Heimskringla - 01.08.1895, Page 1

IX. ÁR.
NR. 31.
WINNIPEGr, MAN., 1. ÁGtJST 1895.
r—*---*
4
J Dagatal
Heimshringlu. í
" í
1895 - AUGUST - 1895r
M. Þ. M. Fi. Fö.
4
4
4
4
h■
4
4
í 18 19
J «5 8« 87 28
4 5
11 12
«
1»
20
7
14
21
1
8
15
22
29
2
9
16
23
30
L1
-(
4
4
»4
31
Sú fregn er gosin upp í Montreal,
að W. R. Meredith, sem í vetur er leið
var gerður yfirdómari í Ontario, eigi að
taka við formennsku Dominionstjórn-
arinnar, en að Bowell eigi að víkja.
Franskir auðmenn eru í þann veg-
inn að kaupa gróðurlausa hólmann
mikla i Lawrence-flóanum—Anticoste-
eyna, og ætla að gera hana að fiskistöð
og reyna garðrækt m. m.
Dominionstjórnin hefir sent Mani-
tohastjórninni annað bréf áhrærandi
skólamálið. Þangað til svar kemur
liggur það mál svo milli hluta.
Fellibylur á Japan ströndum veldur
stórkostlegu lífs og eigna tjóni á sjó og
landi. Fjöldi af skipum fórzt og flest-
ir skipverjar.
áhöld öll og fótograf-vél, André ráðger-
ir að leggja af stað í Júlí 1896 í góðum
sunnanbyr og fara þá heint stryk til
norðurskautsins, en á heimleiðinni ætlar
hann annaðtveggja suður um Ameríku
eða Sibetíu, og þá vestur um Rússland.
MIÐVIKUDAG, 30. JÚLÍ.
Sagt er að Dominion-stjórnin í Ca-
nada hafi ákveðið að auka um $100,090
gjaldið til C. P. R. félagsins fyrir póst-
flutning og þh. ár hvert.
Stjórnin íNýja Sjálandi hefir ákveð
ið að veita Canada-Astralíu-línunni
$100,000 styrk á ári.
Gladstone garali hefir lofað að
fljfija ræðu um Armeniu-málið á opin-
berum fundi á þriðjudaginn kemur.
FRBTTIR.
DAGBÓK.
FÖSTUDAG 26. JÚLÍ.
Almennar þingkosningar eru nýaf-
staðnar í héraðinu Nýja Suður-Wales í
Ástralíu. Kjörnir eru 62 “free-trade”-
sinnar, 44 verndartollsinnar og 19 verka-
manna fulltrúar.
Brasilíumenn eru óðir og ærir af
því, að Bretar hafa ákveðið að koma
upp kolaforðabúri og herskipastöð á Tri-
nidad-eyjunni — suðvestustu í West
India eyjaklasanum. Brasilíumönnum
finst, að eyjan muni engrar einnar þjóð-
ar eign, en Bretar halda eignbréfi síðan
1802.
Til vandræða horfir eystra vegna
vatnslej-sis í St. Lawrence-fljóti. Er nú
vatnsdýpið á Montrealhöfn að eins 26J
fet, en er venjulega 30 fet.
Skipakví mikil verður vígð í Sout-
hampton á Englandi á laugardaginn 3.
þ. m. Að sögn Bandaríkjakonsúlsins
Þar, verður hún stórkostlegasta skiþa-
kví í heimi.
Indíánar í Wyoming láta ófriðlega
mjög, og er ástæðan sögð sú, að ný-
b.Vggjar hafa ráðist á flokk lítinn af Ind-
íánurn og drepið, án þess nokkur sýni-
leg ástæða væri til. Washingtonstjórn-
in hefir verið beðin um herafla.
Fjdkisstjórnín i Mafiitöba ætiast á
25—30 milj. bush. uppskeru af hveiti í
fyikinu í suinar.
Langt plógfar. Til að varna sléttu-
eldum hefir C. P. R. félagið látið plægja
16 feta breiða spildu beggja megin spors-
ins frá Indian Head í Assiniboia til Cal-
gary, 440 mílur vegar.
LAUGARDAG, 27. JÚLÍ.
Allsherjar þing landfræðinga var
sett í Lundúnum í gærkveldi. Meðal
þess er rætt verður um er hin fyrirhug-
aða loftsigling Svíans André til norður-
heimsskautsins. Er hann þar sjálfur á
þinginu og skýrir ,yrirætlun sína.
James E. Nicholson•
Nærri ótrúlegt.
Mr. Jos. E. Nicholson, Florenceville,
N. B., þjáðist í sjö ár af
krabbapieini í vörinni
og batnaði af
AVHD’Q Barsa-
ní LR O parilla.
Mr. Nicholson segir : “Eg fór til
lækna, sem gáfu inér meðul, en
það hafði enga þýðingu, krabbinn
fór að íírafa um sig’ ,
og færðist út á kijinina, og þannig
þjáðist ég í heil sjö úr. Loks fór
ég að brúka Aj’ers Sarsaparilla.
Innan viku fann ég á mér
töluverðan bata
Við þetta óx mér kjarkur svo ég
hélt áfram, og eftir mánaðar tíma
var sárið á kinninni á mér farið að
batna. Eftir þrjá mánuði fór vör-
in að gróa, og eftir 6 mánuði voru
öll einkenni sjúkdómsins liorfin.
AYEB’S S. SARSAPAEILLA
Á SÝNINGUNNI.
Ayer’s Pills lækna innýflin.
Járnbrautabj’ggingamaðurinn mikli
Donald Grant í *Faribault, Minn., og
með honum fleiri Minnesota-menn, hefir
tekizt á hendurað byggja 12mílnalanga
járnbraut í Venezuela í Suður-Ameríku,
sem á að kosta um $15 milj. Þriðjung-
ur brautarinnar verður jarðgöng undir
fjallgarð. Brautin á að liggja til hafn-
staðar við Atlantshaf. Er þar nú járn-
braut, sem hringar sig j’fir fjöllin, er 30
mílur á lengd og ótækilega brött, enda
á að afleggja hana undir eins og jarð-
göngin eru búin.
MÁNUDAG 29. JÚLÍ.
I felliveðrinu í Japan á laugardag-
inn fórst jánibrautarlest með 140 far-
þegjum, alt hermönnum á heimleið. í
lestinni voru alls 23 vagnar með 400
farþegjum og 2 guf uvagnar drógu hana.
Á kafia lá brautin á sjávarbakkanum og
þar sleit veðrið lestina af sporinu og
bj’lti henni niður i sjóinn.
Kólera liefir orðið 5000 mönnum að
bana í Japan á skömmum tíma. ’
Rússar eru sagðir potturinn og
pannan í Macedoníu upjireistinni, sem
Tyrkjum gengur illa að bæla. Nokkrir
fj’rirliðar þeirra liafa samt verið höndl-
aðir, og eru þeir rússneskir,og skjöl sem
á þeim fiunast bera vott um afskiftasemi
Rússa. Skjöl þau senda Tyrkir stór-
veldunum.
16,000 skraddarar í NeW York og
Brookljm liættu vinnu í gærmorgun —
því allir þessir menn eru gyöingar og
bj’i jar vinnutími þeirra á sunnudags-
morgna, þar laugardagurinn er þeirra
helgidagur. Þeir vilja fá vinnutímann,
stj’ttan um eina kl.st. á föstudögum og
vilja aftra því, að aðrir en félagsmenn
fái vinnu.
Á laugardagskvöldið var voru á
Englandi kjörnir: Salisburj’-sinnar
alls 410, Gladstone-sinnar alls 225. Eft-
ir að kjósa í 35 kjördæmum. — Jafn-
mikill atkv. munur á þingi Breta og
þessi úrslit benda á, hefir þar ekki átt
sér stað á allri þessari öld. — Meðal
nafntogaðra manna, er nú flutu með
straumnum inn í þingsalinn, í fj’rsta
skifti. er Afríku Stanley. Komst nú
að í því kjördæmi Lundúna, er hafnaði
honum með miklum atkv. mun 1892. —
Það er sagt að Manitoba-skólamáliðhafl
enda valdið úrslitum í nokkrum kjör-
dæmum á Englandi. — Ein skarpasta
sóknin í þessum kosningum er sögð að
hafa verið milll Herberts Gladstones,
sein er dugandi “sonur föður síns,” er
allir kannast við, og Col. Norths, er
græddi 100 milj. dollars á námum í
Peru í Suður-Ameríku. Sóttust þeir í
Leeds-kjördæminu og Gladstone yngri
bar sigur úr býtum, Hann hefir verið
við stjórnmál riðinn síðan 1881.
Haglél mikið i gær í suðurliluta
North Dakota og í Suður-Dakota. Tjón-
ið á hveiti-ökrum metið á $300,000.
ÞRIÐJUDAG 30. JÚNÍ.
Fj rir skömmu var þess getið í Hkr.
að lik tveggja barna hefðu fundist undir
húsi í Toronto, er mj’rt hefðu verið í
því skj-ni að fá lífsábyrgð er þeim bar.
Morðinginn heitir H. H. Holmes, en
gengur annars undir ótal nöfnum. Er
nú upp komið, að hann hefir þannig
mjTt 11 manns, í Toronto, Detroit,
Philadelphia og Chicago og ef til vill
viðar. Og endirinn er ekki enn.
Sagt er að Madagaskarstjórn sé far-
in að semja um vopnahlé og frið við
Frakka.
Einusinni enn gýs upp fregn að tek-
ið verði til starfa við Panama-skurðinn.
Á landfræðingaþinginu í Lundúnum
var í gær gerður góður rómur að ræðu
S. A. André, hins sænska, er gehk út á
að lýsa loftfari sínu, sem nú er i smíðum
í Parísarborg. Loftfarið á að kosta
$11.000. Belgurinn er svo þéttur og svo
stór, að ekki þarf að fj’lla liann með
gasi nema einu sinni í mánuði. I körf-
unni verður nægilegt rúm fj’rir 3—4
menn, 4 mánaða fæði, sleða, gkotfæri og
Frá iöndum.
OTTO P. O. MAN., 18. Júli 1895.
Eg ræðst nú í að rita Hkr. nokkrar
línur, því það er orðið talsvert langt
síðan nokkuð liefir verið ritað úr þessari
bygð um j.u ðneska hluti. — Heilsufar
gott almennt. — Það eru flestir sem
bj’rja á að lýsa tíðinni og ætla ég ekki
að bregða vananum. Það er í fæstum
orðum sagt, að um næstl. tvo
mánuði hafa gengið fjarskalegar rign-
ingar og kuldar; aldrei komið heitur
dagur að teljandi sé. Má því heita að
alt sé j’firflotið í vatni, og eins og stend
ur ekki sjáanlegt að nokkru hej’strái
verði náð, í það minnsta á meðan sama.
tíð lielzt, og er því orðið heldur dauft
liljóð í fólki j firleitt. Kom það ljóslega
fram á samkomu, er haldin var hér 16.
þ. m. Mr. A. M. Freeman las upp ræðu
og minntist í henni á framtíðar-h'orfur
nýlendunnar, sem honum sýndust alt
annað en glæsilegar—fyrir hina miklu
hækkun á Shoal Lake, sem nú liggur
j’fir meirihluta alls engis þessarar
bj’gðar. Var þá talsvert rætt um livað
nauðsynlegt væri að rist væri vatnið
frarn, en að öðrum kosti mundu menn
nej’ðast til að flj’tja héðan, þar ekki
j rði hægt að ná hej’i handa gripum,
sem hér er aðal-bústofn manna. Menn
voru mjög gramir v’ið þingmann okkar
Mr. Burrows, út af því, að hann hefði
algerlega srtkil'íofurð sín með-að rej na
að fá stjórnina til að láta ræsa fram
vatnið (Shoal Lake). Hanu var stælt-
ur vel þegar hann var að liafa út atkv.
bænda handa sér síðast, þóttist þá viss
að geta gert mikið, þar sem hann væri
“tengdur Mr. Sifton”, og ekki hætta, á
að viljann v’antaði þá. — Héðan hafa
verið sendar margar bænarskrár til
fj’lkisstjórnarinnar um það mál, en alt
til einskis. Álitu menn því gagnslaust
að leita til Greenway-inga oftar, og of
seint að gera nokkuð, sem gæti komið
að gagni þetta sumar, enda bera menn
hér það traust til núverandi fj’lkis-
stjórnar, að hún geri ekkert það or að
gagni verði fjwir þessa sveít. Hin
mörgu loforð stjórnarinnar hafa verið
vegin og léttvæg fundin og að þeirri
raun mun hún komast við næstu kosn-
ingar,
NikulúS Th. SsæDAL.
HNAUSA P. O. 23. JÚLÍ 1895.
(Frá fregnrita Hkr.)
Siðan ég skrifaði seinast fréttir til
Hkr. hefir fátt til tíðinda borið hér á
meðal vor.
HeiUuf'r manna fremur gott j’fir
þaðheila tekið.
Skepnuhöld góð nema hvað björninn
hefir á stöku stað, gert vart við sig,
einkum hér í Breiðuvík og við Fljótið,
og drepið nokkrar kindur á ýmsum
heimilum, til muna á sumum.
Grasspretta léleg frameftir öllu
V’egna kulda og þurka tíðar, og garðar
manna mjög misjafnir, þó þeir hafi
stórum skánað siðan veðurátta brej’tt-
ist. Útengi kemur til að verða í ineðal-
lagi eftir útliti að dæma.
Drottningardags skemtun var höfð
að Hnausum, voru þar ýmsar skemtan-
ir hafðar, og nokkur verðlaun gefinleik-
endum af Mr. P. McVeigh, contractor
og'þeim Sigurðsson bræðrum. Alt fór
þar vel fram.
í»lentUngadiig«-skemtun er ákv’eðið
að halda að Hnausum 2. Agúst og er
búið að kjósa menn, til að standa fj’rir
henni.
S/cúliirdðsfídltrúa-íanAm var iiald-
inn á Árnesinu 31. Maí fjwir til-
lögu sveitarráðsins, og á þeim fundi
urðu' menn vdð þeim tilmælum þess
(ráðsins) að takmarka kensluna í al-
þýðuskólum nýlendunnar þetta ár, þ. e.
a. s. kenna færri mánuði eu að undan-
förnu, því sveitin kvað vera i fjárþröng
og hefir þó á þessu ári tekið nokkurt
lán, en þó ekki fullkomléga getað mætt
skuldum. Stafar þetta ástand mest af
framkvæmdarlej’si í því að innkalla úti-
standandi skatta.
Ilvítfisksveiði norður á vatninu hefir
verið góð í vor, og þeir “landar” sem
fiskuðu upp á sinn kostnað og seldu svo
félögunum fiskinn, hafa stórum ábatast
af þvi.
Verzlun er hér mjög dauf.
Árni Jónsson, sem fluttist til Can-
ada fjwir 11—12 árum, og síðan hefir
dvalið í Ontario, kom hingað í þessum
mán. með konu og 3 börn, nokkuð upp-
komin, og sezt að í Miklej’; hann er ætt-
aður úr Borgarfirði á suðurlandi.
Haglskúr kom kl. 3J í dag, svo stór-
kostlegur að slegin jörð varð hvítgrá.
Haglkornin stærrien stærstu handbyssu
kúlur. Oveðrið gekk frá norðri til suð-
urs og stóð j’fir um 15 mínútur og
skemmdi mjög í görðum, og hefði hlotið
að ej’ðileggja akra hefðu þeir verið i
vegi þess. Ekki hefi ég séð slíkt veður
þau 8 ár, sem ég er húinn að vera hér í
Nýja Islandi, enda munu þau sjaldgæf,
sem betur fer. O. G. A.
Orða-belgurinn.
Winnipeg, 24. Júlí 1895.
Herra ritstj. Hkr.
Samkvæmt álj’ktun, sem gerð var á
fundi Good-Templar stúkunnar Skuld
þ. 22. þ. m., sendiég j’ður meðfj’lgjandi
yfirlýsingu, sem.þór eruð beðinn að
birta í j’ðar heiðraða blaði Heims-
kringlu:
Vér, meðlimir Good-Templar stúk-
unnar Skuldar, lýsum liér með sterkri
óánægju vorri j’fir því, að ritstj. Hkr.
hefir tekið í blað sitt sögu, sem birtist í
25. og 26. tbl. þ.'á., og kölluð er “Núll-
ið”.
Sagan á auðsjáanlega að miða til
þess að svívirða íslenzku bindindisfélög-
in hér í bænum, en lýsir að eins van-
þekkingu höfundarins á G. T. stúkun-
um og illvilja hans til þeirra. Og fyrir
utan það, að sagan er ætluð til þess að
vanvirða stóran hóp af heiðarlegu fólki
og gera lítið úr félagsvinnu þess, þá er
hún svo úr garði gerð, að fáum mun
finnast að hún hafi verðskuldað að
komast fjwir sjónir almennings.
A"ér álitum það ósamboðið hverju
blaði, sem annars gerir kröfu til þess að
álítast heiðvirt blað, að bjóða lesendum
sínurn slíkt. Og af því að vér erum oss
ekki þess meðvitandi, að hafa, sem fé-
lag, gert neitt á liluta Heimskringlu,
þá hljótum vér að skoða það sem óverð-
skuldaða áreitni af blaðinu að birta
téða sögu.
C. B. Julius, ritari.
Fyrir hönd stúkunnar Skuld.
ATH. Ástandið virðist nokkuð
einkennilegt orðið, þegar opinbert blað
má ekki flj’tja skdldsögu nema til að fá
óþökk fjwir og ávítanir, hjá þeim sem
virðist að hann eða þeir geti tekið eitt-
hvað af því til sín, sem í sögunni kann
að standa, og það er sannarlega illa
samin saga, ef einhver getur ekki tekið
eitthvað af því sem í henni stendur til
sín, beinlínis eða óbeinlínis.
Hvað snertir höfund sögunnar, sem
ofangreind óánægju j’firlýsing höndlar
um, þá er það ástæðulaus og ranglát
tilgáta, að hann hafi ritað söguna i þeim
tilgangi að svíviiða íslenzku liindindis-
félögin hér í bænum”. Það er ætlun
vor, að enginn sem þekkir höf. hafi á-
stæðu til að bera slíka sakargift á hann,
að því er snertir breytni hans
gagnvart nokkrum félagsskap hér i bæn-
um. Tilgangurinn var að sýna gallana
sem ekki ættu að eiga sér stað, en sem
allir vita að eiga sér stað í bindindisfé-
lögum, eins og auðvitað í öllum öðrum
félögum. Á þetta vildi hann benda í
því skj-ni að gott en ekki illt leiddi af—
að umbætur væru gerðar, þar sem þörf
er á þeim. En að hann liafi sneitt að
nokkurri einni félagsdeild, það er óverð
skulduð getsök, en vera má að hann
hafi verið um of þunghentur, er hann
dró hina dökku drætti, um það skulum
vér ekkert segja, en þá liafa honum
samt orðið manna dæmi.
Búningur sögunnar liefði auðvitað
getað verið miklu betri og héfði sjálf
sagt orðið það hjá æfðum skáldsagna-
smil. Eigi að síður er það ætlun vor,
að hún í því efni þoli samanburð við
margar smásögur, sem birtast í hérlend
um blöðum, og sem margir meðliinir
hinnar lieiðruðu stúku óefað lesa með
ánægju og finna ekkert að. Og með
allri virðingu fyrir hinni heiðruðu
stúku, hljótum vér að álíta, að hún
sem félagsheild sé ekki eins fær um að
semja sanngjarnan og hlutdrægnislaus-
an ritdóm, eins og þarf, ef sá dómur á
að ná tilgangi sínum.
Kærunni á hendur Hkr. nennum
vér ekki að svara. Það er gömul saga
í nýju gerfi. Það er viss fiokkur manna
her vestra, sem hefir þá rótgrónu skoð-
un, að flest sem Hkr. segir sé af illum
rótum sprottið. Þess vegna afsökuin
vér þó hin heiðraða stúka hafi fallið
fjwir þeirri freistingu, að “vera með” í
því efni. Þessi skoðun gerir oss ekk-
ert, en er þeim sjálfsagt til ánægju, sem
halda henni fram. Sé svo, þá er alt
fengið, því ánægjan er fyrir öllu.
Goldvin Smith afsakaður.
I 26. nr. Hkr. er lítil ritstjóragrein
með fjwirsögninni: Liberala álit um
Islendinga. Grein þessi sýnir álit Gold
win Smiths á Islendingum, þar sem
hann líkir þeim við Mennonita og rusl-
ið af strætunum í Lundúnaborg. Fjw-
sögnin á þessari grein hefði átt að vera
álit enskutalandi þjóðarinnar í Canada
á ísleudingum, því Goldvin Smith sýn-
ir að eins í opinberu blaði það álit, sem
enskutalandi menn í Cauada hafa á ís-
lendingum. — Ég hefi verið 13 ár í Ca-
nada og dögum saman hejwt enskutal-
andi menn tala um Islendinga, og álitið
á Islendingum er ætíð það sama og hjá
Goldvin Smifh, að öðru lej’ti en því, að
margir viðurkenna að Islendingar séu
ráðvandari en ruslið af götum Lund-
únaborgar er álitið að vera. Að vísu
hafa pólitiskir vindbelgir oft staðið upp
á mannfundum og haldið lofræður um
íslendinga, en vel að merkja. ástæðan
hefir verið sú, að þeim hefir þá legið á
atkvæðum þeirra til einhvers og þess
vegna álitið betra að hæla þeim dálítið
uppí eyrun, en vináttan hefir verið úti
þegar ölið hefir verið af könnunni. Líka
veit ég að það vilja margir heldur
leigja íslendinga til stritvinnu en aðra,
en það er af því sprottið, að þeir eiga
hægra með að brúka þá eins og þræla
svíkja þá svo um kaupið, ef þeim ræður
svo við að liorfa; og ég get ekkí betur
séð, en að enskutalandi fólk í Canada
skoði íslendinga eins og gólfdulurnar
og áburðarjálka, sem um sé að gera að
drepa sem allra fjwst á sem vestri vinnu
og litlu fóðri.
Winnipeg, 14. Júlí 1895.
S. STEFáNSSÓN.
ATH. Það er ekki sanngjarnt gagn-
vart hérlendu fólki yfir höfuð. að halda
því fram, sem Mr. Stefánsson heldur
fram í ofanritaðri grein. Það er enginn
efi á því að það er hér fjöldi af mönnum
sem hafa það álit á Islendingum, sem
höf. tilgreinir og velja þeim alt annað
en vingjarnleg orð í viðtali, en þeir
menn, nokkurnveginn undantekningar-
laust, eru á því stigi, að þeirra gætir
einkis í þjóðfélaginu og hafa þar engin
áhrif, nema eins og hver annar borgari
á kjörþingi. Hjá mentuðum mönnum
yfir höfuð, sem annars þekkja nokkuð
til íslendinga, ber aldrei á þessari skoð-
un. Þeir meta íslendinga fullkomna
jafningja þeirra Norðurálfu þjóðflokka,
sem eftirsóknarverðastir þj’kja í sveit
nýbyggjanna, hvar sem er í allri Norð-
ur-Ameríku, en það eru “Skandinavar’’
og Þjóðverjar.
Þegar á alt er litið er lieldur ekki
nema eðlilegt að fjölda margir hérlendir
— þeir sem í bæjum búa — venjist á að
álíta Islendinga sem sjálfsagða þjóna
sína við alla strit vinnu og öll óvönduð
verk. Islendingar eru tiestir allslausir
þegar þeir koma að heiman, geta ekki
flutt út í sveitir og numið land eins og
allur fjöldi annara þjóða manna, en
neyðast til að ieita eftir daglaunavinnu
í bæjunum og úti á járnbrautum. Þeir
hafa ekki aðra úrkosti en að skipa sér
sjálfir í þennan þjóna flokk — í flokk á-
.burðarjálka þeirra, sem betur mega.
Og reynslan sýnir að þeir alt of margir
eru alt of spakir í þessum flokki, reyna
offájr að bi jótast burt og berjast við að
verða óháðir bændur í einhverri nýlend-
unni, og á hinn bóginn, reyna of fáir að
þokast upp, læra handverk, búðarstörf
o. s. frv. Þeir, sem búa í bæjunum og
sem ár eftir ár eru ánægðir með að leita
eftir skurða, stræta og byggingavinnu
geta ekki með sanngirni búist við öðru
áliti en því, að þeir séu eðlilegir þjónar
hérlendra. Ritstj.
Fáein þnkklætisorð
finnum vér oss ljúfj og skylt að færa
löndum vorum í Argj’lebj’gð, er við
heimsóttum nýlega. Móðix okkar.tvær
systur og annað temidafólk og vinir,
báru okkur á höndum sér og svo gerðu
lika allir aðrir, þó okkur væru óþekkt-
ir. Til allra þessara sendum við kæra
kveðju meðinnilegu þakklæti fyrir mót-
tökurnar, — gleðistundirnar, er þeir
veittu okkur í svo ríkum mæli, að við
minnumst eaki meiri rausuar og gleði.
Sá sem þetta ritar hafði ekki fjwr séð
Argjle-bj’gð og leizt mér vel á hana,
bæði að því er snertir landslag og ,út-
svni. Bústofn bænda er þar víða góð-
ur, enda hafa þeir mörg hlunnindi, sem
ekki eru annarsstaðar. Og j’fir höfuð
eru þeir vel settir, að mínu áliti, í
þeim hluta bygðarinnar, sem við fórum
um—aueturhlutann. í þeimj hluta eru,
margir vinir og kunningjar frá samtíð
í Nýja Islandi fjwir 15 árum. Þótti
mér sérlega ánægjulegt að heimsækja
þá og finna þá ánægða og í góðum
kringumstæðum, — glaða yfir að hafa
slitið sig hurt úr dej’fðinni, framkvæmd
arlej’sinu og vankunáttunni, sem að
meira ogminna leyti hefir fj’lgt Nýja
ísl. fram á yfirstandandi tíma, að ein-
stöku undantekningum.
Winnipeg Business College
and
Shorthand Institute.
Ef þú þarft tilsögn í:
LESTRI, '
SKRIFT,
STÖFUN,
REIKNINGI,
BÓKHALDI,
VERZLUNAR-LÖGUM,
BRÉFA SKRIFTUM,
HRAÐRITUN,
TYPEWRITING,
þá farðu á dag eða kvöldskólann að
482 Main Street.
C. A. Fleming G. W. Donald
President. Secretary.
Víð eitt varð ég var. og sem mér
þótti vænt um, en það er ofurlítill
metnaður á milli landa í Argyle og Da-
kota bj’gðunum, að þvíleyti, að þeir
vilja ekki vera ver standandi í efnalegu
tilliti. Þetta er naðsj’nlegt, en til þess
að vita fywir víst mismun á einu og
öðru þarf reynslu og eigin sjón. Þess
vegna álít ég að landar okkar fj’flr
sunnan og norðan landamærin gerðu
rétt f að heimsækja hvorir aðra við
tækifæri. Mundi það margt vera, sem
menn þannig gætu nnmið hver hjá öðr-
um.auk þess er tíðír samfundir hlytu
að miða til þess að viðhalda okkar göf-
ugu þjóðareinkennum—gestrisni, og yf-
ir höfuð öllu þvi góða og fagra, er við
höfum fengið í arf með móðurmálinu og
sem ekki þarf að standa okkur f jwir
þrifum í þessu landi.
Svo kveðjum við þá Argj’le-búa og
árnum þeim alls gengis, jafnframt og
við vonum að þeir láti ekki hjá liða að
heimsækja okkur í Dakota við fyrsta
og bezta tækifæri, þvi hér er lika marg
ur góður drengur.
Húrra fjwir Argj’le-bj’gð !
Glatt er heimkomnum
að [heilu öllu,
fagnandi vinum,
fé og löndum.
Gott er heim komnum
hug að renna
j’fir frjálsa ferð
um fjarlæga bygð.
Fögur leizt oss Argyle
hin ifrjólenda;
auðvamir akrar
og iðju merki;
þó var hug vorum
hrifa meiri
manndáð og drenglund,
er oss mættu þar.
Glatt var oss að hitta
heila vini,
móður hjartkæra,
mága og sj’stur,
þar sem ættræknin
ástúðlega
blómgaði minning
bernsku vorrar.
Þó var hug vorum
ei hrifaminna
fjarskj’ldra landa
faðinur opinn,
faðrnur gestrisni
• guð-boriunar,
faðmur frjálslj’ndis
og fagrar vomr.
Glatt var oss að sitja
við gleði ræður,
veitingum hresstir 1
í vina húsum.
Glatt var oss að renna
reið á brautum,
er fjörmóðgir fákar
flug hart knúðu.
Því er oss hugljúft
og hjarta fólgið
kærum gest-vinum
kveðju að senda,
kveðju þakklætis
og þeirra óska,
er í brjósti manns
beztar vaka,
Blessun sé og ársæld
í bj’gð j’ðvarri,
og frjálslj’nd eining
í félagsskap hverjum.
Minning ykkar nýt
og niðjar j’ðrir
lifi og blómgist
meðan lönd eru bj’gð.
Foster Johnson Kuistjan Johnson.
Glasston, N. Dakota, 23. Júlí 1895.
VEITT
HÆSTU VERÐLAUN A HEIMSSÝNINGUNN
•FÁ1;
BMSNfi
p®w§ia
IÐ BEZT TILBÚNA
Óblönduð vinberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára rej’nslu.