Heimskringla - 18.10.1895, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 18. OKTÓBER 1895.
Mikael Strogoff,
eða
Síberíu-förin.
Eftir
Jules V?rne.
en til Tomsk væri komið. Það hefði hann sjálfsagt afráðið og
gert tilraun Bamkvæmt því, ef hann stuttri stund síðar hefði
ekki frítt, að þeir FeofaT og Ogareff væru komnir af stað til
Tomsk með nokkur þúsund riddara á völdum hestum. Þar
með var StrogofTúrallri hættu í hráð og óþarfi að yfirgefa
megin herinn fyrst um sinn.
“Þá skal ég bíða við”, hugsaði hann, “þangað til, að
minsta kosti, að gott tækifæri gefzt til að strjúka. And-
efreymis kyljurnar eru óte'jandi hérnamegin við Tomsk, en
færri miklu fyrir handan hæiun, þar sem njósnarmanna-
garðurinn nær að vændum ekki nema skamt austur fyrir
hann. Þriggja daga þolinmæði enn, og gefi það guð, að þá
sé unnin þyngsta þrautin”.
Og það var sannarlega ósvikin þriggja daga ferð, sem
veslings fangarnir áttu fyrir hendi. Þiið voru um 150 ver9t
tilTomsk, — ekki örðug ganga fyrir hermennina, sem engan
skort, engar þrengingar höfðu liðið, en þreytandi í mesta
máta fyrir hálf-hungraða fanga, sem reknir voru áfram
með svipum í þéttum hnapp, eins og sauðahópur. Það stóð
til að meira en eitt eða tvö lík þeirra yrðu eftir skilin á þessu
150 versta sviði.
Það var klukkan 2 síðdegis, 12. Ágúst, í brennandi sól-
arhita, að alt var ferðbúið, og út gekk hoð foringja stórskota-
liðsins : að liefja gönguna.
Fregnritarnir Alcide og Harry voru þá komnir af staðú-
leiðis til Tomsk. Höfðu keypt sér liesta og tafarlaust haldið
af stað til b*jarin8, þar sem óvæntum fundum ýmsra aðal-
persónanna í sögunni har saman.
Á meðal fanganna, sem Ogareff kom með frá Omsk, var
gömul kona, sem varsvo kaldlynd og styrfin, að hún hafði
ekkert samnoyti við aðra. Að sjá hana var eins og að sjá
sorgina sjálfa í mannlegu gervi. En ekki eitt einasta æðru-
orð, ekki einn kveinstafur, hraut af vörum hennar. Um
þessa konu var þíttari vörður, en nokkra aðra fanga. Og
auk liinna almennu varðmanna var alt af spæjari á hælum
hennar. Sangarre slepti ekki augunum af henni frernur en
köttur af mús, sem haun hugsar sér að hremma, en ekki
varð séð að g im'a konan hefði svo mikið sem grun á að henn
ar væri gætt þannig. Þó hún væri aldurhnigin og þó af um-
sátinu mætti ráða, að hún væri dýrmætur fangi, var henni
samt ekki liknað fremur en þeim, sem yngri voru. Hún var
pískuð áfram fótgangandi eins og hinir. Hinn ógn langi
gangur frá Omsk þreytti hana og þjáði meir en með orðum
verfii lýst, en henni vildi þið til, að nálægt henni á allri
ferðinni var ung stúlka, hugrökk oz góðlynd, sem á allar
lundir leitaðist við að hjálpa henni. Það var eink-
ar fríð stúlka þetta, en þögnl og þurlynd , að virtist, engu
síður en gamla konan. En ótilkvödd gerði liún sér að skyldu
að létta raunabyrði og þjáningar hinnar öldruðu konu, en án
þess þó að tala við liana. Þær höfðu enn ekki skift orðum,
er komið vartii lierhúða Feofars, en ætið þegar gömln kou-
unni lá á hjálp var unga stúlkan við hendina til að hjálpa
henni. I fyrstuuni var gamla konan rög að þiggja hjálp
hennar og aðstoð, en smámsaman varð hún liugrakkari.
Svipur meyjarinnar, augnatillit og láthragð hennar fullviss-
aði hana. Þetta þavnarmál, sem.svooft hindur sorgmædd-
ar sálir bróður- og systur-höndum, þíddi um síðir kulda
gömlu konunnar—gömln Mörfu Strogoff.
Nadía—því það var hún—gat þannig, þó óafvitandi, end-
urgoldið móðurinni sumt af aðiilynningunum, sem sonur
hennar hafði fyrrnm sýnt henni. Hið meðfædda góðlyndi
hennar, sem þannig kom í ljós, kom lienni sjálfri að haldi
jafnframt. Með lijálpsemi siiini og umhugsun um Mörfu
gömlu veitti hún þeim mun betur fríðleik sínum og æsku þá
vörn, sem ellin veitti gömlu konunni. Þessar tvær þögulu
konur, amma og dóttur-dóttir, að hinir fangarnir ætluðu, svo
samtaka, svo hugrakkar, svo sorghituar, höfðu þau áhrif á
hina fangana, að þeir ósjálfrátt sýndu þeim virðingu í hví-
vetna.
Nadía hafði verið flutt til Omsk stuttu eftir að hún var
handtekin á Irtych-fljótinu. í bænum var hún í ströngu
varðhaldi, eins og allir aðrir fangar, og sætti þar sömu kjör-
um og þeir, og Marfa gamla, eítir að hún var tekin, lenti í
sama íiokknum.
Ilefði Nadía verið veikbygð og duglaus, þá liefði þetta
tvöfalda rothögg lagt hana í grölina : hindrun ferðarinnar og
dauði Niknlásar Korpanoffs. Hvorttveggja þetta reyndi
hana, hálf-ærði hana um tíma. Eftir svo margar öflugar og
ánægjuríkar tilraunir að ná til föður sins, var nú eins vist
öll von úti um samfundi þeirra í þessu lífi. Og ofan á þá
hörmung bættist svo hennar mesta, sár ista sorg, sú, að sjá
fullhugann góðgjarna, sem guð hafði sent henni til varnar
og aðstoðar á hinni löngu og erflðu ferð, hverfa frá hlið
sinni og sjást ekki framar. Þegar liann hvarf sjónum henn-
ar virtist henni virkilega alt vera tap tð. Frá þeirci stundu
að Mikael Strogoff fékk lensulagið og sökk í æðandi öidur
Irtychfljótsins var hann nótt og dag afmálaður fyrir hugskots
sjónum hennar.
Gat það skeð að þessi maður hefði dáið þannig ? Til
hvers geymdi guð kraftaverkin, ef þessum góða manni, sein
göfug skyldurækn; knúði til framgöngu, var leyft að láta lífið
svona hraparlega? Þessar og þvílikar voru spurningar
hennar, en svo rnitt í þeim hugsunum mátti gremja og
hræði heturen sorgin. Ilún gat ekki annað en reiðst þegar
hún luig8aði til sinánarinuar í Isliim o< til þess hve undar-
leza stiltur hann var í þeim kringumstæðum.
“Hver hefnir hans, sem ekki getur lengur horgið sjálf-
um sér?”
Þannig spurði hún sjálfa sig og í hjarta sínu heyrði hún
svarið: .
“Ó, að það yrði hlutskifti mitt!”
Hefði Strogoff fyrir andlát sitt bara trúað lienni, kona—
ung stúlka eins og liún var, fyrir leyndarmáli sínu og er-
indi, var ekki ómögulegt að hún hefði getað lokið hans á-
kvarðaða stnrfi, statfi, sem nú var úti um, þ*r sem guð h»fði
svo skyndilega slitið hann burt frá henni.
Um þetta hugsaði Nadía eingöngu, og af því hún var
svo niðursokkin í þær hugsanir vissi hún ekkert um þraut-
irnar og þjáningarnar, sein fylgdu feröalaginu og fangelsinu.
Það var fyrir tilviljun, að bún rakzt á Mörfu gömlu
Strogoff. Því hvernig gat lienni komið til hugar, að þessi
gamla kona væri möðir fyrrverandi fylgdarmanns hennar,
Nikulásar Korpanoffs? Það var ómögulegt að hana yæti
grunað slíkt. Jafn ómögulegt var að Mörfu gömln gæti grun-
að að þakklætið og góðgerðaband tengdi son hennar og þessa
ungu ókunnu stúlku. Þó leið ekki langt þangað til Nadía
gat ekki annað et tekið eftir hve Hktvar á komið með þess-
ari gömlu konu og Mikael Strogoff, að því leyti hve vel þau
þoldu þrautirnar og mögluðu aldrei Hvin kvartaði aldrei
um þreytu eða þjáningar, nó liörkuna, sem henni eins og
öðrum var sýnd á hverjum degi. Hlaut það að koma til af
því, að hún hafði svo mikla hjartasorg að hera, að likams-
þjáninganna gætti ekki fyrir henni. Þannig hugsaði Nadía
og hún gat rétt til. Og það var tilfinningin fyrir og með-
aumkunin yfir pessari duldu sorg, sem fyrst dróg Nadíu að
gömlu konunni. Hún bauð ekki þjónustu sína, en gerði alt
sem hún gat þegjandi. Marfa fékk ekki tækifæri til að velja
eða hafna. Hvenær sem henni lá á liði var Nadía til að
veita það án þess að bjóða pað, eða hiðja um leyfi, Þegar
matarbitanum var útbýtt meðal langanna, hefði gamla kon-
an sjaldan haft þrek til að hera sig eftir sínum skerf. Þess
þurfti hún heldur ekki. Nadía var ætíð við hendina til
þess. Þannig leið dagur eftir dag. TVlarfa áttiNadíu að
þakka að íliín gat haldio útgönguna og sloppið bjá þeim
nauðum sumra fanganna, að vera fest við söðulboga og dregin
áfram með sama hraða og hinir. En þessar þjáningar á aðr-
ar ofan máttu fjölda margir hinna vesulu fauga líða á þessari
sorgargöngu.
“Guðlauni þér, dóttir • góð, fyrir alt gott sem þú hefir
gertfyrir mín gráu hár”, sagði Marfa gamla einu sinni, og
um langan tíma voru það einu orðin sem á milli þeirra
höfðu farið.
Á göngunni frá Omsk, sem föngunum fanst svo löng, að
tíminn hlyti að skifta árum, en sem í rauninni voru ekki
nema fúir dagar, mútti ætla að þær Marfa og Nadía hefðu
sagt hvor anni raunasögu sína. En Marfa gamla var varkár,
eins og líka ástæða var til. og talaði aldrei um sjálfa sig
nema í sem fæstum orðum. Hún minntist aldrei með einu
orði á sonsinn, eða liinn happalausa fund þeirra í Omsk.
Nadía var nærri eins orðvör, þó másice ekki eins og
gamla konan. Því þar kom að, að hún opnaði hjarta sitt
fyrir gömlu konuninui og sagði henni frá öllu er gerzt hatði,
frá því hún steig á vagnlestina að Wladimir og þangað til
samferðamaður hennar, Nikulás Korpanoff, lét lifið, að hún
hélt, í Irtych fljótinu.
Gamla konan hlustaði með athygli á hvert orð og sagði
svo : ‘ NikulásKorpanoff! Viltu segja mér meira af þess-
um Nikulási ? Eg þekki einn mann, og einn einungis, með-
al allra ungra samtíðamanna, sem þannig gæti komið fram.
Ef einhver annar kæmi þannig fram yrði ég meira en hissa.
Niknlás Korpanofl! Ertu viss um að pað sé rétt nafn
hans? Ertu sannfærð um það, dóttir góð?”
“Hví skyldi hann hafa dulið mig liins sanna ?” svaraði
Nadía spyrjandi. “Hann sem aldrei sagði mér ósatt um
annað?”
En gamla konán var samt ekki ánægð með þetta. Hún
fann á sér að hér mundi um uppgerðarnafn að ræða. Hún
spurði því Nadíu spurningu eftir spurningu um þennan
mann. “Þú hefir sagt mér að hann hafi verið fullhugi”,
sagðihún, “og þú hefir sannaðað hann hafi verið það”.
"Já, hann var sannur fullhugi”, evaraði Nadía.
“Svo hefði sonur minn reynzt”, sagði Marfa með sjálfri
sér, en upphátt : “Þú segir að ekkert hafi stöðvað ferð
hans, ekkert gert hann ráðþrota; að hann hafi verið svo við-
kvæmur mitt í aflraunum sínum, að í honum hafir þú átt
systir ekki síður en bróður, og að hann hafi annast um þig
eins og móðir?”
“Já, já”, svaraði Ngdía. “Hann var mér alt í senn:
bróðir, systir og móðir I”
“Og var tý-hraustur verndari þinn?”
“Sannarlega var hann það”.
“Sonur minn, sonur minn!” hugsaði gamla Síberíu-kon-
an, en upphátt sagði hún: “Og þó bar hann, segir þú,
hræðilega smán f Ishim, með stökustu þolinmæði?”
"Svo var það vist”, sagði Nadía, og leit niður fyrir sig.
"Hann umbar þásmán!” tók Marfa upp.
“En, móðir góð!” sagði Nadia með ákafa. Þú mátt
ekki áfella hann fyrir það! Hann hafði leyndardóm
að verja, sem guð einn getur um dæmt”.
“Og”, sagði Marfa og rétti úr sér og leit framan í Na-
diu, eins og vildi hún lesa hennar innstu hugrenningar, “og
fannst þér ekki á þeirri niðurlægingarstundu, að þú skamm-
ast þín fyrir þennan Nikulás Korpanoff ?”
“Eg dáðist að honum án þess að skilja ástæðurnar”,
svaraði Nadía. "Mér fannst hann aldrei verðskulda virð-
ingu og heiður fremur en einmitt á þeirri stundu”.
Gamla konan þagði um hríð, en spurði svo: “Var
hann hár vexti ?"
“Já, hann var hár maður”.
“Og fríður sýnum, er ekki svo?” spurði Marfa.
“Jú, hann var einkar fríður maður”, svaraði Nadía cg
roðnaði.
“Það var sonur minn ! Heyrirðu það ? Hann sonur
minn?” hrópaði Marfa upp yfir sig og faðmaði Nadíu.
"Sonur þinn !” sagði Nadí steinhissa.
“.Tá, en heyrðu nú. Við skulum reyna að komast að
einhverri niðurstöðu í þessu. Samferðamaður þinn, vinur
þinn og verndari, átti sannarlega móður! Mintist hann
nokkurntima á liana, dóttir góð ?”
“Mintist hann á hana ! Jú, víst gerði hann það. Hann
talaði um hana eins og ég um föður minn, við öll tækifæri—
æfinlegu. Hann unni henni hugástum”.
“O, þetta er sonur minn, Nadía, sem þú ert að segja
mér frá, sonur minn elskulegur !” Svo spurði hún : “Ásetti
hann sér ekkí að hitta móður sína, sem hann unni svo mikið,
á ferð sinni umOmsk?”
“Nei”, svaraði Nadía. “Það ætlaði hann ekki að
gera”;
“Hvað! Þorir þú að segja mér þetta?” sagði gamla
konan æðislega.
“Já, ég þori það og segi það, en svo á ég eftir að
geta þess, að vegna einhverra orsaka, sem ég skildi ekki og
skil ekki enn, orsaka, sem voru þyngri á metaskálunum, en
alt annað. róði ég það, að hann mætti til með að ferðast í
dularbúningi um landið og fara huldu höfði hvervetna.
Það vor lífsspursmál fyrir hann að komast þannig áfram.
Það var skylda og drenglyndi sem knúði hann áfram, frem-
ur öllu öðru”.
“Skylda, já, valdboðin skylda”, sagði Marfa gamla,
“skyldan, sem knýr suma til að kasta öllu frá sér, en þiggja
ekkert, njóta einskis, neita sér jafnvel um að gefa gamalli
móður sinni einn einasta koss, máski hinn síðasta i þessu
lífi! Öll þessi sjálfsafneitun, til þess að geta fullnægt ein-
verju skylduboði, náð einhverju fyrirsettu takmarki. Þú
veizt ekki, Nadía, alt sem hér býr undir, ég vissi það ekki
sjálf, fyrri en rétt núna, en nú skil óg það altsaman. En ég
get ekki endurgoldið þór sannleiksljósstrauminn, sem þú
leiddir inn i hugskot mitt. Ur því sonur minn sagði þér
ekki leyndarmál sín, mú ég ekki gera það, en hlýt að varð-
veita þau eins og væru þau roin. Fyrirgef þú mér þetta,
Nadía. Ég fæ aldrei endurgoldið þér það sem þú liefir gei t
fyrir mig”.
“Ég æskiekki eftir launum, móðir góð”, svaraði Nadía,
og féll svo tal þoirra niður í bráð.
Þannig var nú alt opið lyrir gömlu konunni. Hún þótt-
ist nú skilja hvernig stóð ú hinni undraverðu breytni Mika-
els Strogoffs í Omsk. Hún dró ekki minsta efa á að samferða-
maður Nadíu var sonur hennar ; að hann var með einhvern
áríðandi boðskap ; að hann þess vegna var neyddur til að
fara huldu höfði, Jrekkja engan og láta engan þekkja sig fyr-
ir sendiboða keisarans, og að hann þess vegna mátti ekki
heldur kannast við móður sína frammi fyrir fjölda manns í
Omsk. “Nei, minn hugmikli sonur”, hugsaði hún, “ég skal
ekki svíkja þig. Engar pyntingar skulu toga svo mikið sem
eitt einasta orð út af vörum mínum, í þá átt, að það hafir
verið þú. Sem ég sá í Omsk”.
Gamla konan hefði meðeinu orði getað endurgoldið Na-
díu margfaldlega alt sem hún hafði gert fyrir hana. Hún
hefði getað svalað hjarta meyjarinnar með því, að sá sem
hún syrgði sem dauðann, Nikulás Korpanoff, eða öllu lieldur
Framhald.
Engin önnur merking hefir fengið aðra eins útbreiðslu
' á jafn stuttum tíma.
Un n n IÁ/ Rlnr Isnrln r selur fvrir peninga út í hönd alls
nurin rr. u/uunuuug konar jarðncskt ffripa 0f? mann.
__ eldi. Einnig eldivið af mörgu
tiH Hijrgins Str. tagi, þurraii sem sprek og harðan
................ sem grjót, alt fyrir neðan sann-
gjarnt verð. Gott viðmót. Áreiðanleg vigt. Flutt þangað sem óskað
er og sett þar sem um er beðið. — Gunnar Sveinsson vinnur í búðinni.

t Wateriown Marble & Granite Works. $
Selur marmara og granit minnisvarða, bautasteina, jámgirðingar,
blómpotta, Etc.,
Legsteinarnir kosta $12,00 til $300,00. Fjögra — fimm feta háir
legsteinar kosta $50.00 til $100,00, uppsettir í kyrkjugarðinum af
umboðsmanni fólagsins án aukagjads. Mismunandi verð eftir stærð
og frágangi.
Aðal-umboðsmaður félagsins er
ÍSL. Y. LEIFUR,
Glasston, N. Dak.
Bjór og Porter
BASS & COY’S HVÍTÖL
GUINESSSTOUT
SCHLITZ ÖL
PABST ÖL
DAVIFS TORONTO OL
LABATT LONDON OL
DREWRY’S ÖL
Fljót afgreiðsla lijá
H. L. CHABQT
Gegnt City Hall-513 Main Str.
Telephone 241.
Ý&IÍLTs
VBCAVtAlú.ltmMARKSjW 1
‘W COPYRIGHTS.T^
CAN I OBTAIN A PATENT ? For a
prompt answer and an honest opinion, write to
MUNN & CO.« who have had nearly flity years’
experience ia the patent husiness. Communica-
tions strictlv confldential. A Ilandbook of In-
formation concernina Pntenta and how to ob-
tain them sent.free. Álso a catalogue of mechan-
ical and scientiflc l»ooks sent free.
Patonts taken through Munn & Co. receive
spccial noticeinthe Sclentiflc Atnericnn, and
tuus are brouírht widely before the public with-
out cost to the inventor. This splendid paper,
lssued weekly, elegantly illustrated, has by far tho
,---. --V--— ------ j
copies,
tiiul p
____ plates, in colors, and photOKraphs of new
houses, with pians, enabllng ouiiders to show tho
latest designs and secure oontracts. Address
MUKN & CO., Nkw Youk, 361 Broadwat.
TH E P£HFfc-C l ~í
The
FINCST TEA
IN THE WORLD
FROM THE TEA P'-ANT TO THE TFA C.UP
1N ÍTS NATIVE PURITY.
" Monsoon" Tea is packed nndcr th« «uperv?sion
of the Tea growers, and is advcrtiscd and sold by them
as a sampleof the best qualitiesof Indian and (‘eylon
Teas. For that reason they sce that none but the
very fresh leaves go into Monsoon packages.
That is why “ Monsoon.’ the perfect Tea, can be
sold at the same price as infcrior tea.
It is put up in sealed caddies of }4\b., i Ih. and
5 lbs ,and sold in three flavours at 40C., 50C. and 6oc.
If your erocer docs not kecp it, tell him to write
to STEEL. HAYTER & CO., 11 and 13 Frent St.
East, Toronto
N
orthern Pacific
RAILROAD
###############*###*#*##
#
#
#
#
#
#
#
*
#
#
#
#
#
#
HLUTIR
vandaðir
nema til
sem eru í sjálfu sér
og aldrei breytast
batnaðar, verða óhjákvæmilega
viðurkendir að lokum.
Þetta er ástæðan fyrir að
selst svo mikið af
E. B. EDDY’S Eldspytum.
#
t
#
#
#
*
S
#
#
#
#
TIME CARD.—Taking effect Sunday
Dec. 16. 1894.
MAIN LINE.
########################
W* rf* *IC 'n’ 'fc 'fT *rc nr “ TT 'PC nn* TT *IC Tl' W’ n* “ W*
Dominion of Canada.
oieTPis Prir milionir manna.
200,000,000 ekra
í hveti og beitilandi f Manitoba og Vestr-territóríunum i Canada ókeypis fyrir
landnema. Djúpr og frábærlegafrjósamr jarðvegr, nægð af vatni og skógi, og
meginhlutinn nálægt járnbrautum. Afrakstr hveitis af ekrunni 20 busheí, ef
vel er umbúið. *
I inu frjósama belti
í Rauðárdalnnm, Saskatchewan-dalnum, Peace River-dalnum og umhverfis-
liggjandisléttlendi eru feikna-miklir flákar af ágætasta akrlendi, engi og beiti-
landi—innvíðáttumesti fláki í heimi af lítt bygðu landi.
Mdlmndmaland.
Gull, silfi, járn, kopar, salt, steinolía o. s. frv. Ómœldir flákar af kolanáma-
landi; eldiviðr því tryggr um allan aldr.
Járnbraut frd hafi til liafs.
Canada-Kyrrahafs-járnbrautin í sambandi við Grand Trunk og Inter-Colonial-
brautirnar mynda óslitna jáTnbraut frá öllum hafnstöðum við Atlanzhaf í Ca-
nada til Kyrrahafs. Sú brautliggrum miðhlut frjósama beltisins eftir því endi
löngu og um liina hrikalegu, tignariegu Qallaklasa, norðr og ver n
og um in nafnfrægu Klettafjöll Vestrheims.
Heilnœmt loftslaq.
Loftslagið í Manitoba og Norðvestrlandinu er viðikent ið heilnœmasta í Ame
ríku. Ilreinviðri og þurviðri vetrogsumar: vetrinn kaldr, en bjartr og stað-
viðrasamr; aldrei þokaog súld og aldrei fellibyljir, eins og sunnar í landinu
Sambandsstjórnin i Canada
gefr hverjum karlmanni yfir 18 ára gömlum og hveTjum kvennmanni, sem hefir
fyrir familíu að sjá,
160 ekrur af Inndi
alveg ókeypis. Hinir einu skilinálar eru, að landnemi bvíi á landinu ogyrk
það. A þann hatt gefst hverjnm manni kostr á að verða eigandi sinnar ábýlis
jarðar og sjálfstæðr í efnalegu tilliti.
íslenzkar uýlendur
í Manitoba og canadiska Norðvestrlandinu eru nú þegar stofnaðar í 6 stöð m
Þeirra stœrst er NÝJA ÍSLAND. liggjandi 45—80 mílur norðr frá Winnipeg’á
vestrströnd Winnipeg-vatns. Vestr, irá Nýja Islandi, í 30—25 mílna fjarlægð
er aLFTAVATNS-NÝLENDAN. í báðum þessum nýlendum er mikið af ó-
numdu landi, og báðar þessar nýlemlr liggja nær hðfuðstað fylkisins, en nokkr
hinna. ARGYLK-NYLF.NDA N er 110 mílur snðvestr frá Winnipeg: ÞING-
VALLA-NÝLF.NDAN, 260mílur norðvestr frá Winnipeg; QU’APPELLE-NÝ
LENDAN um 20 mílur suðr frá Þingvalla-nýlendu, og ALBERTA-NÝLEND
AN um 70 mílur norðr fra Calgarv. en nm 900 mílur vestr frá Winnipeg.
síðast töldum 3 nýiendunnm er mikið af óbygðu, ágætn akr- og beitilandi.
Frekari upplýsingar í þessu efni getr hver sem vill fengið með því. að
skrifa um það:
Eða 13. T .
<'0111111 ÍHHÍonep of Dominion l.anils.
Baldwinson, isl. umboðsm.
North B’und Soouth Bund
r*
W-3 — a STATION8. rfJí •30
iB . Oj O P-i p-2 © ■ap r-i s
1.20p| 3.15p .. Winnipeg.. 12.1hþl 5.30»
1.05p 3.03p ♦Portage Junc 12.27p 5.47»
12.42p 2.50p * St.Norbert.. 12.40p 6.07»
12.22p 2.38p *. Cartier.... 12.52p 6.25»
11.54a 2.22p *. St. Agathe.. 1.10p 6.51»
11 31 a 2.13p ♦Union Point. 1.17p 7.02»
11.07a 2.02p ♦Silver Plains 1.28p 7.19»
10.31a 1 40p .. .Morris .... 1.45p 7.45»
10.03a l.i2p .. .St. Jean... 1.58p 8.25»
9.23a 12.59p . .Letelller ... 2.17p 9.18»
8 OOa 12.30p .. Emerson .. 2.35p 10.15»
7.00a 12.20p .. Pembina. .. 2.50p 11.15»
ll.Oíp 8.85a Grand Forks.. 6.30p 8.25p
1.30p 4.55a .Wpg. Junc.. lO.lOp 1.25p
3.45p Duiuth 7 25a
8.40p Minneapolis 6.80a
8.00p ... St. Paul... 7.10
10.30p ... Chicago . 9.35p
MORRIS-BRANDON BRANCH
East Bound
S^.
o» ^
£ O
PH O
u
® QO
p p
Q. P
STATION8.
W. Bound.
1*.
Sg
-í
■SiS
£h
Ex t£
.20p| 3.15| V Winnipeg ,.|12.J5p
7.50p
6.53p
5.49p
5.28p
4.39p
3.58p
3.14p
ai p
25 p
17p
19p
2.57p
2.27p
1.57a
U.12a
10.37a
10.13a
9.49a
9.39a
9.05a
8.28a
7.50a
1.30p
1.07p
12.42p
12.32p
12.14p
11.59a
11.38a
ll.27a
U.OOa
10.55a
lO.iOa
10.81'a
10.15a
lO.OOa
9.38a
9.21a
9.05a
8.58a
8.49a
8 3öa
8.18a
8.00a
.. .Morris
* Lowe Farm
*... Myrtle...
..Roland.
* Rosebank..
... Miami....
* Deerwood..
* Altamont..
. .Scmerset...
*Swan Lake..
* Ind. Springs
♦Mariapolis ..
* Greenway ..
... Baldur....
. .Belmont....
*.. Hilton....
*.. Ashdown..
Wawanesa..
* Elliotts
Ronnthwaite
♦Martinville..
.. Brandon...
1.50p
2.15p
2.4 Ip
2.53p
8.10p
3.25p
3.48p
4.01p
4.20p
4.36p
4.51p
5.02p
5.18p
5.34p
5.57p
6.17p
6.34p
6.42p
6.63p
7.05p
7.25p
7.45p
West-bound passenger
Baldur for ipeals.
5.30p
8.00a
8.44»
9.31»
9.50»
10.28»
10.64»
11.44»
12.10p
12.51p
1.22p
1.54p
2.18p
2.52p
3.25p
4 15p
4.53p
5.28p
5.47p
6.04p
6.37p
7.18p
8.00p
trains stop at
PORTAGE LA PRAIRE BRANCH.
W. Bound Mixed No. 143 Every Day Except Suuday. STATIONS. East Bound Mixed No. 144 Every Day Except Sunday.
5.45 p.m. .. Winnipeg.. ll.15a.in.
5.58 p.m *Port Junction 11 00 a.m.
6.14 p.m. *St. Charles.. 10 35 a.m.
6.19 p.m. * Headingly.. 10.28 a.m.
6.42 p.m. * White Plains 10.05 a.m.
7.06p.m. *Gr Pit Spur 942n.m.
7.13p.m. *LsSalle Tank 9.34 a.m.
7 25 p.m. *. Eustace.., 9 22a.m.
, 7.47 a.m. *.. Oakville.. 9 00 a.m.
8.00 a.m. *. . .Curtis. . . 8.49 a.m.
8.30 a.m. Port.la Prairie 8.30 a.m.
Stations marked —*— have no agent
Winnipeg
- Canada.
Freight must be prepaid.
Numbers 107 and 108 havethrough
Pullman Vestibuled DrawingRoom Sieep
ing Cars hetween Winnipeg, St. Paui and
Minneapolis. Also Pnlace Dining Cars
Close connection at. Chicago with easteru
lines. Connection at Winnipeg Jnnction
with trains to and from the Pacific coats
For rates and full information con-
cernlng conncction with öther lines, etc.,
apply to anv aeent of the compimv. or
CHAP. S. FEE. H. SWINFÓRD,
G.P.&.T.A., St.P' ni. G'ii Agt Wpg
CTTY OFFICE
486 Maiu Str., Winnipeg.