Heimskringla - 17.03.1898, Blaðsíða 4
HEIMSKRINGLA, 17 MARZ 1898.
í
{
t
í
*
*
*
Qód Föt =
Lagt Verd
♦ dfcdhdhdfc Jfc lÉh iMt ilh ,iÉh »>h»
KOMIÐ, VELJIÐ.... |É
4) ....KATJPIÐ, NOTIÐ
Alve<? ný, vönduð og vel snið-
| in föt. af öllum tegundum, {f
^ fyrir óvanalega lágt verð. j£
^■w •wwm'ww■ww ww ♦
Vér höfum nýlega keypt talsvert af framúrskarandi góðum og ódýrum
karlmannafötum. I’AU FARA ÁGÆTLEGA, og verðið er undur
lágt. Þeir sem einu sinni hafa verzlað við oss, kaupa ekki annarstaðar.
The Commonwealth.
Hoover & Co.
Corner fflriin Str. & City Hall Sqnare.
*
*
*
*
*
*
*
*
Winnipeg.
Hra. H. Halldórsson frá Selkirk
var hér á ferð á mánud. var.
Hra. Nikulás Snædal, póstafgreiðslu-
maður að Otto P. O. Man., var hér á
ferð um síðustu helgi.
Hra. Sveinbjörn Sigurðsson, Lake-
land P. O., Man.. kom til bæjarins á
miðvikudaginn í síðustu viku.
Hra. Einar Olafsson fór norður til
Nýja Islands á mánudaginn var. Bjóst
við að verða tvær vikur burtu.
Katrín (Bjarnadóttir) Benjamínson,
<58 ára að aldri. andaðist að heimili sínu
skamt frá Minneota, Minn., 7. þ. m.
Dauðamein hennar var heilabólga.
(Minneota Mascott).
“Rafflið” (heppnisspilið) á hesti hr.
Sigurðar Hermanssonar, 777 Portage
Ave., fór fram að kvöldi 5. þ. m., eins
og ákveðið hafði verið. Hra. J. Hregg-
viður hrefti hestinn. Drátturinn var
talan 90.
Ingibjörg Daviðson, kona Jóns
Davíðssonar í Marshall, Minn., dó úr
tæringu 10. þ. m.; hafði verið sjúk all-
lengi. Hún var 45 ára að aldri.
(Minneota Mascott).
Allir meðlimir stúkunnar “ísafold”
I. 0. F. eru hér með alvarlega ámintir
um að mæta í tíma á fundi þeim, er
stúkan heldur á North West Hall næsta
þriðjudagskvöld (22. Marz). Nýtt á-
ríðandi, undirbúið málefni, sem snertir
jafnt alla meðlimina, verður lagt fyrir
fundinn, og þarf að verða afgreitt til
fulls. — Fundurinn byrjar því á slag-
Hr, J. J. Hunfjörð frá Hallson, N.
D., kom til bæjarins á mánudaginn.
Hann var á leið til Vernon, B. C., og fór
með CP.R. brautinni á þriðjudaginn.
Hr. Húnfjörð á bróðir i Vernon og fór
að heimsækja hann.
Fjöldi mesti af Kinverjum kom á
laugardaginn vestan frá Vancouver, B.
C. Þeir eru á leið til Cuba. Stönzuðu
þeir hér að eins meðan þeir voru færðir
úr einni járnbrautarlest í aðra.
Eins og getið var um í síðasta blaði
lögðu þeir þrír íslendingarnir af stað
héðan til Yukon á laugardagskvöldið
var. Voru margir vinir og kunningjar
þeirra á járnbrautarstöðvunum að óska
þeim góðrar ferðar og heillar aftur-
komu.
Þeir sem stóðu fyrir grímudansin-
um, sem haldinn var á North West Hall
í síðustu viku, hafa nú afhent Mrs.
Lambertsen 812, sem var afgangs kostn
aðinum. Þetta var falleg hugulsemi
við fátæka ekkju, og hafið þökk fyrir
drengir.
Sunnudaginn 13. þ. m, gaf séra
Hafsteinn Pétursson saman í hjóna-
band hér í bænum Mr. Jón Sigvaldason
og Miss Sigrúnu Þorgrímsdóttir,bæði til
heimilis að Icelandic River. Nýgiftu
hjónin fóru heimleiðís daginn eftir.
Allir sem voru við Memorial Ser-
vise á sunnudagskvöldið í Grace
Church, til minningar um Miss Francis
E. Willard, láta vel yfir, enda var þar
ekkert tilsparað að gera alt sem full-
komnast og ánægjulegast.
Innbrotsþjófnaður var framin i búð
þeirra Knight & Co., að 351 Main St., á
laugardagskvöldið var. Þjófurinn hafði
komist inn um bakdyrnar á búðinni.
Þýfið nemur ekki mjög miklu, um 30
pör af skóm tekin.
Ávarp til Rauðarárkafteinsins nær
ekki þessu blaði Hkr., en í næsta blaði
verða vonandi fáein kveðjuorð að skiln-
aði.
E. OLArssoN.
Framkvæmdarnefnd ísl-nzka Verk-
mannafél agsins skorar á meðlimi þess
að mæta kl. 8 e. m. laugardagskvöldið
19. þ. m. í húsi hra. Magnúsar Jóns-
sonar, 622 Ross Ave. Félagíð verður
líklega leyst upp á þessum fundi, og
eign þess ráðstafað.
í síðustu viku kom hingað til bæj-
arins, með fjölskyldu sína, hra. Jens J,
Thorgeirson, sem hefir átt heima að
Markland P. O. Kringumstæður hans
hafa verið mjög örðugar í vetur, þar eð
kona hans hefir legið veik allan tímann,
og varð hann því að flytja sig búferlum
hingað til Winnipeg, til að leita henni
lækninga.
Séra M. J. Skaptason kom aftur úr
ferð sinni til N. Dak. á mánudaginn.
Hafði hann messað þar á tveim stöðum
og flutt fyrirlestur á tveim stöðnm.
Lætur hann vel yfir ferð sinni. Dakota-
búar voru að vanda fjörugir og kátir.
Á tveimur kappræðufundum var hann
þar einnig á Hallson og þótti mönnum
mælast þar býsna vel. Eru málfundir
þeir haldnír þar einusinni í viku hverri
og rætt alt sem að höndum ber nema
trúmálin, þetta allra helgasta, sem
mönnum endilega finst þeir þurfa að
fara í skúmaskot með. En svo er það
vísara.
Sá sem misti’ einn morgunskó á
mánudaginn
vitja hans til Schevings skyldi,
ef skóna báða hafa vildi.
Lokaður fundur verður haldinn í
Kappræðufélagi íslendinga i Winnipeg
á Unity Hall, þriðjudaginn 22. þ. m.
Allir félagsmenn eru beðnir að koma.
Til Kr. Stefánssonar :
Fyrir þín hin fögru Ijóð
Um frónið sögu ríka,
Öll þér þakka íslands fljóð
Og íslands synir líka.
Landi í Bandaríkjum.
Veðra-nornin hefir verið fremur
misgeðja og dutlungasöm þessa viku,
siðan Hkr. kom út síðast; stundum
brosað hýrt og blítt, en svo þess á milli
hleyft í brýrnar, skekið hrammana og
haft alt á hornum sér: — annan daginn
mara-hláka og blíða, hinn daginn kaf-
aldsmokstur eða slyddubleyta.
Ekki muntu á því græða
Útlendann þó gerir hæða.
"Fæztur hund á hárum sér”
Markaðu’ ekki mann und tötrum,
Máske þar sé ljón í fjötrum
Sem heyrir virðing hærri en þér.
Z.
(Sá sem kvað sá landa sinn hrekja
ölvaðan útlending.)
Mr; Stuart, Court Dept., frá Point
Douglas, hefir þessa daga verið að reyna
að koma á fót islenzkri kvennstúku
undir umsjóu I. 0. F. Fyrirkomnlag
þessa kvennfélags er nokkurnvegín alt
að Jeinu og fyrirkomulag karlmanna [
Foresters. Lífsábyrgð og fleira. Hann
býst við að stofna fél. næsta þriðjudags
kvöld eftir vanalegan Foresters fund.
Hann biður alla sem unna fyrirtækinu
að vera viðstadda og hjálpa til að koma
fél. á fót. Félag þetta verður gott og
áreiðanlegt og sönn hjálp fyrir hverja
familíu.
Til sölu.
Ungur og gallalaus hestur og mjög
vönduð aktýgi fást til kaups við sann-
gjörnu verði. Snúið yður til Th. Borg-
fjörð, Geysir, Man.. eða G. Sveinsson,
131 Higgins Ave., Winnipeg, Man.
Skemmti=
amkoma
Hinn nafnfrægi
Professor Gordon
Með flokk sínum,
skemmtir með
Söngum,
Dansi og
Leikjum
á UNITY HALL,
(Corner Pacific & Nena St.)
Miðvikudaginn 23. Marz,
Kl. 8 e. m.
Professor Gordon.
Program:
1. Song.....March and Stand at ease
2. Song.........Drill ye Tarriers, Drill
3. Dance............Highland Fling.
4. Song.... When Mclnnis drices up to
the door.
5. Song..................Sister Mary
6. Duet.......Come under my Plaidie
7. Song...................Shantruce
8. Song..........Widow Grady’s Hop
9. Dance ........... Sailors Hornpipe
10. Song............... Irish Jubilee.
Og auk þess allskonar leikir
og missýningar, sverðdans o, fl.
C. R. Low—accompanist.
Aðgangur 25c.
Það er ekki oft sem íslendingar
geta notið aðstoð þeirra manna á sam-
komum sínum, sem eru viðurkendir
snillingar í einni eða annari list, en nú
loksms hefir það tekizt. Það eru Úní-
tarar hér, sem stigið hafa fyrsta sporið.
Þeir hafa með ærnum tilkostnaði leigt
Professor Gordon og flokk hans til þess
að skemta Islendingum eitt einasta
kvöld. Professor Gordon er svo vel
þektur, að það er næstum óþarfi að
segja meira um hann. En þess skal að
eins getið, að hann hefir ferðast um
meiri hluta Bandarikjanna og Canada,
og alstaðar haft þúsundir áhorfenda.
Hann er einn af þessum orðlögðu Skot-
um, sem geta nærri komið steinunum
til að hlægja. Hann getur sýnt ykkur
hvað er reglulegur dans, og hann getur
með sinni “Bagpipe” gefið ykkur hug-
mynd um hreimfagran söng, — Pro-
fessor Gordon fer á laugardaginn vest-
ur að hafi með flokk sinn og verður þar
i alt sumar. Þetta er því. ef til vill,
siðasta og einasta tækifærið, sem ís
lendingar hér hafa til að heyra hann
og sjá. Komið þvi allir og sjáið þenn-
an makalausa leikara og söngmann.
“ Heilir Œsir!”
J. E. Eldon sendir sómablaðinu
Lögbergi kveðju sína og biður það og
kiðurnar þrjár, sem flakið hefir haft inn-
anborðs í tveimur síðustu róðrum, að
hafa við sig þolinmæði um stund. En
seinna býzt hann við að afgreiða alla
skipshöfnina. Eldon hyggur að skeð
geti að eitt eða tvö kiði kunni að bætast
við, og er þá ólíkt fyrirhafnarminna, að
huska á allan geitnahópinn í einu lagi.
Sonur Eldons, Victor Hugo, er nú svo
lasinn, að pabbinn vill ekki yfirgefa
hann eitt augnablik— þykir enda heldur
ljúfara, að leggja barnið að barmi sín-
um, en snúast að Lögbergs-úthaldinu.
En—oft brýtur nauðsyn lög.
J. E. E.
Dáinn.
Kjartan Emil, 4 mánaða gamall,
sonur Mr. og Mrs. Guðjón Johuson á
Mulligan Str. hér í bænum, andaðist 6.
þ. m. Þau hjón eru þakklát Mr. Magn-
úsi Halldórssyni, læknaskólanemenda
hér i bænum. fyrir hluttekningu þá er
hann sýndi þeim við þetta tækifæri. —
Fyrir nálega 4 árum síðan mistu þau
hjón 11 mánaða gamlan son, Kjartann
að nafni, og í Des. 1896 mistu þau 6
mánaða gamla dóttir, Emily Guðrún
að nafni (sjá Hkr. 24. Des. 1896). Öll
þessi börn voru einkar efnileg. Þau
hvíla nú öll í sömu gröf í Brookside-
grafreitnúm.
Dánarfregn.
I mannskaðaveðrinu sem gekk yfir
New York ríkið um mánaðamótin Jan-
úar og Febrúar síðastl.. fórst fjöldi skipa
við ströndina milli New York og Boston
Eitt af skipum þeim er fórust þar, var
gufuskip með níu sjómönnum, sem allir
týndust, ogámeðal þeirra var bróðir
minn, Þorkell Jónsson Oddssonar, hafn-
sögumanns í Reykjavík.
Þorkell heitinn var 36 ára gamall og
búinn að vera í rúm 20 ár til sjós síðan
hann fór frá íslandi. Hann var kvænt-
ur og átti þýzka konu, er lifir hann á-
samt tveimur drengjum er þau áttu, 3
og 5 ára að aldri. Heimili þeirra hjóna
var í Brooklyn, New York, og býr ekkj-
an þar eftir mann sinn látinn.
Dauðsfall þetta tilkynnist hér með
föður, systkynum og öðrum vanda-
mönnum hins látna á íslandi, og blöðin
heima, sérstaklega blöðin á Austurlandi
eru góðfúslega beðin að geta um dauðs-
fallið.
Winnipeg, 14. Marz 1898.
Oddur Jónsson.
/
Islands-fréttir.
Dags. 8.Febrúar 1898 í Borgarfjarð
arsýslu (gegn um fréttaritara Heims-
kringlu í Nýja íslandi).
Eftir að bréfritarinn hefir lýst harð
viðrunum á þorranum síðastl. segir
hann:---------“Það kvað vera öðru-
vísi tíðin hjá ykkur þar vestra, og mik-
ið öfunda ég ykkur af henni. Illar
horfur eru nú á landshögum okkar sem
stendur, en maður vonar og vonar að
úr þessu rætist. þó ekl^i sé hægtað
gizka á með hvaða hætti það megi ské.
Fjöldi manna bregður nú búi í vor eð
kemur og flytur til Reykjavíkur. Þeir
bregða nú búi af því að kvikfjárræktin
gerist nú svo arðlítil, að hún ber sig
ekki; kjötið lítils virði erlendis og út-
flutningur lifandi sauðfjár bannaður,
þar; setn hann borgaöi sig bezt. Til
Reykjavíkur flytja menn af því að þar
er í mestalagi atvinna um þessar mund-
ir við undirbúning stórbygginga þeirra,
er þar skulu reistar næsta sumar:banka-
hús og safna, barnaskóli og holdsveikra
spítali inni í Laugarnesi.
-----Svo er nú teligraphinn í vænd-
um og fær Reykjavik sinn þátt af hon-
um. — Séra Magnús á Gilsbakka sækir
um forstöðumanns embætti spítalans og
séra Jóbann í Stafafelli sömuleiðis”.
Bréf þetta er mjög merkilegt i
fleiru en einu tilliti. Það er Irá merk-
um manni, áreiðanlegum, i opinberri
stöðu, og engum, sem til hans þekkir
mun láta sér koma til hugar að rengja
orð hans, þó þau gefi dálitið aðra lýs-
ingu á högum manna heirna en sum ís-
lenzku blöðin gera. Þá er það gott sýn-
ishorn af samgöngunum úr því kemur
út fyrir íslenzku landsteinana; það
(bréfið) er í Reykjavik 13. Febrúar, í
Edínborg 20. Febr., og á 15 dögum fer
það yfir Atlantshafið og þvert i gegn
um hálfa Ameríku, síðan 100 mílna
krók tll norðurs, og er komið til norður
hluta Nýja Islands 7. Marz. Hvenær
skyldu samgöngurnar á Islandi þola
nokkurn samjöfnuð við þetta?
Fregnriti Hkr.
Góðir landar!
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem litur að hús»
búnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tilheyrandi, HLIÐARBORÐ, ný og
og gömul, STÓLA, forkunnar fagra,
MATREIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
legum stærðum, OFNAR og OFNPÍP-
UR, ljómandi LEIRTAU, og margt
fleira sem hér yrði of langt upp að telja.
Alt þetta er selt við lægsta verði.
Yið yonum að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og líta á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt að kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvað.
Gætiðjþess að kaupa ekki köttinn i
sekknum.
Yðar þénustu reiðubúnir
Pálson & Bárdal.
3000 piir
DANSKRA ULLARKAMBA
[Merktir J. L]
Við ábyrgjumst þá. Sendir til ykkar
fyrir 81.00. Skrifið til
Alfred AndreMen & Co.
Western Importers, 1302 Wash Ave. So.
Minneapolis, Minn.
eða til Cr. Swhumoh,
131 Higgin St., Winnipeg, Man
inu kl. 8 e. m.
J. Einarsson R. S.
s
s
tx
c
*S
s.
Ö o
'O
P->
Oh
C3
•
■ O
* (M
,SF ^
- G
<V
$
o
A
' 'O %r
£ r/5
u
(D ’L*
s s,
3.S-
§ c/3
IO -g
® N
» - æ
öl « öo
< ui'<
tXi
«8
g
txo -
iO
Timi mmmmmmmmimmmmR
— 42— —47— — 46— —43 —
Hið vanalega starf Ivors var að engu leyti
frábrugðið starfi hinna fa> ganna. Hann mátti
vinna vissan klukkutíma fjölda við að læra skó-
smíði, þar á skóverkstæði, og ávalt undir um-
sjón varðmannanna. Máltíðir þeirra saman-
stóðu mestmegnis af svartabrauði og súpu, og
einstökusinnum fengu þeir dálítið af kjöti eða
fiski. Einn varð hann að sofa í klefa sínum á
hverri nóttu, og einusinni á viku var farið með
hann ofan að sjó til að baðast. Félagar hans
voru sakadólgar af versta tagi; var honum lika
stranglega bannað að hafa nokkurt samneyti við
þá. Landstjórann og kafteininn sá hann mjög
sjaldan, og þá að eins í fjarlægð.
Þannig liðu dagarnir og urðu að vikum og
vikurnar að mánuðum, þangað til loks að Nóv-
embermánuður færði með sér breytingu, sem leit
út fyrir að mundi hafa bæði undarleg og stór-
kostleg áhrif á æfiferil Ivors.
Saghalien er langt og mjótt eyland, sem hgg-
ur fyrir norðan Japan, og mjög nærri ströndum
Asíu. í umdæmi Rússa. E\-jan tilheyrði Japan
fyrrmeir, en var eftirlátin Rússum 1860 Hún
er hér um bil 600 milur á lengd, og í stöku sti ð
um 100 mílur á breídd. Loftslagið er mjög kalt,
og á öllum árstíðum eru þar næðings vindar.
Á vesturströndiuni eru grasi grónir dalir og
þéttir skógar af greni, birki og eikartrán,.
Alskonar dýr eru þar í skógunum, og fiskar
íöllumám. Um miðbik eyjarinnar haldast við
enn þá litlar leifar af þjóðflokki Iþeim sem upp-
runalega bygðu eyland þetta. Rússnesku bygð-
irnar, sem aðaliega samanstanda af sakamönn-
knúð hann saklausann inn i þessar kolanámur.
Tvær orsakir voru ,til þess að þeir sögðu ekki
hvor öðrum nákvæmar frá æflntýrum sinumog
ættum. Alt hið umliðna var orpið þunglyndi,
og niðingsskap fjárglæframanna. Og önnur ör-
sökin var sú, að framtíðin krafðist als þess tíma,
sem þeir höfðu í afgangi til samtals; — undan-
koma, að flýja, komast í burt, bergmálaði stöð-
ugt i huga þeirra. En stundum voru þeir svo
örmagna og sljóir, að bergmál frelsisins komst
hvergi að.
Gamli maðurinn vissi ekki að Ivor hét meira
en Ivor. Og hvort Gogol var skírnarnafn eða
gervinafn, gerði Ivor sór ekkert far um að vita.
Það var hlatur sem hvorugum þeirra kom við,
hugsaði hann.
Þó að burtkoma væri aðal umtalsefni þeirra1
þá gátu þeir aldrei komizt að niðurstöðunni um
það, hvernig þeir gætu framkvæmt þá einu lífs-
lörigun sína. Þeir ræddu það mál á alla hugs-
anlega vegu. En ætíð komu þeir að sama ó-
möguleikanum. Ljónið lá alstaðar á gatnamót-
um og bryggjum burtkomunnar, I fyrsta máta
var megÍDlandið tólf mílur frá eyjunni. Og þó
Perouse-sundið væri mjótt, þá var þó ómögulegt
að komast yfir það nema hafa bát. Og þó aldiei
nema þeir kæmust á land, þá var enginn hægð-
arleikur að finna þar óhultan griðastað. Ivor
stakk upp á, að þeir færu með sjónum þangað til
þeir kæmust í eittlivert verzlunarskip frá Japan,
og reyna að komast þangað. En Gogol var ákaf
lega; sjóhræddnr og vildi næð ei gu móti fallast
a- þessa uppástungu.
Ivor hugsaði oftar en einusinni um það, að
óhamingja beggja þeirra mundi vera sprottin af
einni og sömu rótinni. Og honum varð einatt
hlýrra og hlýrra til þessa gamla manns.
Það var Ivor, sem lagði fyrsta hyrningar-
steininn til vináttu þeirra. Og þó sú tilraun
væri kuldalega móttekin, þá hélt hann áfram að
vinna í vináttuáttina, með smá atvikum og kurt-
eisum orðum, þangað til hin gaddfreðna einangr-
un gamla mannsins var algerlega þídd í burtu.
Og þegar Ivor var loks búinn að ná fyrstu við-
kynningu hans, bar hún margfaldan ávöxt á ör-
stuttum tima. Á kvöldin, þegar þeir komu inn,
sátu þeir báðir saman i fjarlægasta horninu í
klefanum. Þar átu þeir sinn lélega kvöldmat,
sem var vatnsdauft te og svartabrauð, hart og
myglað. Þar töluðu þeir saman í lágum rómi
þangað til þreytan ueyddi þá vægðarlaust til að
leggjast niður í sín liörðu og köldu svefnflet,
Þeir voru báðir sparir á að tala um það sem
á dagana hafði drifið. Nafn þessa gamla manns
var Gogol. Hann lét Ivor skilja það, að grimmi-
leg mannvonzka og óréttvísi hefði komið sér í
kolanámurnar í Saghalien. Hann varbúinn að
vera þrjú ár i námunum. Og þó hann hefði ver-
ið dæmdur til að vinna fyrir lífstíð, þá vonaði
hann samt einlægt að fá tækifæri til að strjúka
þaðan, og gera þann mannníðing uppvísan, sem
svona miskunarlaust hefði leikið. Gogol var nú
sextíu og þriggja ára gamall.
Ásfæðan fyrir þarveru beggja þessara manna
var svo lík, að Ivor sagði gamla manninuni
sundurlaust ágrip af ástæðum þeim sem höfðu
um eru einungis á suðurparti eyjarinnar, er álit-
ið að þeir sakamenn sem þangað eru sendir séu
hinir verstu óbótamenn; en eins og frá hefir ver-
ið skýrt var Ivor heiðarleg undantekning frá
þessari reglu. Þar var einnig önnur heiðarleg
undantekning á þessu sama timabili, og sem var
nokkuð líkum kringumstæðum háð eins og Ivor.
í Nóvembermánuði var Ivor sendur til kola-
námanna i Duli, sem eru tólf milur í norður frá
Karsokow. Vitaskuld var hann ekki hæfur í
slíka þrælavinnu, en það gerði harla lítið til.
Samsærismennirnir, eða hinir öflugu tvímenn-
ingar í St. Pétursborg hafa eflaust ráðið ráðum
sinum frá upphafi til enda. Þeir hafa áætlað, að
hann skyldi örmagnast 5af harðri vinnu og ein-
stæðingskap, löngu fyrir skapadægur sitt. Að
minsta kosti voru fyrirskipanir kafteins Komar-
offs ótvíræðar. Og eftir þeim hlaut Ivor að gef-
ast upp fyrr eða síðar.
Það hafði verið unnið í Duli-námunum um
nokkur ár. Þær eru í fjallakeðju, sem liggur
strandlengis eftir vesturströnd eyjarinnar Sag-
halien. Göngin inn i nímurnar iágu beint inn í
fjallshh'ðina. Á ströndinni neðan vð námurnar
voru heræfingaskálar og sakamanna byggingar,
sem rúmað gátu nær því þrjúhundruð fanga.
Kolin úr námum þessum voru notuð af rússDesk
um eimskipum, sem voru þar á ferðinni; og enn
fremur var útlendum skipum. sem komu til Kar-
sokow, og keyptu þar fisk, grávörn og selskinn,
seld þaðan kol.
Þeuar 1 vor var búinn að vinna i þessum
námum fáeina daga var hann orðinn sannfærð-