Heimskringla - 03.03.1898, Side 1

XII. ÁR
WINNIPEG, MANITOBA, 3. MARZ 1898
NR 21
Fyrsta hiinging.
Kosningaúrslitin í Outario erji enn
ekki sem greinilegnst. Sumir segja aú
Liberalar haíi nú eins og steridur 47,
Kouservatívar 44 og Patrónar 1, og eru
þá eftir tvö kjördnemi, sem óvíst er um.
Aftur segja önnur blöð að Konservatív-
ar hafi 47, Liberalar 44 og Patrónar 1.
En hvað sem rétter í þessu, þá er þaö
eitt víst að það er stórkostlegur sigur
fyrir Konservatíva, sem hafa verið í
minni hluta i Ontario í 26 ár, og ekki
héldu nema 24 sætum 4 síðasta þingi.
Ef þessi tvö kjördæmi sem óvíst er um
verða með Konservatívum, þá standa
flokkarnir hér um bil jafnt að yígh og
getur þá hvorugur flokkurinn myndað
ráðaneyti út af fyrir sig, og þó svo
skyldi nú fara að Liberalar hefðu eina
þrjá eða fjóra umfram, þá er það alt of
litill meiri hluti til þess að geta haft
stjórnina í höndum til lengdar. H>'ein-
ig því sem á þetta er litið, þá má setrja
að Liberalar hafi tapáð, því enginn
stjórn getur haldizt í sæti til lengdar
með 3—4 í meiri hluta, þar sem þi ng-
menn eru yfi níutiu. Þetta er fyrsta
hringing til grafar fyrir Liberala í Ca-
nada. Ontario hefir nú talað; Mani-
toba kemur líklega næst, Ef Liberalar
í Ottawa hefðn ekki hjálpað, og ef
stjórnarflokkurinn í Ontariohefði ekki
haft digrari kosningasjóði heldur en
Konservatívar höfðu, þá er óhætt að
segja að hann hefði orðið stórko-tlega
undir.
F R É T TI H.
Nú kemur sú saga, að Bandaríkin
séu að hætta við að senda matvælin til
Yukon, sem ákveðið var aðsenda þrng-
að í vetnr, og er það af þeirri ástæðu,
að fréttir hafa komið að norðan sem
sýna að engin þörf er á þessum mat-
vælum. Til fararinnar var búið að fá
um 100 hreindýr frá Noregi, og hefir
nú verið stungið upp á að allur útbún-
aðurinn, matvælin, hreindýrin og öll
áhöld séu seld tafarlaust,
1 »
Enn er úrskurður dómnefndarinnai
í skiptapamálinu ekki kominn, eins og
búist var þó við. Dómnefndin situr nú
í Key Weit og heldur öllu því leyndu er
hún veit um slysið, og út frá Washing-
ton ganga þær fréttir að engar sannan-
ir séu enn komnar í ljós fyrir því, að
skipið hafi verið sprengt upp viljandi,
enda þótt blöðin hafi borið það fram og
aftur um landið að svo hafi verið, og
ýmsir æsingamenn, þar á meðal þing-
menn, hafi í ræðum og ritum staðhæft
að svo hafi verið. En svo eru heldur
engar sannanir komnar fyrir hinu gagn
stæða, og er því allmikil ástæða til að
búast við því versta; og því búast m-nn
við að ekki verði langt þess að bíða að
Bandaríkin skerist í Cúbamálin, hver
sem úrskurður dómnefudarinnar verð-
ur. Samkvæmt þingsetningarræðu for-
setans, þeirri í vetur, skaut Bandaríkja-
stjórn því á frest að skifta sér af Cúba-
málunum, [af þeirri ástaíðu að þá var
nýja stjórnarskráin fyrir Cúbaað koma
út, og likindi þóttu til að uppreistinni
mundi slota þegar nýja stjórnarfyrir-
komulagið yrði sett á laggirnar. En
þetta hefir reynzt á anuan veg, og upp-
reistarmenn halda enn áfram, að því er
séð verður, eins ótrauðir eins og áður;
er því álitið að Bandaríkin taki til
vopna til að skakka leikinn áður en
langt líður. Við þessu búast Spánverj-
ar oi búa nú herskip sín og herlið hið
hraðasta, og hafa þegar sent nokknr
þeirra af stað til Cúba. General Cam-
poo, sem var herstjóri á Cúba í byrjun
ófriðarins, en sem nú er heima á Spáni,
segist búast við að ófriður byrji í Apríl-
mánuði, þar eð engar likur séu til að
búið verði að bæla uppreistina þá.
Blöðin á Spáni ma-la fastlega, fram með
því að Spánn viki ekki fyrir Banda-
ríkjamönnum. Segja þau aðstaðhæfing
ainar úm að skiptapinn sé af völdum
Spánverja sé uppspuni, sem brúkaður
s6 til að æsa þjóðina, og kenna hirðu-
leysi skipverja um slysið. Þau reyna
að sýna fram á að það sé í rauninni eng
in stjórn á herskipumð Bandaríkjanna,
og að alt gangi þar í drasli.og taka þau
til dæmis Bandaríkjnherskip eitt, - sem
nýlega hafi legið við Italíu. Þar gengu
skipverjar á land eftir geðþótta sinum,
drukku og svölluðu, slógust og
gerðu alskonar óskunda, þangað til
bæjarstjórnin sendi til yfirmannsins á
skipinu og bað hann að lofa engum
skipverja í land, því að öðrum kosti
yrðu þeir settir í fangelsi. Þessu var
auðvitað hlýtt af því það var stór þjóð
sem í hlut átti.en það sýnir samt agaleys
ið á skipunum. Genaral Weyler segir að
herskip Bandaríkjanna ,só þannig úr
garði gerður að skipin séu hættulegri
fyrir þá sem á þeim sóu, heldur en þau
eru fyrir aðra.
Svona farast Spánverjum orð, og
um leið eru þeir að dubba upo flota
sinn. Bandaríkin hafa líka töluverðan
viðbúnað, þó þeir láti það ekki beinlínis
uppi að þeir séu að búa sig móti Spán-
verjum. Virkin austur víð hafið eru
nú í aðgerð, og varðskip hafa verið
send til sumra sjóstaðanna eystra.
Sum blöð láta í ljósi þá skoðun, að
Bandaríkin kjósi heldur að komast frið-
samlega út úr þessum málum, því þau
treysti illa flota sinam á móti spánska
flotanum, en sftur telja aðrir hann
nægilega öflugann, og bera engan kvíð-
boga fyrir úrslitum málauna, þó til ó-
friðar komi.
TÆRING LÆKNUÐ.
Gömlum lækni nokkrum, sem var
hættur viðvanaleg læknisstörf sín, var
útvegað af kristniboðara í Aust-Indium
forskrift fyrir samsetning á jurtameðali,
sem læknaði tæríng, Bronchites, Ca-
tarrh, Asthma og öll veikindi, sem
koma frá hálsi eða lungum, einnig alla
taugaveiklun. Eftir að hann hafði sann
færstum hinnmikla lækningakraft þess
þá áleit hann það skyldu sina að láta
þá sem þjást af þessum sjúkdómum
vita af þessu meðali, býðst hann því til
að senda hverjum sem nafa vill ókeypis
forskrift þessa á þýzku, frönsku eða
ensku, með fullum skýringum hvernig
það eigi að brúkast. Þegar þið skrifið.
þá sendið eitt frimerki og getið þess að
auglýsingin var í Heimskringlu.
Utanáskriftin er :
W. A. Ne.ves, 820 Pewers Block,
Rochester, N. Y.
Fék k ræningjanafn.
Nikasio Mirabal var gei ðnr útlægur
skógarrnaður fyrir það að frelsa bróður
sinn. — Hann var eirin af beztu
möunum Gomez.
Af öllum þeitn hetjurn sem nú eru
að berjast á eyjuuni Cúba upp á lif og
dauða, er enginrr frægari eða hraustari
en Nikasio Mirabal. hinn útlægi ofursti
í Santa Clara. Um alla eyjuna hafa
maiður nafn hans til þe*s að hræða með
óþekka unga sína og oft hafa Spánverj-
ar skolfið af ótta, þegar þeir hafa vitað
af honum eirdiverstaðar nrerri. Og þó
er rnaður þessi einhver hinn fegursti,
bezti og knrteysasti maður.
Að ættum til var hann í tölu heldri
manna, en örlögin gerðu bann að ræn-
ingja og frelsisstríð Kubamanna gerði
hann að frægri lietju.
Um æfina hefir á ýmsu oltið fyrir
honum og margt voðalegt hefir honum
að höndurn borið, en ekkert hetír raskað
hinrti rólegu tign hans og tilfinnirigum
hans sem göfugmenni, og þó hefir hann
árum saman veriö eltur sem óarga dýr.
Fé mikið hefir verið lagt til höfuðs hon
úm og er hann þó einu af trúnaðar-
mönnum Gomez og hernraður hinn
hraustasti og ofursti í einni deild upp
reistarliðsins.
Eg get aldrei gleymt þvi þegar ég í
fyrsta sinni hitti Mirabal, eöa móttöku
þeirri er ég hlaut hjá horiutn. Það var
í skógarjaðri miklum, þar sem herbúðir
höfðu settar verið og var miðdegisverð-
ur á borðum.
Þegar ég sté af baki reis Mirabal á
fætur og kvaddi mig sem kurteysasti
gestgjafí fagnar velkomuum gesti.
Leiddi hann mig að grasbletti þöktum
pálmablöðum —þau vorn höfð sem borð-
dúkur—og mælti. ‘‘Þér verðið að af-
saka fátæklegan borðbúnað. Ef ég hefði
vitað komu yðar fyrir þá hefði ég haft
það dálitið betra og nokkur smáþægindi
En gjörið svo vel og setjist niður á með-
an ég bý til nokkra diskahanda okkur ’
Á meðan hann var að segja þetta risti
hann af pálmablaði tvö áttköntuð
stykki.
“Miguel, viltu koma með nokkra
heimag"rða pentudúka.” Og jafnskjótt
skar Miguel af annari pálmategund
nokkur stykki sem vefnaður væri, og
iagði þau hjá diskunum. “Það gleðui
mig að þér hafið yðar eigin gaffal (mat
fork), herra Renó, því ég misti seinuatu
gaifiana og mathnífana mína, þegar ég
þurfti að flýta mér einu sinni í vor. Nei
hafið hann sjálfur, ég hefi þessi síðustu
firntán ár orðið að venjast því að lifa að
hermanna sið. Ég vóna að yður smakk-
ist steikta svínakjötið. En hvað súp
una snertir þori ég ekki að vera stórorð-
ur, Matreiðslumaðurinn miun gamli
var skotinn síðasta þriðjudag. En
hunangið er frá náttúrunnar hendi úr
býflugnabúrunum, og því er mér þó ó-
hætt að mæla með.” Þannig hélt hann
áfram að skrafa svo látlaust og hjartan
lega að hverjum manni hlaut að geðjast
að.
Riddaraeðli miðaldanna er Mirabal
eins náttúrlegt eins og að berjast, þ\ í
að berjast kann hann, bæði með heila
og höndum. Eg hefi séð hann riða til
bardaga á stc-ra, gráa múlasnanum sin-
um brosandi, eins og hann hefði yndi af
hættunni. Einu sinni sagði hann :
“Vigvöllurinn er bezti staður til þessað
losast við þunglyndið.” Honum þykir
miklu verra að rífa gat á skyrtuna sina
eða buxurnar, heldur en að fá kúlu i
fótinn.
En hvers vegna er hann útlægur
skógarmaður ?
Hann var ófús á að tala um hina
fyrri æfi sína. Að eins einu sinni mint-
ist hann á hana i sambandi við málefni
eyjarinnar. “Ég er útlægur,” sagði
hann, “af því ég vil berjast á móti veldi
Spánar meðan ég tóri.”
"Þeir kalla mig líka ræningja, og
getur verið að ég sé það. Það er alveg
satt að ég hefi rænt, Spánverja þeim pen-
ingum sem þeir hafa sviksamlega fengið.
En það gerði ég stjórnarbyltinghnni i
hag. Sjálfur hefi ég aldrei haft eins
cents hagnað af því. Palma sendiherra
get-ir sagt yður það, að ég sendi §40,000
til Cúbanefndarinnar í New York til
þess að kaupa vopn og skotfæri fyrir.
Á allri æfi minni heti ég aldrei stolið ein |
um dollar. Ég hefi að eins lagt herskatt
á hina ríku Spánverja til þess að fylla
fjárhirzlur frelsismanna. Þegar stríðiö
byrjaöi tók ég traus’ataki á nokkur
hundruð riflum úr hergagnabúri óvin-
anna. En við þurftum þeirra við frels
isins vegna.”
. Einn af liðsforingjum Mirabals sagði
mér nokkuð af hinni fyrri æfi hans.
Var harin fæddur í fylkinu Santa Clara
fyrir 45 árum síðan og var faðir hans
auðugur landeigandi. Hann varímestu
metum hjá heldra fólkinu og alkunnur
fyrir kurteysi og snyrtimensku. En
bróðir lians var maður uppstökkur og
lenti í rimmu við kunningja sinn einn
og skaut hann. Vitni voru engiri og
gar sá er skotinn var sngt áður en hanu
dó, að Mirabal hefði orðið banamaður
sinn. En ekki hvor -þeirra tveggja það
væri. Nikasio flýtti sér árfund bróður
síiis og bauðst til að gangast við sökinni
"Þú hefir konu og börn,” mælti hann.
“og fyrir þeim verður þú að sjá og mátt
því ekki flýja. Eg hefi ekki fyrir nein-
um að sjá. Eg skaut hann, skilyrðu
það ekki ? Reyndu ekki að neita því.
Vertu sæll, guð blessi þig.” Og svo reið
hann burtu sem útlægur skógarmaður
og voru $5000 lagðir til höfuðs honum.
I augum laganna var flóttinn nægileg
sönnuri fyrir sök hans. Og allur ridd-
araflokkurinn í Santi Clara vat- sendur
út til að leita að honum, En einn og
annar sem urðu honum of nærgöngulir
lifðu ekki lengi ög þnnnig byrjaði æfi
Mirabals sem ræningja og útlaga.
Margar eru sögur þær sem um hann
eru sagðar í Kuba. Ein þeirraer þessi:
Morgun einn var hann staddur, ríðundi
með félögum tveimur, nálægt borginni
Sancta Spiritu og voru þeir hungraðir
mjög. Reið hann þá upp að bóndabæ
litlum og stóð bóndi í dyrum. Spyr þá
Mirabal hann hvort hann vilji svo vel
gera að búa til mat handa þeim félögum.
En bóndi segir að kona sín sé dáin og sé
hann einbúi, en þeir séu samt velkomn-
ir og skuli hann veita þeim sem hann
geti. Mirabal segir sér þyki þetta mjög
leitt, en hann skuli lijálpa bónda að búa
til kafírð og það gerði hann. Meðan
þeir sátu að máltíðtók Mirabaleftir ux-
um tveimur sem stóðu þar í aktýgjum
úti í garðinum. “Þetta eru fallegir ux-
ar,” sagði hann, “og ættu þeir að vera
þér arðsamir.”
“O, ég á þá nú ekki,” segir bóndi.
Nábúi minn ríkur á þá og býr hann á
hæðinni þarna. Eg þarf að borga hon-
um tvo dollara um dag hvern sem ég fæ
þá lánaða.”
“Það nær engum sanni. Þú verður
aldrei ríkur með því móti. Hvað vill
nágranni þinn fá fyrir uxana?”
“Eg held þeir eigi að kosta fiinm
hundruð dali.”
“Jæja þá. ég er þér ókunnugur, en
ég skal gefa þér uxana.” Og svo taldi
hann honum út $50C í gulii, og bað ann-
hii félaga sinna að fylgja bónda til ríka
Spánverjans á hæðinni.
"Kaupið uxana,” mælti hann. “og
komið með kvittering fyrir.” Þeir gerðu
þetta, og tók Mirabal við kvittering-
unni, kvaddi bónda og reið á brott.
Stefndi hann beint að húsi ríka
mannsins, tók upp kvitteringuna og
mælti : “Þér verðið að afsaka mig. ég
heiti Mirabal og ég hefi hér sönnun fyr-
ir að þér hafið nýlega fengið $500 í gullí
Eg vil komast hjá öllum óþægindum.en
peningana vil ég strax fá. Ég þarf
þeirra með. Eg skal gefa yður avitter-
ing ef að þér viljið.” En bóndi bað ekki
um neina kvittering. Það var honum
nóg að heyra nafnið Mirabal og sjá
hann þukla um gikkinn á skammbyssu
sinni. Peningarnir komu strax, en nóg
fylgdi þeim af blótsyrðum þegar Mira-
bal og félagar hans voru riðnir á brott.
KVONFANG HANS.
Þegar hann þurfti að fá sér peninga,
var það venja hans að nema burtu ein-
hvern ríkan landeiganda og hafa hann í
haldi þanyað til hann keypti sig laus*
ann. Margar þúsundir dollara fékk
hann þannig, en alt hafði hann það í
þarfir frelsisbaráttunnar. En loks kom
sú tíð að liann varð heillaður af töfraafli
lífsins. Það vildi svo til einu sinni að
haun að óvörum hitti stúlku eina for-
í
$
*
3
*
%
#
$
i
$
%
%
$
%
*
*
*
$
*
*
*
*
*
Í
Cheapside.
578 og 580 Main Street.
Vér höfnm ákveðið að hætta að verzla með karlmanna-klæðnað,
og höfum vér því byrjað á þeirri Ntorkostlcv'tistu sölu
á ágætis fatnaði, og ætlum að halda henni áfram þangað til alt
er selt. Salan heldur áfram viðstöðulaust þar til alt er selt.
Allai* stærdíi* fyrir alla itieiiu. Vér setjum hér að
eins lítið sýnishorn af verðlistanum.
KARLMANNA=ALKLÆDNADIR :
*
*
i*
£
£
*
*
£
i
£
£
*
f.
£
£
*
£
&
$
........................... k
Vér höfum nýja vor-hatta
með afarlágu verði. Einnig
seljum vér nú allan vetrar-
varningvorn með heildsölu
verði. Sérstök kjörkaup á
öllum tegundum af skófatn-
aði. Munið eftir því, menn,
konur og börn, að vera til
staðins og ná í góðau skerl
af þessum kjörkaupum.
Komið snemrna og komið oft.
dust áður Vér seljum
fyrir : þá nú :
§18.00 ...
10.00 ... . .. 11.50
15.00 ... ... 11.00
14.00 ... . .. 10.00
12.00 .. . . .. 8.25
10.00 ... . .. 7.00
9.00 ... . .. 6.00
8.00 ... . .. 5.5U
7.00 ... . .. 4.50
5.00 ... ... 4.00
4.50 ... . .. 3.25
3.75 ... ... 2.75
RODGERS BRO’S & CO.
578 og 580 MAIN STR.
Þeir sem vilja geta klift bænarskrána út úr blaðinu, límt hana á
pappírsörk, skrifað síðan undir og sent hana til vor, innan tveggja vikna,
og skulum vér koma henni á framfæri.
A að vernda frelsi breskra þjóða ?
“Mitt ríki er ekki af þessum heimi.1’ “Gefið guði hvað guðs er.”
Jesús.
“Vér höfum engan r'étt né löngun til að neyða nokkurn borgara hins
brezka ríkis til að víðtaka trúarskoðanir vorar. Vér lýsum þvf hér með
ytir, að það er vor konunglegi vilji og löngun, að engum sé gefin hlunn-
indi fram yfir annan,. og að enginn sé áreittur né ónáðaður sökum trúar-
skoðana sinna og trúarathafna, heldur að allir njóti jafnt og hlutdrægn-
islaust verndar laganna.”
Victoria Regina. (Tilkynning til Indlands 1859.)
“Ég væri hræddur við að fá hjálp hjá stjórnínni; það liti út eins og
ég styddist við holdlegt atl í staðinn fyrir hinnHifandi guð. Látum helgi
sunnudagsins verða viðurkenda 0g látum oss vona að sá tími komi þegar
allar búðir verða lokaðar þann dag, en látum það verða fyrir kraft sann-
færingarinnar en ekki fyrir þvingun af hendi lögreglu og laga.”
Spurgeon.
“Það er auðvelt að sýna það með dæmum, að ein af hinum allra rík-
ustu tilhneigingum mannlegs eðlis er að svifta menn meðfæddum rétti
sínum með því sem kalla má siðferðisgæzlu.”
John Stuart Mill.
“ÖIl saga kristindómsins sýnir, að honum er meiri hætta búin af
innbyrðis sameinuðu valdi heldur en utanaðkomandi mótspyrnu.”
Lokd Macaulav.
TIL ÞINGSINS 1 MANITOBA.
ÞAR EÐ helgihald sunnudagsins ætti að vera hverjum einum í sjálfs
vald sett, og þar eð þetta mál er með öllum rétti utan verkahrings
stjórnarinnar,
ÞÁ BIÐJUM VÉR undirskrifuð, virðingarfylst, að hið heiðraða þing í
Manitoba búi engin lög til viðvíkjandi helgihaldi sunnudagsins,
eða viðvíkjandi trúarbragðalegum stofnunum eða trúariðkunum.
Og vér biðjum ávalt :
kunnar frfða. Átti hún heima í Puerto
Principa, en var á heimsókn í undir
borginni Santa Clara. Upp frá því (jat
Mirabal ekki um annað hugsað en aug-
un tvö hin fögru í bænum Cazuaguey og
þangað elti hann þau, en ekki sem Nika-
sio Mirabal.
Ungur maður einn, prúðbúinn og
fríður sýnum kom skyndilega til bæjar-
ins Puerto Principa, settist þar að og
nefndi sig Rafael RocHe. Sýslaði haiu'
við verzlun. Allir virtu hann og heiðr-
uðu sem vandaðann og ötulann kaup-
mann. Og að skömmum tíma liðnum
flutti hann konuna heim til sin,—ungu
stúlkuna með fallegu augun, og þar
lifðu þau sælasta lífi í þrjú samfleytt ár.
Henni einni sagði hann um hina fyrri
æti sína. En hún elskaði haun eitts fyr-
ir það, svo það gerði ekkert til.
Hvað eftir aunað var sleeið þar upp
auglýsingum hér og þar í fylkinu með
lýsingu af óbótamanninum og ræningj-
anum Mirabal og boðið fram ógrynni
fjár hverjum sem næði honum, dauðum
eða lifandi. Var það vani Rafaels Roche
að lesa með mesru ánægju sögurn
ar uin Mirabal, er hann var hvað eftir
annað að sleppa frá ofsóknarmönnum
sínum, og við og við gaf hann góðar
bendingar um það, hvar hezt væri aðná
honnm í þann og þann svipinn.
En þar sannaðist sem oftar máltak-
ið: “Upp koma svik um síðir.” Leyni
spæjari frá Santa Clara sá einu sinni
Roche og þekti að það var Mirabal og
sagði hermönnunum frá því, og söfnuð
ust þeir 40 um húsið það sama kvöld og
umgirtu það á alla vegu. Mirabal var
þar einn með konu sinni og ugði ekki
að sér. En kona hans var einatt kvíða-
full og varð hún vör hermannanna er
þeir nálguðust húsið. Þeir fóru varlega
því að þeir vissu það vel, að ef að þeir
riðu beint að húsinu, þá mundi hann
berjast tii dauðans og mundu þá margir
þeirra ekki kunna frá tíðindum að segja.
Hestur Mirabals stóð þar bundinn
úti við framdyrnar og þóttust beir viss-
ir um að hann mundi reyna að stökkva
á bak honum. Eu þeirn varð ekki að
því. Hanii fór að skjóta á þá um einn
fraragluggann, en á meðan greiddi kona
hans houum götu til bakdyranna. Svo
tók hin hugrakka kona hans sér stöð
hjá glugganum sera hann hafði skotið
um og hélt áfram að skjóta á hermenn-
ina, en á íneðan stökk hann út um bak-
dyrnar, barði frá sér þá sem þar voru
fyrir og komst út á völlinn og náði þar
hesti einum og þeysti á burt út í skóg-
inn.
Enn á ný var hann útlægur skógar-
maður, og var það þaðan af þangað til
frelsisstríðið byrjaði. Þá greip hann til
vopna til þess að berjast fyrir frelsi föð-
urlandsins. Þegar stæðsti flokkurinn
hinna ungu manna frá Carnaguey greip
til vopna, hafði Mirabal safnað handa
þeim 106 rifluin og einni tunnu af skot-
færum. Svo þesrar Gomez hershöfðingi
í Júnímánuði 1895 kom til Carnaguey
og var alslaus af skotfærum, þá récíst
Mirabal, með lítinn hóp af félögum sín-
um á hinn víggirtum bæ,Al; a Gi at ii,13
mílur frá Puerto Principa, og vannhann
og aflaði þanuig frelsishermönuum
nægta af skotfærum og hergögnum öðr-
um.
Eitt er það sem nærri lág að myndi
kasta sfcugga á frægðarljóma hans.
Spænska stjórnin gat ekki annað en
dáðst að hinni frábæru hreysti hans og
hinni miklu þekkingu hans á landinu
og bauð honum þvi $20,000 í gulli og
majórs-nafnbót, ef hanu vildí skiljast
við mál Cúbamanna og ganga í
spánska herinn. Þetta fékk Gomez að
vita. Lét hann þá handtaka Mirabal
og kæra hann fyrir fyrirhugaða stroku
eða liðhlaup. En Mirabel sýndi svo
skýlaust fram á sakleysi sitt. að hann
ekki einungis var dæn.dur sýkn saka,
heldur fékk eiunig ófursra nafnbór, [og
þeirri heldur hann eun i liði Gomez”.
»000 i»iir
DANSKRA ULLARKAMBA
[Merktir J. L]
Við ábvrgjumst. bá. Sendir til ykkar
fyrir $1.00. Skritíð ril
Alfred Andreaen & Co.
Western Importers, 1302 Wash Ave. So.
Minneapolis, Minn.
eðatil Cí. Snririson,
131 Higgin St., Wiunipeg, Man
verður haldinn á
North-Weat Ilall,
Miðvikudag'inn 9. Marz 1898.
Byrjar kl. 8 * * Inngangur 25c
Ág'óðanum af' þossari samkomu
verður varið til styrktar Mrs. Lamb-
ertsen, ekkju hins þjóðkunna mann-
vinar, sem svo oft og einatt hjálpaði
íslendingum á rneðan honum entist
aldnr til, og væri því óskandiað sem
fiestir kæmu á samkomuna tii að
auka fáeinum centum við þennan
styrktarsjóð.