á- Orða-belgurinn. RÆÐA Flutt á skemtisamkomu r Alberta á gamlárskveld 1894. Eftir Jónas J. Húnfjökð. Heiðraða samkoma. Árin líða skjótt. Þannig er því fengisbanni í lög í hinum sérstöku fylkj Varið einnig með árið, sem nú er aö um, þá verður það þó hálfu verra viðr- kveðja oss; dagar þess eru taldir, það . „ . TT , er horfið siónum vorum, fiutt af straunn oignarinkisheddinmafln. Hvort sem ,tJ . hinn mikla óminnis-útsæ þ^.ð reyndist hagur fjöldans eða ekki, þá ^ fægt ekki til baka) ekki einn dag- yrði það greinilegur hagur bindindisfé- ur j)(;ss verður endurkallaður. En þótt laganna, ef úrskurðað yrði, að fylkin það sé hrifið burt, er endurmínningin hefðu vínsölubanns-valdið. | »n> þftö, endurminningin ura það, sem á dagana hefir drifið á þvi síðustu timaskifti hitti oss ekki van- húna. Eigi mætti gleymast að geta þess að til verulegra framfara má telja, að á liðnu ári hefir skóli verið byrjaður í þessu liúsi, og haldinn um undan- farinn tima og verður að öllu mögu- legu frainhaldið hér eftir. Til þessa nauðsynlega fyrirtækis á samkoma þessi rót sína að rekja. Yiðkomandi skóla- stjórn og kennari hafa gengist fyrii að hún yrði haldin. Til að gleðja skóla- börnin rniðar þessi samkoma sérstak- lega. Vór finnum oss hæði ljúft og skylt að samfagna þeim, vér finnurr oss ljúft að óska þeim gleðilegs nýárs óska að þeim aukist með hverju ald ursári andans þroski, atgjörvi og vel sæmi. Vér óskum og vonum að þai láti sér hjartanlega hugfast, að noti þennan námstíma, sem alla aðra e þeiin kunna að tilfafla, sér til menn ingar, gagns og sóma, en aðstandend um sínum til ánægju og upphvatning ar að veita þeim þessi kjör framvegis. Kæru skólabörn ! Af alliuga ósk 39 _rmo a vakandi ég að ykkur megi ganga sem bezt m Það verður annars ekki annað sagt, | f b““ústúm vorum á læsBu síöagta kveldi verða til vegs og frama, bæði á nú en að þessi úrskurður sé nokkuð ein- þegg< Gamla árið heíir að vísu ekki hönd farandi ári og öllurn^ ykkar æfi kennilegur, þar sem hann gerir ómerk- verið viðburðaríkt hjá oss, það hefir árum ann úrskurð sama dómstóls um sama • haft fátt það við sig í voru bj gðar- Umfram alt elskið og virði kennara ylckar og verið lionum auc

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.