Heimskringla - 10.05.1895, Blaðsíða 4

y
4
HEIMSKRINGLA 10. MAÍ 1895.
TÍMINN -«•
hefir þrjú hár framan í höfðinu,
en er að öðru leyti alveg sköllóttur. Af þessu leiðir, að það er auðvelt að hand-
sama hann þegar hann kemur framan að manni, en ómögulegt þegar hann er
kominn fram hjá. — Þið getið fengið
UR og KLUKKUR
af alls konar tegundum og með lægra verði en annarsstaðar, hjá
G. THOMAS,
534 Mnin Street.
:
Dagatal
Heimskringlu.}
\
f 1895 - -
S. M.
5 6
1» i:t
1» 20
26 27
7
14
21
28
1
8
15
22
2»
2
»
16
23
30
- 1895
L.
4
"í
'*J
25 \
”„í
3
ÍO
17
24
31
Winnipeg.
Lesið auglýsing Mr. G. Johnson’s á
3. blaðsíðu.
Regn mikið féll á laugardaginn var
hér í bænum og að því er heyTzt hefir
víðast hvar í fylkinu. Smærri skúrir
hafa og komið öðruhvoru siðan um
byrjun mánaðarins.
Herra Benedikt Benediktsson frá
Crystal, N. Dak. hefir dvalið hér í bæn-
um undanfarandi hálfsmánaðartíma
þeim tilgangi að leita sér augnalækn-
ar. Hefir dr. Good stundað hann og
tekizt það vel.
Það gleymdist að geta þess i siðasta
blaði, að 22. April lézt á sjúkrahúsi
bæjarins eftir 6 mánaða legu íslenzk
unglingsstúlka, tæpra 12 ára gömul.
Sigriður að nafni Sigurðardóttir.Pálma-
sonar, frá Keewatin, Ontario. Útför
hennar fór fram fyrra mánudag undir
umsjón S. J. Jóhanessonar.
Herra Jón Sigvaldason, sem lengi
hefir unnið hjá Ogilvie-fél. hér í bænum,
fór af stað til Nýja íslands í gær og
ætlar í sumar að vinna á gufubátnum
“Ida”, sem er norður við Mikley. Þeg
ar síðast fréttist var íshroði enn á vatn-
inu, en svo sundurlaus orðinn, að þétt-
ur vindur mundi leysa hann upp.
Hitunarofnar og matreiðslustór með
nýju lagi og með tvöfaldri kolagrind,
sem sérstaklega er gerð fyrir linkol eins
og Souris-kolin, eru tilsýnis um nokkra
daga'að 576 Main Str. Félag i St. Paul
Minn., heldur einkaleyfi að búa til
þessar stör og ofna. — Allir eru boðnir
velkomnir að skoða gripi þessa.
Á St. Bonifac spitalanum lézt á
þriðjudaginn var íslenzkur maður, Er-
lindur Pálmason. Hafði verið skorinn
upp vegna sullaveiki í lifrinni. Hann
kom hingað fyrir 2 árum eða svo frá
Dakota og hefir búið hér siðan. Hann
var trésmiður og stundaði þá atvinnu.
Hann lætur eftir sig ekkju og 2 börn.
Síðastl. föstudag (3. Mai) voru gefin
saman í hjónaband,|af séra Jóni Bjama
syni, herra Benedikt Frimannsson og
ungfrú Ingibjörg B. Olson. Hjóna-
vígslan fór fram í húsi séra Jóns, en að
því afstöðnu héldu brúðhjónin veizlu í
húsi hra. Bjöms Ámasonar, sem setin
var af helzta vildarfólki þeirra. Þar
flutti herra Amljótur B. Olson brúð-
hjónunum kvæði.
Fylkisþingið kom saman kl. 3 e. h.
í gær og var sagt að fyrsta verk stjórn-
arinnar yrði að leggja fyrir það svar
upp á skólamálið.
Mr. G. Johnson (suð-vestur horn
Ross <fc Isabel St.) gefur um þessar
mundir ágætis kjörkaup á ''Dry goods”
varningi og fatnaði.
Bréf hafa að sögn komið til manna
hér í bænum frá Martin þingmanni i
Ottawa, þar sem hann gefur í skyn að
hann muni fylgja Wpg. & Great Nort-
hern málinu á þingi, í hvaða mynd sem
hinn nýi styrkur verði.
Skrúðganga mikil verður á sunnu
daginn kemur, stuttu eftir hádegi, norð-
ur í St. Johns kyrkjugarð. Verða þá
grafir þeirra, er féllu í Riels-ófriðnum
um árið, skreyttar með blómum, ræður
fluttar o. s. frv.
Stórbreyting á
munntóbaki.
TUCKETT’S
T & B
Mahogany.
er hið nýjasta og bezta.
Gáið að því að T. A B. tinmerh
sé á plötnnni.
Tilbúið ap
Thb Geo. E. Tuckett <fc Son Co., Ltd.
HAMILTON, ONT.
Bæjarstjórain ráðgerir að fjölga
strætaljósum bæjarins lítið eitt, þau eru
nú 121, en verða 131, ef bæjarstjórnar-
nefndin, sem sér um ljós og vatnsveit
ingar, fær ósk sina uppfylta. Ársgjald-
ið fyrir 131 ljós, verður þá $20.746,
Fátt af trjám var plantað hér i
bænum á trjáplöntunardaginn, en al
mennt héldu menn heilagt seinnihluta
dagsins. Steypiregn nóttina næstu á
undan hindraði mjög ýmsar skemtanir
sem áttu að fara fram undir bera lofti
Björg Jónsdóttir Thorkelson, (en
ekki Thorvaldson), sem kendi við Lund
arskóla, ísl.flj. í Nýja Isl. síðastliðinn
vetur, fór vestur til ÞingvaUanýlendu
á laugardaginn 27. Apríl, til að kenna
þar við Lögbergs-skóla á komandi
sumri.
íslenzkur bóndi í Argylebygð, Bjöm
Ámason að nafni, varð fyrir því slysi
nýlega, segir Deloraine ‘•Times”, að
byssa sprakk í hendi hans og meiddist
hann svo í hendinni að óvíst þykir
hvort hÚH verður grædd. Dr. Loug-
head í Glenboro var sóttur til hans.
Sagt er að í Júnímán. næstkom.
muni C. P. R. fél. auka lestaferðir á
brautum sinum öllum í fylkinu, og að
meðal annars verði þá aukalest látin
ganga á hverjum degi milli Winnipeg og
Moosomin, eða einhvers staðar í því ná-
grenni. Það er sagt, að þá muni aukin
ferð meginlandslestarinnar milli Van-
couver og Winnipeg.
A þriðjudaginn 21. þ. m. og annan-
hvom þrjðjudag frá þeim degi að telja,
til hausts, fylgir frystivagn fólkslest-
lestinni á Glenboro-brautinni, svo bænd
ur geti sent smjör og [aðra vöru, sem
ekki þolir hita, til markaðar í góðu á-
sigkomulagi. yluia-kostnaður við að
senda vörar í frystivagninum á þessari
braut verður 10 cents fyrir 100 pundin.
Eins og traustleiki byggingarinnar
er komirm undir errundvellinum, eins er
heilsan komin undir ástandi blóðsins.
Til þess að hreinsa likamann og styrkja
liffærin er ekkert meðal eins gott eins og
Ayer’s Sarsaparilla.
Læknar og lyfsalar ráðleggja Ayers
Sarsaparilla, sem hið bezta meðal við
gallveiki. uppköstum, óhægðum, melt-
iigarleysi, lifrarveiki, gulu og höfuð-
verk, einnig við hitasótt og taugagikt
og giktveiki.
Verðlaunin afhf.nt. Bókmenntafé-
lag nemendanna á Winnipeg Business
College hafði skemtisamkomu á föstu
dagskveldiðvar og varþar útbýtt verð-
launum fyrirfullkomnust verk á síðast-
liðnum 6 mánuðum. Ritari skólafé-
lagsins, hra. G. W. Donald. útbýtti
verðlaunum sem fylgir:
Fyrir bezt bókhald, 1. verðlaun, silf
ur-medalia, E. R. James frá Rosser,
Man.; 2. verðl.: bókin: “Expert Book-
keeping”, D. W. Reid frá Golden, Brit.
Col.
Fyrir mesta framför i skrift, 1.
verðl.: silfur-medalía, W. H. Sinclair,
Winnipeg; 2.{verðl., bókin : “Self In-
structor in[Penmansliip”, W. J. Beaton,
Portage La[Prairie,
Fyrii'réttasta hraðritun.^l. verðl.:
silfur-medalia.* P. H. Allen, Winniþeg;
2. verðl.: fræðibækur um hraðritun,
Miss McFarlane, Winnipeg.
Prófdómendumir lýstu ánægju
sinni yfir framför allra stúdentanna.—
Næsta próf verður haldið í haust.
This is« piciure
Of THE fAMOUS CUIE
fOR SCIKTIC PAINS.
Járnbrautir í Canada.
Ársskýrsla járnbrauta og skipa-
skurða umboðsmannsins i Canada hefir
verið lögð fyrir Dominion þing. Sýnir
hún að í lok siðastl. fjárhagsárs vora í
Canada fullgerðar 15,768 mílur af járn-
brautum (448 mílum meira en 30. Júni
1893); að auki eru taldar 2,017 mílur í
hliðar-brautum við hinar ýmsu vagn
stöðvar. TJppborgaður höfuðstóll þess-
ara félaga samtals $887,975,020. Tekj
ur félaganna á fjárh. árinu voru alls
$49,552,528, en það er $2,489,869 minna
en á fjárh. árinu næsta á undan. Við-
halds og vinnu kostnaður var $35,218,
433, rúmlega $1 milj. minni en árið á
undan. Á árinu tóku 14.462,498 manns
sér far með brautunum, en það er 844,-
471 fleira en árið á undan. Vöruflutn-
ingur aftur á móti rýrnaði mikið, sem
afleiðing af harðærinu, nam alls 20J
milj. tons á árinu, meir 1J milj. tons
minna en árið á undan. Lestafercfirnar
voru og rýrðar að miklum mun á árinu
af sömu ástæðum. Vegalengdin, sem
lestirnar fóru á árinu nam samtals 43,
770,029 mílum, en það er 615,924 míl-
um minna en árið á undan. Á árinu
biðu 12 farþegjar bana fyrir slys á með
an þeir voru á ferö með brautunum
talsvert minna en eitt líftjón á hverja
miljón fei'ðamanna. — Frá fyrstu tíð
hefir Canadastjórn, til 30. Júni 1894,
veitt $136,463,776 til járnbrauta í rík-
inu og hefir þar af gengið til brautanna
sem enn eru þjóðeign $97,075,388. Hitt
($39,388,438) eru gjafir í peningum, því
landi, sem gefið hefir verið er hér ekki
með talið, til hinna ýmsu jámbrauta-
félaga.
Winnipeg Dairy Association
heldur fund að 320 Main Street á laug-
ardagskveldið 11. þ. m. Allir félags-
menn eru ámintir að sækja íundinn.—
Byrjar kl. 8.
í umboði félagsins.
Jónas G. Dalmann.
Wm. Amlerson
118 Lydia Str. Winnipeg.
Hinn eini ísl. agent fyrir aliskonar
hljóðfærum og Music.
Ábyrgist að útvega löndum sínum hljóð
færi fyrir lægra verð enn þeir geta feng-
ið hjá öðrum í bænum. Gömul hljcðfæri
tekin sem borgun upp i ný.
Fundarboð.
Á fundi hins íslenzka verkamanna-
fél. í Winnipeg, sem haldinn var þann
27. f. m. var samþykt að haldnir yrðu
aukafundir fyrir alla íslenzka daglauna-
menn í þessum bæ laugardagskvöldin
)ann 4. og 18 Maí og 1., 15. og 29. Júní
næstk., til að ræða um ýmisleg nauð-
synjamál, sem beinlinis snertir verka-
menn. Og er vonandi að sem flestir
sæki þessa fjrirhuguðu fundi vel og
rækilega. Fundirnir byrja kl. 8. e. m.
Verkamannafél. húsinu á Elgin Ave.
Winnipeg 1. Maí 1895.
Jónas J. Danielsson ritari.
Ask your Druggist for
Murray &
Lanman’s
FLORIDA WATER
A DAINTY FLORAL EXTRACT
For Handkerckicf, Toilet and Bath.
Endurmynningar frá æsku
árum.
Eftir G. A. Dalmann, Minneota, Minn.
Niðurlag.
Ég rölti organdi á eftir ánum, sem
löbbuðu eins og skynsemi gæddar ver-
ur, eins og vant var. Grenjaði ég hátt
og lengi, en svo fór að draga niður í mér
og ég fór að reyna að hugsa um fram-
tíðina. Ég tók eftir þvi á meðan ég var
að 'snökta, að stór hvít ær, sem æfín-
lega labbaði seinust og var kölluð lata-
Hvít, leit tvisvar við og var eins og
hún brosti framan í mig, en þó alt öðru
vísi en Gróa gerði. Mér flaug i hug að
blessuð skepnan kendi i brjósti um mig,
enda var hún sérlega frið og góðleg og
hafði vangaskegg eins og auðvitað allar
ærnar höfðu, en einhvernveginn alt
öðruvísi. Ég hafði einu sinni séð mann
með vangaskegg, Hann keypti hest af
frænda mínum og gaf mér fagran pen
ing á stærð við treyjuhnapp, og sagði
ég væri gáfulegur drengur. Mér var
vel við þennan mann og var honum
þakklátur fyrir peninginn, en frændi
sagðist ætla að geyma hann þar til ég
yrði stór maður. En alt um það sýnd-
ist mér lata-Hvit hafa mikin svip af
manni þessum, svona í andlitsfalli
Hvernig því var varið vissi ég ekki, en
eitt var vist, að mér var betur við þessu
rollu en allar hinar, og svo var þetta til-
lit hennar einhvernveginn svo fult af
meðaumkun; mér fanst hún vildi segja
Þú átt bágt, auminginn. Gat það ekki
verið að hún þekti huldufólkið og vissi
að ég var að ganga í greipar þess ? Ég
leit í kringum mig og var þó hálfhrædd-
ur, því ég bjósthálft í hverju við að sjá
huldumann. Ég sá ekki langt fyrir þok-
unni, en klettarnir er ég þekti litu alt
öðruvísi út en vanalega. Ég fór að
hugsa um hag minn. Var það áreiðan-
legt að huldufólkið væri alt vont ? Gat
það ekki verið að það yrði mér eins gott
og frændi minn og Gróa ? Þessi liðni
dagur hafði verið voða-dagur fyrir mig,
og svo öll þessi ósköp er kveðskapur
minn kynni að hafa í för með sér, og
svo þessi ær-rekstur í þoku og rign-
ingu, Það kæmi líklega á Gróu að reka
og svo þyrfti hún sjálf að bera vatn
Það var voðalegt að fara til huldufólks,
en það var fokið í öll min skjól. Svo
fanst mér einhvernveginn eins og burt-
för mín mundi verða fólkinu til leiðinda
Ég velti þessu fyrir mér á ýmsa vegu,
en gat eins og að engri niðurstöðu kom-
izt. Loks kom mér til hugar að ef lata-
Hrít liti við áður en ég væri kominn of
an í Stekkjarhvamm, þá skyldi óg ekki
fara heim aftur, heldur bíða þar til
huldukona tæki mig. Ég var að eins
búinn að gera þessa ákvörðun þegar
þegar blessuð ær-skepnan leit við og
mér virtist hún depla augunum framan
í mig, eins og hún víldi segja: Gerðu
það, drengur minn.
Þannig hafði ég þá staðráðið að yfir
gefa mannheima og ég gat eiginlega
ekkert fundið í huga mínum, er mér
þætti fyrir að sjá af eða skilja við, en
samt fór um mig kuldahroilur, er ég
hugsaði til þess að eyða æfi minui hjá
álfum. En nú varðsvo að vera og mér
fanst óg hafa gert þeim hjúunum heima
töluvert mikið tjón og leiðindi; mér
fanst þau mundu ésaka sig þunglega
fyrir hvað vond þau hefðu verið mér.
Gat það líka ekki átt sór stað, þegar ég
ég væri orðin stór huldumaður að ég
gæti jafnað mig á þeira ? Þar var ég
raunar óklókur í, en samt gaf hug-
myndin mér ótrúlega mikið þrek, Eitt
var ég viss um, að ef ég staðnæmdist í
Stekkjarbotni, þá yrði ég tekinn. Nú
var ég líka kominn á hinn tUtekna stað,
ég vissi að Stekkjarhvammur var sá
lang-stórkostlegasti klettur og að skot
eða hellir var undir hann að sunnan-
verðu. Þar skreið ég inn á þurra mold-
ina og fanst hún hálfvolg, svo mér varð
mikið notalegra á beru fótunum, er
voru kaldir úr blautum götunum.
Þarna lá óg og leið raunar betur en ég
gat nú gert mér grein fyrir, Ég tók
saman ráð mín; ég ætlaði að segja
huldukonunni hvað ég héti og hvað
gamall óg væri og svo ætlaði ég að
spyrja hana hvort hún vildi gefa mór
eitthvað að borða; ég vissi það var ljótt
að segja, að éta. Ég ætlaði að vera
svo kurteis sem framast mátti verða.
Svona leið langur tími, að mér fanst.
Ég lagði aftur augun. og hlustaði, en
heyrði ekkert nema nið í ofurlitlum læk
sem rann niður í hvamminn skamt frá
klettinum. Mér kom til hugar að læð-
ast undur hægt undan kiettinum o&
hlaupa alt sem fætur toguðu heim, en
þá sá ég í hendi minni að ég mundi fá
viðtektir hjá frænda mínum, því nú
var ég búinn að tefja svolengi. Það
var mér ekki úr minni liðið að ég átti
einu sinni að sækja hest, en sá spóa er
ég hólt að ætti egg einhversstaðar, en
Gróu þóttu góð egg og ég var viss um
að fá stórt brauð, ef ég findi eggin, sem
ég þá aldrei fann, Svo var ég of lengi
að sækja hestinn og þegar heim kom
sagðist frændi minn ætla að sýna mér
hvernig Gunnar á Hlíðarenda hefði far-
ið með Skammkel i vígaferlunum við
Rangá. Ég hélt hann mundi máske
sýna mér aðra viðburði, er voru helzt
til harðleiknir fyrir mig og skildu mig
vanaiega eftir bláann og blóðrisa, Nei.
ég varð að biða. Mér var orðið kalt og
ég skalf af kulda og einhverjum ónotum
er ég get ekki með orðuin lýst. Ég tók
húfuna mína og stakk andlitinu ofan i
hana svo ég dróg að mér volgan andann
aftur, svo mér leið nokkuð betur. Svona
lá ég, ég veit ekki hvað lengi, þar til ég
heyrði létt fótatak. Eg gægðist út úr
hettunni og sá að hjá mér stóð há kona
á svörtum kjól með mikið og sítt ljós-
gult hár. Andlitið var undur góðmann-
legt. Hún tók mig upp, kyssti mig og
faðmaði. Ég fann svo glöggt hvernig
hjartað í henni barðist, en ég var svo
feiminn að ég kom engu orði fyrir mig,
enda var hún á svipstundu komin með
mig inn i snotra baðstofu, þar sem alt
var hvítt og hreint. Hún setti mig við
borð og sagði mór að borða, Málrómur
inn 'var svo blíður og ástúðlegur, að
mér kom til hugar að þetta væri móðir
min, en það var svo undur ólíkt henni
í sjón, að það gat ekki verið, enda hugs
aði ég ekki um annað en sætu kökurnar
og heitu mjólkina; ég hafði aldrei bfragð
að svo góðar kökur. Konan stóð hjá
mér og klappaði á kollinn á mér og
sagði: “Þú hefir of mikið hár, góði
minn”. Eg var nær því hættur að éta,
því mér kom til hugar að hlaupa upp
um hálsinn á henni og kyssa hana, en
hætti þó við það og hélt áfram að raða
ofan i mig kökunum og mjólkinni þar
til ég var saddur. Þá klappaði hún
aftur á kollinn á mér og sagði: “Þú
ert þreyttur, góði minn, það er betra
fyrir þig að sofa þér væran blund”. Svo
þvoði hún á mér fæturna og bar á þá
eitthvað, er ég hélt að væri vttllhumals
smyrsl, og lagði mig í mjúkt rúm með
hvítum voðum og kodda. Svo kyssti
hún mig á kinnina og sagði: “Sofðu
rótt, elsku litli vinur minn”. Þetta var
meira en ég gat staðið, þetta var meiri
blíða en mér hafði verið sýnd síðan móð
ir min dó. Ég reis npp og vafði litlu
handleggjunum utan um hálsinn á
henni og kyssti hana marga kossa rétt
á munninn. Ég var ekki að hugsa um
það hvort tiltæki mitt væri kurteist eða
ekki, en einhvernveginn fanst mér að
henni þykja vænt um bliðulætin í mér ;
nokkuð var það að hún lagði mig út af
með enn meiri nákvæmni en áður og
gekk í burtu. Ég var klökkur, allar
mínar beztu tilfinningar eins og vökn-
uðu af dvala. Ég var sannfærður um
að undir svona löguðum kringumstæð-
gæti ég verið góður drengur. Ég lof-
aði guð með tárin í augunum fyrir að
vera komin í svona góðan stað; ég hét
því hátíðlega að kveða aldrei níðum
nokkurn mann, og reyndi að rifja upp
versin og kvöldljóðin, er móðir mín
hafði kent mér ; morgunijóðin hafði ég
aldrei lært, svo um þau var ekki að
tala. Eg var til með að fyrirgefa Gróu
alt illt og frænda mínum allar hárreyt-
ingar og hryðjuverk. Mér var ljúft að
hugsa um öll mín góðu áform, en samt
gat ég ekki gert að því, að hugsa um
framtíðina. Skyldi ég allatíð fá sætar
kökur að borða, eða var það bara á með
an ég var gestur ? Skyldi konan gefa
mér bláa treyju með gyltum hnöppum ?
Ef svo, þá væri garnan að geta látið
Gróu og frænda sjá sig og heyra hann
tala um Skarphóðinn, Njúlsbrennu og
önnur æfintýri úr fornöld. Hvað lengi
þetta sælunnar ástand entist veit ég
ekki, en hitt man ég, að ég vaknaði
undir klettinum við það, að tekið var í
lurginn á mér heldur hraustlega. Um
leið og ég opnoði augun sá égaðsólin
var komin hátt á loft og sendi frá sér
daufan rauðleitann bjarma gegn um
morgunroða netjuþykni. Mér hafði
verið sagt, að þegar sólin væri rauð, þá
vissi það á blóðsúthellingar, En hvaða
sannindi sem í því kunna að vera, þá
var það víst, að þennan dag hlæddi úr
vissum hluta líkama míns. Ég man ó-
gjörla hvað frændi minn sagði, því ég
hafði um annað að hugsa, en eitthvað
mintist hann á Grettir Asmundarson.
Upp frá þeim degi var ég aldrei hrædd-
ur við huldufólk.
Skin eftir skúr.'
SKYIN SEM HENGU YFIR HEIM-
ILI EINU í NIAGARA FALLS
HAFA LIÐIÐ FRÁ.
Litla Mabel Dorety læknaðist af
riðu eftir að fjórir læknar höfðu
árangurslaust reynt að lækna
hana.
Telcið eftir Niagara Falls Review.
I samtali við kunningja okkar vor-
um við nýlega spurðir að hvort við hefð-
GREAT
lfiL it at once by using Pírrv Davis’
"Poi'mKiúev
RojíI ch«it
by ltsclf. Kllls every form of external or internal paln. ___
____ I)o«k—A teaspoonful iu half glaiw of watcr or mllkjwarm
convcnfcnt).
gamkepnin
harðnar
Tle Blue Store
MERKI : BLÁ STJARNA
434 Main Street.
Selur ætíð með lægsta verði.
Hið ágæta upplag vort af nýjum vor-
fatnaði, sem vér seljum með óumræði-
lega lágu verði, kemur illa við keppi-
nauta vora, og þeir vita það líka.
FYRIR
» 3,50 fást góð vinnuföt fyrir karl-
menn sem kosta $6,50.
6 4,50 fást lagleg mórauð og grá
Cheviot-föt $7,50 virði.
9 5,00 fást góð karlmannaföt úr
ensku vaðmáii, sem seld eru
fyrir $8,50.
9 7,50 fást alullar karlmannaföt með
nýjasta sniði, $12,50 virði.
6 8,50 fást föt úr Indigó bláu Serge,
sem seld eru vanalega á $13,50
»10,00 fást alullar karlmannföt úr
bláu írsku Serge, $16,50 virði.
9154,50 fást karlmnnnaföt af ágæt-
ustu gerð, vanaverð $18,50.
»15,00 fást fin karlmannaföt með
öllum nýjustu sniðum, sem
seljast vanalega á $25,00.
Fáheyrð kjörkaup hjá oss á
Drengja og Barnafötum.
FYRIR
» 1,50 fást drengjaföt, $3,00 virði.
» 8,50 fást drengjaföt, vanaverð $4.
» 3,50 fást fín drengja alullarföt
vanaverð $5,00.
» 4,50 fást alullarföt úr kanadisku
vaðmáli fyrir unga menn frá
14 til 19 ára, sem engin ennur
búð í bænum getur selt fyrir
minna en $8,50.
Kjörkaup á höttum.
Buxur í þúsundatali.
Drengjabuxur vel vandaðar fyrir 50c,
Þú sparar peninga með því að kaupa
hjá oss. Vér efnnm það sem vér lofum.
BLUE STORE
Merki—Blá stjarna.
434 MAIN STREET.
A. Chevrier.
um heyrt, að litla Mabel Dorety, átta
ára gömul dóttir Mrs. Dorety á Ontario
Ave., hefði læknast á furðanlegan hátt
af riðu. Vér neituðum að hafa heyrt
nokkuð um það, en lofuðumst til að gera
rannsókn í málinu og skýra svo opinber-
lega frá úrslitunum. Vér létum heim-
sækja Mrs. Dorety, sem afleiðing af
þessu, og sagði hún oss það sem fylgir :
“Litia stúlkan mín hefir gengið í
gegnum merkilega eldraun. Það er hér
um bil hálft þriðja ár síðan Mabel varð
veik af riðu sem var afleiðing af influ-
enza og gigt. Ég leitaði til þriggja lækna
fyrir utnn læknir þann frá Niagara, sem
stundaði hana, en þrátt fyrir allar for-
skriftir og umhyggjusemi. fór Mabelalt-
af versnandi. Það mátti ekki skilja við
hana eitt augnablik, og hún var alveg
ófær um að hreifa sig. Hún gat ekkert
gengið án hjálpar, og heldur ekki gat
hún nærst neinu að mun. Þegar svona
var komið. sagði einn af læknunum :
‘Mrs. Dorety, það er ekkert gagn í því
að ég sé að koma oftar. Ég þekki ekk-
ert ráð til að bæta stúlkunni.’ Það hélt
nú samt áfram um stund nokkurn veg-
in í sama horfinu, þangað til einn dag ég
hélt ekkert annað en barnið mitt mundi
deyja. Ég mundi þá eftir að hafa séð,
að riða hefði verið læknuð með Dr. Wil-
iams Pink Pills for Pale People, og ég af
réð þegar að reyna þær. Ég efaðist alt-
af um að þær væru til nokkurs. og það
vai' ekki fyr en öll önnur von var úti að
ég fór að brúka þær, en afleiðingarnar
gerðu mig forviða. Það leið ekki á löngu
að þær fóru að hafa góðar verkanir, og
ég fann nú að ég hafði að lokum náð í
meðal, sem gat læknað litlu stúlkuna
mína. Innan þriggja mánaða var henni
batnað svo, að öll hætta var úti, og var
þá hætt við pillurnar. Nokkrum mán-
uðum síðar kom það samt í ljós, að sjúk-
dómurinn var ekki alveg upprættur, svo
óg lét hana fara að brúka pillurnar aftur
Ég er viss um öll sjúkdómseinkenni
hverfa smámsaman, því nú sem stendur
gengur hún á skóla og þurfum ekkert að
vera hrædd við að skilja hana eftir eina.
Dr. Williams Pink Pills eru áreiðanlega
mjög merkilegt meðal og ég vildi ekki
vera án þeirra fyrir nokkurn mun, því
ég álít þær eins mikils virði eins og jafn-
þyngd þeirra í gulli.
Það gleður mig að geta látið aðra,
sem máske með þurfa, vita hvað vel Dr.
Williams Pink Pills hafa reynst mér.”
Þegar jafn sterk rök og þetta liggja
að því, hve ágætt meðal Dr. Williams
Pink Pills eru. þá er ekki að furða þótt
mikið seljist af þoim, og að þær eru í af-
haldi hjá fólki. Dr. Williams Pink Pills
liafa í sér þau efni, sem bata blóðið og
styrkja líkamann. Þær eru seldar í öskj-
um (aldrei iausar eða í hundraðatali, og
er því almenningur varaður við ýmsum
eftirstælingum, sem eru seldar 4 þann
hátt), fyrir 50c. askjan eða sex öskjur á
$2.50, og fást hjá öilum lyfsölum eða
með pósti frá Dr. Williams Medecine
Company, Brockville, Ont. eða Sche-
nectady, N, Y.